original synth by zealot, translated 2 english by antoncho :3 ik there r r other ketamine syntheses on here but i skimmed thru a couple n this looks different (the only ket precursor synth i saw was 4 a different route). sry if this is a repost, hope this can b of use 2 some chemists!!!
Πρόλογος
Κυρίες και κύριοι!
Επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω με υπερηφάνεια άλλη μια ιστορία από τη συλλογή ονείρων του Zealot.
Αν και η σύνθεση έχει 11 βήματα, το μήκος της εξηγείται από το γεγονός ότι όλες οι πρόδρομες ουσίες και ακόμη και ορισμένα αντιδραστήρια παρασκευάζονται από το μηδέν, χρησιμοποιώντας φιλικές προς το χρήστη τεχνικές και εξοπλισμό (στην πραγματικότητα, η ανάγκη για κενό αναφέρεται μόνο μία φορά, και μάλιστα για την απομάκρυνση του διαλύτη)- καθώς και μόνο εύκολα προμηθευόμενα αντιδραστήρια.
Παρόλα αυτά, η σύνθεση είναι προφανώς μόνο για τους ειδικευμένους- για ένα πράγμα, περιλαμβάνει την παρασκευή ενός Grignard. Υπάρχει μια πιθανή δυνατότητα να χρησιμοποιήσει κανείς αντ' αυτού οργανικές ενώσεις ψευδαργύρου [σημείωση fidelis: idk αν εννοεί οργανικές ενώσεις ψευδαργύρου, αυτό μου ήρθε όταν έψαξα στο zincorganic] (συζητείται λεπτομερώς παρακάτω), η οποία είναι πολύ φθηνότερη και ευκολότερη τεχνικά.
Επίσης προστίθεται μια εναλλακτική παρασκευή του ο-χλωροβενζονιτριλίου από τον zealot.
Με αυτά τα λόγια, ας πιάσουμε δουλειά.
- Antoncho
1. o-χλωροβενζοϊκό οξύ
ᗢ Ανθρανιλικό οξύ 13,7g
ᗢ HCl (conc., d=1,19)
ᗢ NaNO2 8g
ᗢ CuCl 10g
13,7g ανθρανιλικού οξέος αναδεύονται σε γυάλινο ποτήρι ζέσεως σε 40mls νερό, 28mls HCl και 20g πάγου. Με συνεχή ανάδευση και ψύξη προστίθενται 8g NaNO2 σε 40mls νερό. Το διαυγές διάλυμα του άλατος του διαζονίου που προκύπτει προστίθεται πολύ αργά με ανάδευση σε διάλυμα 10g CuCl σε 25g HCl conc. Παρατηρείται έντονη ανάπτυξη αζώτου.
Όταν τελειώσει το rxn, το ppt διηθείται, πλένεται με κρύο νερό και κατακρημνίζεται από aq. Na2CO3. Το προϊόν αντιπροσωπεύει λεπτούς κρυστάλλους και τήκεται στους 140-141°C.
Το ο-βρωμοβενζοϊκό οξύ μπορεί να ληφθεί με ανάλογο τρόπο, αντικαθιστώντας το CuBr με CuCl.
2. o-χλωροβενζονιτρίλιο
Παρασκευή Α.
(RCOO)₂Zn + Pb(SCN)₂ = 2 RCN + ZnS + PbS + 2 CO₂
Τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται όταν χρησιμοποιείται άλας ψευδαργύρου αντί για ελεύθερο οξύ. Αυτό το rxn είναι ακατάλληλο για αμινο-, νιτρο- και οξυ-οξέα, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για βρωμο- και χλωροβενζοϊκά οξέα.
Σε ένα ζεστό διάλυμα 50g NaOH σε 400ml νερού προστίθενται 195g ο-χλωροβενζοϊκό οξύ. Εξουδετερώστε προσεκτικά με NH3 ή NaHCO3 και προσθέστε με θέρμανση 105g (~5% περίσσεια) ZnSO4 σε 400mls νερό. Το κατακρημνισμένο άλας ξηραίνεται για παρατεταμένο χρονικό διάστημα στους 200°C και αναμιγνύεται στενά με 205g Pb(SCN)2. Το μείγμα καφετιρίζεται και ξηραίνεται στους 120-140°C για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, στη συνέχεια θερμαίνεται σε ανοικτή φλόγα - το μείγμα λιώνει και αναπτύσσονται αέρια.
Το αποσταγμένο νιτρίλιο επεξεργάζεται με NH4OH, αποστάζεται με ατμό και αλατίζεται. Απόδοση 137g (80%), mp 43-46°C, bp 232°C. Το rxn πραγματοποιείται συνήθως εντός 30-60 λεπτών, αλλά η διάρκεια της ξήρανσης καθιστά τη μέθοδο αρκετά χρονοβόρα.
Παρασκευή Β.
Αυτή δεν απαιτεί παρατεταμένη ξήρανση. Το σουλφαμινικό οξύ είναι πανάκριβο και μπορεί να αποκτηθεί χωρίς να προκαλέσει καμία υποψία.
o-βρωμοβενζονιτρίλιο
50g ο-βρωμοβενζαμιδίου και 35g (25g=θεωρία) σουλφαμινικού (σουλφαμινικού) οξέος αναμιγνύονται καλά και θερμαίνονται σε φιάλη Wurtz. Στους 250-255°C αρχίζει η απόσταξη, η οποία ολοκληρώνεται στους 285-295°C (διαρκεί περίπου 1,5-2 ώρες). Το προϊόν που συλλέγεται επαναποστάζεται, απόδοση 36g (80% της θεωρίας).
mp 53-57°C, bp 251-253°C
Όπως διαπίστωσα πρόσφατα, αυτό μπορεί να απλοποιηθεί ακόμη περισσότερο, σχηματίζοντας βενζαμίδια in situ από το αντίστοιχο οξύ και την ουρία... αλλά επειδή αυτή είναι μια πολύ καλή διαδρομή για subst'd βενζαλδεΰδες από βενζοϊκά οξέα, θα την αναρτήσω αργότερα ξεχωριστά. [σημείωση fidelis: μπορεί να προσπαθήσω να το ξεθάψω, ελπίζω να το βρω. αν κάποιος άλλος το κάνει αυτό 4 θα είμαι για πάντα ευγνώμων lol]
3. Κυκλοπεντανόνη
100g αδιπικού οξέος και 10g Ba(OH)₂ αναμιγνύονται στενά και τοποθετούνται σε φιάλη με θερμόμετρο. Το rxn θερμαίνεται στους 280°C, το μίγμα αρχικά λιώνει και στη συνέχεια γίνεται η απόσταξη, η οποία διαρκεί περίπου 1-2 ώρες. Το θερμό απόσταγμα κορεστεί με NaCl, το ανώτερο στρώμα αποκρίνεται και αποστάζεται, συλλέγοντας το κλάσμα που βράζει στους 128-130°C. Στεγνώνεται με MgSO₄.
Απόδοση: 51g (89% της θεωρίας).
Σημειώσεις:
ᗢ Το Ba(OH)₂ μπορεί να αντικατασταθεί με Ca(OH)2 χωρίς μεγάλη απώλεια στην απόδοση.
ᗢ Εάν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί προπαρασκευασμένο αδιπινικό Ca ή Ba, δεν απαιτείται έλεγχος της θερμοκρασίας.
4. Ισοπροποξείδιο του αργιλίου
Al(i-PrO)₃ - Bp 130-140°C σε 7mmHg- mp 118°C.
Σε ένα RBF των 250ml εξοπλισμένο με έναν αποτελεσματικό ψυκτήρα παλινδρόμησης προστίθενται 6g Al foil, 70mls (51mls θεωρητικά) abs. IPA (χρησιμοποιήθηκε IPA εμπορικού βαθμού αντιδραστηρίου χωρίς καμία ξήρανση) και 0,1g HgSO₄. Το μείγμα θερμαίνεται.
Στην αρχή του βρασμού 0,5mls CCl₄ (ΠΡΟΣΟΧΗ! Εξαιρετικά τοξικό!) και η θέρμανση συνεχίζεται μέχρι να αρχίσει η εξέλιξη του H₂, όταν σταματήσει, μερικές φορές χρειάζεται και ψύξη. Αφού υποχωρήσει το rxn, η θέρμανση συνεχίζεται μέχρι σχεδόν πλήρους διάλυσης του Al (5-7 ώρες). Το λαμβανόμενο διάλυμα χρησιμοποιείται αμέσως ως έχει στην ακόλουθη παρασκευή.
5. Κυκλοπεντανόλη
Σε ένα RBF των 250ml εξοπλισμένο με στήλη Vigreux 15cm και συμπυκνωτή απόσταξης προστίθενται 53ml (50g) κυκλοπεντανόνης σε 50ml IPA και το διάλυμα από την προηγούμενη προετοιμασία, το οποίο περιέχει περίπου 40g ισοπροποξειδίου του Al. Το rxn θερμαίνεται ελαφρά, γεγονός που προκαλεί απόσταξη ακετόνης με λίγο νερό. Η απόσταξη τερματίζεται όταν η θερμοκρασία των ατμών ανέλθει στους ~85°C.
Το ppt μέσα στη φιάλη αποσυντίθεται προσεκτικά με 50% H₂SO₄ μέχρι να γίνει όξινο και κορεσμένο με NaCl. Το ανώτερο στρώμα αποκρίνεται και αποστάζεται, συλλέγοντας το κλάσμα που βράζει στους 137-140°C. Ξήρανση με MgSO₄.
6. Κυκλοπεντυλοβρωμίδιο
Σε φιάλη αναμιγνύονται 47mls (45g) κυκλοπεντανόλης και 60mls (90g) 48% aq. HBr. Προστίθενται 10g Na₂SO₄. Το rxn αφήνεται για 24hrs με έντονη ανάδευση. Στη συνέχεια αραιώνεται με 200mls νερό και η κατώτερη οργανική φάση διαχωρίζεται και πλένεται με νερό δύο φορές. Αποστάζεται, συλλέγοντας το κλάσμα μεταξύ 137-138°C. Αποξηραίνεται με MgSO₄.
Απόδοση = 58g (74%)
7. Βρωμιούχο κυκλοπεντυλομαγνήσιο
Σε τρίλαιμη φιάλη 250mls εξοπλισμένη με ψυκτήρα παλινδρόμησης, χωνί προσθήκης και είσοδο αδρανούς αερίου τοποθετούνται 50mls THF (διατηρείται πάνω από ΚΟΗ, πριν από τη rxn 150mls παλινδρομούν πάνω από 30g CaO για 6 ώρες και αποστάζονται). Προστίθενται 9g λεπτών στρεβλώσεων Mg και στη συνέχεια μερικοί κρύσταλλοι ιωδίου. Η συσκευή ξεπλένεται με αργό και αφήνεται να ρέει ένα ήπιο ρεύμα αερίου. Αρχίζει η μαγνητική ανάδευση. Το µείγµα γίνεται αµέσως θολό από MgI. Από το χωνί προσθήκης στάζουν 55g (40mls) βρωμιούχου κυκλοπεντυλίου σε 100mls THF, ώστε το διαλύμα να βράζει ομαλά. Το rxn τελειώνει συνήθως σε μια ώρα, συνοδεύεται από κατακρήμνιση μιας λευκής ζελατινώδους μάζας και στον πυθμένα ίσως μείνει λίγο μη αντιδρών Mg ως σκούρα γκρίζα σκόνη.
Προτιμάται η χρήση THF αντί για αιθέρα, δεδομένου ότι το rxn σε αυτόν εξελίσσεται καλύτερα και ταχύτερα (ο THF είναι πιο ειδικός διαλύτης για τα Grignard), η απόδοση είναι επίσης καλύτερη. Εξάλλου, ο THF μπορεί να ξηρανθεί με CaO, ενώ για τον αιθέρα χρησιμοποιείται συνήθως μέταλλο νατρίου.
Σημειώσεις σχετικά με την πιθανή χρήση των Zn-οργανικών:
".. Τα νιτρίλια δεν είναι κακά ως ηλεκτρόφιλα, οπότε είναι πιθανό ότι παρά τη μικρότερη αντιδραστικότητα των ενώσεων ZnR2, θα λειτουργούσαν εξίσου καλά εδώ - ειδικά αν οι συνθήκες rxn γίνουν πιο σκληρές (ήπια παλινδρόμηση αντί για RT;).
Αυτό που ΜΠΟΡΕΙ να πει κανείς με βεβαιότητα είναι ότι η rxn με ZnR₂ θα πάει μια χαρά αν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ο-χλωροβενζοϋλοχλωρίδιο αντί για βενζονιτρίλιο. Οι αλογονοανυδρίτες είναι γενικά τα καλύτερα είδη για σύζευξη με μεταλλοοργανικά.
Ο δις-δικυκλοπεντυλικός ψευδάργυρος παρασκευάζεται βολικά από το αντίστοιχο βρωμιούχο, δεν χρειάζεται να φτιάξουμε ιωδιούχο εδώ. Και το o-χλωροβενζοϋλοχλωρίδιο μπορεί εύκολα να παρασκευαστεί από o-χλωροβενζοϊκό οξύ (που λαμβάνεται στο βήμα 1) και PCl₅ ή κάποιο τέτοιο".
8. Ο-χλωροφαινυλοκυκλοπεντυλοκετόνη
Στο διαλυμένο με αυτόν τον τρόπο Grignard προστίθενται 48g o-χλωροβενζονιτριλίου και το μείγμα αναδεύεται για 3 ημέρες σε RT. Στη συνέχεια χύνεται σε μείγμα πάγου/NH₄Cl, με προσθήκη λίγων conc. aq. NH₃ και αφήνεται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος μέχρι να λιώσει όλος ο πάγος. Η κετόνη επιπλέει εν μέρει, εν μέρει πέφτει στον πυθμένα. Εκχυλίζεται με βενζόλιο.
Οι αποδόσεις κυμαίνονται, αλλά σπάνια πέφτουν κάτω από το 55%.
9. α-βρωμο-(ο-χλωροφαινυλο)-κυκλοπεντυλοκετόνη
40g κετόνης διαλύονται σε 70ml CCl₄ και με ψύξη σε χιόνι προστίθενται σε διαλύτη 48g διβρωμιούχου διοξάνης σε 50ml διοξάνης και αναδεύονται σε RT για 30mins. Στη συνέχεια προστίθενται 30mls νερό και το διαλύτη πλένεται με Na₂CO₃ aq. μέχρι να γίνει ουδέτερο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κάποια προκατάληψη της βρωμοκετόνης, η οποία παραμένει στο CCl₄. Ο διαλύτης απομακρύνεται, δίνοντας 47 g (85%) βρωμοκετόνης.
10. (1-υδροξυ-κυκλοπεντυλο)-(ο-χλωροφαινυλο)-N-μεθυλοκετιμίνη
45g της παραπάνω βρωμοκετόνης διαλύονται σε 50ml βενζολίου, προστίθενται εκεί 50ml τριαιθυλαμίνης (απαιτούνται 17g/23mL για την εξουδετέρωση του HBr, αλλά χρησιμοποιείται περίσσεια 2x). Στη συνέχεια, το διαλυμένο διάλυμα διαποτίζεται με 5g μεθυλαμίνης, η οποία λαμβάνεται με σταγόνες κορεσμένου διαλύματος 15g MeNH₂-HCl πάνω σε 10g NaOH, ξηραίνεται με NaOH. Το rxn αφήνεται για 1 ημέρα και οι διαλύτες απομακρύνονται υπό αναρροφητικό κενό, δίνοντας 30g (80%) μεθυλκετιμίνης.
11. Κεταμίνη
10g μεθυλκετιμίνης διαλύονται σε 100ml undecane και βράζονται στους 195°C για 3-4 ώρες. Η κεταμίνη εκχυλίζεται με 20% HCl. Το όξινο εκχύλισμα βασικοποιείται και εκχυλίζεται με DCM. Ο διαλύτης απομακρύνεται δίνοντας το προϊόν ως έλαιο που κρυσταλλώνεται γρήγορα. Μπορεί να καθαριστεί με ανακρυστάλλωση από πεντάνιο/αιθέρα ή εξάνιο/αιθέρα.
Οι αποδόσεις είναι σχεδόν ποσοτικές.
Πρόλογος
Κυρίες και κύριοι!
Επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω με υπερηφάνεια άλλη μια ιστορία από τη συλλογή ονείρων του Zealot.
Αν και η σύνθεση έχει 11 βήματα, το μήκος της εξηγείται από το γεγονός ότι όλες οι πρόδρομες ουσίες και ακόμη και ορισμένα αντιδραστήρια παρασκευάζονται από το μηδέν, χρησιμοποιώντας φιλικές προς το χρήστη τεχνικές και εξοπλισμό (στην πραγματικότητα, η ανάγκη για κενό αναφέρεται μόνο μία φορά, και μάλιστα για την απομάκρυνση του διαλύτη)- καθώς και μόνο εύκολα προμηθευόμενα αντιδραστήρια.
Παρόλα αυτά, η σύνθεση είναι προφανώς μόνο για τους ειδικευμένους- για ένα πράγμα, περιλαμβάνει την παρασκευή ενός Grignard. Υπάρχει μια πιθανή δυνατότητα να χρησιμοποιήσει κανείς αντ' αυτού οργανικές ενώσεις ψευδαργύρου [σημείωση fidelis: idk αν εννοεί οργανικές ενώσεις ψευδαργύρου, αυτό μου ήρθε όταν έψαξα στο zincorganic] (συζητείται λεπτομερώς παρακάτω), η οποία είναι πολύ φθηνότερη και ευκολότερη τεχνικά.
Επίσης προστίθεται μια εναλλακτική παρασκευή του ο-χλωροβενζονιτριλίου από τον zealot.
Με αυτά τα λόγια, ας πιάσουμε δουλειά.
- Antoncho
1. o-χλωροβενζοϊκό οξύ
ᗢ Ανθρανιλικό οξύ 13,7g
ᗢ HCl (conc., d=1,19)
ᗢ NaNO2 8g
ᗢ CuCl 10g
13,7g ανθρανιλικού οξέος αναδεύονται σε γυάλινο ποτήρι ζέσεως σε 40mls νερό, 28mls HCl και 20g πάγου. Με συνεχή ανάδευση και ψύξη προστίθενται 8g NaNO2 σε 40mls νερό. Το διαυγές διάλυμα του άλατος του διαζονίου που προκύπτει προστίθεται πολύ αργά με ανάδευση σε διάλυμα 10g CuCl σε 25g HCl conc. Παρατηρείται έντονη ανάπτυξη αζώτου.
Όταν τελειώσει το rxn, το ppt διηθείται, πλένεται με κρύο νερό και κατακρημνίζεται από aq. Na2CO3. Το προϊόν αντιπροσωπεύει λεπτούς κρυστάλλους και τήκεται στους 140-141°C.
Το ο-βρωμοβενζοϊκό οξύ μπορεί να ληφθεί με ανάλογο τρόπο, αντικαθιστώντας το CuBr με CuCl.
2. o-χλωροβενζονιτρίλιο
Παρασκευή Α.
(RCOO)₂Zn + Pb(SCN)₂ = 2 RCN + ZnS + PbS + 2 CO₂
Τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται όταν χρησιμοποιείται άλας ψευδαργύρου αντί για ελεύθερο οξύ. Αυτό το rxn είναι ακατάλληλο για αμινο-, νιτρο- και οξυ-οξέα, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για βρωμο- και χλωροβενζοϊκά οξέα.
Σε ένα ζεστό διάλυμα 50g NaOH σε 400ml νερού προστίθενται 195g ο-χλωροβενζοϊκό οξύ. Εξουδετερώστε προσεκτικά με NH3 ή NaHCO3 και προσθέστε με θέρμανση 105g (~5% περίσσεια) ZnSO4 σε 400mls νερό. Το κατακρημνισμένο άλας ξηραίνεται για παρατεταμένο χρονικό διάστημα στους 200°C και αναμιγνύεται στενά με 205g Pb(SCN)2. Το μείγμα καφετιρίζεται και ξηραίνεται στους 120-140°C για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, στη συνέχεια θερμαίνεται σε ανοικτή φλόγα - το μείγμα λιώνει και αναπτύσσονται αέρια.
Το αποσταγμένο νιτρίλιο επεξεργάζεται με NH4OH, αποστάζεται με ατμό και αλατίζεται. Απόδοση 137g (80%), mp 43-46°C, bp 232°C. Το rxn πραγματοποιείται συνήθως εντός 30-60 λεπτών, αλλά η διάρκεια της ξήρανσης καθιστά τη μέθοδο αρκετά χρονοβόρα.
Παρασκευή Β.
Αυτή δεν απαιτεί παρατεταμένη ξήρανση. Το σουλφαμινικό οξύ είναι πανάκριβο και μπορεί να αποκτηθεί χωρίς να προκαλέσει καμία υποψία.
o-βρωμοβενζονιτρίλιο
50g ο-βρωμοβενζαμιδίου και 35g (25g=θεωρία) σουλφαμινικού (σουλφαμινικού) οξέος αναμιγνύονται καλά και θερμαίνονται σε φιάλη Wurtz. Στους 250-255°C αρχίζει η απόσταξη, η οποία ολοκληρώνεται στους 285-295°C (διαρκεί περίπου 1,5-2 ώρες). Το προϊόν που συλλέγεται επαναποστάζεται, απόδοση 36g (80% της θεωρίας).
mp 53-57°C, bp 251-253°C
Όπως διαπίστωσα πρόσφατα, αυτό μπορεί να απλοποιηθεί ακόμη περισσότερο, σχηματίζοντας βενζαμίδια in situ από το αντίστοιχο οξύ και την ουρία... αλλά επειδή αυτή είναι μια πολύ καλή διαδρομή για subst'd βενζαλδεΰδες από βενζοϊκά οξέα, θα την αναρτήσω αργότερα ξεχωριστά. [σημείωση fidelis: μπορεί να προσπαθήσω να το ξεθάψω, ελπίζω να το βρω. αν κάποιος άλλος το κάνει αυτό 4 θα είμαι για πάντα ευγνώμων lol]
3. Κυκλοπεντανόνη
100g αδιπικού οξέος και 10g Ba(OH)₂ αναμιγνύονται στενά και τοποθετούνται σε φιάλη με θερμόμετρο. Το rxn θερμαίνεται στους 280°C, το μίγμα αρχικά λιώνει και στη συνέχεια γίνεται η απόσταξη, η οποία διαρκεί περίπου 1-2 ώρες. Το θερμό απόσταγμα κορεστεί με NaCl, το ανώτερο στρώμα αποκρίνεται και αποστάζεται, συλλέγοντας το κλάσμα που βράζει στους 128-130°C. Στεγνώνεται με MgSO₄.
Απόδοση: 51g (89% της θεωρίας).
Σημειώσεις:
ᗢ Το Ba(OH)₂ μπορεί να αντικατασταθεί με Ca(OH)2 χωρίς μεγάλη απώλεια στην απόδοση.
ᗢ Εάν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί προπαρασκευασμένο αδιπινικό Ca ή Ba, δεν απαιτείται έλεγχος της θερμοκρασίας.
4. Ισοπροποξείδιο του αργιλίου
Al(i-PrO)₃ - Bp 130-140°C σε 7mmHg- mp 118°C.
Σε ένα RBF των 250ml εξοπλισμένο με έναν αποτελεσματικό ψυκτήρα παλινδρόμησης προστίθενται 6g Al foil, 70mls (51mls θεωρητικά) abs. IPA (χρησιμοποιήθηκε IPA εμπορικού βαθμού αντιδραστηρίου χωρίς καμία ξήρανση) και 0,1g HgSO₄. Το μείγμα θερμαίνεται.
Στην αρχή του βρασμού 0,5mls CCl₄ (ΠΡΟΣΟΧΗ! Εξαιρετικά τοξικό!) και η θέρμανση συνεχίζεται μέχρι να αρχίσει η εξέλιξη του H₂, όταν σταματήσει, μερικές φορές χρειάζεται και ψύξη. Αφού υποχωρήσει το rxn, η θέρμανση συνεχίζεται μέχρι σχεδόν πλήρους διάλυσης του Al (5-7 ώρες). Το λαμβανόμενο διάλυμα χρησιμοποιείται αμέσως ως έχει στην ακόλουθη παρασκευή.
5. Κυκλοπεντανόλη
Σε ένα RBF των 250ml εξοπλισμένο με στήλη Vigreux 15cm και συμπυκνωτή απόσταξης προστίθενται 53ml (50g) κυκλοπεντανόνης σε 50ml IPA και το διάλυμα από την προηγούμενη προετοιμασία, το οποίο περιέχει περίπου 40g ισοπροποξειδίου του Al. Το rxn θερμαίνεται ελαφρά, γεγονός που προκαλεί απόσταξη ακετόνης με λίγο νερό. Η απόσταξη τερματίζεται όταν η θερμοκρασία των ατμών ανέλθει στους ~85°C.
Το ppt μέσα στη φιάλη αποσυντίθεται προσεκτικά με 50% H₂SO₄ μέχρι να γίνει όξινο και κορεσμένο με NaCl. Το ανώτερο στρώμα αποκρίνεται και αποστάζεται, συλλέγοντας το κλάσμα που βράζει στους 137-140°C. Ξήρανση με MgSO₄.
6. Κυκλοπεντυλοβρωμίδιο
Σε φιάλη αναμιγνύονται 47mls (45g) κυκλοπεντανόλης και 60mls (90g) 48% aq. HBr. Προστίθενται 10g Na₂SO₄. Το rxn αφήνεται για 24hrs με έντονη ανάδευση. Στη συνέχεια αραιώνεται με 200mls νερό και η κατώτερη οργανική φάση διαχωρίζεται και πλένεται με νερό δύο φορές. Αποστάζεται, συλλέγοντας το κλάσμα μεταξύ 137-138°C. Αποξηραίνεται με MgSO₄.
Απόδοση = 58g (74%)
7. Βρωμιούχο κυκλοπεντυλομαγνήσιο
Σε τρίλαιμη φιάλη 250mls εξοπλισμένη με ψυκτήρα παλινδρόμησης, χωνί προσθήκης και είσοδο αδρανούς αερίου τοποθετούνται 50mls THF (διατηρείται πάνω από ΚΟΗ, πριν από τη rxn 150mls παλινδρομούν πάνω από 30g CaO για 6 ώρες και αποστάζονται). Προστίθενται 9g λεπτών στρεβλώσεων Mg και στη συνέχεια μερικοί κρύσταλλοι ιωδίου. Η συσκευή ξεπλένεται με αργό και αφήνεται να ρέει ένα ήπιο ρεύμα αερίου. Αρχίζει η μαγνητική ανάδευση. Το µείγµα γίνεται αµέσως θολό από MgI. Από το χωνί προσθήκης στάζουν 55g (40mls) βρωμιούχου κυκλοπεντυλίου σε 100mls THF, ώστε το διαλύμα να βράζει ομαλά. Το rxn τελειώνει συνήθως σε μια ώρα, συνοδεύεται από κατακρήμνιση μιας λευκής ζελατινώδους μάζας και στον πυθμένα ίσως μείνει λίγο μη αντιδρών Mg ως σκούρα γκρίζα σκόνη.
Προτιμάται η χρήση THF αντί για αιθέρα, δεδομένου ότι το rxn σε αυτόν εξελίσσεται καλύτερα και ταχύτερα (ο THF είναι πιο ειδικός διαλύτης για τα Grignard), η απόδοση είναι επίσης καλύτερη. Εξάλλου, ο THF μπορεί να ξηρανθεί με CaO, ενώ για τον αιθέρα χρησιμοποιείται συνήθως μέταλλο νατρίου.
Σημειώσεις σχετικά με την πιθανή χρήση των Zn-οργανικών:
".. Τα νιτρίλια δεν είναι κακά ως ηλεκτρόφιλα, οπότε είναι πιθανό ότι παρά τη μικρότερη αντιδραστικότητα των ενώσεων ZnR2, θα λειτουργούσαν εξίσου καλά εδώ - ειδικά αν οι συνθήκες rxn γίνουν πιο σκληρές (ήπια παλινδρόμηση αντί για RT;).
Αυτό που ΜΠΟΡΕΙ να πει κανείς με βεβαιότητα είναι ότι η rxn με ZnR₂ θα πάει μια χαρά αν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ο-χλωροβενζοϋλοχλωρίδιο αντί για βενζονιτρίλιο. Οι αλογονοανυδρίτες είναι γενικά τα καλύτερα είδη για σύζευξη με μεταλλοοργανικά.
Ο δις-δικυκλοπεντυλικός ψευδάργυρος παρασκευάζεται βολικά από το αντίστοιχο βρωμιούχο, δεν χρειάζεται να φτιάξουμε ιωδιούχο εδώ. Και το o-χλωροβενζοϋλοχλωρίδιο μπορεί εύκολα να παρασκευαστεί από o-χλωροβενζοϊκό οξύ (που λαμβάνεται στο βήμα 1) και PCl₅ ή κάποιο τέτοιο".
8. Ο-χλωροφαινυλοκυκλοπεντυλοκετόνη
Στο διαλυμένο με αυτόν τον τρόπο Grignard προστίθενται 48g o-χλωροβενζονιτριλίου και το μείγμα αναδεύεται για 3 ημέρες σε RT. Στη συνέχεια χύνεται σε μείγμα πάγου/NH₄Cl, με προσθήκη λίγων conc. aq. NH₃ και αφήνεται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος μέχρι να λιώσει όλος ο πάγος. Η κετόνη επιπλέει εν μέρει, εν μέρει πέφτει στον πυθμένα. Εκχυλίζεται με βενζόλιο.
Οι αποδόσεις κυμαίνονται, αλλά σπάνια πέφτουν κάτω από το 55%.
9. α-βρωμο-(ο-χλωροφαινυλο)-κυκλοπεντυλοκετόνη
40g κετόνης διαλύονται σε 70ml CCl₄ και με ψύξη σε χιόνι προστίθενται σε διαλύτη 48g διβρωμιούχου διοξάνης σε 50ml διοξάνης και αναδεύονται σε RT για 30mins. Στη συνέχεια προστίθενται 30mls νερό και το διαλύτη πλένεται με Na₂CO₃ aq. μέχρι να γίνει ουδέτερο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κάποια προκατάληψη της βρωμοκετόνης, η οποία παραμένει στο CCl₄. Ο διαλύτης απομακρύνεται, δίνοντας 47 g (85%) βρωμοκετόνης.
10. (1-υδροξυ-κυκλοπεντυλο)-(ο-χλωροφαινυλο)-N-μεθυλοκετιμίνη
45g της παραπάνω βρωμοκετόνης διαλύονται σε 50ml βενζολίου, προστίθενται εκεί 50ml τριαιθυλαμίνης (απαιτούνται 17g/23mL για την εξουδετέρωση του HBr, αλλά χρησιμοποιείται περίσσεια 2x). Στη συνέχεια, το διαλυμένο διάλυμα διαποτίζεται με 5g μεθυλαμίνης, η οποία λαμβάνεται με σταγόνες κορεσμένου διαλύματος 15g MeNH₂-HCl πάνω σε 10g NaOH, ξηραίνεται με NaOH. Το rxn αφήνεται για 1 ημέρα και οι διαλύτες απομακρύνονται υπό αναρροφητικό κενό, δίνοντας 30g (80%) μεθυλκετιμίνης.
11. Κεταμίνη
10g μεθυλκετιμίνης διαλύονται σε 100ml undecane και βράζονται στους 195°C για 3-4 ώρες. Η κεταμίνη εκχυλίζεται με 20% HCl. Το όξινο εκχύλισμα βασικοποιείται και εκχυλίζεται με DCM. Ο διαλύτης απομακρύνεται δίνοντας το προϊόν ως έλαιο που κρυσταλλώνεται γρήγορα. Μπορεί να καθαριστεί με ανακρυστάλλωση από πεντάνιο/αιθέρα ή εξάνιο/αιθέρα.
Οι αποδόσεις είναι σχεδόν ποσοτικές.
Last edited:
