Wprowadzenie.
Mycie szkła laboratoryjnego należy do obowiązkowej listy umiejętności i zdolności personelu laboratoryjnego. Wysokiej jakości mycie oznacza osiągnięcie głównego rezultatu - dobrej czystości szkła chemicznego do doskonałej syntezy organicznej. W odniesieniu do szkła laboratoryjnego stawia się szereg wymagań, ponieważ musi ono być zawsze idealnie czyste. Zaleca się mycie szkła laboratoryjnego natychmiast po użyciu. Wyniki wykonanej pracy będą zależeć od czystości naczyń. Ogólnie rzecz biorąc, czyszczenie szkła jest łatwiejsze, jeśli robi się to od razu. Jeśli używany jest detergent, zwykle jest to detergent przeznaczony do szkła laboratoryjnego, taki jak Liquinox lub Alconox. Detergenty te są lepsze niż jakikolwiek detergent do mycia naczyń, który może być używany do naczyń w domu. Zazwyczaj detergent i woda z kranu nie są ani wymagane, ani pożądane. Naczynia szklane można przepłukać odpowiednim rozpuszczalnikiem, a następnie wykonać kilka płukań wodą destylowaną, po których następuje końcowe płukanie wodą dejonizowaną.
Najlepszym sposobem czyszczenia szkła laboratoryjnego jest użycie agresywnego detergentu, który utleni zanieczyszczenia lub/i łatwo je usunie. Istnieje lista detergentów, instrukcje syntezy i instrukcje użytkowania.
Najlepszym sposobem czyszczenia szkła laboratoryjnego jest użycie agresywnego detergentu, który utleni zanieczyszczenia lub/i łatwo je usunie. Istnieje lista detergentów, instrukcje syntezy i instrukcje użytkowania.
Mieszanina sulfochromowa.
Jest to mieszanina stężonego kwasu siarkowego i dwuchromianu potasu; gdy kwas siarkowy działa na dwuchromian, powstaje bezwodnik chromowy CrO3. Mieszanina sulfochromowa jest jednym z najsilniejszych środków utleniających. Jest szeroko stosowana w technologii laboratoryjnej do mycia szkła chemicznego, a także stosowana w procesie wybielania fotografii odwracalnej.
Roztwór kwasu chromowego w kwasie siarkowym (znany również jako mieszanina sulfochromowa lub kwas chromosulfurowy) jest silnym środkiem utleniającym, może być stosowany do czyszczenia szkła laboratoryjnego, szczególnie z nierozpuszczalnych pozostałości organicznych. Ponadto kwas pozostawia śladowe ilości paramagnetycznych jonów chromu - Cr(III) - które mogą zakłócać niektóre zastosowania, takie jak spektroskopia NMR. Dotyczy to w szczególności lamp NMR.
Potrzebujesz:
Potrzebujesz:
- Dichromianpotasu/sodu(K₂Cr₂O₇/Na₂Cr₂O₇) - 15 g
- Stężony kwas siarkowy (lub azotowy) (H2SO4/HNO3) - 500 ml
Aby przygotować mieszaninę chromu, ostrożnie mieszając, powoli dodaje się dichromian potasu do kwasu siarkowego. Mieszanina staje się bardzo gorąca, a roztwór zmienia kolor na ciemnobrązowy. Dichromian potasu jest słabo rozpuszczalny, wymagane jest długie mieszanie szklanym prętem. Procedurę należy przeprowadzić w szklance ceramicznej w kąpieli wodnej (zimnej) w celu usunięcia ciepła. Jeśli osad pozostanie na dnie, nie martw się, tak powinno być.
Zastosowanie.
Naczynia szklane płucze się bieżącą wodą, następnie zalewa mieszaniną chromu i trzyma przez kilka minut, w razie potrzeby - kilka dni, a następnie dokładnie myje pod bieżącą wodą. Na dobrze odtłuszczonym szkle woda rozprowadza się cienką warstwą, nie zbierając się w krople. Mieszanina chromu może być ponownie użyta, dopóki jej kolor nie zmieni się na zielonkawy. W wyniku zachodzących reakcji utleniania substancji organicznych, bezwodnik chromowy jest redukowany do siarczanu chromu (III), w wyniku czego zużyta mieszanina chromu stopniowo zmienia kolor na zielony.
Bezpieczeństwo.
Stężony kwas siarkowy jest substancją silnie żrącą! Do wody należy wlewać tylko kwas! Mieszanina chromu jest również żrąca; ponadto związki chromu sześciowartościowego są toksyczne i rakotwórcze. Podczas pracy z mieszaniną chromu należy przestrzegać środków ostrożności i stosować środki ochrony osobistej. Mieszaninę należy przechowywać w dygestorium lub w szczelnie zamkniętym pojemniku (nie gumowym korkiem!). Podczas płukania pipet i różnych probówek, mieszaninę należy pobierać wyłącznie za pomocą gumowej gruszki, w żadnym wypadku ustami, aby uniknąć poważnych oparzeń jamy ustnej i uszkodzenia zębów.
Zastosowanie.
Naczynia szklane płucze się bieżącą wodą, następnie zalewa mieszaniną chromu i trzyma przez kilka minut, w razie potrzeby - kilka dni, a następnie dokładnie myje pod bieżącą wodą. Na dobrze odtłuszczonym szkle woda rozprowadza się cienką warstwą, nie zbierając się w krople. Mieszanina chromu może być ponownie użyta, dopóki jej kolor nie zmieni się na zielonkawy. W wyniku zachodzących reakcji utleniania substancji organicznych, bezwodnik chromowy jest redukowany do siarczanu chromu (III), w wyniku czego zużyta mieszanina chromu stopniowo zmienia kolor na zielony.
Bezpieczeństwo.
Stężony kwas siarkowy jest substancją silnie żrącą! Do wody należy wlewać tylko kwas! Mieszanina chromu jest również żrąca; ponadto związki chromu sześciowartościowego są toksyczne i rakotwórcze. Podczas pracy z mieszaniną chromu należy przestrzegać środków ostrożności i stosować środki ochrony osobistej. Mieszaninę należy przechowywać w dygestorium lub w szczelnie zamkniętym pojemniku (nie gumowym korkiem!). Podczas płukania pipet i różnych probówek, mieszaninę należy pobierać wyłącznie za pomocą gumowej gruszki, w żadnym wypadku ustami, aby uniknąć poważnych oparzeń jamy ustnej i uszkodzenia zębów.
Roztwór nadmanganianu potasu.
Potrzebujesz:
- Nadmanganian potasu (KMnO4)
- Kwas szczawiowy/ wodorosiarczan sodu/ FeSO4/ sól Mohra
Zastosowanie.
Dobrym detergentem do szkła laboratoryjnego jest 4% roztwór nadmanganianu potasu. Roztwór nadmanganianu potasu jest silnym utleniaczem, zwłaszcza po podgrzaniu i zakwaszeniu kwasem siarkowym; wlewa się go do naczyń, które należy najpierw umyć gorącą wodą i wyczyścić specjalną szczotką. Następnie ostrożnie dodaje się niewielką ilość stężonego kwasu siarkowego, co powoduje podgrzanie, wystarczające, aby wszystkie zanieczyszczenia na ściankach zostały szybko utlenione. Kwas siarkowy należy pobrać w takiej ilości, aby po dodaniu jego temperatura roztworu wynosiła około 50-60 °C. Zwykle wystarczy dodać 3-5 ml stężonego kwasu siarkowego do 100 ml roztworu nadmanganianu potasu. Konieczne jest stosowanie kwasu siarkowego, a w żadnym wypadku kwasu solnego, ponieważ ten ostatni jest utleniany przez nadmanganian potasu z wytworzeniem chloru. Po umyciu szkła laboratoryjnego roztworem nadmanganianu potasu może pojawić się brązowy nalot. Można ją usunąć poprzez płukanie naczyń 5% roztworem wodorosiarczanu sodu (NaHSO4), roztworami siarczanu żelaza (II) (FeSO4), soli Mohra lub kwasów organicznych, najlepiej kwasu szczawiowego. Następnie naczynia są przemywane wodą.
Zużyty zakwaszony roztwór nadmanganianu potasu jest zwykle wyrzucany i nie jest ponownie używany. Jeśli użyto roztworu niezakwaszonego, można go użyć kilka razy.
Zalecam wykonanie dużej (3-5 l) wanny na szkło laboratoryjne, używając pustego eksykatora lub innego szklanego lub ceramicznego naczynia. Zabrudzone szkło można włożyć do tej kąpieli na 2-3 godziny w celu utlenienia zanieczyszczeń na ściankach szkła (wcześniej należy je oczyścić szczotką i wodą z kranu). Następnie należy oczyścić szklane naczynia z roztworu nadmanganianu potasu wodą z kranu i umieścić na 0,5-1 godziny w kąpieli kwasu szczawiowego w celu usunięcia tlenków manganu (brązowa płytka). Następnie powtórzyć procedurę z wodą z kranu i wodą destylowaną.
Bezpieczeństwo.
Należy przestrzegać tych samych praktyk czyszczenia i środków ostrożności przy obchodzeniu się z zakwaszonym roztworem nadmanganianu potasu, jak opisano powyżej dla mieszaniny sulfochromowej.
Dobrym detergentem do szkła laboratoryjnego jest 4% roztwór nadmanganianu potasu. Roztwór nadmanganianu potasu jest silnym utleniaczem, zwłaszcza po podgrzaniu i zakwaszeniu kwasem siarkowym; wlewa się go do naczyń, które należy najpierw umyć gorącą wodą i wyczyścić specjalną szczotką. Następnie ostrożnie dodaje się niewielką ilość stężonego kwasu siarkowego, co powoduje podgrzanie, wystarczające, aby wszystkie zanieczyszczenia na ściankach zostały szybko utlenione. Kwas siarkowy należy pobrać w takiej ilości, aby po dodaniu jego temperatura roztworu wynosiła około 50-60 °C. Zwykle wystarczy dodać 3-5 ml stężonego kwasu siarkowego do 100 ml roztworu nadmanganianu potasu. Konieczne jest stosowanie kwasu siarkowego, a w żadnym wypadku kwasu solnego, ponieważ ten ostatni jest utleniany przez nadmanganian potasu z wytworzeniem chloru. Po umyciu szkła laboratoryjnego roztworem nadmanganianu potasu może pojawić się brązowy nalot. Można ją usunąć poprzez płukanie naczyń 5% roztworem wodorosiarczanu sodu (NaHSO4), roztworami siarczanu żelaza (II) (FeSO4), soli Mohra lub kwasów organicznych, najlepiej kwasu szczawiowego. Następnie naczynia są przemywane wodą.
Zużyty zakwaszony roztwór nadmanganianu potasu jest zwykle wyrzucany i nie jest ponownie używany. Jeśli użyto roztworu niezakwaszonego, można go użyć kilka razy.
Zalecam wykonanie dużej (3-5 l) wanny na szkło laboratoryjne, używając pustego eksykatora lub innego szklanego lub ceramicznego naczynia. Zabrudzone szkło można włożyć do tej kąpieli na 2-3 godziny w celu utlenienia zanieczyszczeń na ściankach szkła (wcześniej należy je oczyścić szczotką i wodą z kranu). Następnie należy oczyścić szklane naczynia z roztworu nadmanganianu potasu wodą z kranu i umieścić na 0,5-1 godziny w kąpieli kwasu szczawiowego w celu usunięcia tlenków manganu (brązowa płytka). Następnie powtórzyć procedurę z wodą z kranu i wodą destylowaną.
Bezpieczeństwo.
Należy przestrzegać tych samych praktyk czyszczenia i środków ostrożności przy obchodzeniu się z zakwaszonym roztworem nadmanganianu potasu, jak opisano powyżej dla mieszaniny sulfochromowej.
Roztwór alkoholualkalicznego.
Alkoholowo-wodorotlenowy środek czyszczący jest używany do czyszczenia szkła. Jest to skuteczny środek czyszczący.
Potrzebujesz:
Potrzebujesz:
- 60 g wodorotlenku sodu (NaOH)/wodorotlenku potasu (KOH).
- 500 ml etanolu.
- 60 ml wody DI.
- Pojemnik polipropylenowy lub szklany (600 ml lub większy).
Przygotuj roztwór wodorotlenku sodu, mieszając kryształy z wodą. Następnie dodaj etanol. Mieszanina robi się bardzo gorąca, należy zachować ostrożność. Roztwór należy mieszać szklanym prętem aż do całkowitego rozpuszczenia. Pamiętaj, aby oznaczyć pojemnik tytułem "Roztwór czyszczący etanol/NaOH 5:1".
Zastosowanie.
Umieść szklane naczynia laboratoryjne w kąpieli na 30 minut. Aby uzyskać nieskazitelne powierzchnie, moczyć przez kilka godzin. Wypłukać w wodzie DI, a następnie wysuszyć. Jeśli roztwór czyszczący jest czysty i zamierzasz użyć go ponownie, przechowuj go w odpowiednio oznakowanym pojemniku. Jeśli nie, wylej roztwór alkaliczny do odpowiednio oznakowanego pojemnika na odpady.
Bezpieczeństwo
Nosić sprzęt ochronny: okulary ochronne, płaszcz chemiczny i rękawice nitrylowe.
Zastosowanie.
Umieść szklane naczynia laboratoryjne w kąpieli na 30 minut. Aby uzyskać nieskazitelne powierzchnie, moczyć przez kilka godzin. Wypłukać w wodzie DI, a następnie wysuszyć. Jeśli roztwór czyszczący jest czysty i zamierzasz użyć go ponownie, przechowuj go w odpowiednio oznakowanym pojemniku. Jeśli nie, wylej roztwór alkaliczny do odpowiednio oznakowanego pojemnika na odpady.
Bezpieczeństwo
Nosić sprzęt ochronny: okulary ochronne, płaszcz chemiczny i rękawice nitrylowe.
Do czyszczenia naczyń szklanych należy stosować następujące procedury.
1. Użyć 2-3 ml rozpuszczalnika do spłukania resztek związków organicznych z naczyń szklanych do zlewki na odpady. Związki powinny być dobrze rozpuszczalne w rozpuszczalniku. Domyślnym rozpuszczalnikiem jest często aceton, ponieważ jest niedrogi, stosunkowo nietoksyczny i rozpuszcza większość związków organicznych. Niektóre instytucje ponownie wykorzystują swój aceton ("aceton do mycia"), ponieważ jego zdolność rozpuszczania nie jest zużywana po kilku użyciach.
2. Ponieważ wkrótce dla większości studentów używanie acetonu jako części rytuału czyszczenia stanie się drugą naturą, warto przypomnieć, że celem płukania acetonem jest rozpuszczenie pozostałości organicznych w kolbie. Nie wszystko rozpuszcza się w acetonie, na przykład sole jonowe są nierozpuszczalne w acetonie i lepiej wypłukać je wodą. Po wstępnym płukaniu, naczynia szklane należy następnie umyć wodą z mydłem na stanowisku pomiarowym.
3. Pozostałości acetonu prawdopodobnie wyparują z kolby, ale dopuszczalne jest spłukanie niewielkich ilości acetonu do kanalizacji. Aceton jest normalnym biologicznym produktem ubocznym niektórych procesów metabolicznych.
4. Jeśli używasz nierozcieńczonego detergentu ze sklepu, najlepiej jest używać niewielkich ilości podczas prania, ponieważ mają one tendencję do tworzenia gęstej piany, która wymaga częstego płukania. Z tego powodu niektóre instytucje zamiast tego używają rozcieńczonych roztworów mydła na swoich stacjach czyszczących. Do czyszczenia naczyń szklanych standardem branżowym jest biodegradowalny detergent "Alconox".
Ten krok można zastąpić innym z powyższej listy detergentów. Mydło nie jest w stanie zmyć żadnych substancji organicznych i pewnego dnia będziesz musiał zmierzyć się z pozostałościami brudu. Najlepszym sposobem jest mieszanka sulfochromowa, która może utleniać prawie wszystkie substancje organiczne przez odpowiedni czas ekspozycji. Jeśli nie możesz znaleźć dużej ilości kwasu siarkowego / azotowego, polecam roztwór alkoholu alkalicznego. Jest to tani i łatwy w produkcji roztwór czyszczący. Roztwór nadmanganianu potasu skuteczniej radzi sobie z zanieczyszczeniami organicznymi, ale jest dość trudny i trzeba oczyścić szkło z tlenków manganu za pomocą drugiego roztworu kwasu szczawiowego, który należy usunąć za pomocą wody wodociągowej lub destylowanej.
2. Ponieważ wkrótce dla większości studentów używanie acetonu jako części rytuału czyszczenia stanie się drugą naturą, warto przypomnieć, że celem płukania acetonem jest rozpuszczenie pozostałości organicznych w kolbie. Nie wszystko rozpuszcza się w acetonie, na przykład sole jonowe są nierozpuszczalne w acetonie i lepiej wypłukać je wodą. Po wstępnym płukaniu, naczynia szklane należy następnie umyć wodą z mydłem na stanowisku pomiarowym.
3. Pozostałości acetonu prawdopodobnie wyparują z kolby, ale dopuszczalne jest spłukanie niewielkich ilości acetonu do kanalizacji. Aceton jest normalnym biologicznym produktem ubocznym niektórych procesów metabolicznych.
4. Jeśli używasz nierozcieńczonego detergentu ze sklepu, najlepiej jest używać niewielkich ilości podczas prania, ponieważ mają one tendencję do tworzenia gęstej piany, która wymaga częstego płukania. Z tego powodu niektóre instytucje zamiast tego używają rozcieńczonych roztworów mydła na swoich stacjach czyszczących. Do czyszczenia naczyń szklanych standardem branżowym jest biodegradowalny detergent "Alconox".
Ten krok można zastąpić innym z powyższej listy detergentów. Mydło nie jest w stanie zmyć żadnych substancji organicznych i pewnego dnia będziesz musiał zmierzyć się z pozostałościami brudu. Najlepszym sposobem jest mieszanka sulfochromowa, która może utleniać prawie wszystkie substancje organiczne przez odpowiedni czas ekspozycji. Jeśli nie możesz znaleźć dużej ilości kwasu siarkowego / azotowego, polecam roztwór alkoholu alkalicznego. Jest to tani i łatwy w produkcji roztwór czyszczący. Roztwór nadmanganianu potasu skuteczniej radzi sobie z zanieczyszczeniami organicznymi, ale jest dość trudny i trzeba oczyścić szkło z tlenków manganu za pomocą drugiego roztworu kwasu szczawiowego, który należy usunąć za pomocą wody wodociągowej lub destylowanej.
Etapy mycia szkła laboratoryjnego:
Zmywarka automatyczna.
W podziemnym laboratorium można również stosować zmywarki automatyczne. Istnieje jednak szereg problemów, które mogą pojawić się w przypadku substancji organicznych lub agresywnych. Plastikowe membrany, filtry, gumy pękają po kilkuset godzinach pracy. Metalowa powierzchnia rdzewieje w kwaśnym środowisku. Aby uniknąć tych problemów i przedłużyć żywotność zmywarki, należy przepłukać szklane naczynia wodą z kranu przed ich załadowaniem. Z dużym prawdopodobieństwem zmywarka ulegnie uszkodzeniu, ale jeśli zaakceptujesz ten koszt w zamian za czyste naczynia szklane, możesz z niej korzystać. W przypadku dużego obciążenia laboratoryjnego pomaga to zaoszczędzić dużo czasu.
Suszenie naczyń szklanych.
Szybkie suszenie.Jeśli suche szkło nie jest potrzebne od razu, należy je przepłukać wodą destylowaną i pozostawić do wyschnięcia na noc (w szafce). Jeśli suche szkło jest szybko potrzebne, można je przepłukać acetonem, a pozostałości acetonu pozostawić do odparowania. Płukanie acetonem działa dobrze, ponieważ woda jest mieszalna z acetonem, więc duża część wody jest usuwana w odpadach z płukania. Odparowanie niewielkich ilości pozostałego acetonu można przyspieszyć, umieszczając wypłukane szkło w ciepłym piekarniku na krótki czas lub używając ssania z rurki podłączonej do aspiratora wody. Pozostałości acetonu nie należy odparowywać w gorącym piekarniku (>100 °C), ponieważ w takich warunkach aceton może ulec polimeryzacji i/lub zapaleniu. Nie należy go również odparowywać za pomocą domowych przewodów sprężonego powietrza, ponieważ może to spowodować zanieczyszczenie szklanych naczyń brudem, olejem i wilgocią ze sprężarki powietrza.
Suszenie w piekarniku i płomieniu.
Wyroby szklane, które wydają się "suche", w rzeczywistości zawierają cienką warstwę wody kondensacyjnej na swojej powierzchni. Podczas używania odczynników, które reagują z wodą (czasami gwałtownie!), ta warstwa wody musi zostać usunięta. Aby odparować warstwę wody, szklane naczynia można umieścić w piecu o temperaturze 110°C na noc lub przynajmniej na kilka godzin. Warstwę wody można również odparować ręcznie za pomocą palnika lub opalarki, w procesie zwanym "suszeniem płomieniowym". Obie metody skutkują bardzo gorącym szkłem, z którym należy obchodzić się ostrożnie za pomocą szczypiec lub grubych rękawic.
Suszenie w piekarniku i płomieniu.
Wyroby szklane, które wydają się "suche", w rzeczywistości zawierają cienką warstwę wody kondensacyjnej na swojej powierzchni. Podczas używania odczynników, które reagują z wodą (czasami gwałtownie!), ta warstwa wody musi zostać usunięta. Aby odparować warstwę wody, szklane naczynia można umieścić w piecu o temperaturze 110°C na noc lub przynajmniej na kilka godzin. Warstwę wody można również odparować ręcznie za pomocą palnika lub opalarki, w procesie zwanym "suszeniem płomieniowym". Obie metody skutkują bardzo gorącym szkłem, z którym należy obchodzić się ostrożnie za pomocą szczypiec lub grubych rękawic.
ane suszone płomieniem
a) Zdejmowanie rękawów winylowych, b) Zaciśnięte, c) Pierwsze chwile z płomieniem, d) Po płomieniu.Aby osuszyć płomieniowo szklane naczynia, należy najpierw zdjąć winylowe tuleje z zacisku przedłużającego (rys. 1 a), ponieważ mogą się one stopić lub zapalić. Zamocuj kolbę, która ma być suszona, wraz z mieszadłem, jeśli jest używane (rys. 1 b). Przyłóż palnik lub opalarkę do szkła, a początkowo będzie widoczna mgła, ponieważ woda odparowująca z jednej części szkła skrapla się w innym miejscu (rys. 1 c). Kontynuuj machanie źródłem ciepła po całym szkle przez kilka minut, aż mgła zostanie całkowicie usunięta, a szkło będzie gorące (rys. 1 d). Jeśli szkło jest tylko umiarkowanie gorące, woda skropli się z powietrza, zanim będzie można ją całkowicie wykluczyć.
Uwaga dotycząca bezpieczeństwa: po suszeniu płomieniowym szkło będzie bardzo gorące.
Niezależnie od sposobu, w jaki szkło jest ogrzewane (suszenie w piecu lub płomieniem), przed uzyskaniem masy lub dodaniem odczynników należy odczekać, aż szkło ostygnie w środowisku wolnym od wody (w eksykatorze, pod strumieniem gazu obojętnego lub w suszarce, rys. 2).
Uwaga dotycząca bezpieczeństwa: po suszeniu płomieniowym szkło będzie bardzo gorące.
Niezależnie od sposobu, w jaki szkło jest ogrzewane (suszenie w piecu lub płomieniem), przed uzyskaniem masy lub dodaniem odczynników należy odczekać, aż szkło ostygnie w środowisku wolnym od wody (w eksykatorze, pod strumieniem gazu obojętnego lub w suszarce, rys. 2).
Rys
Probówki suszące.
Rurka susząca jest używana, gdy w aparacie wymagane są umiarkowanie, ale nie dokładnie suche warunki. Jeśli wymagane są dokładnie suche warunki, wyroby szklane powinny być suszone w piecu lub płomieniu, a następnie powietrze powinno zostać wyparte za pomocą suchego, obojętnego gazu.
Rurki suszące to kawałki szkła, które można wypełnić środkiem suszącym (często bezwodnym CaCl2 lub CaSO4 w postaci granulek) i podłączyć do aparatu za pomocą adaptera termometru (rys. 3 b i c) lub gumowych rurek (rys. 3 d). Powietrze przepływające przez rurkę jest usuwane z wody, gdy wchodzi w kontakt ze środkiem suszącym. Ponieważ ważne jest, aby powietrze mogło przepływać przez rurkę suszącą, zwłaszcza że urządzenie nie jest systemem zamkniętym, środek suszący powinien być świeży, ponieważ zużyte środki suszące mogą czasami twardnieć, tworząc korek ograniczający przepływ powietrza. Rurki suszące mogą być również wypełnione zasadowymi ciałami stałymi, takimi jak Na2CO3, aby zneutralizować kwaśne gazy.
Rurka susząca jest używana, gdy w aparacie wymagane są umiarkowanie, ale nie dokładnie suche warunki. Jeśli wymagane są dokładnie suche warunki, wyroby szklane powinny być suszone w piecu lub płomieniu, a następnie powietrze powinno zostać wyparte za pomocą suchego, obojętnego gazu.
Rurki suszące to kawałki szkła, które można wypełnić środkiem suszącym (często bezwodnym CaCl2 lub CaSO4 w postaci granulek) i podłączyć do aparatu za pomocą adaptera termometru (rys. 3 b i c) lub gumowych rurek (rys. 3 d). Powietrze przepływające przez rurkę jest usuwane z wody, gdy wchodzi w kontakt ze środkiem suszącym. Ponieważ ważne jest, aby powietrze mogło przepływać przez rurkę suszącą, zwłaszcza że urządzenie nie jest systemem zamkniętym, środek suszący powinien być świeży, ponieważ zużyte środki suszące mogą czasami twardnieć, tworząc korek ograniczający przepływ powietrza. Rurki suszące mogą być również wypełnione zasadowymi ciałami stałymi, takimi jak Na2CO3, aby zneutralizować kwaśne gazy.
Wnioski i ważne fakty.
- Należy wyczyścić naczynia szklane tak szybko, jak to możliwe.
- W przypadku opóźnienia, należy umieścić szklane naczynia w wodzie.
- W przypadku późnego czyszczenia pozostałości mogą być niemożliwe do usunięcia.
- Nowe wyroby szklane, które są lekko alkaliczne, należy namoczyć w kwaśnej wodzie (1% HCl lub HNO3) na kilka godzin przed myciem.
Ten temat zawiera listę najpopularniejszych technik czyszczenia wyrobów szklanych. Nie sugeruję tutaj ekstremalnie niebezpiecznych roztworów myjących, takich jak Piranha itp., ponieważ mogą one spowodować oparzenia, pożar, eksplozję w rękach chemików o niskich umiejętnościach. Używaj środków ochrony osobistej przy każdym użyciu tych agresywnych detergentów i utrzymuj swoje szkło w czystości, powodzenia!
Last edited by a moderator:
