Benzylopiperazyna - jest rekreacyjną substancją psychoaktywną z grupy piperazyn, która ma działanie psychostymulujące i euforogenne, podobne do amfetaminy. Pochodne piperazyny stanowią grupę chemicznie zmodyfikowanych dopalaczy, pochodzących od piperazyny, która jest sześcioczłonowym pierścieniem z dwoma przeciwnie ułożonymi atomami azotu. Benzylopiperazyny obejmują N-benzylopiperazynę (BZP) i 1-(3,4-metylenodioksybenzylo)-piperazynę (MDBP). Typowe fenylopiperazyny to 1-(3-trifluorometylofenylo) piperazyna (TFMPP), 1-(3-chlorofenylo) piperazyna. Chemiczna modyfikacja związków piperazyny pozwala nielegalnym producentom na obejście przepisów rządowych i promuje ich szeroką dystrybucję pod różnymi nazwami: "Rapture", "Frenzy", "Bliss", "Charge", "Herbal ecstasy", "A2", "Legal X" i "Legal E". Początkowo BZP został zsyntetyzowany w 1944 roku przez firmę Burroughs, Wellcome & Co z Wellcome Research Laboratories w Wielkiej Brytanii. Była ona testowana jako środek przeciwrobaczny w leczeniu inwazji glisty jelitowej, ale ze względu na jej większą skuteczność i mniej skutków ubocznych, preferowano piperazynę. Grupa benzylopiperazyn obejmuje: 2C-B-BZP, 3-Me-BZP, Befuraline, Bifeprunox, Buclizine, Chlorbenzoxamine, DBZP, Fipexide, Imatinib, MBZP, MDBZP, Meclozine, MeOP, Piberaline, Piribedil, RN-1747, Sunifiram, Trimetazidine, TFMCPP, Vesnarinone.
W latach 70-tych BZP był uważany za potencjalny lek przeciwdepresyjny, ale nie został wybrany jako taki ze względu na duży potencjał do nadużywania. Pod koniec lat 90. nowozelandzka młodzież spopularyzowała go jako legalny narkotyk imprezowy o działaniu stymulującym (pewność siebie, gadatliwość, euforia, wesołość, wzrost energii i socjalizacji), dlatego stał się tak powszechny. W latach 80-tych pochodna benzylopiperazyny - fumaran N-benzylo-piperazyny-pikolinylu został zsyntetyzowany jako lek przeciwdepresyjny przez naukowców z Semmelweis University of Medicine na Węgrzech. Został on nazwany EGYT-475. Ze względu na swoje właściwości psychoaktywne, status prawny w wielu krajach i zwodnicze bezpieczeństwo, rekreacyjne stosowanie pochodnych piperazyny zyskało popularność jako alternatywa dla amfetaminy, pomimo wielu badań eksperymentalnych, klinicznych i epidemiologicznych, w których wiązano je z ciężkim zespołem serotoninowym, hepatotoksycznością, zaburzeniami psychicznymi i wysokim potencjałem nadużywania.
Nowozelandzcy użytkownicy uważali legalny status za gwarancję czystości BZP, podczas gdy producenci syntetyzowali ją bez żadnej kontroli. Etykiety produktów wywoływały u kupujących fałszywe wrażenie, że wiedzą na pewno, co otrzymują. Wielu użytkowników nie doceniało efektów działania tabletek i opisywało je jako umiarkowane. Co więcej, pigułki zawierające BZP były społecznie akceptowalne i szeroko dostępne, ponieważ nie było żadnych ograniczeń prawnych. Ostatecznie wysunięto koncepcję, że BZP zachęcały użytkowników do zażywania innych nielegalnych narkotyków ("brama") lub stanowiły dla nich legalną alternatywę. W niektórych badaniach wspomniano, że niedługo po tym, jak befuralina - (DIV-145; 1-benzofuran-2-ylo-(4-benzylopiperazyna-1-ylo)-metanon) została zsyntetyzowana i poddana badaniom klinicznym jako lek przeciwdepresyjny. Benzylopiperazyna jest stosowana doustnie w postaci kapsułek, tabletek, płynu, donosowo - w postaci proszku.
BZP jest diaminą, która nie posiada stereoizomerów. Substancja jest wytwarzana w postaci wolnej zasady lub soli chlorowodorkowej, ma wzór cząsteczkowy C11H16N2 i masę cząsteczkową 249,19 g/mol. Główna postać ma wygląd żółtawo-zielonej cieczy, której stała (pKA) wynosi 9,02 (20 °C). Sól chlorowodorkowa ma wygląd białej substancji stałej, rozpuszczalnej w wodzie, która podrażnia oczy, układ oddechowy i skórę. Jest łatwo syntetyzowana w wyniku reakcji monochlorowodorku piperazyny i chlorku benzylu, które są łatwo dostępnymi związkami chemicznymi.
Farmakokinetyka i farmakodynamika.
Parametry farmakokinetyczne BZP nie są w pełni zbadane, ale faktem jest, że ulega ona hydroksylacji i dealkilacji w pierwszej fazie i ma trzy cele metaboliczne: pierścień aromatyczny, węgiel benzylowy i związek piperazyny. Pierścień aromatyczny jest przekształcany w procesie pojedynczej hydroksylacji aromatycznej, w wyniku czego powstają 4-hydroksy-BZP, 3-hydroksy-BZP, a także w procesie podwójnej hydroksylacji aromatycznej z późniejszą metylacją i tworzeniem 4-hydroksy-3-metoksy-BZP. Również metaboliczna dealkilacja węgli benzylowych i piperazynowych prowadzi do powstania benzyloaminy i N-benzyloetylenodiaminy. Związki hydroksylowane mogą być również zaangażowane w reakcje drugiej fazy metabolizmu, częściowo przekształcane i wydalane w postaci związków siarczanowych lub glukoronidowych. Według najnowszych badań w metabolizm BZP zaangażowanych jest wiele enzymów: P450 (CYP), który katalizuje reakcje pierwszej fazy (hydroksylację i dealkilację), katechol-O-metylotransferaza, która katalizuje metylację metabolitu dihydroksylowego, sulfotransferaza (SULT) i urydyno-difosforano-glukuronylo-transferaza, odpowiedzialna za tworzenie koniugatów siarczanowych i glukoronidowych. Ponadto występowanie genetycznych polimorfizmów enzymatycznych może przyczyniać się do międzyosobniczej zmienności poziomu toksyczności benzylopiperazyny. Jeśli chodzi o rolę enzymów CYP, w badaniach in vitro wykazano następującą pozycję aktywności jego izoform: CYP2D6 (28%)<CYP3A4 (54%)<CYP1A2 (74%).
W badaniach Tsutsumi 2006 stwierdzono, że w ciągu 48 godzin po podaniu BZP w dawce 6 mg/kg BZP, 25% substancji zostało wydalone w postaci niezmienionej. Prawie 50% metabolitu było wydalane w postaci koniugatów glukoronidowych, a mniej w postaci koniugatów siarczanowych. Szczytowe stężenie BZP w moczu oznaczono po 4 godzinach od podania. Nie można go było w ogóle wykryć po 48 godzinach, w tym samym czasie szczytowe stężenie metabolitów oznaczono po 8 godzinach. Wykazano niezwykle wysoką toksyczność metabolitów 3-OH-BZP i 4-OH-BZP dla wątroby i nerek. Maksymalne stężenie w osoczu osiągnięto po 75 minutach, wskaźnik AUC 212,000 ng/ml z granicą oznaczalności 5 ng/ml, a maksymalne stężenie w osoczu wynosiło 262,7 ng/ml. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosił 5,5 godziny, a klirens 99 l/godzinę. Około 6% dawki (6 mg) było wydalane w postaci niesprzężonej, a niesprzężone metabolity 4-OH-BZP i 3-OH- BZP stanowiły tylko 0,11%.W latach 70-tych BZP był uważany za potencjalny lek przeciwdepresyjny, ale nie został wybrany jako taki ze względu na duży potencjał do nadużywania. Pod koniec lat 90. nowozelandzka młodzież spopularyzowała go jako legalny narkotyk imprezowy o działaniu stymulującym (pewność siebie, gadatliwość, euforia, wesołość, wzrost energii i socjalizacji), dlatego stał się tak powszechny. W latach 80-tych pochodna benzylopiperazyny - fumaran N-benzylo-piperazyny-pikolinylu został zsyntetyzowany jako lek przeciwdepresyjny przez naukowców z Semmelweis University of Medicine na Węgrzech. Został on nazwany EGYT-475. Ze względu na swoje właściwości psychoaktywne, status prawny w wielu krajach i zwodnicze bezpieczeństwo, rekreacyjne stosowanie pochodnych piperazyny zyskało popularność jako alternatywa dla amfetaminy, pomimo wielu badań eksperymentalnych, klinicznych i epidemiologicznych, w których wiązano je z ciężkim zespołem serotoninowym, hepatotoksycznością, zaburzeniami psychicznymi i wysokim potencjałem nadużywania.
Nowozelandzcy użytkownicy uważali legalny status za gwarancję czystości BZP, podczas gdy producenci syntetyzowali ją bez żadnej kontroli. Etykiety produktów wywoływały u kupujących fałszywe wrażenie, że wiedzą na pewno, co otrzymują. Wielu użytkowników nie doceniało efektów działania tabletek i opisywało je jako umiarkowane. Co więcej, pigułki zawierające BZP były społecznie akceptowalne i szeroko dostępne, ponieważ nie było żadnych ograniczeń prawnych. Ostatecznie wysunięto koncepcję, że BZP zachęcały użytkowników do zażywania innych nielegalnych narkotyków ("brama") lub stanowiły dla nich legalną alternatywę. W niektórych badaniach wspomniano, że niedługo po tym, jak befuralina - (DIV-145; 1-benzofuran-2-ylo-(4-benzylopiperazyna-1-ylo)-metanon) została zsyntetyzowana i poddana badaniom klinicznym jako lek przeciwdepresyjny. Benzylopiperazyna jest stosowana doustnie w postaci kapsułek, tabletek, płynu, donosowo - w postaci proszku.
BZP jest diaminą, która nie posiada stereoizomerów. Substancja jest wytwarzana w postaci wolnej zasady lub soli chlorowodorkowej, ma wzór cząsteczkowy C11H16N2 i masę cząsteczkową 249,19 g/mol. Główna postać ma wygląd żółtawo-zielonej cieczy, której stała (pKA) wynosi 9,02 (20 °C). Sól chlorowodorkowa ma wygląd białej substancji stałej, rozpuszczalnej w wodzie, która podrażnia oczy, układ oddechowy i skórę. Jest łatwo syntetyzowana w wyniku reakcji monochlorowodorku piperazyny i chlorku benzylu, które są łatwo dostępnymi związkami chemicznymi.
Farmakokinetyka i farmakodynamika.
Parametry farmakokinetyczne BZP nie są w pełni zbadane, ale faktem jest, że ulega ona hydroksylacji i dealkilacji w pierwszej fazie i ma trzy cele metaboliczne: pierścień aromatyczny, węgiel benzylowy i związek piperazyny. Pierścień aromatyczny jest przekształcany w procesie pojedynczej hydroksylacji aromatycznej, w wyniku czego powstają 4-hydroksy-BZP, 3-hydroksy-BZP, a także w procesie podwójnej hydroksylacji aromatycznej z późniejszą metylacją i tworzeniem 4-hydroksy-3-metoksy-BZP. Również metaboliczna dealkilacja węgli benzylowych i piperazynowych prowadzi do powstania benzyloaminy i N-benzyloetylenodiaminy. Związki hydroksylowane mogą być również zaangażowane w reakcje drugiej fazy metabolizmu, częściowo przekształcane i wydalane w postaci związków siarczanowych lub glukoronidowych. Według najnowszych badań w metabolizm BZP zaangażowanych jest wiele enzymów: P450 (CYP), który katalizuje reakcje pierwszej fazy (hydroksylację i dealkilację), katechol-O-metylotransferaza, która katalizuje metylację metabolitu dihydroksylowego, sulfotransferaza (SULT) i urydyno-difosforano-glukuronylo-transferaza, odpowiedzialna za tworzenie koniugatów siarczanowych i glukoronidowych. Ponadto występowanie genetycznych polimorfizmów enzymatycznych może przyczyniać się do międzyosobniczej zmienności poziomu toksyczności benzylopiperazyny. Jeśli chodzi o rolę enzymów CYP, w badaniach in vitro wykazano następującą pozycję aktywności jego izoform: CYP2D6 (28%)<CYP3A4 (54%)<CYP1A2 (74%).
Fakt hamowania metabolizmu BZP o 60% został udowodniony za pomocą TFMPP podawanego razem z BZP. W 1986 roku ujawniono, że metabolity BZP były w stanie nasilać uwalnianie 3H-noradrenaliny (3H-NA), a także wykazywały pewne działanie antagonistyczne w stosunku do 5-HT. Zgodnie z wynikami badań Nagai z 2007 roku, BZP indukuje zależne od DAT uwalnianie [3H]MPP+, ale nie wpływa na uwalnianie [3H]5-HT wywołane przez SERT (w przeciwieństwie do MDMA i TFMPP). W formie zależnej od dawki, BZP hamuje wychwyt zwrotny NA i zwiększa poziomy DA i 5-HT, ale 3 razy mniej niż MDMA. W badaniach na ludzkich embrionalnych komórkach nerkowych wykazano, że BZP hamuje transportery serotoniny, zapobiegając wychwytowi zwrotnemu monoamin (DA, NE i 5-HT w mniejszym stopniu). Słaby efekt halucynogenny po użyciu w wysokiej dawce jest spowodowany wiązaniem BZP z receptorem 5-HT2A. 5-HT2B jest zlokalizowany w przewodzie pokarmowym, więc jest odpowiedzialny za obwodowe skutki uboczne, takie jak ból w nadbrzuszu, nudności i wymioty. Ponadto wiązanie BZP z receptorem 5-HT3 powoduje migrenowe bóle głowy.
P 25% substancji było wydalane w postaci niezmienionej. Prawie 50% metabolitu było wydalane w postaci koniugatów glukoronidowych, a mniej w postaci koniugatów siarczanowych. Szczytowe stężenie BZP w moczu oznaczono po 4 godzinach od podania. Nie można go było w ogóle wykryć po 48 godzinach, w tym samym czasie szczytowe stężenie metabolitów oznaczono po 8 godzinach. Wykazano niezwykle wysoką toksyczność metabolitów 3-OH-BZP i 4-OH-BZP dla wątroby i nerek. Maksymalne stężenie w osoczu osiągnięto po 75 minutach, wskaźnik AUC 212,000 ng/ml z granicą oznaczalności 5 ng/ml, a maksymalne stężenie w osoczu wynosiło 262,7 ng/ml. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosił 5,5 godziny, a klirens 99 l/godzinę. Około 6% dawki (6 mg) było wydalane w postaci niesprzężonej, a niesprzężone metabolity 4-OH-BZP i 3-OH- BZP stanowiły tylko 0,11%.
Fakt hamowania metabolizmu BZP o 60% został udowodniony za pomocą TFMPP podawanego razem z BZP. W 1986 roku ujawniono, że metabolity BZP były w stanie nasilać uwalnianie 3H-noradrenaliny (3H-NA), a także wykazywały pewne działanie antagonistyczne w stosunku do 5-HT. Zgodnie z wynikami badań Nagai z 2007 roku, BZP indukuje zależne od DAT uwalnianie [3H]MPP+, ale nie wpływa na uwalnianie [3H]5-HT wywołane przez SERT (w przeciwieństwie do MDMA i TFMPP). W formie zależnej od dawki, BZP hamuje wychwyt zwrotny NA i zwiększa poziomy DA i 5-HT, ale 3 razy mniej niż MDMA. W badaniach na ludzkich embrionalnych komórkach nerkowych wykazano, że BZP hamuje transportery serotoniny, zapobiegając wychwytowi zwrotnemu monoamin (DA, NE i 5-HT w mniejszym stopniu). Słaby efekt halucynogenny po użyciu w wysokiej dawce jest spowodowany wiązaniem BZP z receptorem 5-HT2A. 5-HT2B jest zlokalizowany w przewodzie pokarmowym, więc jest odpowiedzialny za obwodowe skutki uboczne, takie jak ból w nadbrzuszu, nudności i wymioty. Ponadto wiązanie BZP z receptorem 5-HT3 powoduje migrenowe bóle głowy.
Efekty kliniczne benzylopiperazyny.
Pożądane pozytywne efekty benzylopiperazyny obejmują te same efekty, które są związane z używaniem amfetaminy lub używaniem MDMA w niskich dawkach: empatogenność, niewielka euforia, szczęście, zwiększona wydajność, dobry nastrój, psychostymulacja, zmniejszony apetyt, "spontaniczne doznania cielesne", "euforia poznawcza" i "wzmocnienie analizy", "organizacja myśli" i "przyspieszenie myśli", zwiększone libido, a także "zmiana jasności" i transformacje, gdy wizualnie przez ułamek sekundy lub przez kilka sekund w obszarze minimalnego kąta widzenia można wizualizować metamorfozy twarzy ludzi lub obiektów, które są przekształcane w normalne podczas ustawiania ostrości.
Jeśli chodzi o badanie ostrej toksyczności, obraz kliniczny charakteryzuje się nasileniem i częstością występowania objawów wymienionych poniżej w porządku malejącym: kołatanie serca, tachykardia, nadciśnienie tętnicze, pobudzenie psychoruchowe, splątanie, lęk i niepokój, ból głowy, drżenie, rozszerzenie źrenic, zatrzymanie moczu, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, w tym nudności i wymioty, ból brzucha lub dyskomfort. Cięższe objawy, które są predyktorami ostrej toksyczności: hipertermia, drgawki miokloniczne, objawy pozapiramidowe, hiperwentylacja, niewydolność oddechowa, drgawki. W przypadku wysokiej dawki i historii choroby istnieje ryzyko rozwoju zespołu serotoninowego, który objawia się po ciężkiej aktywności ruchowej i hipertermii i może prowadzić do rabdomiolizy, niewydolności nerek z rozwojem kwasicy metabolicznej, hipoglikemii, niewydolności wątroby i zespołu DIC.
Inne niepożądane negatywne skutki obejmują następujące objawy kliniczne: zwiększenie częstości akcji serca i ciśnienia krwi, odwodnienie, suchość w ustach, nudności i wymioty, omdlenia odruchowe, skurcz drobnych naczyń obwodowych, przemijające zaburzenia erekcji, niepokój i paranoja, zmęczenie poznawcze, drażliwość, "niespokojne nogi", zaburzenia snu z wydłużeniem czasu trwania fazy snu REM, tłumienie motywacji, iluzje i halucynacje, zaburzenia świadomości, niewyraźne widzenie, dysforia, tryzm i bruksizm, duszność, parestezje, swędzenie i pocenie się, bóle mięśni i stawów; podczas badań laboratoryjnych wykryto hiponatremię we krwi, wzrost stężenia hormonu antydiuretycznego, EKG wykazuje tachykardię zatokową, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, wydłużenie odstępu QT.
Sposób użycia i dawki.
Rekreacyjna dawka benzylopiperazyny do podawania donosowego zaczyna się od 0,5 mg/kg, co wiąże się z minimalnymi efektami, w tym psychostymulacją, słabym efektem euforogennym i minimalnymi skutkami ubocznymi, takimi jak zwiększona potliwość, pobudzenie, bruksizm, rozszerzenie źrenic. Średnie dawki benzylopiperazyny wahają się od 1,5 do 3,25 mg/kg. Efekty pojawiają się po 10 minutach i osiągają szczyt w ciągu 1 godziny po użyciu. Stopniowo i powoli zanikają w okresie po zażyciu. W przypadku stosowania średnich dawek, w zależności od czystości substancji i częstotliwości stosowania, występują stabilne, wyraźne efekty, którym towarzyszą pewne działania niepożądane wymienione powyżej. Prawdopodobieństwo wystąpienia co najmniej 6 skutków ubocznych wynosi prawie 100%. Domięśniowe i dożylne podawanie benzylopiperazyny jest zabronione ze względu na wysoką toksyczność miejscową substancji. W przypadku podawania doustnego zaleca się stosowanie kapsułek żelatynowych, jednorazowo w dawce początkowej nie większej niż 2,5 mg/kg. Czas wystąpienia początkowych efektów waha się od 25 do 45 minut, a szczyt osiąga się po 1,7-2 godzinach.
Instrukcje specjalne.
W przypadku silnego pobudzenia i pobudzenia oraz paranoi wywołanych przez benzylopiperazynę zaleca się stosowanie terapii pierwszego rzutu, która obejmuje benzodiazepiny podawane domięśniowo; terapią drugiego rzutu są leki przeciwpsychotyczne, a lekiem pierwszego wyboru jest droperidol, ponieważ ma mniej skutków ubocznych (brak wydłużenia odstępu QT i zaburzeń pozapiramidowych). Dawki leków uspokajających należy rozpoczynać od 5-10 mg, a w razie potrzeby po 30 minutach wstrzyknięcie można powtórzyć, zmniejszając dawkę nawet o 50%. W przypadku tachykardii do 120 uderzeń na minutę lub wzrostu ciśnienia krwi do 160/90 mmHg zaleca się również korektę benzodiazepinami, a leki drugiego rzutu w tym przypadku obejmują: dwuazotan izosorbidu, nitroglicerynę lub klonidynę. Kategorycznie nie zaleca się stosowania b-blokerów w leczeniu, ponieważ mogą one paradoksalnie zwiększać ciśnienie krwi i pogarszać ogólny stan somatyczny pacjenta z przedawkowaniem benzylopiperazyny (a także innych piperazyn). Zwiększona aktywność ruchowa może prowadzić do hipertermii i późniejszego wyczerpania zapasów płynów i elektrolitów. Dlatego konieczne jest uważne monitorowanie bilansu płynów i nawadnianie za pomocą płynu chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowego, który jest dostępny w każdym sklepie spożywczym. W przypadku hipertermii powyżej 38,5 stopni Celsjusza konieczne jest wezwanie karetki pogotowia, ponieważ jest to predyktor ciężkiego zespołu serotoninowego, zwłaszcza jeśli hipertermia trwa dłużej niż 20 minut i pojawiła się spontanicznie, bez żadnej aktywności fizycznej. W przypadku stabilnej hipertermii nieprzekraczającej 38 stopni Celsjusza zwykle wystarcza leczenie benzodiazepinami w niskich dawkach i odpoczynek.
Powikłania związane ze stosowaniem benzylopiperazyny.
Najczęstsze objawy przedawkowania są następujące:Fakt hamowania metabolizmu BZP o 60% został udowodniony za pomocą TFMPP podawanego razem z BZP. W 1986 roku ujawniono, że metabolity BZP były w stanie nasilać uwalnianie 3H-noradrenaliny (3H-NA), a także wykazywały pewne działanie antagonistyczne w stosunku do 5-HT. Zgodnie z wynikami badań Nagai z 2007 roku, BZP indukuje zależne od DAT uwalnianie [3H]MPP+, ale nie wpływa na uwalnianie [3H]5-HT wywołane przez SERT (w przeciwieństwie do MDMA i TFMPP). W formie zależnej od dawki, BZP hamuje wychwyt zwrotny NA i zwiększa poziomy DA i 5-HT, ale 3 razy mniej niż MDMA. W badaniach na ludzkich embrionalnych komórkach nerkowych wykazano, że BZP hamuje transportery serotoniny, zapobiegając wychwytowi zwrotnemu monoamin (DA, NE i 5-HT w mniejszym stopniu). Słaby efekt halucynogenny po użyciu w wysokiej dawce jest spowodowany wiązaniem BZP z receptorem 5-HT2A. 5-HT2B jest zlokalizowany w przewodzie pokarmowym, więc jest odpowiedzialny za obwodowe skutki uboczne, takie jak ból w nadbrzuszu, nudności i wymioty. Ponadto wiązanie BZP z receptorem 5-HT3 powoduje migrenowe bóle głowy.
Efekty kliniczne benzylopiperazyny.
Pożądane pozytywne efekty benzylopiperazyny obejmują te same efekty, które są związane z używaniem amfetaminy lub używaniem MDMA w niskich dawkach: empatogenność, niewielka euforia, szczęście, zwiększona wydajność, dobry nastrój, psychostymulacja, zmniejszony apetyt, "spontaniczne doznania cielesne", "euforia poznawcza" i "wzmocnienie analizy", "organizacja myśli" i "przyspieszenie myśli", zwiększone libido, a także "zmiana jasności" i transformacje, gdy wizualnie przez ułamek sekundy lub przez kilka sekund w obszarze minimalnego kąta widzenia można wizualizować metamorfozy twarzy ludzi lub obiektów, które są przekształcane w normalne podczas ustawiania ostrości.
Jeśli chodzi o badanie ostrej toksyczności, obraz kliniczny charakteryzuje się nasileniem i częstością występowania objawów wymienionych poniżej w porządku malejącym: kołatanie serca, tachykardia, nadciśnienie tętnicze, pobudzenie psychoruchowe, splątanie, lęk i niepokój, ból głowy, drżenie, rozszerzenie źrenic, zatrzymanie moczu, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, w tym nudności i wymioty, ból brzucha lub dyskomfort. Cięższe objawy, które są predyktorami ostrej toksyczności: hipertermia, drgawki miokloniczne, objawy pozapiramidowe, hiperwentylacja, niewydolność oddechowa, drgawki. W przypadku wysokiej dawki i historii choroby istnieje ryzyko rozwoju zespołu serotoninowego, który objawia się po ciężkiej aktywności ruchowej i hipertermii i może prowadzić do rabdomiolizy, niewydolności nerek z rozwojem kwasicy metabolicznej, hipoglikemii, niewydolności wątroby i zespołu DIC.
Inne niepożądane negatywne skutki obejmują następujące objawy kliniczne: zwiększenie częstości akcji serca i ciśnienia krwi, odwodnienie, suchość w ustach, nudności i wymioty, omdlenia odruchowe, skurcz drobnych naczyń obwodowych, przemijające zaburzenia erekcji, niepokój i paranoja, zmęczenie poznawcze, drażliwość, "niespokojne nogi", zaburzenia snu z wydłużeniem czasu trwania fazy snu REM, tłumienie motywacji, iluzje i halucynacje, zaburzenia świadomości, niewyraźne widzenie, dysforia, tryzm i bruksizm, duszność, parestezje, swędzenie i pocenie się, bóle mięśni i stawów; podczas badań laboratoryjnych wykryto hiponatremię we krwi, wzrost stężenia hormonu antydiuretycznego, EKG wykazuje tachykardię zatokową, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, wydłużenie odstępu QT.
Sposób użycia i dawki.
Rekreacyjna dawka benzylopiperazyny do podawania donosowego zaczyna się od 0,5 mg/kg, co wiąże się z minimalnymi efektami, w tym psychostymulacją, słabym efektem euforogennym i minimalnymi skutkami ubocznymi, takimi jak zwiększona potliwość, pobudzenie, bruksizm, rozszerzenie źrenic. Średnie dawki benzylopiperazyny wahają się od 1,5 do 3,25 mg/kg. Efekty pojawiają się po 10 minutach i osiągają szczyt w ciągu 1 godziny po użyciu. Stopniowo i powoli zanikają w okresie po zażyciu. W przypadku stosowania średnich dawek, w zależności od czystości substancji i częstotliwości stosowania, występują stabilne, wyraźne efekty, którym towarzyszą pewne działania niepożądane wymienione powyżej. Prawdopodobieństwo wystąpienia co najmniej 6 skutków ubocznych wynosi prawie 100%. Domięśniowe i dożylne podawanie benzylopiperazyny jest zabronione ze względu na wysoką toksyczność miejscową substancji. W przypadku podawania doustnego zaleca się stosowanie kapsułek żelatynowych, jednorazowo w dawce początkowej nie większej niż 2,5 mg/kg. Czas wystąpienia początkowych efektów waha się od 25 do 45 minut, a szczyt osiąga się po 1,7-2 godzinach.
Instrukcje specjalne.
W przypadku silnego pobudzenia i pobudzenia oraz paranoi wywołanych przez benzylopiperazynę zaleca się stosowanie terapii pierwszego rzutu, która obejmuje benzodiazepiny podawane domięśniowo; terapią drugiego rzutu są leki przeciwpsychotyczne, a lekiem pierwszego wyboru jest droperidol, ponieważ ma mniej skutków ubocznych (brak wydłużenia odstępu QT i zaburzeń pozapiramidowych). Dawki leków uspokajających należy rozpoczynać od 5-10 mg, a w razie potrzeby po 30 minutach wstrzyknięcie można powtórzyć, zmniejszając dawkę nawet o 50%. W przypadku tachykardii do 120 uderzeń na minutę lub wzrostu ciśnienia krwi do 160/90 mmHg zaleca się również korektę benzodiazepinami, a leki drugiego rzutu w tym przypadku obejmują: dwuazotan izosorbidu, nitroglicerynę lub klonidynę. Kategorycznie nie zaleca się stosowania b-blokerów w leczeniu, ponieważ mogą one paradoksalnie zwiększać ciśnienie krwi i pogarszać ogólny stan somatyczny pacjenta z przedawkowaniem benzylopiperazyny (a także innych piperazyn). Zwiększona aktywność ruchowa może prowadzić do hipertermii i późniejszego wyczerpania zapasów płynów i elektrolitów. Dlatego konieczne jest uważne monitorowanie bilansu płynów i nawadnianie za pomocą płynu chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowego, który jest dostępny w każdym sklepie spożywczym. W przypadku hipertermii powyżej 38,5 stopni Celsjusza konieczne jest wezwanie karetki pogotowia, ponieważ jest to predyktor ciężkiego zespołu serotoninowego, zwłaszcza jeśli hipertermia trwa dłużej niż 20 minut i pojawiła się spontanicznie, bez żadnej aktywności fizycznej. W przypadku stabilnej hipertermii nieprzekraczającej 38 stopni Celsjusza zwykle wystarcza leczenie benzodiazepinami w niskich dawkach i odpoczynek.
Powikłania związane ze stosowaniem benzylopiperazyny.
1. Intensywny ból głowy (zlokalizowany lub niezlokalizowany, często pulsujący) występujący 10-30 minut po zażyciu i trwający ponad pół godziny, któremu często towarzyszą nudności i wymioty.
2. Ból mostka, dyskomfort w lewym podżebrzu, obszar klatki piersiowej po lewej stronie, napromienianie bólu po lewej stronie, w lewej kończynie górnej, lewym obojczyku, zmniejszenie czucia powierzchniowego w lewych częściach.
3. Ataki paniki, psychoza, lęk, depersonalizacja/derealizacja.
4. Wzrost częstości tętna o ponad 110 na minutę, wzrost ciśnienia krwi o ponad 140/95 mmHg.
5. Wzrost temperatury ciała o ponad 37,5 C i hipertermia trwająca dłużej niż godzinę po użyciu.
6. Drobne drżenie, drgawki, zaburzenia świadomości aż do śpiączki.
7. Ostry zespół wieńcowy.
8. Nagła śmierć sercowa.
9. Zespół serotoninowy.
Pierwsza pomoc w przypadku przedawkowania.
Wskazania do udania się do szpitala lub wezwania karetki pogotowia: zaburzenia lub brak świadomości, zaburzenia mowy, aktywności ruchowej, brak orientacji w czasie i przestrzeni, silny ból za mostkiem trwający ponad pół godziny, wzrost temperatury ciała o ponad 38,0 C lub hipertermia trwająca ponad pół godziny, wzrost ciśnienia krwi o ponad 180/110 mmHg bez efektu terapii hipotensyjnej.
1. Leczenie pacjentów z ciśnieniem krwi powyżej 140/95 mm Hg obejmuje jedną tabletkę benzodiazepiny lub beta-blokera bez wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej, jedną tabletkę inhibitora ACE, po 30 minutach - jedną tabletkę leku uspokajającego (0,25 mg alprazolamu).
2. U pacjentów z silnym lękiem, atakiem paniki, psychozą: jedna tabletka leku uspokajającego i jedna tabletka neuroleptyku o działaniu uspokajającym, pomoc psychologiczna, psychoterapia w nagłych wypadkach.
3. U pacjentów z bólem mostka, dyskomfortem w klatce piersiowej: jedna tabletka powolnych blokerów kanału wapniowego trzeciej generacji, odruchowo zmniejszająca częstość akcji serca, jedna tabletka inhibitora ACE trzeciej generacji LUB jedna tabletka agonisty działania imidazoliny LUB jedna tabletka ; jeśli zespół bólowy nie stanie się mniej intensywny w ciągu 20 minut, zaleca się udanie się do szpitala.
4. W przypadku wzrostu temperatury ciała o nie więcej niż 37,5 C zaleca się dynamiczną obserwację przez pół godziny. Leczenie farmakologiczne nie jest wymagane. Jeśli hipertermia utrzymuje się przez ponad pół godziny (przy braku przyczyn zewnętrznych), zaleca się udanie się do szpitala.
5. U pacjentów z intensywnymi bólami głowy zaleca się stosowanie leków przeciwskurczowych w połączeniu z uspokajającymi lekami ziołowymi lub uspokajającymi w małych dawkach. Jeśli bólowi głowy towarzyszą wymioty, zaleca się domięśniowe wstrzyknięcie metoklopramidu w dawce 2,0 ml. Izolowane nudności i dyspepsja czynnościowa nie wymagają leczenia farmakologicznego.
6. W przypadku drżenia, umiarkowanych drgawek lub łagodnego pobudzenia psychoruchowego zaleca się stosowanie leków uspokajających. Zdecydowanie odradza się stosowanie neuroleptyków w takich przypadkach.
Interakcje benzylopiperazyny z innymi substancjami, przeciwwskazania do stosowania
Zasada "non-ADIOS":
Bezalkoholowe - nie zaleca się stosowania z alkoholem.
Non-Dissociatives - nie zaleca się stosowania z lekami dysocjacyjnymi.
Non-iMAO - nie zaleca się stosowania z inhibitorami monoaminooksydazy.
Non-Opiates - nie zaleca się stosowania z agonistami receptorów opioidowych.
Non-Stimulators - nie zaleca się stosowania z lekami pobudzającymi.
Niskie ryzyko w przypadku stosowania benzylopiperazyny z następującymi substancjami: benzodiazepiny, kokaina, SSRI, MDMA, konopie indyjskie, kofeina.
Średnie ryzyko w przypadku stosowania benzylopiperazyny razem z następującymi substancjami: grzyby, LSD, DMT, meskalina, 2С-х, ketamina, metoksetamina, alkohol, GHB.
Wysokie ryzyko: DOx, PCP, DXM, 5-MeO-xxT, 2C-Tx, NBOMes.
Niezwykle niebezpieczne jest stosowanie benzylopiperazyny razem z αMT, tramadolem, innymi agonistami receptorów opioidowych, inhibitorami MAO.
Last edited by a moderator: