Synteza dimenoksadolu

[G.Patton]

Wprowadzenie

Indeks Merck wymienia Dimenoxadol jako "środek przeciwbólowy" z uwagą "nadużywanie prowadzi do przyzwyczajenia lub uzależnienia", co jest silnym wskazaniem, że jest to substancja typu opiatowego. Dodatkowo, jest to substancja kontrolowana zgodnie z harmonogramem I. W przeciwieństwie do wielu innych opiatów, niewielkie zmiany strukturalne całkowicie znoszą aktywność opiatową. Przygotowanie z kwasu benzylowego (3) jest dość łatwe, ale wymaga raczej nieprzyjemnych chemikaliów, takich jak metaliczny sód. Istnieją bardzo proste etapy syntezy, które nie wymagają specjalnego szkła ani rzadkich odczynników. Kwasbenzylowy (3 ) można przygotowaćz dostępnej w handlu witaminy B1w kilku krokach.

Chlorowodorek 2-(dimetyloamino)etylo 1-etoksy-1,1-difenylooctanu:
Temperatura wrzenia: 444,5 °C przy 760 mm Hg;
Temperatura topnienia: 170 - 172 °C;
Masa cząsteczkowa: 363,92 g/mol;
Gęstość: N/D;
Numer CAS: 2424-75-1.

Sprzęt i szkło.

• 2 L, 500 mL i 150 mL Kolba okrągłodenna;
• Fiolka stożkowa 5 mL;
• Chłodnica zwrotna;
• Mieszadło magnetyczne z grzałką;
• Łaźnia wodna i lód;
• Stojakretortowy i zacisk do mocowania aparatury;
• Źródło próżni;
• Kolba Buchnera i lejek [filtr Schotta może być używany do małych ilości];
• Termometr laboratoryjny (od 0 °C do 100 °C);
• 500 mL x2; 100 mL x3; 50 mL x2 Zlewki;
• Szklany pręt i szpatułka;
• Kolba kulista 150 mL;
• Eksykator próżniowy;
• Korek przenoszący rurkę wygiętą dwukrotnie pod kątem prostym;
• Probówka z chlorkiem wapnia;
• Maszyna rotacyjna;
• Waga laboratoryjna (odpowiednia 0,005-100 g).
• Lejek rozdzielający o pojemności 1 l;

Odczynniki.

• 0,135 g Chlorowodorek tiaminy (witamina B1);
• ~ 200 ml wody destylowanej;
• ~515 mL etanolu (EtOH absolutny);
• 0,27 ml 3 M roztworu wodorotlenku sodu aq (NaOH);
• 0,75 mL benzaldehydu;
• 25 mL stężonego kwasu azotowego;
• 5 g wodorotlenku potasu (KOH);
• 3 mL chlorku tionylu (SOCl2);
• 23 g sodu metalicznego (Na);
• ~ 200 mLEter dietylowy;
• 100 ml acetonu;
• 20 g węglanu potasu (K2CO3);
• 13 g chlorku 2-(dimetyloamino)-etylu;
• ~50 mL roztworu 2N kwasu chlorowodorowego aq (HCl).

---

Synteza prekursorów
Benzoina (1)

Rozpuścić 0,135 g chlorowodorku tiaminy (witamina B1) [ŁATWE DO KUPIENIA] w 0,27 ml wody dejonizowanej (lub destylowanej) w fiolce stożkowej o pojemności 5 ml. Dodać 1,2 ml etanolu i schłodzić powstały roztwór w łaźni lodowej. Powoli dodawać kroplami 0,27 ml zimnego 3 M wodorotlenku sodu przez 2-3 minuty. Delikatnie mieszać fiolkę podczas dodawania. Odmierzyć 0,75 ml benzaldehydu i dodać go do mieszaniny reakcyjnej. Nałożyć na fiolkęchłodnicę zwrotną i prowadzić reakcję wtemperaturze ~60°C przez 75-80 minut lub zamknąć fiolkę i pozostawić na 48 godzin lub dłużej. Schłodzić mieszaninę reakcyjną do temperatury pokojowej. Wytrącić benzoinę przez schłodzenie fiolki w łaźni lodowej. Zebraćciało stałe przez filtrację próżniową i przemyć zimną wodą .Rekrystalizować benzoinę z etanolu.

Benzil (2)
Umieścić 10 g sproszkowanej benzoiny (1) i 25 ml stężonego kwasu azotowego w kolbie o pojemności 150 ml wyposażonej w chłodnicęzwrotną i ogrzewać kolbę na wrzącej łaźni wodnej. Do tego celu najlepiej nadaje się kolba ze szlifowaną szklaną szyjką dopasowaną bezpośrednio do chłodnicy. Jeśli nie jest dostępna, należy przymocować kolbę do skraplacza za pomocą korka (nie gumowego korka) i zacisnąć obie kolby do skraplacza w bezpiecznej pozycji podczas ogrzewania na łaźni wodnej: opary azotowe gniją korek podczas ogrzewania, a jeśli użyty zostanie tylko jeden zacisk, kolba może ewentualnie ześlizgnąć się ze skraplacza lub alternatywnie ten ostatni może spaść na bok pod własnym ciężarem. Kontynuować ogrzewanie przez 1,5 godziny, gdy krystaliczna benzoina zostanie całkowicie zastąpiona przez oleisty benzyl. Następnie wlać mieszaninę do zlewki z zimną wodą, gdy po energicznym mieszaniu olej skrystalizuje się w żółtą substancję stałą. Odfiltrować to ostatnie za pomocą pompy i dokładnie przemyć wodą, aby zapewnić całkowitą eliminację kwasu. Skrystalizować ponownie w spirytusie metylowym lub rektyfikowanym. Benzyl oddziela się jako przezroczyste żółte kryształy, m.p. 95 °C, wydajność 9 g.

---

Sposób syntezy chlorowodorku dimenoksadolu
Kwas benzylowy (3)

Rozpuścić 5 g benzylu (2 ) w 15 ml wrzącego etanolu w kolbie stożkowej wyposażonej w chłodnicę zwrotną. Następnie dodać roztwór 5 g KOH w 10 ml wody i ogrzewać mieszaninę (która szybko nabiera fioletowego zabarwienia) we wrzącej łaźni wodnej przez około 15 minut. Schłodzić i wymieszać roztwór, z którego benzoesan potasu oddzieli się w postaci drobnych kryształków. Przefiltrować produkt przez pompę, używając odpornej na alkalia bibuły filtracyjnej lub lejka filtracyjnego ze szkła spiekanego. Przemyćkryształy na filtrze niewielką ilością etanolu, aby usunąć purpurowy kolor, a następnie dokładnie odsączyć.

Aby uzyskać wolny kwas, rozpuścić sól potasową w 50 ml zimnej wody, przefiltrować roztwór, jeśli pozostanie niewielka nierozpuszczona pozostałość; i delikatnie zagotować klarowny roztwór, dodając rozcieńczony H2SO4, aż do całkowitego oddzielenia kwasu. Schłodzić roztwór i odfiltrować bladopomarańczowe kryształy kwasu benzylowego (3); przemyć kryształy na filtrze gorącą wodą, dobrze odsączyć, a następnie wysuszyć w eksykatorze. Wydajność surowego kwasu, 4 g. Rekrystalizować z dużej ilości gorącej wody. Kwas benzoesowy otrzymuje się w postaci bezbarwnych kryształów o temperaturze topnienia 150°C.

Kwas difenylochlorooctowy (4)

Suchy sproszkowany kwas benzylowy (3 ) (10 g) umieszcza się w kolbie stożkowej zaopatrzonej w korek z rurką wygiętą dwukrotnie pod kątem prostym i zakończoną rurką z chlorkiem wapnia. Dodaje się chlorek tionylu (3 ml), a mieszaninę wytrząsa się i utrzymuje przez noc. Tworzą się duże kryształy, które po przemyciu niewielką ilością mieszaniny benzen-petrol dają temperaturę topnienia 119-120 °C (w stanie rozkładu). Wydajność wynosi 10

Eter etylowy kwasu benzylowego (5)
23 g sodu metalicznego rozpuszczono w 450 ml etanolu absolutnego i ogrzewano z 123 g (0,5 mol) kwasu difenylochlorooctowego (4) w 2 l RBF na łaźni wodnej przez 30 min, a alkohol oddestylowano in vacuo. Pozostałość rozpuszczoną w wodzie wytrząsano z eterem, następnie zakwaszono i ponownie wytrząsano z eterem. Eter odparowano, a pozostałość, około 100 g, rekrystalizowano z etanolu, otrzymując eter etylowy kwasu benzylowego, m.p. 110-111 °C (lit. 114 °C).

Chlorowodorek dimenoksadolu (6)
25 g eteru etylowego kwasu benzylowego (5) gotowano w 100 ml acetonu z 20 g węglanu potasu i 13 g chlorku 2-(dimetyloamino)-etylu w 500 RBF przez 24 h na łaźni wodnej. Aceton oddestylowano, a pozostałość rozdzielono między eter i wodę, alkaliczny roztwór wodny ponownie wstrząśnięto eterem, a połączony z eterem ekstrahowano 2N HCl, aż ekstrakty były wyraźnie kwaśne. Wodę odparowano w próżni, a pozostałość rekrystalizowano z etanolu, otrzymując 65% chlorowodorku dimenoksadolu (6), m.p. 165-166 °C.

 

[1thejew1]

hmm wygląda na to, że dipipanon przynajmniej w pewnym stopniu bardzo dobrze nakłada się na agonistykę opioidów