Alkoholi fencyklidyna (PCP)
Alkohol lub etanol jest substancją psychoaktywną, która wpływa na ośrodkowy układ nerwowy (OUN). Po spożyciu alkohol dostaje się do żołądka i jelita cienkiego, gdzie jest wchłaniany do krwiobiegu. Następnie alkohol jest rozprowadzany po całym organizmie, w tym w mózgu, gdzie wywiera swoje główne działanie. Alkohol działa przede wszystkim depresyjnie na OUN, co oznacza, że spowalnia aktywność mózgu i rdzenia kręgowego. Wzmacnia działanie neuroprzekaźnika kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), który hamuje aktywność mózgu, prowadząc do uspokojenia i uspokojenia. Jednocześnie alkohol hamuje aktywność glutaminianu, pobudzającego neuroprzekaźnika, który pobudza aktywność mózgu.
Fencyklidyna (PCP), znana również jako anielski pył, jest dysocjacyjnym lekiem halucynogennym, który wpływa na OUN. Ma kilka skutków dla ludzkiego ciała, przede wszystkim celując w określone receptory w mózgu. PCP działa przede wszystkim jako antagonista receptora N-metylo-D-asparaginianu (NMDA), który bierze udział w przekazywaniu glutaminianu, pobudzającego neuroprzekaźnika w mózgu. Blokując te receptory, PCP zakłóca normalne funkcjonowanie glutaminianu, prowadząc do różnych efektów.
Blokada receptorów NMDA przez PCP hamuje transmisję glutaminianu, zmniejszając jego działanie stymulujące. To zakłócenie sygnalizacji glutaminianu prowadzi do zmienionej percepcji, poznania i zachowania, powodując charakterystyczne efekty PCP.
PCP wpływa również na inne układy neuroprzekaźników, w szczególności dopaminę i serotoninę. Może zwiększać uwalnianie dopaminy w niektórych regionach mózgu, przyczyniając się do stymulującego działania narkotyku. Ponadto PCP może modulować receptory serotoniny, co może dodatkowo wpływać na nastrój i zachowanie.
PCP jest klasyfikowany jako narkotyk dysocjacyjny, ponieważ może wywoływać stan, w którym osoby mogą czuć się oderwane od swojego ciała, środowiska lub rzeczywistości. Uważa się, że ta dysocjacja wynika z wpływu PCP na receptory NMDA i zakłócenia normalnego przetwarzania sensorycznego i integracji w mózgu.
Efekty psychiczne fencyklidyny są wysoce zależne od dawki. W zależności od podanej dawki, osoby mogą doświadczać różnych poziomów halucynacji, charakteryzujących się postrzeganiem zmysłowym, które wydaje się prawdziwe, ale nie jest oparte na rzeczywistości. Ponadto PCP może wywoływać uczucie euforii, intensywny stan szczęścia lub podniecenia, a także paranoję, zniekształcenia myśli, przyczyniając się do zmiany przekonań i postrzegania rzeczywistości, zwiększonego poczucia nieufności i podejrzliwości. Dysocjacja, kolejny potencjalny efekt psychiczny, obejmuje oderwanie od myśli, emocji i otoczenia. W niektórych przypadkach PCP może nawet wywoływać impulsy samobójcze i prowokować dziwne, dziwaczne i agresywne zachowania.
Alkohol i PCP to substancje, które mogą mieć znaczący wpływ na ludzki organizm. Przyjmowane razem mogą potencjalnie wchodzić w interakcje i wzmacniać nawzajem swoje efekty, prowadząc do zwiększonego ryzyka i niebezpieczeństw. Przyjrzyjmy się mechanizmom interakcji oraz związanym z nimi skutkom ubocznym i niebezpieczeństwom:
Depresja OUN: Alkohol jako całość jest klasycznym depresantem. PSP w tym samym czasie trudno tak nazwać, ale ma pewien dezaktywujący wpływ na ośrodkowy układ nerwowy. W połączeniu, efekty depresyjne mogą być addytywne, prowadząc do zwiększonego uspokojenia, senności, upośledzenia funkcji poznawczych i motorycznych, a nawet stanu śpiączki.
Efekty sympatykomimetyczne: PCP może mieć również działanie podobne do stymulantów, prowadząc do zwiększenia częstości akcji serca, ciśnienia krwi i pobudzenia. Alkohol, jak już wspomnieliśmy, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy. Połączenie to może mieć sprzeczny wpływ na organizm, potencjalnie powodując obciążenie układu sercowo-naczyniowego.
Interakcje metaboliczne: Istnieją słabo potwierdzone powody, by sądzić, że alkohol może hamować metabolizm PCP, prowadząc do wyższych poziomów PCP w organizmie. Może to przedłużyć działanie PCP i zwiększyć ryzyko toksyczności.
Skutki uboczne i zagrożenia
Zaburzenia osądu i koordynacji: Połączenie alkoholu i PCP może poważnie upośledzić osąd, koordynację i zdolność podejmowania decyzji. Może to prowadzić do wypadków, urazów i ryzykownych zachowań.
Zwiększona sedacja i depresja oddechowa: Obie substancje mogą indywidualnie wpływać depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, a w połączeniu mogą nasilać te efekty. Może to prowadzić do nadmiernego uspokojenia, depresji oddechowej i potencjalnie zagrażających życiu konsekwencji.
Ryzyko sercowo-naczyniowe: PCP może zwiększać częstość akcji serca i ciśnienie krwi, podczas gdy alkohol może powodować rozszerzenie naczyń krwionośnych i niedociśnienie. Połączenie tych dwóch substancji może skutkować nieregularnym rytmem serca, zwiększonym obciążeniem układu sercowo-naczyniowego, a nawet zatrzymaniem akcji serca.
Objawy psychiatryczne: PCP wywołuje halucynacje, urojenia i psychozy. Alkohol może nasilać te objawy i prowadzić do nieprzewidywalnych i niebezpiecznych zachowań, a także pogarszać stan zdrowia psychicznego.
I tak już intensywny i wielowektorowy wpływ PSP na ośrodkowy układ nerwowy może prowadzić do niepożądanych konsekwencji dla zdrowia, samopoczucia i statusu społecznego. Dodając alkohol do tak trudnej do przewidzenia substancji, osoba tylko zwiększa ryzyko nagłych i poważnych powikłań psychicznych i fizjologicznych.
Biorąc wszystko pod uwagę, zalecamy unikanie tej kombinacji w każdych warunkach.
Last edited by a moderator: