4-metylometkatynon lub mefedron to β-ketoamfetamina należąca do rodziny syntetycznych katynonów, wyłaniającej się klasy dopalaczy znanych ze swoich właściwości halucynogennych i psychostymulujących, a także z potencjału nadużywania. Wiadomo, że narkotyki z tej klasy związków powodują stymulację ośrodkowego układu nerwowego, psychoaktywność i halucynacje. Badawcza substancja chemiczna opracowana po raz pierwszy jako analog MDMA w 1929 roku, ostatecznie stała się popularna wśród rekreacyjnych użytkowników narkotyków w latach 2007-2009, gdy stała się dostępna do zakupu online na ciemnych rynkach.
TŁO I HISTORIA.
Według Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii, Saem de Burnaga Sanchez po raz pierwszy odnotował syntezę mefedronu we francuskim czasopiśmie medycznym w 1929 roku. Substancja pozostawała nieznana aż do 2003 roku, kiedy to została ponownie odkryta przez podziemnego chemika o pseudonimie "Kinetic".
W Izraelu narkotyk podobny do mefedronu zawierający katynon był sprzedawany legalnie od około 2004 roku. Narkotyk ten nosił nazwę "hagigat", a rząd Izraela ostatecznie go zakazał. Katynon został zmodyfikowany (niezależnie lub prawdopodobnie przy użyciu ponownie odkrytej formuły Kinetic) i zsyntetyzowano nowy legalny produkt, mefedron. Kilku początkujących przedsiębiorców szybko zwiększyło produkcję mefedronu, a narkotyk był początkowo dystrybuowany przez izraelskie strony internetowe w postaci kapsułek i oznaczony jako Sub Coca lub Neo-Doves. Izrael był świadkiem pierwszego masowego rynku mefedronu. Narkotyk został po raz pierwszy zdelegalizowany w 2008 roku. Mefedron był również sprytnie sprzedawany online za pośrednictwem mediów społecznościowych, ciemnych forów i reklam pojawiających się z tyłu poważnych internetowych kanałów informacyjnych. Prawdziwy wzór chemiczny mefedronu pozostawał ukryty, dopóki nie został ujawniony na podziemnym forum internetowym. Tajemnica wyszła na jaw i inne kraje szybko zaangażowały się w dystrybucję, a Chińczycy naśladowali proces produkcyjny i ostatecznie przejęli produkcję. Większa konkurencja spowodowała spadek cen i zwiększyła dostępność narkotyków.
Ciemny rynek i uliczny slang: Meph, meow, meow-meow, m-cat, plant food, drone, bubbles, kitty cat.TŁO I HISTORIA.
Według Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii, Saem de Burnaga Sanchez po raz pierwszy odnotował syntezę mefedronu we francuskim czasopiśmie medycznym w 1929 roku. Substancja pozostawała nieznana aż do 2003 roku, kiedy to została ponownie odkryta przez podziemnego chemika o pseudonimie "Kinetic".
W Izraelu narkotyk podobny do mefedronu zawierający katynon był sprzedawany legalnie od około 2004 roku. Narkotyk ten nosił nazwę "hagigat", a rząd Izraela ostatecznie go zakazał. Katynon został zmodyfikowany (niezależnie lub prawdopodobnie przy użyciu ponownie odkrytej formuły Kinetic) i zsyntetyzowano nowy legalny produkt, mefedron. Kilku początkujących przedsiębiorców szybko zwiększyło produkcję mefedronu, a narkotyk był początkowo dystrybuowany przez izraelskie strony internetowe w postaci kapsułek i oznaczony jako Sub Coca lub Neo-Doves. Izrael był świadkiem pierwszego masowego rynku mefedronu. Narkotyk został po raz pierwszy zdelegalizowany w 2008 roku. Mefedron był również sprytnie sprzedawany online za pośrednictwem mediów społecznościowych, ciemnych forów i reklam pojawiających się z tyłu poważnych internetowych kanałów informacyjnych. Prawdziwy wzór chemiczny mefedronu pozostawał ukryty, dopóki nie został ujawniony na podziemnym forum internetowym. Tajemnica wyszła na jaw i inne kraje szybko zaangażowały się w dystrybucję, a Chińczycy naśladowali proces produkcyjny i ostatecznie przejęli produkcję. Większa konkurencja spowodowała spadek cen i zwiększyła dostępność narkotyków.
Użycie apteczne/rekreacyjne: Pigułki Neo-Doves.
FARMAKODYNAMIKA I NEUROCHEMIA.
Mefedron odwracalnie zmienia konfigurację transportera dopaminy i następuje zmiana przepływu transportera (DAT) oraz wzrost stężenia dopaminy w przestrzeni międzysynaptycznej poprzez aktywację D2/D1/D3, ale bez wpływu na VMAT2. Stymulacja serotoniny pozostaje subtelna pod silnym naciskiem dopaminy, ale nadal jest obecna z powodu aktywacji 5-HT2A, 5-HT1A, 5-HT2C, 5-HT2B (SERT).
Mefedron może być spożywany przez długi czas, ponieważ jest inhibitorem wychwytu zwrotnego dopaminy (i serotoniny), więc mefedron nie wpływa na magazynowanie pęcherzykowe, ale wpływa tylko na transfer monoamin poza błonę plazmatyczną, a nasz organizm w odpowiedzi zmienia ekspresję receptorów, chroniąc je przed nadmierną stymulacją chemiczną. Wszystko to wyjaśnia adynamiczny i demotywujący stan po przewlekłym nadużywaniu prawie wszystkich substancji psychoaktywnych wpływających na DAT i SERT. DAT/SERT - 2.41.
Metabolity mefedronu.
Mefedron odwracalnie zmienia konfigurację transportera dopaminy i następuje zmiana przepływu transportera (DAT) oraz wzrost stężenia dopaminy w przestrzeni międzysynaptycznej poprzez aktywację D2/D1/D3, ale bez wpływu na VMAT2. Stymulacja serotoniny pozostaje subtelna pod silnym naciskiem dopaminy, ale nadal jest obecna z powodu aktywacji 5-HT2A, 5-HT1A, 5-HT2C, 5-HT2B (SERT).
Mefedron może być spożywany przez długi czas, ponieważ jest inhibitorem wychwytu zwrotnego dopaminy (i serotoniny), więc mefedron nie wpływa na magazynowanie pęcherzykowe, ale wpływa tylko na transfer monoamin poza błonę plazmatyczną, a nasz organizm w odpowiedzi zmienia ekspresję receptorów, chroniąc je przed nadmierną stymulacją chemiczną. Wszystko to wyjaśnia adynamiczny i demotywujący stan po przewlekłym nadużywaniu prawie wszystkich substancji psychoaktywnych wpływających na DAT i SERT. DAT/SERT - 2.41.
Metabolity mefedronu.
- nor-mefedron .
- nor-dihydromefedron.
- 4-karboksy-dihydro-mefedron.
- hydroksytolilo-mefedron.
- nor-hydroksytolilomefedron.
GŁÓWNE EFEKTY FIZYCZNE.
Ogólnie opisywany jako bardziej intensywny środek pobudzający niż MDMA, zapewniający większą euforię, ale z nieco mniejszym uczuciem empatogennym i krótszym czasem trwania "przypływu". Jest często zgłaszany jako bardzo "diabelski", z tendencją do wielokrotnego przedawkowywania przez użytkowników podczas całego doświadczenia.
Pozytywne:
- Stymulacja psychiczna i fizyczna;
- Euforia, poprawa nastroju;
- Uczucie empatii, otwartości;
- Zwiększenie towarzyskości, chęć rozmowy z innymi;
- Przyjemny pośpiech.
Neutralne:
- Ogólna zmiana świadomości (jak w przypadku większości środków psychoaktywnych);
- Zmniejszony apetyt;
- Rozszerzenie źrenic;
- Niezwykłe odczucia ciała (zaczerwienienie twarzy, dreszcze, gęsia skórka, energia ciała);
- Zmiana regulacji temperatury ciała;
- Pocenie się;
- Wzrost częstości akcji serca i ciśnienia krwi.
Negatywne:
- Silne pragnienie ponownego zażycia, pragnienie odzyskania początkowego przypływu euforii;
- Nieprzyjemne zmiany temperatury ciała (pocenie się / dreszcze);
- Kołatanie serca, uczucie przyspieszonego bicia serca;
- Upośledzona pamięć krótkotrwała;
- Bezsenność;
- Napięte mięśnie szczęki, zgrzytanie zębami (szczękościsk i bruksja);
- Drganie mięśni;
- Oczopląs;
- Zawroty głowy, światłowstręt, zawroty głowy;
- Zwężenie naczyń krwionośnych;
- Przy wdychaniu: ból i obrzęk nosa i gardła, zapalenie zatok.
EFEKTY KLINICZNE I OBJAWY PSYCHICZNE.Ogólnie opisywany jako bardziej intensywny środek pobudzający niż MDMA, zapewniający większą euforię, ale z nieco mniejszym uczuciem empatogennym i krótszym czasem trwania "przypływu". Jest często zgłaszany jako bardzo "diabelski", z tendencją do wielokrotnego przedawkowywania przez użytkowników podczas całego doświadczenia.
Pozytywne:
- Stymulacja psychiczna i fizyczna;
- Euforia, poprawa nastroju;
- Uczucie empatii, otwartości;
- Zwiększenie towarzyskości, chęć rozmowy z innymi;
- Przyjemny pośpiech.
Neutralne:
- Ogólna zmiana świadomości (jak w przypadku większości środków psychoaktywnych);
- Zmniejszony apetyt;
- Rozszerzenie źrenic;
- Niezwykłe odczucia ciała (zaczerwienienie twarzy, dreszcze, gęsia skórka, energia ciała);
- Zmiana regulacji temperatury ciała;
- Pocenie się;
- Wzrost częstości akcji serca i ciśnienia krwi.
Negatywne:
- Silne pragnienie ponownego zażycia, pragnienie odzyskania początkowego przypływu euforii;
- Nieprzyjemne zmiany temperatury ciała (pocenie się / dreszcze);
- Kołatanie serca, uczucie przyspieszonego bicia serca;
- Upośledzona pamięć krótkotrwała;
- Bezsenność;
- Napięte mięśnie szczęki, zgrzytanie zębami (szczękościsk i bruksja);
- Drganie mięśni;
- Oczopląs;
- Zawroty głowy, światłowstręt, zawroty głowy;
- Zwężenie naczyń krwionośnych;
- Przy wdychaniu: ból i obrzęk nosa i gardła, zapalenie zatok.
W przypadku przedawkowania kończyny stają się sine i pojawiają się objawy takie jak ból w klatce piersiowej i paranoja. Mefedron absolutnie nie nadaje się do przewlekłego stosowania, chociaż nie daje wyraźnej tolerancji na neuroprzekaźniki. Zmiany w psychice są możliwe, ale odwracalne. Podczas stosowania cierpi pamięć, a stan psychiczny staje się paranoidalny. Warto również zwrócić uwagę na wpływ mefedronu na skórę i jej przydatki - ze względu na wyraźny stały skurcz naczyń krwionośnych zmniejsza się synteza kolagenu, co wpływa wizualnie na skórę. Układ sercowo-naczyniowy cierpi z powodu długotrwałego korzystania z jego zasobów z powodu stymulacji receptorów adrenergicznych przez mefedron, ale mefedron nie ma bezpośredniej kardiotoksyczności z powodu metabolitów, takich jak MDMA lub kokaina. Brak skutków ubocznych przy niskim potencjale tolerancji sprawia, że mefedron jest lekiem powodującym poważne uzależnienie.
DAWKOWANIE I METODY UŻYCIA:
LD 50 dla ludzi odpowiada ≈ 120 mg/kg.
Doustnie:
Lekkie: 50 - 100 mg.
Zwykłe: 100 - 200 mg.
Silne: 200 - 300 mg.
Przy doustnym stosowaniu mefedronu występują pewne trudności, które częściej sprowadzają się do jakości produktu. Jedyną wadą tej metody stosowania jest to, że wymagana jest duża ilość substancji. Chodzi o cytochromy P450, które przeprowadzają główny metabolizm mefedronu, a osiągnięcie efektu progowego będzie wymagało nieco większej ilości w porównaniu do metody donosowej. Istnieją kombinacje doustnego mefedronu z metylonem, "kuzynem" MDMA. Takie połączenie może znacznie zmniejszyć spożycie mefedronu, a tym samym zminimalizować skutki uboczne ze strony jelit, a także przedłużyć euforyczną część tripu.
Intranasal.
Lekki: 30-75 mg.DAWKOWANIE I METODY UŻYCIA:
LD 50 dla ludzi odpowiada ≈ 120 mg/kg.
Doustnie:
Lekkie: 50 - 100 mg.
Zwykłe: 100 - 200 mg.
Silne: 200 - 300 mg.
Przy doustnym stosowaniu mefedronu występują pewne trudności, które częściej sprowadzają się do jakości produktu. Jedyną wadą tej metody stosowania jest to, że wymagana jest duża ilość substancji. Chodzi o cytochromy P450, które przeprowadzają główny metabolizm mefedronu, a osiągnięcie efektu progowego będzie wymagało nieco większej ilości w porównaniu do metody donosowej. Istnieją kombinacje doustnego mefedronu z metylonem, "kuzynem" MDMA. Takie połączenie może znacznie zmniejszyć spożycie mefedronu, a tym samym zminimalizować skutki uboczne ze strony jelit, a także przedłużyć euforyczną część tripu.
Intranasal.
Zwykły: 75-180 mg.
Silny: 180-270 mg.
Przedawkowanie: 270+ mg.
Najczęstszym sposobem zażywania mefedronu jest podawanie donosowe. Dawka u użytkowników ze średnią tolerancją na substancję jest zwykle wysoka i waha się od 250-400 mg. Metoda ta powoduje uraz błony śluzowej nosa i daje poważne uczucie dyskomfortu po spożyciu. Aktywne działanie substancji jest krótkie, a czas ogólnego działania nie przekracza 30 minut.
Dożylnie.
Zwykłe: 50-125 mg.
Silne: 125-180 mg.
Przedawkowanie: 180+ mg.
Około 20% użytkowników mefedronu przyjmuje dożylnie.
CZAS TRYBU:
Doustnie.
Łącznie: 2 - 5 godzin.
Początek: 00:15 - 00:45.
Najsilniejszy: 01:00 - 02:00.
Donosowo:
Łącznie: 1 - 3 godziny.
Początek: ~00:05.
Najsilniejszy: 00:10 - 00:45.
Dożylnie:
Łącznie: 2 godziny.
Początek: 30 sekund.
Najsilniejszy: 00:05 - 00:50.
INTERAKCJA
Metafedron jest metabolizowany przez enzym wątrobowy CYP2D6, a okres półtrwania w fazie eliminacji mefedronu wynosi 70 minut. Szczytowe stężenie mefedronu w osoczu - 52 minuty.
Nie zaleca się łączenia zinnymi substancjami z tej grupy: kofeiną, Ritalinem, amfetaminą, kokainą, a-pvp i podobnymi rodzajami narkotyków
Nie zaleca się łączenia ze stymulującymi psychodelikami: DO*, 25-Nbome, 2C*.
Nie zaleca się łączenia z lekami przeciwbólowymi, zwłaszcza z tramadolem
Nie zaleca się łączenia z lekami przeciwdepresyjnymi
Nie zaleca się łączenia z euforetykami: MDMA i MDA
Nie zaleca się łączenia z"powolnymi" narkotykami - heroiną, metadonem, maślanami, alkoholem.
Nie zaleca się łączenia ze stymulującymi psychodelikami: DO*, 25-Nbome, 2C*.
Nie zaleca się łączenia z lekami przeciwbólowymi, zwłaszcza z tramadolem
Nie zaleca się łączenia z lekami przeciwdepresyjnymi
Nie zaleca się łączenia z euforetykami: MDMA i MDA
Nie zaleca się łączenia z"powolnymi" narkotykami - heroiną, metadonem, maślanami, alkoholem.
UZALEŻNIENIE.
Ustalono, że istnieje możliwość rozwoju uzależnienia fizycznego w przypadku przewlekłego nadużywania mefedronu. Większość objawów związanych z zespołem odstawienia mefedronu wydaje się mieć głównie charakter psychologiczny. Zaobserwowanie, że dana osoba ma okresowe okresy ekstremalnej energii, towarzyskości, życzliwości, a nawet możliwej psychozy, po których następują objawy odstawienia, sugeruje bardzo poważny przypadek nadużywania narkotyków. Ze względu na ograniczoną wiedzę naukową na temat tej substancji, nie ma standardowego planu leczenia opracowanego specjalnie dla uzależnienia od mefedronu. Podczas stosowania leku występuje uczucie ogólnego pobudzenia i euforii, a także poprawa nastroju i funkcji poznawczych. Działanie narkotyku wynika z jego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy, w którym kontrolowane są wzorce ruchu i nagrody. Intensywność objawów będzie skorelowana z czasem nadużywania substancji. Nie ma ustalonego harmonogramu unikania mefedronu, ale uważa się, że istnieje podobieństwo do harmonogramu odstawiania innych leków pobudzających. Dokładny harmonogram będzie zależał od czasu używania i dawki podczas przewlekłego używania.
Przewlekły nawyk użytkownika mefedronu:
✓ Trudności ze snem;
✓ Skurcze mięśni;
✓ Widzenie i słyszenie rzeczy, których nie ma;
✓ Potrzeba użycia większej ilości mefedronu, aby uzyskać ten sam efekt;
✓ Uzależnienie;
✓ Problemy finansowe i społeczne.
Objawy uzależnienia.
- Senność i potrzeba większej ilości snu niż zwykle.
- Wzrost apetytu.
- Apatia i depresja.
- Żywe sny.
- Pragnienie zażywania mefedronu.
- Ekstremalna utrata masy ciała.
- Nagły płacz.
- Agresja.
- Niepokój.
- Krwawienia z nosa.
- Węszenie.
- Wysypki.
- Nudności.
- Bóle głowy.
- Wahania nastroju.
WSPARCIE.
- L-karnityna (lewokarnityna) - 1000 mg na godzinę przed zażyciem mefedronu i 1000 mg po zażyciu.
- Kwas alfaliponowy - 250 mg na godzinę przed zażyciem leku i 250 mg po.
- Witamina C - 1000 mg raz dziennie przed zażyciem, a także w ciągu 3 dni po zażyciu w tej samej dawce.
- L-tryptofan i L-tyrozyna to aminokwasy i prekursory serotoniny i dopaminy. Przyjmować raz dziennie L-tyrozyna 1000 mg rano, L-tryptofan 500-1000 mg wieczorem 30 minut przed spodziewanym snem. Przyjmować w ciągu trzech tygodni, początek kursu nie wcześniej niż 72 godziny po ostatnim użyciu stymulantów euforycznych.
- Suplementy magnezu. Użyj cytrynianu magnezu. Dzienna dawka magnezu wynosi 330 - 450 mg, ale mefedron ją zmniejsza.
LECZENIE PRZEDAWKOWANIA.
Ryzyko .
Ryzyko .
- Tachykardia i zaburzenia rytmu serca .
- Zgorzel .
- Zwiększone ciśnienie krwi, krwotok w mózgu .
- Ciężki skurcz naczyń: zawał i udar niedokrwienny .
- Krytyczny wzrost temperatury ciała .
- Rabdomioliza (zniszczenie włókien mięśniowych) i niewydolność nerek .
- Drgawki i zmiana stanu świadomości.
Objawy .
- Nudności i wymioty.
- Obfite pocenie się i dreszcze.
- Mimowolne skurcze mięśni ciała i twarzy, grymasy.
- Krytyczny wzrost temperatury ciała (38-39 C).
- Silny ból głowy.
- Uciskający i palący ból w klatce piersiowej.
- Drgawki.
- Utrata przytomności.
- Zaburzenia rytmu serca.
- Przerażające halucynacje, panika i psychoza.
- Zatrzymanie oddechu i akcji serca.
PIERWSZA POMOC .
- Wezwaćlokalne po gotowie ratunkowe.
- Wykluczyćwszelką aktywność fizyczną, położyć pacjenta z opuszczonymi kończynami dolnymi w pozycji półsiedzącej .
- Zapewnić dostęp świeżego powietrza, zdjąć krępującą odzież, poluzować krawat i odpiąć pasek .
- Zmierzyć ciśnienie krwi, częstotliwość i rytm tętna, temperaturę ciała. W przypadku wysokiej temperatury zastosować fizyczne metody chłodzenia: Nie przykrywać kocem, przetrzeć ciało ciepłą wodą .
- W przypadku drgawek: Spróbować obrócić pacjenta na bok, przytrzymać głowę rękoma, aby uniknąć obrażeń. Jest to surowo zabronione w czasie napadu drgawkowego: Próbować podnosićpacjenta do ust, rozwierać szczęki, wystaw iać język.
- Po wystąpieniu śmierci klinicznej wykonywana jest resuscytacja krążeniowo-oddechowa.
Leki pierwszego wyboru - benzodiazepiny według priorytetu.
- Diazepam - 10 -15 mg pod język (Neorelium, Valium, Stesolid)
- Klonazepam - 1 mg pod język
- Nitrozepam - 10 mg pod język (Mogadon, Imeson, Novanox).
Wysokie ciśnienie krwi i ból w klatce piersiowej .
- Labetalol 100 - 200 mg (Ipolab, Ascool, Labenon, Betarl, Trandate)
Bardzo częste i nieregularne tętno.
- Metoprolol 25 mg - pod język (Lopressor, Metodura, Prelis, Apo-Metoprolol, Egilok)
Nie zaleca się stosowania nieselektywnych beta-blokerów w celu zmniejszenia częstości akcji serca.
Last edited by a moderator:
próbowali mnie uspokoić, byłem pokryty krwią, powiedziałem glinom, że nie jadę z tym samochodem ratunkowym, tylko z glinami. ale próbowali mnie zmusić, potem wstrzyknęli mi siłą 2 lub 3 dawki środków nasennych... obudziłem się w szpitalu