Przegląd nieprzyjemnego, a nawet niebezpiecznego stanu, który niedawno (w skali medycyny) został wyodrębniony jako osobna diagnoza i może dotknąć każdego, kto regularnie spożywa konopie indyjskie.
Zespół hiperemizy kannabinoidowej (CHS) został po raz pierwszy opisany w 2004 roku i wiąże się z cyklicznymi nudnościami i wymiotami z bólem brzucha u regularnych użytkowników konopi indyjskich.
CHS nie jest zbyt dobrze znany. Lekarz oddziału ratunkowego w 2018 r. stwierdził, że stan ten nie był na ich "radarze" w ciągu 5 lat wcześniej, choć obecnie jest on diagnozowany częściej. Wiele osób jest zaskoczonych faktem, że konopie indyjskie mogą wywoływać objawy nudności i wymiotów, biorąc pod uwagę fakt, że konopie indyjskie są stosowane w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom. Portmanteau "scromiting"(krzyk + wymioty) zostało użyte jako potoczna nazwa tego stanu.
Objawy i diagnoza
Opóźniona diagnoza przedłuża cierpienie i jest przyczyną wielu przyjęć do szpitala oraz niepotrzebnych kosztownych badań, takich jak obrazowanie radiologiczne, endoskopie, a nawet laparoskopie zwiadowcze. CHS może zwiastować poważne powikłania, takie jak ostra niewydolność nerek, zaburzenia elektrolitowe, oparzenia skóry lub rzekomą niedrożność jelit. Odnotowano również przypadki śmiertelne spowodowane przez CHS, prawdopodobnie związane z zaburzeniami elektrolitowymi i odwodnieniem. Oprócz schorzeń związanych ze zdrowiem, CHS i wynikające z niego zużycie ciepłej wody wiąże się z wysokimi rachunkami za wodę i jej marnotrawstwem.
Diagnoza opiera się na wywiadzie. W przeglądzie systematycznym przeprowadzonym przez Sorensen i wsp. zidentyfikowano główne cechy pacjentów z CHS:
- Ciężkie nudności i wymioty, które powtarzają się cyklicznie przez miesiące (100%)
- Ból brzucha (85,1%)
- Co najmniej cotygodniowe używanie konopi indyjskich (97,4%)
- Regularne używanie konopi indyjskich w wywiadzie przez >1 rok (74,8%)
- Ustąpienie objawów po odstawieniu marihuany (96,8%)
- Nałogowe gorące prysznice lub kąpiele z łagodzeniem objawów (92,3%)
- Wiek <50 lat w momencie oceny (100%)
Fazy
CHS składa się z trzech faz:
1. Faza prodromalna składa się z porannych nudności, strachu przed wymiotami, anoreksji i bólu brzucha, które trwają przez kilka dni. Wiele osób zwiększa używanie konopi indyjskich podczas
w błędnym przekonaniu, że złagodzi to ich nudności i inne objawy.
objawy.
2. Fazahiperemii charakteryzuje się cyklicznymi napadami niekontrolowanych nudności i wymiotów, a także zwiększoną intensywnością bólu brzucha i przymusem kąpieli w gorącej wodzie w celu złagodzenia objawów. Ten wzorzec cyklicznych wymiotów może powtarzać się co kilka tygodni lub miesięcy.
3. W fazie zdrowienia objawy ustępują. Faza ta, która występuje, gdy pacjent powstrzymuje się od używania konopi indyjskich, charakteryzuje się powrotem do normalnego jedzenia i kąpieli, a także brakiem nudności, wymiotów i objawów wymiotnych.
brak nudności, wymiotów i bólu brzucha. Nawet w przypadku abstynencji, ustąpienie objawów CHS może zająć od 7 do 10 dni
Ponowne wprowadzenie marihuany zazwyczaj skutkuje natychmiastowym nawrotem objawów.
Mechanizmy
Zaproponowano różne mechanizmy wyjaśniające, w jaki sposób u niektórych osób ustalone właściwości przeciwwymiotne marihuany są nadrzędne i rozwija się CHS. Zidentyfikowano około kilkuset kannabinoidów, a każdy z nich potencjalnie przyczynia się w różny sposób do mechanizmów chorobowych. Jedna z hipotez sugeruje, że stymulacja jelitowych receptorów kannabinoidowych 1 (CB1) hamuje motorykę żołądka i jelit, prawdopodobnie wywołując wymioty związane z CHS.
Inna hipoteza opiera się na stymulacji naczyniowych receptorów CB1 indukujących rozszerzenie naczyń krwionośnych splanchnic. Jak ma to miejsce w późnym stadium marskości wątroby, przekrwienie krezki może zatem przyczyniać się do wystąpienia objawów. Ekspozycja na gorącą wodę powoduje redystrybucję przepływu krwi do skóry, co może tłumaczyć złagodzenie objawów. Na podstawie badań obserwacyjnych i badań na zwierzętach sugeruje się również, że konopie indyjskie zaburzają oś podwzgórze-przysadka-nadnercza, wpływając na homeostazę trawienia i termoregulacji, podobnie jak w przypadku zespołu cyklicznych wymiotów.
Wreszcie, postawiono hipotezę, że różnice genetyczne w wątrobowych enzymach przekształcających narkotyki, skutkujące nadmiernym poziomem proemetycznych metabolitów konopi indyjskich, mogą wyjaśniać różnice w obrazie klinicznym wśród użytkowników konopi indyjskich. Rodzaj konopi indyjskich często nie jest określany w publikacjach. Jednak jedno badanie obserwacyjne, obejmujące 2567 pacjentów, którzy zgłosili się na akademicki oddział ratunkowy z dolegliwościami związanymi z konopiami indyjskimi, sugerowało, że CHS występował częściej u osób narażonych na wdychanie konopi indyjskich.
Epidemiologia
Dane z retrospektywnego badania przeprowadzonego w Stanach Zjednoczonych z udziałem 1571 pacjentów wykazały, że CHS dotyka do 6% pacjentów zgłaszających się na oddziały ratunkowe z powodu nawracających wymiotów. Co więcej, wśród regularnych palaczy marihuany, około jedna trzecia z nich zgłasza gorące prysznice lub kąpiele jako sposób na złagodzenie nudności i/lub wymiotów. Ekstrapolując te wyniki na populację Stanów Zjednoczonych, szacuje się, że 2,1-3,3 miliona osób może cierpieć na CHS rocznie. W Kolorado, które zalegalizowało marihuanę w 2009 roku, liczba wizyt na oddziałach ratunkowych z powodu cyklicznych wymiotów podwoiła się po legalizacji. Szacuje się, że 182 miliony ludzi na całym świecie było konsumentami konopi indyjskich w 2013 roku.
do 192 milionów w 2016 roku, dlatego też CHS może stanowić ważną diagnozę do rozważenia u każdego pacjenta konsultującego się z powodu nawracających wymiotów.
Jak sobie z tym radzić?
Jedyną długoterminową skuteczną terapią jest odstawienie konopi indyjskich, z całkowitym i trwałym ustąpieniem objawów w ciągu pierwszych dwóch tygodni po odstawieniu konopi.
Zanurzenie się w gorącej kąpieli lub pod prysznic em łagodzi objawy w ciągu kilku minut, a ulga wzrasta wraz z wyższą temperaturą wody. Niektórzy pacjenci zgłaszali, że spędzają ponad połowę dnia na kąpieli, a nawet budzą się ze snu, aby wziąć prysznic. Skuteczność kąpieli jest słabo poznana. Ponieważ receptory CB1 znajdują się w pobliżu ośrodka termoregulacji w podwzgórzu, postawiono hipotezę, że odgrywają one rolę w rozszerzaniu naczyń jelitowych i regulacji temperatury ciała.
Kapsaicyna została również opisana jako niedroga, łatwo dostępna i bezpieczna metoda leczenia CHS o rozsądnej skuteczności. Teoretycznie kapsaicyna aktywuje receptor TRPV1 sprzężony z białkiem G, który oddziałuje z układem endokannabinoidowym.
Sugerowany opisany schemat to miejscowe stosowanie kremu z kapsaicyną o stężeniu 0,075% na brzuch lub plecy pacjenta 3 razy dziennie, z zachowaniem ostrożności, aby uniknąć wrażliwych obszarów twarzy, oczu, sutków i krocza.
Aplikator powinien nosić rękawiczki nitrylowe podczas nakładania kremu, a następnie umyć ręce. Pacjent może odczuwać początkowy dyskomfort, a działania niepożądane mogą obejmować miejscowe pieczenie, swędzenie, zaczerwienienie i obrzęk, zwłaszcza w przypadku stosowania wyższych dawek. W przypadku nadmiernego podrażnienia, mycie skóry mydłem lub alkoholem jest bardziej skuteczne w usuwaniu kapsaicyny niż zwykła woda. Wiele szpitali posiada ten produkt w recepturze i można go znaleźć w automatach na oddziale ratunkowym lub uzyskać w aptece szpitalnej.
aptece szpitalnej.
Podejmowano próby leczenia objawowego, ale pacjenci słabo reagują na wiele powszechnie stosowanych leków przeciwwymiotnych, takich jak prometazyna, metoklopramid i ondansetron, a także na leki nietypowe, takie jak benzodiazepiny i olanzapina.
Stwierdzono, że antydopaminergiczne leki przeciwpsychotyczne, takie jak haloperidol i droperidol, są umiarkowanie skuteczne w kontrolowaniu objawów w fazie hiperemii. Niedawny retrospektywny przegląd wykazał, że pacjenci z CHS leczeni droperidolem byli o połowę krócej hospitalizowani w porównaniu z pacjentami leczonymi konwencjonalnymi terapiami. Wykazano, że delta-9-tetrahydrokannabinol zwiększa syntezę dopaminy, jej obrót, wypływ i odpalanie komórek, co może wyjaśniać mechanizm skuteczności tej klasy leków. Sugeruje się, że typowe dawkowanie wynosi 5 mg haloperidolu dożylnie lub domięśniowo oraz 0,625 mg do 2,5 mg droperidolu dożylnie . Potencjalne działanie niepożądane leku obejmuje wydłużenie odstępu QT, które odnotowano w przypadku obu leków. Ryzyko wydłużenia odstępu QT występuje zwykle przy podawaniu dożylnym i przy ilościach przekraczających zalecaną dawkę. Te metody farmakologiczne mogą być pomocne w fazie łagodzenia objawów żołądkowo-jelitowych i bólu, ale nie są przeznaczone do długotrwałego leczenia, ponieważ same w sobie zwiastują poważne skutki uboczne.
Inne metody leczenia mogą obejmować inhibitory pompy protonowej w przypadku zapalenia błony śluzowej żołądka i resuscytację płynów w celu skorygowania zaburzeń równowagi płynów i elektrolitów, aby zapobiec odpowiednio uszkodzeniu narządów końcowych lub arytmii.
Wreszcie, większość autorów zaleca unikanie opioidów w celu łagodzenia bólu, które mogą nasilać nudności.
Rokowanie
Rokowanie jest ogólnie dobre, o ile diagnoza zostanie postawiona wcześnie, a pacjent zobowiąże się do zaprzestania stosowania kannabinoidów. Zachorowalność związana z tą chorobą jest związana ze słabą kontrolą objawów z powodu ciągłego stosowania kannabinoidów i częstych hospitalizacji.
Jak zawsze, dziękuję za poświęcony czas.
Zapraszam wszystkich zainteresowanych tematem do dialogu.
Jeśli spotkałeś się z podobnym zjawiskiem, opisz swoje doświadczenia.
