Wprowadzenie
Kiedy kupujesz LSD-25, ale produkt ma dziwne efekty lub masz co do tego wątpliwości. Wtedy postanowiłeś poznać jego skład. Otwierasz ten artykuł i używasz go jako przewodnika do eksperymentowania. Poniżej znajduje się lista manipulacji z produktem LSD, przydatne informacje do testów domowych i krótki opis produktu.
Izomery
LSD jest związkiem chiralnym z dwoma centrami stereo przy atomach węgla C-5 i C-8, więc teoretycznie mogą istnieć cztery różne izomery optyczne LSD. LSD, zwane także (+)-D-LSD, ma konfigurację absolutną (5R,8R). Izomery C-5 lizergamidów nie występują w przyrodzie i nie powstają podczas syntezy z kwasu d-lizergowego. Retrosyntetycznie, centrum stereo C-5 może być analizowane jako posiadające taką samą konfigurację węgla alfa naturalnie występującego aminokwasu L-tryptofanu, prekursora wszystkich biosyntetycznych związków ergoliny.
Jednak LSD i izo-LSD, dwa izomery C-8, szybko ulegają interkonwersji w obecności zasad, ponieważ proton alfa jest kwaśny i może być deprotonowany i reprotonowany. Niepsychoaktywne izo-LSD, które powstało podczas syntezy, można oddzielić za pomocą chromatografii i izomeryzować do LSD. Tylko jeden stereoizomer (d-) jest psychoaktywny. Tak więc racemiczne (mieszanka l/d 50-50) LSD wykazuje o połowę mniejszą siłę działania niż forma dekstro. W syntezie możliwe jest odzyskanie formy l kwasu lizergowego.
Czyste sole LSD są triboluminescencyjne, emitując małe błyski białego światła po wstrząśnięciu w ciemności. LSD jest silnie fluorescencyjne i będzie świecić niebiesko-biało w świetle UV. Niebieska fluorescencja LSD zmienia kolor na żółty, gdy LSD jest utleniane. Zaleca się zawinięcie w folię cynową, aby wykluczyć światło, przechowywanie w szczelnym pojemniku z workiem osuszającym, a następnie w zamrażarce. Cztery możliwe izomery stereo LSD. Tylko D(R)(+)-LSD jest psychoaktywne.
Jednak LSD i izo-LSD, dwa izomery C-8, szybko ulegają interkonwersji w obecności zasad, ponieważ proton alfa jest kwaśny i może być deprotonowany i reprotonowany. Niepsychoaktywne izo-LSD, które powstało podczas syntezy, można oddzielić za pomocą chromatografii i izomeryzować do LSD. Tylko jeden stereoizomer (d-) jest psychoaktywny. Tak więc racemiczne (mieszanka l/d 50-50) LSD wykazuje o połowę mniejszą siłę działania niż forma dekstro. W syntezie możliwe jest odzyskanie formy l kwasu lizergowego.
Czyste sole LSD są triboluminescencyjne, emitując małe błyski białego światła po wstrząśnięciu w ciemności. LSD jest silnie fluorescencyjne i będzie świecić niebiesko-biało w świetle UV. Niebieska fluorescencja LSD zmienia kolor na żółty, gdy LSD jest utleniane. Zaleca się zawinięcie w folię cynową, aby wykluczyć światło, przechowywanie w szczelnym pojemniku z workiem osuszającym, a następnie w zamrażarce. Cztery możliwe izomery stereo LSD. Tylko D(R)(+)-LSD jest psychoaktywne.
Formy
LSD jest jedną z najczęściej stosowanych substancji chemicznych zmieniających nastrój lub psychodelicznych. Jest to halucynogen, który wywołuje halucynacje, powodując zmiany nastroju i zachowania u użytkownika. LSD jest produkowane w postaci krystalicznej, a następnie mieszane z innymi nieaktywnymi składnikami lub rozcieńczane jako płyn do produkcji w formach do spożycia. Jest bezwonny, bezbarwny i ma lekko gorzki smak.LSD jest zwykle spotykane na ulicach w różnych formach, np.
- bibułki (LSD nasączone na arkusze chłonnego papieru z kolorowymi wzorami; pocięte na małe, indywidualne dawki) - najbardziej rozpowszechniona forma.
- cienkie kwadraty żelatyny (powszechnie nazywane szybami okiennymi).
- tabletki (zwykle małe tabletki znane jako Microdots) lub kapsułki.
- płyn na kostkach cukru.
- czysta forma płynna (może być wyjątkowo silna).
- czekolada lub jakiekolwiek słodkie produkty, takie jak marmolada lub cukierki.
Niektórzy ludzie mogą wdychać LSD przez nos (snort) lub wstrzykiwać je do żyły (shot). Nie ma sposobu, aby przewidzieć ilość LSD zawartą w jakiejkolwiek spożywanej formie.
Najpopularniejsze domieszki dodawane do LSD
LSD produkowane jako białe kryształy soli HCl z lekkim beżowym zabarwieniem. Istnieje racemiczna mieszanina izomerów L-/D-, które należy rozdzielić. LSD jest produkowane w postaci białych kryształów o lekko beżowym zabarwieniu. Substancja jest mieszaniną racemiczną izomerów L-/D-. Rozpuszczony produkt o znanym stężeniu impregnuje papier i uzyskuje się ślady LSD. Najbardziej rozpowszechnionym fałszerzem jest ketamina, co wynika z faktu, że ketamina ma niewielki wizualny efekt halucynacyjny jak LSD. LSD może być również zastąpione XX-NBOH, ХХ-NBOMe, fencyklidyną (PCP), gabapentyną, trimipraminą, tryptaminami i zepsutym produktem ubocznym, takim jak kwas lizergowy i bezużyteczne izomery. Istnieje lista raportów analitycznych z opisanymi składami produktów LSD z USA.
Algorytm postępowania.
1. Po pierwsze, należy przeprowadzić prosty eksperyment ze światłem UV.
LSD świeci w ultrafiolecie lub czarnym świetle od co najmniej lat pięćdziesiątych XX wieku. Niedawno sfotografowaliśmy w czarnym świetle świeże płynne LSD w porównaniu z siedmioletnim LSD, a także płynne LSD w porównaniu z plamami 25I-NBOMe na papierze. Podstawowym światłem, którego użyliśmy, był ręczny Spectroline Model UV-5NF, ale użyliśmy również dwóch innych zasilanych bateryjnie lamp UV. Wszystkie źródła światła UV wykazały takie same wyniki, ale Spectroline UV-5NF fotografował najlepiej. Nawet mikro-lampy LED UV spowodowały wyraźną fluorescencję LSD, więc nie jest konieczne używanie drogiej lampy UV, aby wykluczyć LSD. Jeśli coś sprzedawane jako LSD nie fluoryzuje, nie zawiera LSD. Jeśli fluoryzuje, może to być wiele rzeczy, a LSD jest jedną z możliwości. Siedmioletnie LSD zostało zgłoszone przez właściciela jako bardzo słabe. Ani stare LSD, ani 25I-NBOMe nie wykazywały żadnej widocznej reakcji na światło UV, podczas gdy świeże LSD świeciło jasno.
Aby przetestować LSD za pomocą lampy UV, najpierw sprawdziliśmy same papiery pod światłem, aby określić, czy (i w jakim stopniu) dana nieprzetworzona próbka papieru świeciła. Niektóre jasne białe i kolorowe papiery świeciły wystarczająco jasno w świetle UV, bez obecności LSD, że trudno byłoby zidentyfikować świecącą plamkę. Po zweryfikowaniu próbki papieru, która sama w sobie nie świeciła, na papier nałożono kroplę płynnego LSD (w tym przypadku LSD w roztworze alkoholowym). Plamka LSD fluoryzowała (świeciła) jasno w świetle UV. Bawiliśmy się lampą UV i LSD na różne sposoby, na wielu różnych papierach. LSD fluoryzowało, gdy było suche lub mokre.
Należy pamiętać, że LSD jest niszczone przez światło UV w obecności tlenu, w tym w wodzie lub alkoholu bezwodnym (alkohol bezwodny bardzo szybko absorbuje wodę z powietrza i nie pozostaje bezwodny zbyt długo w normalnym środowisku). Chociaż krótka ekspozycja na promieniowanie UV nie osłabi znacząco pojedynczej tabletki kwasu, ekspozycja na światło słoneczne lub długa ekspozycja na lampę UV zniszczy cząsteczki LSD, przekształcając d-LSD w lumi-LSD (całkowicie nieaktywne u człowieka).
LSD świeci w ultrafiolecie lub czarnym świetle od co najmniej lat pięćdziesiątych XX wieku. Niedawno sfotografowaliśmy w czarnym świetle świeże płynne LSD w porównaniu z siedmioletnim LSD, a także płynne LSD w porównaniu z plamami 25I-NBOMe na papierze. Podstawowym światłem, którego użyliśmy, był ręczny Spectroline Model UV-5NF, ale użyliśmy również dwóch innych zasilanych bateryjnie lamp UV. Wszystkie źródła światła UV wykazały takie same wyniki, ale Spectroline UV-5NF fotografował najlepiej. Nawet mikro-lampy LED UV spowodowały wyraźną fluorescencję LSD, więc nie jest konieczne używanie drogiej lampy UV, aby wykluczyć LSD. Jeśli coś sprzedawane jako LSD nie fluoryzuje, nie zawiera LSD. Jeśli fluoryzuje, może to być wiele rzeczy, a LSD jest jedną z możliwości. Siedmioletnie LSD zostało zgłoszone przez właściciela jako bardzo słabe. Ani stare LSD, ani 25I-NBOMe nie wykazywały żadnej widocznej reakcji na światło UV, podczas gdy świeże LSD świeciło jasno.
Aby przetestować LSD za pomocą lampy UV, najpierw sprawdziliśmy same papiery pod światłem, aby określić, czy (i w jakim stopniu) dana nieprzetworzona próbka papieru świeciła. Niektóre jasne białe i kolorowe papiery świeciły wystarczająco jasno w świetle UV, bez obecności LSD, że trudno byłoby zidentyfikować świecącą plamkę. Po zweryfikowaniu próbki papieru, która sama w sobie nie świeciła, na papier nałożono kroplę płynnego LSD (w tym przypadku LSD w roztworze alkoholowym). Plamka LSD fluoryzowała (świeciła) jasno w świetle UV. Bawiliśmy się lampą UV i LSD na różne sposoby, na wielu różnych papierach. LSD fluoryzowało, gdy było suche lub mokre.
Należy pamiętać, że LSD jest niszczone przez światło UV w obecności tlenu, w tym w wodzie lub alkoholu bezwodnym (alkohol bezwodny bardzo szybko absorbuje wodę z powietrza i nie pozostaje bezwodny zbyt długo w normalnym środowisku). Chociaż krótka ekspozycja na promieniowanie UV nie osłabi znacząco pojedynczej tabletki kwasu, ekspozycja na światło słoneczne lub długa ekspozycja na lampę UV zniszczy cząsteczki LSD, przekształcając d-LSD w lumi-LSD (całkowicie nieaktywne u człowieka).
Kropla LSD na matowym białym papierze pokazuje, że świeci jasno w świetle ultrafioletowym (UV). LSD świeci zarówno w krótszej (254 nm), jak i dłuższej fali (365 nm) UV. Lampa to Spectroline UV-5NF.
Po lewej stronie znajduje się jasny biały papier do drukarki, który sam w sobie świeci jasno. Po prawej stronie znajduje się matowy biały papier z kroplą LSD. Ręczna lampa ultrafioletowa jest używana, aby pokazać, że kropla LSD świeci jasno w świetle UV, ale jest podobna pod względem jasności do nietraktowanego jasnego białego papieru do drukarki. LSD świeci zarówno w krótszej (254 nm), jak i dłuższej fali UV (365 nm). Użyta lampa to Spectroline UV-5NF.
Kropla LSD ze świeżej fiolki z płynnym LSD (u góry) w porównaniu z kroplą LSD z siedmioletniej fiolki z LSD (u dołu), którą właściciel zgłosił jako "bardzo słabą". Nie zaobserwowano wyraźnej reakcji UV ze starej plamki LSD.
Po lewej, kropla cieczy LSD zawierająca około 50 mikrogramów na kroplę; po prawej, kropla 25I-NBOMe zawierająca około 100 mikrogramów (pokazana przy normalnym oświetleniu żarowym). Obie krople zostały upuszczone na matowy biały papier, a następnie sfotografowane przy normalnym oświetleniu żarowym. Kawałek jasnego białego papieru można zobaczyć pod lewą krawędzią matowego białego papieru.
Po lewej, kropla cieczy LSD zawierająca około 50 mikrogramów na kroplę; po prawej, kropla zweryfikowanego laboratoryjnie 25I-NBOMe zawierająca około 100 mikrogramów. Obie krople zostały upuszczone na matowy biały papier, a następnie obejrzane za pomocą ręcznej lampy UV. Plamka LSD silnie reagowała zarówno na krótszą (254 nm), jak i dłuższą falę (365 nm) światła UV. Jasny biały papier można zobaczyć świecący od światła UV pod lewą krawędzią matowego białego papieru. Kropla 25I-NBOMe nie świeciła.
2. Po drugie, możesz zatwierdzić wyniki pierwszego testu i sprawdzić domieszki za pomocą odczynnika testowego Ehrlicha i Hofmanna. Test ten daje reakcje barwne dla LSD i niektórych domieszek. W poniższym linku można znaleźć instrukcję, wyjaśnienie, wideo i zdjęcia z eksperymentu.
Jeśli nie znalazłeś LSD lub chcesz sprawdzić bardzo powszechną Ketaminę w swoim produkcie LSD, możesz wykonać test z odczynnikami testowymi Liebermanna i Mandelina. Odczynnik Liebermanna daje żółty kolor, Mandelin daje pomarańczowy kolor z ketaminą. Wszystkie odczynniki można wyprodukować samodzielnie, korzystając z podręcznika "Synteza materiałów do testowania PAS".
3. Po ewentualnej identyfikacji obecności LSD, kolejnym etapem analizy jest zastosowanie chromatografii cienkowarstwowej (TLC). Jest to stosowane, ponieważ chociaż nie może być wykorzystane do udowodnienia tożsamości LSD, może być wykorzystane jako szybka, opłacalna metoda eliminacji tych próbek, które dały pozytywną reakcję barwną w testach wstępnych, ale które nie zawierają tego narkotyku. Będą one rzadsze, gdy podejrzewa się kwasy bibułowe, ale mogą być bardziej powszechne, gdy inne substraty zostały użyte jako nośnik dla samego LSD. Ekstrakty są przygotowywane w sposób opisany poniżej.
Ponieważ narkotyk jest impregnowany na podłożu papierowym, konieczne jest wyekstrahowanie materiału przed analizą. Aby to zrobić w przypadku testów wstępnych lub analizy jakościowej, ekstrakcję można po prostu osiągnąć przez mieszanie badanej próbki przez 30 s z wystarczającą ilością metanolu, aby osiągnąć stężenie próbki 1 mg LSD/ml. Alternatywnie, mieszanina metanol/woda (1:1) została zgłoszona w celu skuteczniejszej ekstrakcji LSD. Należy pamiętać, że każdy materiał stały powinien zostać usunięty z ekstraktu przed przeprowadzeniem jakiejkolwiek analizy chromatograficznej. Można to osiągnąć poprzez odwirowanie lub przepuszczenie ekstraktu przez filtr 5 µm lub filtr papierowy. Roztwór odparował. Pozostałość należy następnie odtworzyć w znanej objętości rozpuszczalnika.
Stosuje się aktywowane płytki z żelem krzemionkowym zawierające barwnik fluorescencyjny (który fluoryzuje przy 254 nm). Badane materiały oraz kontrole pozytywne i negatywne są umieszczane na płytce, a chromatogramy są opracowywane w normalny sposób. Układy rozpuszczalników, które mogą być stosowane obejmują układ A - chloroform/metanol (9:1, objętościowo) i układ B - chloroform/aceton (1:4, objętościowo). Po opracowaniu chromatogramu płytki są usuwane ze zbiornika chromatograficznego, fronty rozpuszczalnika są oznaczane, a płytki suszone na powietrzu i obserwowane w świetle UV o krótkiej (254 nm) i długiej (360 nm) długości fali. W pierwszych warunkach oświetleniowych LSD pojawi się jako ciemna plama na jasnym tle, podczas gdy w drugich warunkach pojawi się jako jasna plama na ciemnym tle. Chromatogram należy następnie rozwinąć za pomocą odczynnika Ehrlicha, z którym alkaloidy indolowe, w tym LSD, reagują, dając fioletowy produkt. Jeśli produkt daje takie same wyniki (współczynnik opóźnienia, R f i reakcja barwna) jak LSD we wszystkich opisanych warunkach. Jeśli jednak materiały nie dają takich samych reakcji fizykochemicznych jak LSD we wszystkich warunkach, to wykluczenie zostało osiągnięte.
3. Po ewentualnej identyfikacji obecności LSD, kolejnym etapem analizy jest zastosowanie chromatografii cienkowarstwowej (TLC). Jest to stosowane, ponieważ chociaż nie może być wykorzystane do udowodnienia tożsamości LSD, może być wykorzystane jako szybka, opłacalna metoda eliminacji tych próbek, które dały pozytywną reakcję barwną w testach wstępnych, ale które nie zawierają tego narkotyku. Będą one rzadsze, gdy podejrzewa się kwasy bibułowe, ale mogą być bardziej powszechne, gdy inne substraty zostały użyte jako nośnik dla samego LSD. Ekstrakty są przygotowywane w sposób opisany poniżej.
Ponieważ narkotyk jest impregnowany na podłożu papierowym, konieczne jest wyekstrahowanie materiału przed analizą. Aby to zrobić w przypadku testów wstępnych lub analizy jakościowej, ekstrakcję można po prostu osiągnąć przez mieszanie badanej próbki przez 30 s z wystarczającą ilością metanolu, aby osiągnąć stężenie próbki 1 mg LSD/ml. Alternatywnie, mieszanina metanol/woda (1:1) została zgłoszona w celu skuteczniejszej ekstrakcji LSD. Należy pamiętać, że każdy materiał stały powinien zostać usunięty z ekstraktu przed przeprowadzeniem jakiejkolwiek analizy chromatograficznej. Można to osiągnąć poprzez odwirowanie lub przepuszczenie ekstraktu przez filtr 5 µm lub filtr papierowy. Roztwór odparował. Pozostałość należy następnie odtworzyć w znanej objętości rozpuszczalnika.
Stosuje się aktywowane płytki z żelem krzemionkowym zawierające barwnik fluorescencyjny (który fluoryzuje przy 254 nm). Badane materiały oraz kontrole pozytywne i negatywne są umieszczane na płytce, a chromatogramy są opracowywane w normalny sposób. Układy rozpuszczalników, które mogą być stosowane obejmują układ A - chloroform/metanol (9:1, objętościowo) i układ B - chloroform/aceton (1:4, objętościowo). Po opracowaniu chromatogramu płytki są usuwane ze zbiornika chromatograficznego, fronty rozpuszczalnika są oznaczane, a płytki suszone na powietrzu i obserwowane w świetle UV o krótkiej (254 nm) i długiej (360 nm) długości fali. W pierwszych warunkach oświetleniowych LSD pojawi się jako ciemna plama na jasnym tle, podczas gdy w drugich warunkach pojawi się jako jasna plama na ciemnym tle. Chromatogram należy następnie rozwinąć za pomocą odczynnika Ehrlicha, z którym alkaloidy indolowe, w tym LSD, reagują, dając fioletowy produkt. Jeśli produkt daje takie same wyniki (współczynnik opóźnienia, R f i reakcja barwna) jak LSD we wszystkich opisanych warunkach. Jeśli jednak materiały nie dają takich samych reakcji fizykochemicznych jak LSD we wszystkich warunkach, to wykluczenie zostało osiągnięte.
Wnioski
Niniejsza instrukcja pozwala zidentyfikować LSD w produkcie, określić substancje zanieczyszczające i zatwierdzić wyniki różnymi metodami, takimi jak UV, TLC i różne testy barwne. Najlepszym sposobem określenia składu LSD jest analiza GC-MS lub LC-MS.
Last edited: