Fencyklidyna (PCP) i dekstrometorfan (DXM)
PCP lub fencyklidyna to lek dysocjacyjny, który działa głównie poprzez antagonizowanie receptora N-metylo-D-asparaginianu (NMDA), podtypu receptora glutaminianu. Glutaminian jest najobficiej występującym neuroprzekaźnikiem pobudzającym w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN). Hamując te receptory, PCP zakłóca normalne funkcjonowanie układów glutaminergicznych, prowadząc do charakterystycznych efektów dysocjacyjnych. Ponadto PCP działa na inne miejsca receptorowe, w tym receptory dopaminergiczne, opioidowe i nikotynowe, co przyczynia się do jego złożonego profilu farmakologicznego.
DXM lub dekstrometorfan jest środkiem przeciwkaszlowym (tłumiącym kaszel) występującym w wielu dostępnych bez recepty lekach na przeziębienie i kaszel. Podobnie jak PCP, DXM jest również antagonistą receptora NMDA, choć pod tym względem jest mniej silny. Efekty psychoaktywne DXM, obserwowane w dawkach wyższych niż zalecane do tłumienia kaszlu, wynikają przede wszystkim z jego działania na receptory NMDA, prowadząc do efektów dysocjacyjnych. Dodatkowo DXM jest metabolizowany do dekstrofanu, który przyczynia się do jego działania, a także działa na receptory sigma-1, dodatkowo wzmacniając jego właściwości psychoaktywne. DXM wpływa również na poziom serotoniny, co może prowadzić do zmian nastroju i percepcji.
W połączeniu, PCP i DXM mogą wzajemnie nasilać swoje działanie na receptor NMDA, prawdopodobnie prowadząc do nasilonego stanu dysocjacji. Jednak takie połączenie zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i toksyczności ze względu na nakładający się mechanizm działania, szczególnie w odniesieniu do OUN i układu sercowo-naczyniowego. Połączone hamowanie receptorów NMDA może prowadzić do nieprzewidywalnego wzrostu intensywności psychologicznych i fizjologicznych efektów obu leków.
Skutki uboczne i zagrożenia:
- Zaburzenia psychiczne: Połączenie może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia silnego lęku, paranoi i epizodów psychotycznych.
- Szkody fizyczne: Efekty synergiczne mogą prowadzić do zwiększenia częstości akcji serca, ciśnienia krwi i temperatury ciała, zwiększając ryzyko zdarzeń sercowych, nadciśnienia i hipertermii.
- Upośledzenie funkcji poznawczych: Obie substancje mogą wywoływać znaczące zaburzenia funkcji poznawczych, takie jak utrata pamięci, zaburzenia osądu i oderwanie od rzeczywistości, które mogą ulec nasileniu w przypadku ich jednoczesnego stosowania.
- Zwiększone ryzyko neurotoksyczności: Nadmierne hamowanie receptorów NMDA może prowadzić do ekscytotoksyczności, procesu, który może uszkadzać lub zabijać neurony.
Nie natknęliśmy się na potwierdzone dane dotyczące ostrych i śmiertelnych stanów związanych z tym połączeniem. Chociaż konkretne dane dotyczące połączenia PCP i DXM są skąpe, nakładający się antagonizm receptora NMDA sugeruje, że połączenie tych substancji może znacznie zwiększyć ryzyko wystąpienia niekorzystnych skutków psychicznych i fizycznych. Efekty dysocjacyjne mogą być wzmocnione, ale także ryzyko poważnych skutków ubocznych, w tym zwiększonego potencjału psychozy, neurotoksyczności, powikłań sercowo-naczyniowych i ostrych zmian behawioralnych prowadzących do szkód.
Biorąc pod uwagę powyższe, zalecamy traktowanie tej kombinacji z dużą ostrożnością.
Last edited by a moderator: