Do naszego doświadczenia potrzebujemy elektrolitu do baterii. Kupiłem od razu puszkę o pojemności 5 litrów i gęstości 1,28 g/cm3 (co odpowiada stężeniu około 36%). Jak zapewne każdy wie, elektrolitem jest rozcieńczony kwas siarkowy.
Aby uzyskać bardziej stężony kwas, musimy spróbować odparować z niego całą wodę. A znając jego początkowe stężenie wynoszące 36%, jasne jest, że elektrolit musi spaść około 3 razy.
Następnie potrzebujemy szklanego słoika do odparowania wody z elektrolitu. Następnie należy nanieść oznaczenia na ten słoik za pomocą miarki.
Ponieważ musimy odparować roztwór około trzy razy, umieściłem 3 oznaczenia w kroku 200 ml (cm3). Następnie wlałem 600 ml (cm3) naszego elektrolitu.
Przygotowałem kuchenkę elektryczną. Położyłem niepotrzebny rondel na płytce, na wypadek, gdyby bank z ogrzewania pęknie, więc bank jest wykonany ze zwykłego szkła i nie jest przeznaczony do silnego ogrzewania, w przeciwieństwie do specjalnych naczyń chemicznych.
Wewnątrz naczynia ułożone niewielką warstwę zwykłego piasku, tak aby ogrzewanie odbywało się powoli i równomiernie.
Umieścił słoik z elektrolitem wewnątrz patelni i włączył płytkę do maksimum.
Samo parowanie trwa dość długo. Na pewno nie liczyłem, ale jest to około 4-6 godzin. A gdy nasz kwas odparuje do około 200 ml (cm3), zakręcamy płytkę i dajemy naszemu słoikowi ostygnąć. Po tym czasie można przelać nasz stężony kwas siarkowy do odpowiedniej szklanej butelki.
Aby zweryfikować jakie naprawdę stężenie kwasu siarkowego wyszło w naszym doświadczeniu, wziąłem wagę kuchenną i odważyłem 100 ml (cm3) naszego kwasu, mierząc jego objętość za pomocą 60 sześciennych strzykawek. Otrzymałem, że 100 ml (cm3) płynu waży 167 g. Oznacza to, że gęstość naszego kwasu wynosiła 1,67 g/cm3, co odpowiada około 76% stężenia, co nie jest całkiem złe.
Odparowanie kwasu o większym stężeniu byłoby znacznie bardziej skomplikowane, ponieważ im bardziej stężony kwas, tym trudniej oddaje wodę.
Aby uzyskać bardziej stężony kwas, musimy spróbować odparować z niego całą wodę. A znając jego początkowe stężenie wynoszące 36%, jasne jest, że elektrolit musi spaść około 3 razy.
Następnie potrzebujemy szklanego słoika do odparowania wody z elektrolitu. Następnie należy nanieść oznaczenia na ten słoik za pomocą miarki.
Ponieważ musimy odparować roztwór około trzy razy, umieściłem 3 oznaczenia w kroku 200 ml (cm3). Następnie wlałem 600 ml (cm3) naszego elektrolitu.
Przygotowałem kuchenkę elektryczną. Położyłem niepotrzebny rondel na płytce, na wypadek, gdyby bank z ogrzewania pęknie, więc bank jest wykonany ze zwykłego szkła i nie jest przeznaczony do silnego ogrzewania, w przeciwieństwie do specjalnych naczyń chemicznych.
Wewnątrz naczynia ułożone niewielką warstwę zwykłego piasku, tak aby ogrzewanie odbywało się powoli i równomiernie.
Umieścił słoik z elektrolitem wewnątrz patelni i włączył płytkę do maksimum.
Samo parowanie trwa dość długo. Na pewno nie liczyłem, ale jest to około 4-6 godzin. A gdy nasz kwas odparuje do około 200 ml (cm3), zakręcamy płytkę i dajemy naszemu słoikowi ostygnąć. Po tym czasie można przelać nasz stężony kwas siarkowy do odpowiedniej szklanej butelki.
Aby zweryfikować jakie naprawdę stężenie kwasu siarkowego wyszło w naszym doświadczeniu, wziąłem wagę kuchenną i odważyłem 100 ml (cm3) naszego kwasu, mierząc jego objętość za pomocą 60 sześciennych strzykawek. Otrzymałem, że 100 ml (cm3) płynu waży 167 g. Oznacza to, że gęstość naszego kwasu wynosiła 1,67 g/cm3, co odpowiada około 76% stężenia, co nie jest całkiem złe.
Odparowanie kwasu o większym stężeniu byłoby znacznie bardziej skomplikowane, ponieważ im bardziej stężony kwas, tym trudniej oddaje wodę.
Last edited by a moderator:
