Dimetylortęć
- Thread starter fallenangel
- Start date
- Status
Nie zrobiłbym tego. Dimetylortęć jest niezwykle trująca. Istnieje kilka związków, które nie są tak toksyczne i mogą być stosowane zamiast niej.
Poniższy fragment pochodzi z Wikipedii:
"Dimetylortęć ma obecnie niewiele zastosowań ze względu na związane z nią ryzyko. Podobnie jak w przypadku wielu metyloorganometalików, jest to środek metylujący, który może oddawać swoje grupy metylowe do cząsteczki organicznej; jednak rozwój mniej toksycznych nukleofili, takich jak dimetylocynk, trimetyloglin i odczynniki Grignarda (halogenki organomagnezu), zasadniczo sprawił, że związek ten stał się przestarzały w chemii organicznej. Badano go również pod kątem reakcji polegających na wiązaniu kationów metylortęci z cząsteczkami docelowymi, tworząc silne środki bakteriobójcze, ale bioakumulacja i ostateczna toksyczność metylortęci doprowadziły do tego, że został on w dużej mierze porzucony na rzecz mniej toksycznych związków etylortęci i dietylortęci, które pełnią podobną funkcję bez zagrożenia bioakumulacją.
W toksykologii nadal znajduje ograniczone zastosowanie jako toksyna referencyjna. Jest on również używany do kalibracji instrumentów NMR do wykrywania rtęci (δ 0 ppm dla 199Hg NMR), chociaż obecnie preferowane są dietylortęć i mniej toksyczne sole rtęci.[8][9][10]".
Poniższy fragment pochodzi z Wikipedii:
"Dimetylortęć ma obecnie niewiele zastosowań ze względu na związane z nią ryzyko. Podobnie jak w przypadku wielu metyloorganometalików, jest to środek metylujący, który może oddawać swoje grupy metylowe do cząsteczki organicznej; jednak rozwój mniej toksycznych nukleofili, takich jak dimetylocynk, trimetyloglin i odczynniki Grignarda (halogenki organomagnezu), zasadniczo sprawił, że związek ten stał się przestarzały w chemii organicznej. Badano go również pod kątem reakcji polegających na wiązaniu kationów metylortęci z cząsteczkami docelowymi, tworząc silne środki bakteriobójcze, ale bioakumulacja i ostateczna toksyczność metylortęci doprowadziły do tego, że został on w dużej mierze porzucony na rzecz mniej toksycznych związków etylortęci i dietylortęci, które pełnią podobną funkcję bez zagrożenia bioakumulacją.
W toksykologii nadal znajduje ograniczone zastosowanie jako toksyna referencyjna. Jest on również używany do kalibracji instrumentów NMR do wykrywania rtęci (δ 0 ppm dla 199Hg NMR), chociaż obecnie preferowane są dietylortęć i mniej toksyczne sole rtęci.[8][9][10]".
- Status