Amfetamina to popularny narkotyk, który jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie. W celu uzyskania amfetaminy stosuje się powszechne schematy produkcji. Próbki "ulicznej" amfetaminy mają różny skład jakościowy i stosunek ilościowy składników. Eksperci przeanalizowali znane metody syntezy amfetaminy i stwierdzili, że zarówno na etapie głównym, jak i pośrednim powstają produkty uboczne reakcji. Analizę przeprowadzono zarówno empirycznie, jak i na podstawie wyników konkretnych badań chemicznych, których przedmiotem była amfetamina. Również słabo oczyszczone produkty syntezy, które są preparatami "ulicznymi", zawierają śladowe ilości użytych odczynników i prekursorów, katalizatorów. Substancje takie można nazwać "markerami", gdyż są one swoistymi znacznikami, które naprowadzają biegłego chemika na konkretną metodę użytą do uzyskania substancji psychotropowej. Rodzaje i ilościowa zawartość "markerów" zawartych w preparatach zależą w dużej mierze od metody syntezy, proporcji, źródła i czystości początkowych odczynników i prekursorów, warunków reakcji, a także metody oczyszczania, jeśli została przeprowadzona. Takie badanie chemiczne, mające na celu wykrycie "markerów" w składzie preparatów, można przeprowadzić różnymi metodami analizy fizycznej i chemicznej dostępnymi dla eksperta.
Biorąc pod uwagę sposoby syntezy amfetaminy, należy zauważyć, że głównymi prekursorami do jej produkcji mogą być: fenyloaceton (1-fenylo-2-propanon), norefedryna, benzaldehyd i cyjanek benzylu. Rozważmy podstawowe schematy syntezy z tych możliwych prekursorów.
Syntezę amfetaminy z 1-fenylo-2-propanonu (fenyloacetonu) można zasadniczo przeprowadzić na dwa sposoby: poprzez reakcję Leikarta z utworzeniem N-formyloamfetaminy i 4-metylo-5-fenylopirymidyny jako "markerów" oraz poprzez aminowanie redukcyjne (redukcja katalityczna na katalizatorze metalicznym) według pięciu mechanizmów:
- przez redukcję niklem Renay'a z utworzeniem bi-(1-fenylopropylo-2)-aminy jako "markera";
- przez redukcję alkalicznym katalizatorem Urushibar w autoklawie. Charakterystycznymi "markerami" w tym przypadku są zasady Schiffa utworzone przez kondensację fenyloacetonu z amfetaminą, zanieczyszczenia nieorganiczne spowodowane użyciem określonego katalizatora. Możliwe jest również ustalenie oznak schematów "nitropropenu" i "oksymu", nazwanych tak ze względu na charakterystyczne produkty pośrednie - "markery" (fenylnitropropen i oksym 1-fenylo-2-propanonu);
- przez redukcję amalgamatem glinu ze "znacznikami" w postaci nieprzereagowanego fenyloacetonu (większe ilościowo niż w przypadku innych mechanizmów). W produktach reakcji znaleziono również śladowe ilości glinu, jonów chlorkowych i jonów rtęci;
- redukcja cyjanoborowodorkiem sodu, ze śladami metanolu i jonów octanowych wykrytymi jako "markery", jak również samego odczynnika;
- redukcja alumohydratem litu, którego nieprzereagowane ślady w produktach reakcji mogą być "markerami". Ślady hydroksyloaminy i oksymu 1-fenylo-2-propanonu oraz jonów octanowych można również wykryć w "ulicznej" amfetaminie zsyntetyzowanej zgodnie z tym schematem.
Syntezy amfetaminy z benzaldehydu opierają się na reakcji Henriego, reakcji typu aldolowego między aldehydem i nitroalkanem, więc głównymi "markerami" w nich są produkty redukcji (beta-hydroksynitrozwiązki) i nitroalkeny jako produkty uboczne (zwłaszcza gdy stosowane są aldehydy aromatyczne). Reakcje mogą przebiegać według czterech głównych mechanizmów:
- "Markerami" są ślady 2- nitro-1-fenylopropenu, nitroetanu, pentyloaminy, eteru dietylowego i izopropanolu oraz obecność jonów siarczanowych i winianowych. Należy zauważyć, że w tej syntezie główny produkt powstaje jako chlorowodorek;
- redukcja niklem Reneya. "Markery" to ślady benzalgidu, nitroetanu, butyloaminy, 2-nitro-1-fenylopropenu i zwiększona zawartość niklu;
- odzyskiwanie za pomocą amalgamatu sodu. "Markery" - ślady benzalhydu, nitroetanu, butyloaminy, 2-nitro-1-fenylopropenu, podwyższona zawartość sodu w produkcie końcowym;
- redukcja w ogniwie elektrochemicznym, ze śladami benzalhydu, pentylaminy, nitroetanu, 2-nitro-1-fenylopropenu, 1-fenylo-2-nitropropenu, ketonu dimetylowego, obecność jonów octanowych, fosforanowych i siarczanowych jako "markerów". Produktem końcowym jest fosforan amfetaminy.
Synteza amfetaminy z norefedryny przebiega według trzech mechanizmów:
- Poprzez reakcję z kwasem jodowodorowym i czerwonym fosforem, przy czym "markerami" są jony jodkowe i śladowe ilości fosforu. Etap krystalizacji chlorowodorku amfetaminy charakteryzuje się śladami acetonu i jonów chlorkowych;
- Zgodnie z jednoetapową reakcją redukcji Burcha z egzotermiczną reakcją wybuchową, pomimo tego czynnika produkt końcowy jest dość czysty. W produktach można znaleźć takie "markery" jak ślady efedryny (pseudoefedryny), sodu (litu);
- w reakcji chlorku tionylu i norefedryny, których śladowe ilości mogą być "markerami", a także ślady eteru izopropylowego, 2-amino-1-chloro-1-fenylopropanu i palladu.
"Markerami" syntezy amfetaminy z benzylocyjanku są: śladowe ilości substancji biorących udział w reakcjach i rozpuszczalniki benzylocyjanek, magnez, tetrahydrofuran, dichlorometan, obecność jonów siarczanowych.
Należy zauważyć, że sukces wykrywania "markerów" w "ulicznej" amfetaminie zależy od wielu czynników, wśród których najważniejsze to: stopień czystości odczynników użytych do syntezy, wyposażenie laboratorium i doświadczenie chemika, który wyprodukował substancję psychotropową.
Tak więc, wykorzystując dane analityczne, które uzyskaliśmy na temat charakterystycznych "markerów" w ramach badania chemicznego, możliwe staje się ustalenie konkretnej metodologii syntezy "ulicznej" amfetaminy.
Biorąc pod uwagę sposoby syntezy amfetaminy, należy zauważyć, że głównymi prekursorami do jej produkcji mogą być: fenyloaceton (1-fenylo-2-propanon), norefedryna, benzaldehyd i cyjanek benzylu. Rozważmy podstawowe schematy syntezy z tych możliwych prekursorów.
Syntezę amfetaminy z 1-fenylo-2-propanonu (fenyloacetonu) można zasadniczo przeprowadzić na dwa sposoby: poprzez reakcję Leikarta z utworzeniem N-formyloamfetaminy i 4-metylo-5-fenylopirymidyny jako "markerów" oraz poprzez aminowanie redukcyjne (redukcja katalityczna na katalizatorze metalicznym) według pięciu mechanizmów:
- przez redukcję niklem Renay'a z utworzeniem bi-(1-fenylopropylo-2)-aminy jako "markera";
- przez redukcję alkalicznym katalizatorem Urushibar w autoklawie. Charakterystycznymi "markerami" w tym przypadku są zasady Schiffa utworzone przez kondensację fenyloacetonu z amfetaminą, zanieczyszczenia nieorganiczne spowodowane użyciem określonego katalizatora. Możliwe jest również ustalenie oznak schematów "nitropropenu" i "oksymu", nazwanych tak ze względu na charakterystyczne produkty pośrednie - "markery" (fenylnitropropen i oksym 1-fenylo-2-propanonu);
- przez redukcję amalgamatem glinu ze "znacznikami" w postaci nieprzereagowanego fenyloacetonu (większe ilościowo niż w przypadku innych mechanizmów). W produktach reakcji znaleziono również śladowe ilości glinu, jonów chlorkowych i jonów rtęci;
- redukcja cyjanoborowodorkiem sodu, ze śladami metanolu i jonów octanowych wykrytymi jako "markery", jak również samego odczynnika;
- redukcja alumohydratem litu, którego nieprzereagowane ślady w produktach reakcji mogą być "markerami". Ślady hydroksyloaminy i oksymu 1-fenylo-2-propanonu oraz jonów octanowych można również wykryć w "ulicznej" amfetaminie zsyntetyzowanej zgodnie z tym schematem.
Syntezy amfetaminy z benzaldehydu opierają się na reakcji Henriego, reakcji typu aldolowego między aldehydem i nitroalkanem, więc głównymi "markerami" w nich są produkty redukcji (beta-hydroksynitrozwiązki) i nitroalkeny jako produkty uboczne (zwłaszcza gdy stosowane są aldehydy aromatyczne). Reakcje mogą przebiegać według czterech głównych mechanizmów:
- "Markerami" są ślady 2- nitro-1-fenylopropenu, nitroetanu, pentyloaminy, eteru dietylowego i izopropanolu oraz obecność jonów siarczanowych i winianowych. Należy zauważyć, że w tej syntezie główny produkt powstaje jako chlorowodorek;
- redukcja niklem Reneya. "Markery" to ślady benzalgidu, nitroetanu, butyloaminy, 2-nitro-1-fenylopropenu i zwiększona zawartość niklu;
- odzyskiwanie za pomocą amalgamatu sodu. "Markery" - ślady benzalhydu, nitroetanu, butyloaminy, 2-nitro-1-fenylopropenu, podwyższona zawartość sodu w produkcie końcowym;
- redukcja w ogniwie elektrochemicznym, ze śladami benzalhydu, pentylaminy, nitroetanu, 2-nitro-1-fenylopropenu, 1-fenylo-2-nitropropenu, ketonu dimetylowego, obecność jonów octanowych, fosforanowych i siarczanowych jako "markerów". Produktem końcowym jest fosforan amfetaminy.
Synteza amfetaminy z norefedryny przebiega według trzech mechanizmów:
- Poprzez reakcję z kwasem jodowodorowym i czerwonym fosforem, przy czym "markerami" są jony jodkowe i śladowe ilości fosforu. Etap krystalizacji chlorowodorku amfetaminy charakteryzuje się śladami acetonu i jonów chlorkowych;
- Zgodnie z jednoetapową reakcją redukcji Burcha z egzotermiczną reakcją wybuchową, pomimo tego czynnika produkt końcowy jest dość czysty. W produktach można znaleźć takie "markery" jak ślady efedryny (pseudoefedryny), sodu (litu);
- w reakcji chlorku tionylu i norefedryny, których śladowe ilości mogą być "markerami", a także ślady eteru izopropylowego, 2-amino-1-chloro-1-fenylopropanu i palladu.
"Markerami" syntezy amfetaminy z benzylocyjanku są: śladowe ilości substancji biorących udział w reakcjach i rozpuszczalniki benzylocyjanek, magnez, tetrahydrofuran, dichlorometan, obecność jonów siarczanowych.
Należy zauważyć, że sukces wykrywania "markerów" w "ulicznej" amfetaminie zależy od wielu czynników, wśród których najważniejsze to: stopień czystości odczynników użytych do syntezy, wyposażenie laboratorium i doświadczenie chemika, który wyprodukował substancję psychotropową.
Tak więc, wykorzystując dane analityczne, które uzyskaliśmy na temat charakterystycznych "markerów" w ramach badania chemicznego, możliwe staje się ustalenie konkretnej metodologii syntezy "ulicznej" amfetaminy.
Last edited by a moderator: