Psilocybiny i opiaty do wstrzykiwań
Psylocybina jest naturalnie występującym związkiem psychodelicznym występującym w niektórych gatunkach grzybów, powszechnie określanych jako "magiczne grzyby". Po spożyciu psylocybina jest przekształcana w organizmie w psylocynę, aktywny metabolit odpowiedzialny za jej psychoaktywne działanie.
Podstawowym mechanizmem działania psylocybiny jest modulacja serotoniny, neuroprzekaźnika, który odgrywa kluczową rolę w regulacji nastroju, procesów poznawczych i percepcji. Wiążąc się z receptorami serotoniny, w szczególności 5-HT2A, psylocyna zwiększa pobudliwość niektórych obszarów mózgu, w szczególności kory przedczołowej, która jest zaangażowana w funkcje wyższego rzędu, takie jak myślenie, uwaga i podejmowanie decyzji. Ta zwiększona pobudliwość prowadzi do zwiększonej łączności między różnymi obszarami mózgu, które zazwyczaj nie komunikują się bezpośrednio, co pomaga wyjaśnić głębokie zmiany w świadomości, percepcji i emocjach doświadczanych podczas tripu psilocybinowego.
Jedną z kluczowych cech działania psilocybiny jest jej wpływ na sieć trybu domyślnego (DMN), sieć regionów mózgu związanych z myśleniem autoreferencyjnym, ego i postrzeganiem czasu. W normalnych warunkach DMN jest stosunkowo aktywna, zapewniając poczucie spójnej samoświadomości i pomagając utrzymać stabilne poczucie tożsamości. Jednak psilocybina tymczasowo zmniejsza aktywność DMN, prowadząc do rozpuszczenia ego, zjawiska często opisywanego jako "śmierć ego" lub poczucie jedności z wszechświatem. Uważa się, że to zmniejszenie aktywności DMN przyczynia się do mistycznych lub duchowych doświadczeń zgłaszanych przez wielu użytkowników psilocybiny.
Opiaty do wstrzykiwań, takie jak heroina, morfina i fentanyl, są silnymi narkotykami, które działają poprzez wiązanie się z określonymi receptorami w mózgu, rdzeniu kręgowym i innych częściach ciała. Receptory te, znane jako receptory opioidowe, są częścią endogennego układu opioidowego, który pomaga regulować ból, nagrodę i reakcje emocjonalne. Po wstrzyknięciu opiaty naśladują naturalne substancje chemiczne łagodzące ból, takie jak endorfiny, ale mają znacznie silniejsze i długotrwałe działanie.
Po wstrzyknięciu opiaty szybko dostają się do krwiobiegu i przekraczają barierę krew-mózg, docierając do ośrodkowego układu nerwowego. Głównymi receptorami opioidowymi zaangażowanymi w działanie tych leków są receptory mu-opioidowe. Gdy receptory te są aktywowane przez opiaty, zmniejszają one przekazywanie sygnałów bólowych poprzez hamowanie uwalniania neuroprzekaźników, takich jak substancja P i glutaminian, które są zaangażowane w odczuwanie bólu. Powoduje to głęboki efekt przeciwbólowy (uśmierzający ból), dzięki czemu opiaty są skuteczne w leczeniu silnego bólu.
Oprócz uśmierzania bólu, opiaty wywołują szereg innych efektów. Jednym z najbardziej zauważalnych jest silne poczucie euforii lub "przypływu", szczególnie w przypadku narkotyków takich jak heroina, gdy są wstrzykiwane dożylnie. To euforyczne uczucie jest spowodowane szybkim uwalnianiem dopaminy w mózgowych szlakach nagrody, szczególnie w obszarach takich jak jądro półleżące. Dopamina jest neuroprzekaźnikiem, który odgrywa kluczową rolę w odczuwaniu przyjemności i nagrody, a gwałtowny wzrost dopaminy po wstrzyknięciu opiatów wzmacnia zachowania związane z poszukiwaniem narkotyków, przyczyniając się do wysokiego potencjału uzależnienia.
Opiaty wpływają nie tylko na odczuwanie bólu, ale także na stany emocjonalne i psychiczne. Zmniejszają niepokój i wywołują poczucie spokoju i oderwania od stresu. Jednak przy wielokrotnym stosowaniu mózg dostosowuje się do obecności narkotyku, co prowadzi do tolerancji, w której coraz większe dawki są potrzebne do osiągnięcia tych samych efektów. Tolerancja ta przyczynia się do cyklu uzależnienia, ponieważ użytkownicy zwiększają dawki, aby utrzymać pożądany poziom euforii lub ulgi w bólu. Z czasem rozwija się uzależnienie fizyczne, co oznacza, że organizm potrzebuje narkotyku do normalnego funkcjonowania, a objawy odstawienia pojawiają się, gdy narkotyk nie jest obecny.
Połączenie psilocybiny i opiatów do wstrzykiwań może prowadzić do złożonej interakcji efektów ze względu na ich różne działania farmakologiczne. Zdolność psilocybiny do wywoływania głębokich zmian emocjonalnych i percepcyjnych może nasilać subiektywne doświadczenie euforii wywołanej opiatami, potencjalnie prowadząc do głębszej dysocjacji lub dezorientacji. Jednak psilocybina może również wywoływać niepokój lub paranoję, szczególnie w połączeniu z uspokojeniem wywołanym przez opiaty, utrudniając kontrolowanie doznań emocjonalnych.
Działanie opiatów do wstrzykiwań na ośrodkowy układ nerwowy stanowi znaczące zagrożenie, szczególnie ich depresyjne działanie na oddychanie. Efekty psychoaktywne psilocybiny nie łagodzą tego, a użytkownicy mogą stać się mniej świadomi lub mniej wrażliwi na zagrażającą życiu depresję oddechową, która może wystąpić przy wysokich dawkach opiatów, zwiększając ryzyko przedawkowania.
Badania badają również potencjał psilocybiny w leczeniu uzależnienia od opioidów, ponieważ może ona pomóc zmniejszyć głód i wspierać leczenie psychologiczne w kontrolowanym otoczeniu terapeutycznym. Istnieją jednak ograniczone dane na temat łączenia tych leków.
Nie natknęliśmy się na potwierdzone dane dotyczące ostrych i śmiertelnych stanów związanych z tym połączeniem. Jednocześnie nie ma oznak pozytywnych efektów rekreacyjnych, które mogłyby pokryć ryzyko związane z tym połączeniem.
Ostatecznie połączenie to stwarza znaczne ryzyko, szczególnie ze względu na silne i potencjalnie śmiertelne działanie opiatów na układ oddechowy.
Biorąc pod uwagę powyższe, zalecamy traktowanie tej kombinacji z dużą ostrożnością.
Last edited by a moderator: