Przechwycona kokaina
Ilość przechwyconej kokainy osiągnęła rekordowy poziom w 2019 roku.
W 2019 r. globalna ilość przechwyconej kokainy wzrosła o 9,6 procent w porównaniu z rokiem poprzednim, osiągając 1 436 ton (o różnej czystości), co stanowi rekordowy poziom. 90-procentowy wzrost ilości kokainy przechwyconej w latach 2009-2019 jest prawdopodobnie odzwierciedleniem kombinacji czynników, w tym wzrostu produkcji kokainy (50 procent w latach 2009-2019) i późniejszego wzrostu handlu kokainą, a także wzrostu skuteczności egzekwowania prawa, co mogło przyczynić się do wzrostu ogólnego wskaźnika przechwytywania.
Ameryka Południowa nadal odpowiada za większość przechwyconej kokainy.
Spośród 15 krajów, które zgłosiły największe ilości kokainy przechwyconej w 2019 r., 10 znajdowało się w obu Amerykach, 4 w Europie Zachodniej i Środkowej, a 1 w Azji.
Większość kokainy przechwyconej na całym świecie jest nadal przechwytywana w obu Amerykach, co stanowiło 83% globalnej ilości przechwyconej w 2019 r., przy czym większość przechwycono w Ameryce Południowej. Całkowita ilość kokainy przechwyconej w Ameryce Południowej wzrosła o 5 procent w latach 2018-2019, do 755 ton, co stanowi rekordowy poziom, przy czym większość krajów w subregionie, w tym Boliwia (Państwo Plurinacjonalne), Brazylia, Kolumbia i Peru, zgłosiły wzrost.
Przekształcanie bazy kokainowej w produkt końcowy (chlorowodorek kokainy) w coraz większym stopniu odbywa się poza głównymi krajami uprawy krzewów kokainowych.
Większość kokainy jest nadal przemycana w postaci chlorowodorku kokainy, produktu końcowego. Niemniej jednak istnieją oznaki tendencji w handlu produktami pośrednimi, w szczególności bazą kokainy, z Kolumbii do innych krajów Ameryki Południowej, Ameryki Środkowej, Karaibów i, według źródeł medialnych, Europy, co sugeruje, że końcowe etapy produkcji chlorowodorku kokainy w coraz większym stopniu odbywają się poza Kolumbią. Ilości pasty kokainowej i bazy kokainowej przechwycone w Ameryce Południowej, Ameryce Środkowej, na Karaibach i w Europie, choć nadal mniejsze, również wzrosły znacznie bardziej niż ilości chlorowodorku kokainy w latach 2018-2019.
Analiza zlikwidowanych miejsc produkcji kokainy (w tym laboratoriów produkujących kokainę) potwierdza te wzorce. Z wyłączeniem trzech krajów andyjskich, w których produkuje się większość liści koki, nastąpił wzrost liczby krajów zgłaszających przetwarzanie koki/kokainy, z 12 w latach 2010-2014 do 19 w latach 2015-2019, a także liczby zlikwidowanych miejsc produkcji koki/kokainy, ze średnio 64 rocznie w latach 2011-2014 do 93 w latach 2015-2019; takie miejsca wykryto nie tylko w Ameryce Południowej (Argentyna, Brazylia, Chile, Ekwador i Wenezuela (Boliwariańska Republika Wenezueli)) i Ameryce Środkowej (Salwador, Gwatemala i Honduras), ale także w Ameryce Północnej, Europie, Azji i Oceanii.
Niemniej jednak większość miejsc produkcji koki/kokainy nadal zgłaszano w trzech krajach andyjskich (średnio 9 414 miejsc lub laboratoriów rocznie w latach 2015-2019). Większość z nich była zaangażowana w produkcję pasty kokainowej lub bazy kokainowej; liczba zlikwidowanych laboratoriów produkujących chlorowodorek kokainy wyniosła średnio 354 rocznie w latach 2015-2019.
Jednak podczas gdy liczba miejsc produkcji kokainy zlikwidowanych w krajach andyjskich spadła o ponad 50 procent w latach 2016-2019, liczba miejsc zlikwidowanych w innych krajach podwoiła się w tym samym okresie. Podobnie, jeśli weźmie się pod uwagę tylko liczbę laboratoriów produkujących chlorowodorek kokainy, dane z krajów spoza regionu andyjskiego pokazują podwojenie w latach 2016-2019, do 110 laboratoriów zlikwidowanych w 2019 roku. Liczba zlikwidowanych laboratoriów produkujących kokainę w krajach andyjskich również wzrosła do 417 w latach 2016-2019, chociaż liczba ta pozostała o 20 procent niższa niż w 2015 roku.
Chociaż wydaje się, że większość zlikwidowanych laboratoriów poza regionem andyjskim była wykorzystywana do wtórnej ekstrakcji kokainy z materiału, do którego została włączona do celów handlu, niektóre z nich były również wykorzystywane do ukończenia końcowych etapów produkcji chlorowodorku kokainy; w wielu przypadkach laboratoria były wykorzystywane do obu celów. Na przykład największe laboratorium produkcji kokainy, jakie kiedykolwiek zidentyfikowano w Holandii, zostało zdemontowane w byłym ośrodku jeździeckim w Nijeveen, wiosce na północy kraju, w sierpniu 2020 roku. Laboratorium, które przekształcało bazę kokainy w chlorowodorek kokainy przy użyciu odzieży impregnowanej bazą kokainy, miało zdolność do produkcji od 150 kg do 200 kg chlorowodorku kokainy dziennie, co jest bardzo dużą ilością według międzynarodowych standardów. Odkrycie laboratorium doprowadziło do aresztowania 17 osób (13 obywateli Kolumbii, 3 obywateli Holandii i 1 obywatela Turcji), co podkreśla międzynarodowy wymiar produkcji kokainy poza regionem andyjskim.
Ilość przechwyconej kokainy wzrosła we wszystkich podregionach obu Ameryk, w tym w Ameryce Północnej, która jest największym rynkiem kokainy na świecie.
Ameryka Północna, w szczególności Stany Zjednoczone, pozostaje głównym miejscem przeznaczenia kokainy przemycanej z krajów andyjskich. W 2019 r. ilość kokainy przechwyconej w Ameryce Północnej wzrosła o 2 procent, do 277 ton, co stanowi rekordowy poziom. Stany Zjednoczone nadal odpowiadały za zdecydowaną większość (94%) kokainy przechwyconej w Ameryce Północnej. Niemniej jednak znaczenie Stanów Zjednoczonych jako światowego rynku kokainy może maleć w porównaniu z kilkoma dekadami temu: udział ilości kokainy skonfiskowanej w Stanach Zjednoczonych spadł z 49 procent globalnej sumy w 1989 roku do 36 procent w 1999 roku i 18 procent w 2019 roku.
W Ameryce Środkowej ilość przechwyconej kokainy wzrosła o 19 procent, do 144 ton w 2019 roku. Ponad połowa całkowitej ilości skonfiskowanej w podregionie została skonfiskowana przez Panamę, która stanowiła również 5 procent globalnej sumy. Kolejne miejsca zajęły Kostaryka (2 procent globalnej sumy) i Gwatemala (1 procent globalnej sumy).
Ilość kokainy przechwyconej przez kraje Karaibów wzrosła ponad dwukrotnie w 2019 r., osiągając 14 ton (1 procent całkowitej ilości kokainy na świecie). Największe ilości kokainy skonfiskowała, po raz kolejny, Republika Dominikańska (0,7 procent globalnej ilości), a następnie Jamajka i Bahamy.
Gwałtowny wzrost ilości kokainy przechwyconej w Europie, przy czym Europa Zachodnia i Środkowa pozostaje drugim co do wielkości rynkiem docelowym dla kokainy na świecie.
W 2019 r. Europa nadal odpowiadała za największą ilość przechwyconej kokainy poza Amerykami. Największe ilości kokainy przechwycone w regionie zostały zgłoszone przez kraje Europy Zachodniej i Środkowej, w szczególności Belgię (5 proc. całkowitej ilości), a następnie Holandię i Hiszpanię (po 3 proc.) oraz Francję i Portugalię (po 1 proc.). Europa Zachodnia i Środkowa odpowiadała za nieco ponad 97 proc. całej kokainy przechwyconej w Europie w 2019 r., a następnie Europa Południowo-Wschodnia (około 2 proc.) i Europa Wschodnia (mniej niż 1 proc.), gdzie syntetyczne stymulanty, takie jak amfetamina i katynony, są bardziej popularne niż kokaina.
Konfiskaty wskazują, że przemyt kokainy do i przez Europę wzrasta. Całkowita ilość kokainy przechwyconej w regionie w 2019 r. wzrosła o ponad 20 procent, do 218 ton, co stanowi rekordowy poziom. Wzrost zaobserwowano w każdym z podregionów: 20 procent w Europie Zachodniej i Środkowej, do 213 ton; 64 procent w Europie Południowo-Wschodniej, do 3,8 tony; i jeszcze większy wzrost w Europie Wschodniej, z 50 kg w 2018 roku do 1,4 tony w 2019 roku.
Ilość kokainy przechwyconej w Azji sugeruje, że stosunkowo niewielki rynek kokainy w regionie nadal się rozwija.
Przez wiele lat największe ilości kokainy skonfiskowanej na całym świecie po obu Amerykach i Europie były zgłaszane przez kraje afrykańskie. Jednak w 2019 r., drugi rok z rzędu, kolejne największe ilości przechwyconej kokainy zostały zgłoszone przez kraje azjatyckie, które odpowiadały za 19 ton przechwyconej kokainy, co stanowi rekordowy poziom i 1,3 procent globalnej sumy. Ilość kokainy przechwyconej w Azji wzrosła pięciokrotnie w latach 2018-2019 i była - zaczynając od bardzo niskiej bazy - 28 razy większa niż ilość przechwycona dekadę wcześniej. Największy wzrost w latach 2018-2019 odnotowano w Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej (siedmiokrotny wzrost), chociaż ilość przechwyconej kokainy wzrosła również w większości innych podregionów.
Konfiskaty kokainy w Afryce pokazują, że tranzyt narkotyku przez ten region mógł się zwiększyć.
Ilość kokainy skonfiskowanej w Afryce wzrosła niemal czterokrotnie w latach 2018-2019 i ośmiokrotnie w porównaniu z 2009 r., osiągając blisko 13 ton, co stanowi rekordowy poziom (0,9 procent globalnej ilości). Około 11,1 tony, czyli około 86 procent kokainy skonfiskowanej w Afryce w 2019 roku, zostało zgłoszone przez kraje Afryki Zachodniej i Środkowej, w szczególności Cabo-Verde (11 ton), a następnie kraje Afryki Północnej (1,8 tony lub 14 procent całości afrykańskiej), w szczególności Maroko (1,5 tony). Znacznie mniej skonfiskowano w krajach Afryki Południowej (0,2 procent afrykańskiej całości) i Afryki Wschodniej (0,05 procent).
Ogólnie rzecz biorąc, ilości kokainy skonfiskowanej w Afryce były prawdopodobnie większe w 2019 r. niż te zgłoszone przez państwa członkowskie do UNODC. Chociaż wiele krajów afrykańskich nie dostarczyło rocznych danych dotyczących konfiskat, 25 pojedynczych konfiskat narkotyków, z których 26 informacji pochodzi z doniesień medialnych, wskazuje na znacznie większe ilości kokainy skonfiskowanej w 2019 r., potencjalnie zwiększając całkowitą ilość skonfiskowaną w Afryce w 2019 r. do ponad 17 ton. Największa część przechwyconej kokainy była przeznaczona do Europy.
Handel kokainą przez Afrykę, w szczególności przez Afrykę Zachodnią, był kontynuowany w 2020 roku, choć najwyraźniej nie w tak rekordowym stopniu, jak w 2019 roku. Pojedyncze konfiskaty kokainy o łącznej wadze kilkuset kilogramów zostały zgłoszone przez Wybrzeże Kości Słoniowej (991 kg), Senegal (796 kg) i Benin (601 kg) w 2020 roku.
W Oceanii odnotowano wzrost ilości kokainy skonfiskowanej w ciągu ostatniej dekady, choć w ostatnich latach nastąpił spadek.
Ilość kokainy skonfiskowanej w Oceanii w 2019 r. była pięciokrotnie większa niż ta skonfiskowana w 2009 roku. Niemniej jednak, w przeciwieństwie do sytuacji w innych regionach, ilość kokainy skonfiskowanej w Oceanii spadła w ostatnich latach z 4,3 tony w 2017 r. do 2,1 tony w 2018 r. i 1,5 tony w 2019 r., co stanowi 0,1 procent konfiskat globalnych; spadki odnotowano zarówno w Australii, jak i Nowej Zelandii.
Australia odpowiadała za prawie 95% ilości kokainy skonfiskowanej w Oceanii w 2019 r., a Nowa Zelandia za pozostałą część; w 2019 r. inne kraje regionu nie zgłosiły żadnych konfiskat kokainy. Natomiast w lipcu 2020 r. w Papui-Nowej Gwinei skonfiskowano 500 kg kokainy od syndykatu przestępczego z siedzibą w Melbourne, powiązanego z włoskimi zorganizowanymi grupami przestępczymi, który planował wysłać narkotyki do Australii. We wrześniu 2018 r. na Wyspach Salomona przechwycono 500 kg kokainy z przeznaczeniem do Australii. Ponadto w lipcu 2017 r. na statku u wybrzeży Nowej Kaledonii przechwycono 1,4 tony kokainy, a w lutym 2017 r. na Pacyfiku przechwycono 1,4 tony kokainy ze statku z członkami załogi z Fidżi i Nowej Zelandii.
Spadki ilości kokainy skonfiskowanej w ostatnich latach w Australii są jednak trudne do zinterpretowania, ponieważ istnieją sprzeczne trendy we wskaźnikach określających dynamikę australijskiego rynku kokainy. Krajowe badania gospodarstw domowych wskazują na wyraźny wzrost liczby osób zażywających kokainę w ubiegłym roku, z 2,6 procent australijskiej populacji w wieku 14 lat i starszej w 2016 roku do 4,2 procent w 2019 roku. Jednocześnie analiza ścieków wskazuje na wyraźny wzrost konsumpcji kokainy, z 3,1 ton w roku podatkowym 2016/17 do 4,1 ton w 2017/18, 4,6 ton w 2018/19 i 5,7 ton w 2019/20. Spadek ilości kokainy przechwyconej przez władze australijskie może być jednak postrzegany w kontekście ogromnego wzrostu ilości kokainy przechwyconej w drodze do Oceanii, w szczególności niektórych dużych konfiskat o łącznej masie ponad 15 ton dokonanych przez władze w Malezji w 2019 r., z których dwie trzecie były przeznaczone dla Australii. Sugeruje to, że ogólnie ilości kokainy skonfiskowanej przez władze australijskie wraz z tymi skonfiskowanymi przez organy ścigania innych krajów w drodze do Australii faktycznie wzrosły w ostatnich latach.
Jednocześnie inne wskaźniki zmieniły się tylko nieznacznie, często w przeciwnych kierunkach. Ceny kokainy w Australii nieznacznie spadły w roku podatkowym 2018/19, co sugeruje niewielki wzrost dostępności kokainy, podczas gdy mediana czystości kokainy nieznacznie spadła, co sugeruje niewielki spadek dostępności narkotyku. Odsetek osób zażywających narkotyki drogą iniekcji, które stwierdziły, że kokaina jest "łatwa" lub "bardzo łatwa" do zdobycia, nieznacznie spadł (z 64% w 2018 r. do 62% w 2019 r.), co sugeruje niewielki spadek lub stabilizację dostępności kokainy. Jednak informacje uzyskane od regularnych użytkowników "ecstasy" i innych stymulantów wskazują na odwrotny kierunek, a osoby zgłaszające, że "łatwo" lub "bardzo łatwo" było zdobyć kokainę, wzrosły z 62% w 2018 r. do 69% w 2019 r., co sugeruje wzrost dostępności narkotyku.
W każdym razie wstępne dane oparte na indywidualnych konfiskatach narkotyków wskazują na znaczny wzrost ilości kokainy skonfiskowanej w 2020 r., do co najmniej 5 ton. Obejmuje to ponad 3 tony skonfiskowane w Australii, z których większość została skonfiskowana w Nowej Południowej Walii, głównym punkcie wjazdu kokainy do Australii.
Ilość przechwyconej kokainy osiągnęła rekordowy poziom w 2019 roku.
W 2019 r. globalna ilość przechwyconej kokainy wzrosła o 9,6 procent w porównaniu z rokiem poprzednim, osiągając 1 436 ton (o różnej czystości), co stanowi rekordowy poziom. 90-procentowy wzrost ilości kokainy przechwyconej w latach 2009-2019 jest prawdopodobnie odzwierciedleniem kombinacji czynników, w tym wzrostu produkcji kokainy (50 procent w latach 2009-2019) i późniejszego wzrostu handlu kokainą, a także wzrostu skuteczności egzekwowania prawa, co mogło przyczynić się do wzrostu ogólnego wskaźnika przechwytywania.
Ameryka Południowa nadal odpowiada za większość przechwyconej kokainy.
Spośród 15 krajów, które zgłosiły największe ilości kokainy przechwyconej w 2019 r., 10 znajdowało się w obu Amerykach, 4 w Europie Zachodniej i Środkowej, a 1 w Azji.
Większość kokainy przechwyconej na całym świecie jest nadal przechwytywana w obu Amerykach, co stanowiło 83% globalnej ilości przechwyconej w 2019 r., przy czym większość przechwycono w Ameryce Południowej. Całkowita ilość kokainy przechwyconej w Ameryce Południowej wzrosła o 5 procent w latach 2018-2019, do 755 ton, co stanowi rekordowy poziom, przy czym większość krajów w subregionie, w tym Boliwia (Państwo Plurinacjonalne), Brazylia, Kolumbia i Peru, zgłosiły wzrost.
Przekształcanie bazy kokainowej w produkt końcowy (chlorowodorek kokainy) w coraz większym stopniu odbywa się poza głównymi krajami uprawy krzewów kokainowych.
Większość kokainy jest nadal przemycana w postaci chlorowodorku kokainy, produktu końcowego. Niemniej jednak istnieją oznaki tendencji w handlu produktami pośrednimi, w szczególności bazą kokainy, z Kolumbii do innych krajów Ameryki Południowej, Ameryki Środkowej, Karaibów i, według źródeł medialnych, Europy, co sugeruje, że końcowe etapy produkcji chlorowodorku kokainy w coraz większym stopniu odbywają się poza Kolumbią. Ilości pasty kokainowej i bazy kokainowej przechwycone w Ameryce Południowej, Ameryce Środkowej, na Karaibach i w Europie, choć nadal mniejsze, również wzrosły znacznie bardziej niż ilości chlorowodorku kokainy w latach 2018-2019.
Analiza zlikwidowanych miejsc produkcji kokainy (w tym laboratoriów produkujących kokainę) potwierdza te wzorce. Z wyłączeniem trzech krajów andyjskich, w których produkuje się większość liści koki, nastąpił wzrost liczby krajów zgłaszających przetwarzanie koki/kokainy, z 12 w latach 2010-2014 do 19 w latach 2015-2019, a także liczby zlikwidowanych miejsc produkcji koki/kokainy, ze średnio 64 rocznie w latach 2011-2014 do 93 w latach 2015-2019; takie miejsca wykryto nie tylko w Ameryce Południowej (Argentyna, Brazylia, Chile, Ekwador i Wenezuela (Boliwariańska Republika Wenezueli)) i Ameryce Środkowej (Salwador, Gwatemala i Honduras), ale także w Ameryce Północnej, Europie, Azji i Oceanii.
Niemniej jednak większość miejsc produkcji koki/kokainy nadal zgłaszano w trzech krajach andyjskich (średnio 9 414 miejsc lub laboratoriów rocznie w latach 2015-2019). Większość z nich była zaangażowana w produkcję pasty kokainowej lub bazy kokainowej; liczba zlikwidowanych laboratoriów produkujących chlorowodorek kokainy wyniosła średnio 354 rocznie w latach 2015-2019.
Jednak podczas gdy liczba miejsc produkcji kokainy zlikwidowanych w krajach andyjskich spadła o ponad 50 procent w latach 2016-2019, liczba miejsc zlikwidowanych w innych krajach podwoiła się w tym samym okresie. Podobnie, jeśli weźmie się pod uwagę tylko liczbę laboratoriów produkujących chlorowodorek kokainy, dane z krajów spoza regionu andyjskiego pokazują podwojenie w latach 2016-2019, do 110 laboratoriów zlikwidowanych w 2019 roku. Liczba zlikwidowanych laboratoriów produkujących kokainę w krajach andyjskich również wzrosła do 417 w latach 2016-2019, chociaż liczba ta pozostała o 20 procent niższa niż w 2015 roku.
Chociaż wydaje się, że większość zlikwidowanych laboratoriów poza regionem andyjskim była wykorzystywana do wtórnej ekstrakcji kokainy z materiału, do którego została włączona do celów handlu, niektóre z nich były również wykorzystywane do ukończenia końcowych etapów produkcji chlorowodorku kokainy; w wielu przypadkach laboratoria były wykorzystywane do obu celów. Na przykład największe laboratorium produkcji kokainy, jakie kiedykolwiek zidentyfikowano w Holandii, zostało zdemontowane w byłym ośrodku jeździeckim w Nijeveen, wiosce na północy kraju, w sierpniu 2020 roku. Laboratorium, które przekształcało bazę kokainy w chlorowodorek kokainy przy użyciu odzieży impregnowanej bazą kokainy, miało zdolność do produkcji od 150 kg do 200 kg chlorowodorku kokainy dziennie, co jest bardzo dużą ilością według międzynarodowych standardów. Odkrycie laboratorium doprowadziło do aresztowania 17 osób (13 obywateli Kolumbii, 3 obywateli Holandii i 1 obywatela Turcji), co podkreśla międzynarodowy wymiar produkcji kokainy poza regionem andyjskim.
Ameryka Północna, w szczególności Stany Zjednoczone, pozostaje głównym miejscem przeznaczenia kokainy przemycanej z krajów andyjskich. W 2019 r. ilość kokainy przechwyconej w Ameryce Północnej wzrosła o 2 procent, do 277 ton, co stanowi rekordowy poziom. Stany Zjednoczone nadal odpowiadały za zdecydowaną większość (94%) kokainy przechwyconej w Ameryce Północnej. Niemniej jednak znaczenie Stanów Zjednoczonych jako światowego rynku kokainy może maleć w porównaniu z kilkoma dekadami temu: udział ilości kokainy skonfiskowanej w Stanach Zjednoczonych spadł z 49 procent globalnej sumy w 1989 roku do 36 procent w 1999 roku i 18 procent w 2019 roku.
W Ameryce Środkowej ilość przechwyconej kokainy wzrosła o 19 procent, do 144 ton w 2019 roku. Ponad połowa całkowitej ilości skonfiskowanej w podregionie została skonfiskowana przez Panamę, która stanowiła również 5 procent globalnej sumy. Kolejne miejsca zajęły Kostaryka (2 procent globalnej sumy) i Gwatemala (1 procent globalnej sumy).
Ilość kokainy przechwyconej przez kraje Karaibów wzrosła ponad dwukrotnie w 2019 r., osiągając 14 ton (1 procent całkowitej ilości kokainy na świecie). Największe ilości kokainy skonfiskowała, po raz kolejny, Republika Dominikańska (0,7 procent globalnej ilości), a następnie Jamajka i Bahamy.
Gwałtowny wzrost ilości kokainy przechwyconej w Europie, przy czym Europa Zachodnia i Środkowa pozostaje drugim co do wielkości rynkiem docelowym dla kokainy na świecie.
W 2019 r. Europa nadal odpowiadała za największą ilość przechwyconej kokainy poza Amerykami. Największe ilości kokainy przechwycone w regionie zostały zgłoszone przez kraje Europy Zachodniej i Środkowej, w szczególności Belgię (5 proc. całkowitej ilości), a następnie Holandię i Hiszpanię (po 3 proc.) oraz Francję i Portugalię (po 1 proc.). Europa Zachodnia i Środkowa odpowiadała za nieco ponad 97 proc. całej kokainy przechwyconej w Europie w 2019 r., a następnie Europa Południowo-Wschodnia (około 2 proc.) i Europa Wschodnia (mniej niż 1 proc.), gdzie syntetyczne stymulanty, takie jak amfetamina i katynony, są bardziej popularne niż kokaina.
Konfiskaty wskazują, że przemyt kokainy do i przez Europę wzrasta. Całkowita ilość kokainy przechwyconej w regionie w 2019 r. wzrosła o ponad 20 procent, do 218 ton, co stanowi rekordowy poziom. Wzrost zaobserwowano w każdym z podregionów: 20 procent w Europie Zachodniej i Środkowej, do 213 ton; 64 procent w Europie Południowo-Wschodniej, do 3,8 tony; i jeszcze większy wzrost w Europie Wschodniej, z 50 kg w 2018 roku do 1,4 tony w 2019 roku.
Ilość kokainy przechwyconej w Azji sugeruje, że stosunkowo niewielki rynek kokainy w regionie nadal się rozwija.
Przez wiele lat największe ilości kokainy skonfiskowanej na całym świecie po obu Amerykach i Europie były zgłaszane przez kraje afrykańskie. Jednak w 2019 r., drugi rok z rzędu, kolejne największe ilości przechwyconej kokainy zostały zgłoszone przez kraje azjatyckie, które odpowiadały za 19 ton przechwyconej kokainy, co stanowi rekordowy poziom i 1,3 procent globalnej sumy. Ilość kokainy przechwyconej w Azji wzrosła pięciokrotnie w latach 2018-2019 i była - zaczynając od bardzo niskiej bazy - 28 razy większa niż ilość przechwycona dekadę wcześniej. Największy wzrost w latach 2018-2019 odnotowano w Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej (siedmiokrotny wzrost), chociaż ilość przechwyconej kokainy wzrosła również w większości innych podregionów.
Konfiskaty kokainy w Afryce pokazują, że tranzyt narkotyku przez ten region mógł się zwiększyć.
Ilość kokainy skonfiskowanej w Afryce wzrosła niemal czterokrotnie w latach 2018-2019 i ośmiokrotnie w porównaniu z 2009 r., osiągając blisko 13 ton, co stanowi rekordowy poziom (0,9 procent globalnej ilości). Około 11,1 tony, czyli około 86 procent kokainy skonfiskowanej w Afryce w 2019 roku, zostało zgłoszone przez kraje Afryki Zachodniej i Środkowej, w szczególności Cabo-Verde (11 ton), a następnie kraje Afryki Północnej (1,8 tony lub 14 procent całości afrykańskiej), w szczególności Maroko (1,5 tony). Znacznie mniej skonfiskowano w krajach Afryki Południowej (0,2 procent afrykańskiej całości) i Afryki Wschodniej (0,05 procent).
Ogólnie rzecz biorąc, ilości kokainy skonfiskowanej w Afryce były prawdopodobnie większe w 2019 r. niż te zgłoszone przez państwa członkowskie do UNODC. Chociaż wiele krajów afrykańskich nie dostarczyło rocznych danych dotyczących konfiskat, 25 pojedynczych konfiskat narkotyków, z których 26 informacji pochodzi z doniesień medialnych, wskazuje na znacznie większe ilości kokainy skonfiskowanej w 2019 r., potencjalnie zwiększając całkowitą ilość skonfiskowaną w Afryce w 2019 r. do ponad 17 ton. Największa część przechwyconej kokainy była przeznaczona do Europy.
Handel kokainą przez Afrykę, w szczególności przez Afrykę Zachodnią, był kontynuowany w 2020 roku, choć najwyraźniej nie w tak rekordowym stopniu, jak w 2019 roku. Pojedyncze konfiskaty kokainy o łącznej wadze kilkuset kilogramów zostały zgłoszone przez Wybrzeże Kości Słoniowej (991 kg), Senegal (796 kg) i Benin (601 kg) w 2020 roku.
W Oceanii odnotowano wzrost ilości kokainy skonfiskowanej w ciągu ostatniej dekady, choć w ostatnich latach nastąpił spadek.
Ilość kokainy skonfiskowanej w Oceanii w 2019 r. była pięciokrotnie większa niż ta skonfiskowana w 2009 roku. Niemniej jednak, w przeciwieństwie do sytuacji w innych regionach, ilość kokainy skonfiskowanej w Oceanii spadła w ostatnich latach z 4,3 tony w 2017 r. do 2,1 tony w 2018 r. i 1,5 tony w 2019 r., co stanowi 0,1 procent konfiskat globalnych; spadki odnotowano zarówno w Australii, jak i Nowej Zelandii.
Australia odpowiadała za prawie 95% ilości kokainy skonfiskowanej w Oceanii w 2019 r., a Nowa Zelandia za pozostałą część; w 2019 r. inne kraje regionu nie zgłosiły żadnych konfiskat kokainy. Natomiast w lipcu 2020 r. w Papui-Nowej Gwinei skonfiskowano 500 kg kokainy od syndykatu przestępczego z siedzibą w Melbourne, powiązanego z włoskimi zorganizowanymi grupami przestępczymi, który planował wysłać narkotyki do Australii. We wrześniu 2018 r. na Wyspach Salomona przechwycono 500 kg kokainy z przeznaczeniem do Australii. Ponadto w lipcu 2017 r. na statku u wybrzeży Nowej Kaledonii przechwycono 1,4 tony kokainy, a w lutym 2017 r. na Pacyfiku przechwycono 1,4 tony kokainy ze statku z członkami załogi z Fidżi i Nowej Zelandii.
Spadki ilości kokainy skonfiskowanej w ostatnich latach w Australii są jednak trudne do zinterpretowania, ponieważ istnieją sprzeczne trendy we wskaźnikach określających dynamikę australijskiego rynku kokainy. Krajowe badania gospodarstw domowych wskazują na wyraźny wzrost liczby osób zażywających kokainę w ubiegłym roku, z 2,6 procent australijskiej populacji w wieku 14 lat i starszej w 2016 roku do 4,2 procent w 2019 roku. Jednocześnie analiza ścieków wskazuje na wyraźny wzrost konsumpcji kokainy, z 3,1 ton w roku podatkowym 2016/17 do 4,1 ton w 2017/18, 4,6 ton w 2018/19 i 5,7 ton w 2019/20. Spadek ilości kokainy przechwyconej przez władze australijskie może być jednak postrzegany w kontekście ogromnego wzrostu ilości kokainy przechwyconej w drodze do Oceanii, w szczególności niektórych dużych konfiskat o łącznej masie ponad 15 ton dokonanych przez władze w Malezji w 2019 r., z których dwie trzecie były przeznaczone dla Australii. Sugeruje to, że ogólnie ilości kokainy skonfiskowanej przez władze australijskie wraz z tymi skonfiskowanymi przez organy ścigania innych krajów w drodze do Australii faktycznie wzrosły w ostatnich latach.
Jednocześnie inne wskaźniki zmieniły się tylko nieznacznie, często w przeciwnych kierunkach. Ceny kokainy w Australii nieznacznie spadły w roku podatkowym 2018/19, co sugeruje niewielki wzrost dostępności kokainy, podczas gdy mediana czystości kokainy nieznacznie spadła, co sugeruje niewielki spadek dostępności narkotyku. Odsetek osób zażywających narkotyki drogą iniekcji, które stwierdziły, że kokaina jest "łatwa" lub "bardzo łatwa" do zdobycia, nieznacznie spadł (z 64% w 2018 r. do 62% w 2019 r.), co sugeruje niewielki spadek lub stabilizację dostępności kokainy. Jednak informacje uzyskane od regularnych użytkowników "ecstasy" i innych stymulantów wskazują na odwrotny kierunek, a osoby zgłaszające, że "łatwo" lub "bardzo łatwo" było zdobyć kokainę, wzrosły z 62% w 2018 r. do 69% w 2019 r., co sugeruje wzrost dostępności narkotyku.
W każdym razie wstępne dane oparte na indywidualnych konfiskatach narkotyków wskazują na znaczny wzrost ilości kokainy skonfiskowanej w 2020 r., do co najmniej 5 ton. Obejmuje to ponad 3 tony skonfiskowane w Australii, z których większość została skonfiskowana w Nowej Południowej Walii, głównym punkcie wjazdu kokainy do Australii.
Last edited by a moderator: