Wprowadzenie.
Syntetyczne katynony, z których jednym jest 4-mmc, stają się coraz bardziej popularne na europejskich rynkach handlowych. Powszechnie wiadomo, że stosowanie mefedronu wiąże się z niepożądanymi efektami hemodynamicznymi i nadmiernym odurzeniem, co prowadzi do śmiertelnych skutków. Obecnie nie ma żadnych dostępnych badań dotyczących toksyczności mefedronu, badań dotyczących LD50. Odnotowano kilka przypadków śmierci z analitycznie potwierdzonym 4-mmc w próbkach biologicznych zmarłych. Wyniki uzyskane podczas tego eksperymentu stanowią cenny wkład w badania nad mefedronem i wskazują na jego potencjał toksyczny i zagrożenie.
Celem tego badania jest określenie i analiza danych dotyczących ostrej toksyczności u szczurów po dożołądkowym i dootrzewnowym wstrzyknięciu mefedronu.
Materiały i metody.
Badanie przeprowadzono na 144 samcach szczurów rasy Wistar o wadze 180-200 g. zgodnie ze standardami GLP. Temperatura powietrza wynosiła 20 stopni Celsjusza we wszystkich celach, warunki przetrzymywania były takie same. Cykl światło/ciemność z częstotliwością 12 godzin. Wyodrębniono 3 grupy z 6 podgrupami (A1, A2, A3, A4, A5, A6; B1, B2, B3, B4, B5, B6 i C1, C2, C3, C4, C5, C6) po 8 szczurów w każdej podgrupie w zależności od dawki. Grupa A - substancję wstrzykiwano dootrzewnowo. Grupa B - substancję wstrzykiwano przez zgłębnik żołądkowy. Grupa C (grupa kontrolna) - nieuszkodzone zwierzęta, którym podawano równoważne dawki 0,9% roztworu NaCl. 4-mmc rozpuszczono w 0,9% roztworze buforowym w odpowiednich stężeniach.
W celu rejestracji LD50 szczurom z grupy A podawano substancję w następujących pojedynczych dawkach: 200, 400, 700, 1200, 1600 i 2200 mg/kg. Szczurom z grupy B podawano substancję dożołądkowo w dawkach: 400, 800, 1200, 1600, 2200, 2600 mg/kg. Grupa C otrzymywała 0,9% roztwór chlorku sodu w równoważnych dawkach.
Wyniki i dyskusja.
Ocenę toksycznego działania badanej substancji u zwierząt doświadczalnych przeprowadzono na podstawie obrazu klinicznego zatrucia i wskaźnika przeżywalności. Wyniki określono przy użyciu metody Zalpi V. z oznaczeniem LD50. Dożołądkowe podanie substancji zwierzętom z grupy B w dawkach 400-800 mg/kg wywołało następujący obraz kliniczny: w ciągu 4 minut i 20 sekund oddech stał się częstszy, siedzą bez ruchu przez długi czas, nie wypróżniają się i nie oddają moczu, nie piją wody. Po 8-15 minutach szczury powoli poruszają się po obwodzie miejsca, oddychanie jest szybkie, nie ma defekacji, oddawanie moczu jest aktywne, powtarzane. Po 20-30 minutach szczury poruszają się powoli lub umiarkowanie, oddychają szybko, powtarzają oddawanie moczu i defekację. Po 70-80 minutach szczury zaczynają poruszać się szybciej po obwodzie, zaczynają pić wodę. Po 3 godzinach i 20 minutach szczury piją wodę, pojawia się aktywna pielęgnacja. Objawy te wystąpiły u szczurów z grupy A, które otrzymały substancję w dawkach 200-700 mg/kg z różnym nasileniem i czasem trwania, jednak początek efektów był znacznie szybszy w porównaniu z grupą A. Tak więc po wstrzyknięciu obraz kliniczny utrzymywał się przez 1 minutę 40 sekund.
Zwierzęta z grupy A (5,6), które otrzymały 1600 i 2200 mg/kg, po wstrzyknięciu wpadły w stupor na 30-80 sekund. Wskazania kliniczne obejmowały: tachypnoea oddechową, znacznie zmniejszony odruch normalnej pozycji podczas obracania się na plecy. Zarejestrowano ptozę i miozę. Defekacja i oddawanie moczu rozpoczęły się po 30-40 minutach. Następnie wystąpiły drgawki toniczne, w ciągu 5-10 minut przechodzące w drgawki spowodowane asfiksją (kloniczne, duszność, sinica). W ciągu 3-5 minut nastąpił zgon. Wskazania kliniczne podgrupy B (5 i 6) były podobne do podgrupy A (5 i 6), jednak nasilenie wskaźników było mniejsze, a czas trwania dłuższy. Zgon nastąpił w ciągu 2 do 4 godzin.
Wniosek ogólny.
Syntetyczne katynony, z których jednym jest 4-mmc, stają się coraz bardziej popularne na europejskich rynkach handlowych. Powszechnie wiadomo, że stosowanie mefedronu wiąże się z niepożądanymi efektami hemodynamicznymi i nadmiernym odurzeniem, co prowadzi do śmiertelnych skutków. Obecnie nie ma żadnych dostępnych badań dotyczących toksyczności mefedronu, badań dotyczących LD50. Odnotowano kilka przypadków śmierci z analitycznie potwierdzonym 4-mmc w próbkach biologicznych zmarłych. Wyniki uzyskane podczas tego eksperymentu stanowią cenny wkład w badania nad mefedronem i wskazują na jego potencjał toksyczny i zagrożenie.
Celem tego badania jest określenie i analiza danych dotyczących ostrej toksyczności u szczurów po dożołądkowym i dootrzewnowym wstrzyknięciu mefedronu.
Materiały i metody.
Badanie przeprowadzono na 144 samcach szczurów rasy Wistar o wadze 180-200 g. zgodnie ze standardami GLP. Temperatura powietrza wynosiła 20 stopni Celsjusza we wszystkich celach, warunki przetrzymywania były takie same. Cykl światło/ciemność z częstotliwością 12 godzin. Wyodrębniono 3 grupy z 6 podgrupami (A1, A2, A3, A4, A5, A6; B1, B2, B3, B4, B5, B6 i C1, C2, C3, C4, C5, C6) po 8 szczurów w każdej podgrupie w zależności od dawki. Grupa A - substancję wstrzykiwano dootrzewnowo. Grupa B - substancję wstrzykiwano przez zgłębnik żołądkowy. Grupa C (grupa kontrolna) - nieuszkodzone zwierzęta, którym podawano równoważne dawki 0,9% roztworu NaCl. 4-mmc rozpuszczono w 0,9% roztworze buforowym w odpowiednich stężeniach.
W celu rejestracji LD50 szczurom z grupy A podawano substancję w następujących pojedynczych dawkach: 200, 400, 700, 1200, 1600 i 2200 mg/kg. Szczurom z grupy B podawano substancję dożołądkowo w dawkach: 400, 800, 1200, 1600, 2200, 2600 mg/kg. Grupa C otrzymywała 0,9% roztwór chlorku sodu w równoważnych dawkach.
Wyniki i dyskusja.
Ocenę toksycznego działania badanej substancji u zwierząt doświadczalnych przeprowadzono na podstawie obrazu klinicznego zatrucia i wskaźnika przeżywalności. Wyniki określono przy użyciu metody Zalpi V. z oznaczeniem LD50. Dożołądkowe podanie substancji zwierzętom z grupy B w dawkach 400-800 mg/kg wywołało następujący obraz kliniczny: w ciągu 4 minut i 20 sekund oddech stał się częstszy, siedzą bez ruchu przez długi czas, nie wypróżniają się i nie oddają moczu, nie piją wody. Po 8-15 minutach szczury powoli poruszają się po obwodzie miejsca, oddychanie jest szybkie, nie ma defekacji, oddawanie moczu jest aktywne, powtarzane. Po 20-30 minutach szczury poruszają się powoli lub umiarkowanie, oddychają szybko, powtarzają oddawanie moczu i defekację. Po 70-80 minutach szczury zaczynają poruszać się szybciej po obwodzie, zaczynają pić wodę. Po 3 godzinach i 20 minutach szczury piją wodę, pojawia się aktywna pielęgnacja. Objawy te wystąpiły u szczurów z grupy A, które otrzymały substancję w dawkach 200-700 mg/kg z różnym nasileniem i czasem trwania, jednak początek efektów był znacznie szybszy w porównaniu z grupą A. Tak więc po wstrzyknięciu obraz kliniczny utrzymywał się przez 1 minutę 40 sekund.
Zwierzęta z grupy A (5,6), które otrzymały 1600 i 2200 mg/kg, po wstrzyknięciu wpadły w stupor na 30-80 sekund. Wskazania kliniczne obejmowały: tachypnoea oddechową, znacznie zmniejszony odruch normalnej pozycji podczas obracania się na plecy. Zarejestrowano ptozę i miozę. Defekacja i oddawanie moczu rozpoczęły się po 30-40 minutach. Następnie wystąpiły drgawki toniczne, w ciągu 5-10 minut przechodzące w drgawki spowodowane asfiksją (kloniczne, duszność, sinica). W ciągu 3-5 minut nastąpił zgon. Wskazania kliniczne podgrupy B (5 i 6) były podobne do podgrupy A (5 i 6), jednak nasilenie wskaźników było mniejsze, a czas trwania dłuższy. Zgon nastąpił w ciągu 2 do 4 godzin.
Wniosek ogólny.
- LD50 dla szczurów ważących 180-200 g przy podaniu dootrzewnowym wynosi 600,30 mg/kg. Dla człowieka dawka ta jest równoważna (z odpowiednim współczynnikiem allometrycznym) ≈ 141,4 mg/kg.
- LD50 dla szczurów ważących 180-200 g przy podaniu dożołądkowym wynosi 1300,5 mg/kg. Dla człowieka dawka ta jest równoważna (z odpowiednim współczynnikiem allometrycznym) ≈ 306,3 mg/kg.
- Zgodnie z wynikami przeprowadzonych badań substancję 4-mmc należy przypisać do klasy III (umiarkowanie niebezpieczne).
Last edited by a moderator:
