Het is in staat om genoeg water te binden (meer dan 30% van zijn gewicht als je bedenkt dat het alleen hydrateert tot CaCl2-2H2O, dat stabiel is tot 150 °C) om een aanzienlijke hoeveelheid HCl-gas te leveren. In een typische run werd 100 g 35% HCl toegevoegd aan 100 g korrelig CaCl2 bij kamertemperatuur (het thermische effect is niet significant), en er werd 15 g HCl(g) verkregen. Dit vertegenwoordigt een opbrengst van meer dan 40%, wat vergeleken kan worden met de 80% opbrengst die gemeld werd voor het proces in Eq. 2; het gebruikt echter een gewichtsverhouding van ongeveer 1:3 tussen H2SO4 en HCl(aq).
CaCl2 is ook gemakkelijker te verwijderen dan H2SO4, en er is minder base nodig om het uiteindelijke afval te neutraliseren. Een bijkomend voordeel van deze procedure ten opzichte van die op basis van H2SO4 heeft te maken met educatieve aspecten. Door verhitting op 200 °C kan het resulterende wasachtige mengsel (of de kristallijne massa waarin het na een paar uur verandert), het watervrije CaCl2, geregenereerd worden voor hergebruik zodra een oplossing van HCl verkregen is. In dit geval kan een deel van het gevormde calciumoxychloride genegeerd worden.
Ook al heeft dit vanuit praktisch oogpunt geen waarde, het kan van educatief belang zijn omdat het de aandacht vestigt op onderwerpen van actueel belang, zoals het optimaliseren van processen, het recyclen van chemicaliën en het verminderen van afval. Hiervoor is de assemblage in Fig. b geschikter dan die in Fig. a omdat het resulterende mengsel klaar is om gedestilleerd te worden.
UPD: Een alternatieve manier.
Last edited:
veel succes met het uitleggen van die bruine vingers 