Alkohol i dekstrometorfan (DXM)
Alkohol, znany również jako etanol, jest substancją psychoaktywną, która wpływa na ośrodkowy układ nerwowy (OUN) i ma szeroki zakres działania na organizm ludzki.
Alkohol działa przede wszystkim na ośrodkowy układ nerwowy, wywołując szereg efektów, od łagodnej euforii po uspokojenie, zaburzenia osądu i zmniejszoną koordynację ruchową.
Interakcje z neuroprzekaźnikami:
- Kwas gamma-aminomasłowy (GABA): Alkohol nasila działanie GABA, neuroprzekaźnika hamującego. Prowadzi to do zmniejszenia aktywności neuronalnej, co skutkuje działaniem uspokajającym.
- Glutaminian: Alkohol hamuje działanie glutaminianu, neuroprzekaźnika pobudzającego. To dodatkowo zmniejsza aktywność mózgu i przyczynia się do depresyjnego działania alkoholu.
- Wpływ na kanały jonowe: Alkohol może zakłócać działanie kilku kanałów jonowych, w tym kanałów potasowych (K+) i wapniowych (Ca2+). Może to wpływać na aktywność elektryczną neuronów.
Dekstrometorfan (DXM) to dostępny bez recepty środek przeciwkaszlowy, powszechnie występujący w wielu lekach na kaszel i przeziębienie. I
DXM działa przede wszystkim jako antagonista receptora N-metylo-D-asparaginianu (NMDA). Blokując ten receptor, DXM może tłumić odruch kaszlu w mózgu. Receptor NMDA jest również zaangażowany w neuroprzekaźnictwo pobudzające, a jego blokada może prowadzić do niektórych efektów psychoaktywnych obserwowanych przy wyższych dawkach DXM.
Wykazano również, że DXM oddziałuje z receptorem sigma-1, co może przyczyniać się do jego działania przeciwbólowego i potencjalnego działania przeciwdepresyjnego.
W wyższych dawkach DXM może hamować wychwyt zwrotny serotoniny, co może prowadzić do zwiększenia poziomu serotoniny w mózgu. Mechanizm ten może przyczyniać się do niektórych efektów DXM zmieniających nastrój, gdy jest przyjmowany w nadmiernych ilościach.
W wyższych dawkach DXM może wywoływać efekty psychoaktywne, w tym euforię, halucynacje i dysocjację.
Niektóre badania sugerują, że DXM może mieć właściwości przeciwbólowe, choć nie jest to jego główne wskazanie. Wstępne badania wskazują, że DXM, zwłaszcza w połączeniu z innymi lekami, może mieć działanie przeciwdepresyjne. Potrzebne są jednak dalsze badania w tym obszarze.
Interakcja między alkoholem i DXM jest tematem budzącym obawy ze względu na potencjalne ryzyko i skutki uboczne związane z ich łącznym stosowaniem.
Zarówno alkohol, jak i DXM są depresantami OUN - spowalniają działanie OUN. Przyjmowane razem mogą mieć działanie addytywne lub synergistyczne, prowadząc do zwiększonej depresji ośrodkowego układu nerwowego. Może to skutkować sennością, zawrotami głowy i zaburzeniami koordynacji ruchowej.
Wątroba metabolizuje zarówno alkohol, jak i DXM. Spożywanie ich razem może zmienić sposób, w jaki wątroba przetwarza te substancje, potencjalnie prowadząc do zwiększonego poziomu jednej lub obu substancji we krwi.
Jednym z najpoważniejszych zagrożeń związanych z łączeniem alkoholu i DXM jest depresja oddechowa. Jest to stan, w którym oddech staje się płytki lub może całkowicie ustać, co może zagrażać życiu.
Połączone działanie uspokajające alkoholu i DXM może prowadzić do znacznego upośledzenia osądu, koordynacji i czasu reakcji. Zwiększa to ryzyko wypadków i urazów.
Działanie obu związków może zwiększać ryzyko przedawkowania, zwłaszcza w przypadku spożycia dużych ilości jednej lub obu substancji.
Alkohol i DXM mogą podrażniać błonę śluzową żołądka, prowadząc do nudności, wymiotów i potencjalnie zapalenia żołądka lub wrzodów.
Należy bezwzględnie powstrzymać się od stosowania DXM powyżej pierwszego plateau (1,5 - 2,5 mg/kg).
Biorąc wszystko pod uwagę, zalecamy unikanie tej kombinacji w każdych warunkach.
Last edited by a moderator: