Ketamine Phenibut Green Yellow Dyskusja: Ketamina i Phenibut

[HEISENBERG]

Ketamina i fenibut

Ketamina jest dysocjacyjnym środkiem znieczulającym o unikalnym profilu farmakologicznym. Ketamina działa przede wszystkim jako antagonista receptora N-metylo-D-asparaginianu (NMDA), podtypu receptora glutaminianu. Blokując te receptory, ketamina zakłóca pobudzającą neurotransmisję, w której pośredniczy glutaminian. Ta blokada przyczynia się do dysocjacyjnych efektów znieczulających, w których pacjenci mogą czuć się oderwani od swojego ciała i otoczenia.

Wpływ ketaminy na receptory NMDA może prowadzić do wtórnego wzrostu aktywności receptorów AMPA, przyczyniając się do jej działania przeciwdepresyjnego. Ketamina ma również pewne powinowactwo do receptorów μ-opioidowych, co może przyczyniać się do jej właściwości przeciwbólowych. Poza tym, ketamina wpływa na wychwyt zwrotny serotoniny, dopaminy i noradrenaliny, przyczyniając się do modulacji nastroju.

Dodatkowe informacje są również interesujące, że ketamina zwiększa ekspresję BDNF, białka, które wspomaga wzrost neuronów i plastyczność synaptyczną, co uważa się za rolę w jej szybkim działaniu przeciwdepresyjnym.


Phenibut jest depresantem ośrodkowego układu nerwowego (OUN) o działaniu przeciwlękowym i nootropowym. Jest strukturalnie podobny do neuroprzekaźnika kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) i działa poprzez kilka mechanizmów w mózgu.

Phenibut działa przede wszystkim jako agonista receptorów GABA-B. Wiążąc się z tymi receptorami, naśladuje działanie GABA, głównego neuroprzekaźnika hamującego w mózgu, prowadząc do uspokajającego działania na OUN.
Phenibut ma również łagodny wpływ na receptory GABA-A, choć jest on mniej znaczący w porównaniu z jego działaniem na receptory GABA-B.

Phenibut wpływa na uwalnianie dopaminy i może zwiększać jej poziom w mózgu, w szczególności oddziałując na receptory D2. Działanie to przyczynia się do poprawy nastroju i efektów nootropowych. Modulując kanały wapniowe, Phenibut może wpływać na uwalnianie neuroprzekaźników i pobudliwość neuronów, przyczyniając się do ogólnego działania depresyjnego na OUN.


Połączenie ketaminy i fenibutu może dawać wyjątkowe efekty ze względu na ich odmienne działanie farmakologiczne. Zgłaszano, że połączenie to wywołuje szereg efektów, które mogą być zarówno synergiczne, jak i ryzykowne.

• Zwiększone uspokojenie i relaksacja: Zarówno ketamina, jak i fenibut mają właściwości uspokajające. Stosowane razem mogą znacznie zwiększyć relaksację i uspokojenie.
• Zmieniona percepcja i euforia: Użytkownicy zgłaszali, że połączenie może wzmocnić dysocjacyjne działanie ketaminy, prowadząc do bardziej intensywnych i unikalnych wrażeń wizualnych i sensorycznych. Phenibut może wygładzić niektóre z ostrzejszych krawędzi podróży ketaminowej, czyniąc doświadczenie przyjemniejszym i mniej wstrząsającym. Aktywność dopaminergiczna fenibutu może wzmacniać euforyczne i poprawiające nastrój działanie ketaminy, potencjalnie prowadząc do podwyższonego poczucia dobrostanu.
• Potencjalne upośledzenie funkcji poznawczych i motorycznych: Połączenie ketaminy i ketaminy może upośledzać funkcje poznawcze w większym stopniu niż każdy z tych leków osobno, prowadząc do trudności z pamięcią, uwagą i funkcjami wykonawczymi w okresie odurzenia. Zwiększona sedacja i dysocjacja mogą prowadzić do znacznego upośledzenia zdolności motorycznych i koordynacji, zwiększając ryzyko wypadków i urazów.
• Możliwe przedawkowanie i toksyczność: Chociaż rzadko zdarza się to w przypadku samej ketaminy, połączenie jej z depresantem OUN, takim jak fenibut, może zwiększyć ryzyko depresji oddechowej, szczególnie przy wyższych dawkach. Wysokie dawki fenibutu mogą powodować nudności, wymioty i silne uspokojenie, podczas gdy nadmierne stosowanie ketaminy może prowadzić do toksyczności pęcherza moczowego i innych powikłań.

Chociaż połączenie ketaminy i fenibutu może oferować wyjątkowe i ulepszone doświadczenia, niesie ze sobą znaczne ryzyko, zwłaszcza w odniesieniu do upośledzenia funkcji poznawczych, tolerancji i potencjalnej toksyczności.

Nie natknęliśmy się na potwierdzone dane dotyczące ostrych i śmiertelnych stanów związanych z tym połączeniem. Jednocześnie masywny charakter dysocjacyjnego działania ketaminy i skłonność fenibutu do nasilania działania substancji psychoaktywnych sugerują, że użytkownik powinien rozumieć ryzyko i mieć pewne doświadczenie w interakcji z substancjami. W przeciwnym razie szanse na złą zabawę i ryzyko dla zdrowia znacznie wzrosną.

Biorąc pod uwagę powyższe, możemy ostrożnie stwierdzić, że ta kombinacja może być dobrym pomysłem w pewnych warunkach. Zdecydowanie zalecamy jednak rozsądne podejście i ostrożność.