Klinische effecten.
Interacties tussen MDMA en andere psychoactieve stoffen
Vooruitzichten van MDMA-therapie.
In de meeste onderzoeken op mensen worden doses van 75 tot 125 mg pure ecstasy gebruikt. Het is gebleken dat MDMA onbeduidende veranderingen veroorzaakt in de visuele en auditieve waarneming, waaronder veranderingen in de helderheid van de kleur en de verzadiging ervan, veranderingen in de auditieve afstandswaarneming. Visuele vervormingen worden vastgesteld. Het gebruik van ecstasy veroorzaakt ook veranderingen in de perceptie van tijd. Vrouwen hebben gemeld intensere ervaringen te hebben met subjectieve effecten, vooral de perceptieve effecten. Het laatste onderzoek van Kirkpatrick 2014-Basel-Chicago-SF heeft echter geen geslachtsverschillen in subjectieve effecten aangetoond. Het is waarschijnlijker dat de perceptieve effecten van ecstasy het gevolg zijn van een directe of indirecte werking op 5-HT2A receptoren, omdat toevoeging van ketanserine, een antagonist van deze receptoren, de genoemde perceptieve veranderingen vermindert en de stijging van de lichaamstemperatuur nivelleert. MDMA verbetert de stemming, maar verhoogt het angstniveau. Er is bewijs dat positieve stemming en angst dosisafhankelijk zijn. Ecstasygebruikers worden spraakzaam en vriendelijk, hebben uitgesproken euforie en empathie, afhankelijk van de dosis. Bijna alle onderzoeken tonen een toegenomen interpersoonlijke intimiteit na gebruik van de drug. In onderzoeken naar MDMA in combinatie met paroxetine werd gevonden dat paroxetine de effecten van sociale saamhorigheid en intimiteit vermindert, wat duidt op een significante en belangrijke rol van het serotonerge systeem in de pro-sociale effecten van MDMA. Ook treedt bij gebruik van MDMA negatieve derealisatie op, waaronder een verhoogd angstniveau, geassocieerd met het verlies van controle over de situatie, ervaringen die gepaard gaan met springen of het blokkeren van gedachten. Ecstasy verbetert significant de herkenning van positieve stemmingsuitdrukkingen en vermindert de nauwkeurigheid van de herkenning van negatieve stemmingsuitdrukkingen, wat gepaard gaat met een afname van de signalering in de amygdala als reactie op boze gezichten, vergeleken met placebo zonder de reactie op gezichten die angst visualiseren te veranderen (in onderzoeken met fMRI). Deze studies toonden een verhoogde activiteit in het ventrale striatum bij het kijken naar blije gezichten. Over het algemeen kunnen we MDMA op basis van de verkregen onderzoeksresultaten beschouwen als een stof die helpt bij het verwerken van visuele emoties van andere mensen en het bepalen van de juiste reactie daarop. Op dit moment zijn er een paar gepubliceerde onderzoeken op gezonde vrijwilligers, waarin een verminderde reactiviteit op stimulatie van sociale uitsluiting, een verminderde negatieve emotionele reactie op "slechte" herinneringen en een verhoogde spraakzaamheid en toegenomen waargenomen empathie van de gesprekspartner werden vastgesteld. In studies van Kirkpatrick en Wardle is aangetoond dat toediening van ecstasy een positieve reactie veroorzaakt op elke sociale stimulans, zelfs zonder sociale inhoud, wat de aanwezigheid impliceert van een duidelijk en onderscheidend contrast in de beoordeling van sociale en niet-sociale emotionele stimuli in termen van het onderzoek naar de invloed van MDMA op pro-sociale effecten. Gebruikers die lage en gemiddelde doses MDMA hebben genomen, geven dus de voorkeur aan sociale activiteiten.
MDMA-gebruik veroorzaakt sympathomimetische effecten, waaronder verhoogde bloeddruk en hartslag, vermindering van de sinusaritmie van de ademhaling tijdens elke ademhalingscyclus. Cardiovasculaire effecten treden 20-35 minuten na orale toediening op en bereiken hun piek na 1-2 uur. Na de piek verzwakken de cardiovasculaire effecten geleidelijk binnen 5-10 uur, afhankelijk van vele factoren. In 5-10% van de gevallen is er een kans op een bloeddrukstijging van meer dan 140/90 mmHg na toediening van 100 mg ecstasy. Zoals eerder vermeld, treden bij mensen met een bepaald COMT genotype (Val158Met genotype), evenals bij mensen met een bepaald SERT genotype, meer uitgesproken cardiovasculaire effecten op. α1- en β-adrenerge receptorantagonist carvedilol verlaagt de door MDMA veroorzaakte stijging van de bloeddruk, hartslag en lichaamstemperatuur als het 1 uur voor het gebruik van ecstasy wordt ingenomen. Dit feit geeft aan dat het vrijkomen van noradrenaline verantwoordelijk is voor de cardiovasculaire effecten van MDMA.
Noradrenaline-afgifte geïnduceerd door MDMA leidt tot indirecte activering van het AVP-systeem, waarbij de secretie van copeptine (CTproAVP) wordt gestimuleerd, een 39-aminozuur glycopeptide dat een C-terminaal deel is van de precursor pre-proAVP. CTproAVP wordt in gelijke hoeveelheden met AVP uitgescheiden vanuit de achterste hypofyse. CTproAVP weerspiegelt direct de AVP-concentratie en kan worden gebruikt als een surrogaat biomarker van AVP-secretie. In veel onderzoeken vertegenwoordigt het gedrag van CTproAVP veranderingen in plasma-osmolaliteit, stress en verschillende ziektetoestanden (diabetes, SIADH, hartfalen, nieraandoeningen) en is het een indicator van de osmoregulatoire functie in het lichaam. Een verhoogde CTproAVP-concentratie wordt in verschillende onderzoeken beschreven als een sterke voorspeller van mortaliteit bij patiënten met chronisch hartfalen en acuut hartfalen. Alles bij elkaar lijkt het AVP-systeem het belangrijkste verband te zijn tussen MDMA en cardiovasculair risico en hyponatriëmie. Alle tot nu toe uitgevoerde onderzoeken naar de invloed van MDMA op het cardiovasculaire systeem wijzen op een dosisafhankelijk effect op SBP en hartslag. Hoewel de piek DBP hoger is na een dosis van 100 mg, zijn er gegevens over een significante toename van deze indicator, zelfs bij een kleinere dosis ecstasy. Dit is vermoedelijk te wijten aan het feit dat er verschillende versnijdingsmiddelen in een tablet zitten of andere ongewenste producten in MDMA-kristallen. Gemiddeld genomen worden cardiovasculaire indicatoren binnen een paar uur weer normaal.
Stimulatie - In de volksmond staat MDMA bekend als stimulerend en energiek. Dit stimuleert activiteiten zoals rennen, klimmen en dansen op een manier die MDMA een populaire keuze maakt voor muzikale evenementen zoals festivals en raves. De kenmerkende stijl van stimulatie die MDMA biedt, kan worden omschreven als geforceerd. Dit betekent dat het bij hogere doseringen moeilijk of onmogelijk wordt om stil te blijven zitten, omdat het op elkaar klemmen van de kaken, onwillekeurig schudden van het lichaam en trillingen optreden, wat resulteert in onvaste handen en een algemeen gebrek aan motorische controle. In tegenstelling tot de meeste andere stimulerende middelen kunnen de stimulerende effecten van MDMA echter paradoxaal genoeg ook gepaard gaan met aanhoudende of golfachtige gevoelens van diepe sedatie en ontspanning, meestal bij matige tot sterke doses.
Spontane lichamelijke sensaties - De "lichamelijke high" van MDMA kan worden gekarakteriseerd als een gematigd tot extreem euforisch tintelend gevoel dat het hele lichaam omvat. Deze sensatie blijft consistent aanwezig, stijgt gestaag met het begin en bereikt zijn limiet zodra de piek is bereikt.
Fysieke euforie - Lichamelijke euforie is een prominent aspect van de MDMA-ervaring en treedt betrouwbaar op wanneer MDMA op verantwoorde wijze wordt gebruikt (d.w.z. een redelijke dosering en tussenpozen tussen de ervaringen) en kan leiden tot diepgaande gevoelens van sociale en lichamelijke ontremming. De euforie verdwijnt echter snel als iemand tolerantie opbouwt voor de effecten van MDMA, in de volksmond ook wel "losing the magic" genoemd.
Tactiele verbetering - MDMA zorgt voor een duidelijke verbetering van de tastzin. Gebruikers melden vaak een gevoel van zachtheid en donzigheid dat over hun huid ligt. Ook het aanraken van zachte en donzige voorwerpen zoals shagtapijten kan onweerstaanbaar plezierig en bevredigend zijn. Tactiele verbetering van het MDMA-type lijkt een effect te zijn dat uniek is voor de entactogene klasse en zou een serotonine-gerelateerd effect kunnen zijn. Meer lichamelijke effecten: verbetering van lichaamsbeheersing; verbetering van uithoudingsvermogen; bronchodilatatie; abnormale hartslag; verhoogde bloeddruk; verhoogde hartslag; onderdrukking van temperatuurregulatie; verhoogde lichaamstemperatuur; spiersamentrekkingen; verhoogde transpiratie; uitdroging; droge mond; moeite met plassen; trillend zicht; misselijkheid; onderdrukking van eetlust; pijnverlichting; overmatig geeuwen; verwijding van de pupillen; onderdrukking van orgasmen; tijdelijke erectiestoornis; vasoconstrictie; tandenknarsen; toeval. Visuele effecten: kleurverbetering; patroonherkenning; dubbelzien; tracers; symmetrische textuurherhaling; externe hallucinatie (autonome entiteiten; settings, landschappen en landschappen; perspectiefhallucinaties en scenario's en complotten); interne hallucinaties; perifere informatie verkeerd geïnterpreteerd.
Cognitieve effectenamnesie; angst onderdrukking; ontremming; empathie, genegenheid en gezelligheid vergroten; emotie vergroten; cognitieve euforie; verhoogde muziekwaardering; tijdscompressie; verhoogd libido; creativiteit vergroten; motivatie vergroten; focus vergroten; onderdompeling vergroten; ego opblazen; verhoogd gevoel voor humor; dwangmatig opnieuw doseren; mindfulness; gedachte versnelling; waakzaamheid; delirium & verwarring; verjonging. Na-effecten: angst; eetlustremming; brain zaps; cognitieve vermoeidheid; depressie; derealisatie; droomonderdrukking; slaapverlamming; prikkelbaarheid; motivatie-onderdrukking; gedachtevertraging; gedachte-desorganisatie; suïcidale ideatie; waakzaamheid.
Ongewenste toestanden op korte termijn tijdens MDMA-gebruik zijn onder andere: hitteberoerte en/of serotonerge reactie, die soortgelijke symptomen heeft als het serotoninesyndroom, maar in verschillende mate van ernst, zowel door het effect van MDMA op het hypothalamusgebied dat verantwoordelijk is voor thermoregulatie als door het effect op andere systemen in het lichaam; hyponatriëmie als gevolg van uitdroging en consumptie van grote hoeveelheden water zonder voldoende elektrolyten; verschillende allergische en cardiovasculaire reacties. Ongewenste effecten van ecstasy op de lange termijn zijn onder andere: depressieve/subdepressieve staat of angst, wanneer MDMA veelvuldig wordt gebruikt. Hoge en/of frequente doses MDMA blijken neurotoxisch te zijn bij proefdieren. Er zijn echter geen goed gecontroleerde onderzoeken die cognitieve stoornissen hebben aangetoond bij menselijke gebruikers na een onthoudingsperiode die lang genoeg is om tijdelijke effecten van MDMA, polydrugsgebruik en een feestende/ongezonde levensstijl uit te sluiten. Normale therapeutische doses SSRI's zoals Prozac, ingenomen met MDMA of tijdens de comedown, blijken bij dieren neuroprotectief te zijn, hoewel we dit niet aanraden omdat SSRI's hun eigen bijwerkingen en risico's hebben. Voor het verminderen van het risico op neurotoxiciteit zijn het beperken van de dosis en het nemen van supplementen misschien wel het belangrijkst; "losing the magic" is wanneer mensen die MDMA gebruiken merken dat ze na verloop van tijd steeds minder van de speciale effecten van MDMA merken. Dit is jammer, zeker als je bedenkt dat MDMA op weg is om te worden gebruikt als een geneesmiddel op recept om therapie te ondersteunen. Vermijd MDMA als je een van de volgende aandoeningen hebt: hart- en vaatziekten, cerebrovasculaire aandoeningen, ongecontroleerde hypertensie, maligne hyperthermie, anhydrosis, ziekte van de centrale kern of een aandoening die het risico op een hitteberoerte of hyperthermie verhoogt (dit geldt ook als je koorts hebt of als je weet dat je bijzonder hittegevoelig bent), gevoeligheid voor aanvallen, leverproblemen, maligne hyperthermie is een zeldzame genetische aandoening. Veel mensen met deze aandoening weten niet dat ze het hebben. Als een van je ouders het heeft, of als je eerste- of tweedegraads familieleden hebt die een negatieve reactie op anesthesie hebben gehad, kan het zijn dat je het hebt. Als dit waar is, moet je geen MDMA nemen. Als je in de afgelopen 3 weken MAO-remmers (bijv. Nardil, Parnate, Marplan, Ayahuasca) hebt gebruikt vanwege een mogelijk risico op overlijden. Er is geen bewijs van hoge kwaliteit dat 5-HTP gevaarlijk is om te combineren met MDMA, hoewel er geruchten zijn dat dit een slechte combinatie is. Als jij goed bewijs kent, stuur het ons dan alsjeblieft. Als je onlangs sint-janskruid hebt genomen. SJW heeft een grote kans op interacties met andere drugs, waarvan sommige ernstig kunnen zijn. Als u kort geleden CYP2D6-remmers heeft gebruikt. In combinatie met geneesmiddelen die de hartslag of bloeddruk verhogen (bijv. veel astmamedicijnen, stimulantia zoals cocaïne, amfetamine, cafeïne), DXM (Robitussin), maagzuurmedicijnen, kalmeringsmiddelen (alcohol, opioïden), vanwege een verhoogd risico op ernstige bijwerkingen. Als je je zorgen maakt over het risico op neurotoxiciteit, gebruik het dan niet tegelijk met klassieke psychedelica zoals LSD, 2C-B of paddo's, omdat deze combinatie de neurotoxiciteit bij knaagdieren verhoogde. SSRI's zoals Prozac, Paxil en Zoloft hebben naar verluidt geen gevaarlijke wisselwerking met MDMA, hoewel MDMA SSRI's minder effectief kan maken en SSRI's MDMA minder effectief kunnen maken. Je MDMA dosering verhogen om te compenseren is geen goed idee. Lees hier voor meer informatie.
Wat betreft het effect van MDMA op de osmoregulatoire functie van het lichaam, is gebleken dat het neuroendocriene hormoon copeptine bij vrouwen direct na inname wordt gedetecteerd als correlerend met AVP in het bloed. In andere onderzoeken is gerapporteerd dat zelfs bij een dosis van 47,5 mg er binnen een dag een snelle stijging van AVP en een daling van plasma-natrium optreedt, terwijl er bij mannen geen veranderingen optreden. Tijdens het gebruik van ecstasy hebben leverfunctietests geen veranderingen laten zien gedurende een maand gebruik, maar tijdens de eerste drie dagen was er een stijging in de waarden van alanine aminotransferase, bilirubine en aspartaat aminotransferase, wat te verwachten was en voornamelijk geassocieerd wordt met levermetabolisme. Mensen die actieve doses MDMA krijgen, ervaren euforie, positieve stemming, kracht en positief ervaren derealisatie, wat overeenkomt met vroege retrospectieve rapporten, maar melden ook dat ze angst, spanning en dysforie ervaren, evenals bezorgdheid over het verliezen van de controle over zichzelf. Het is onzeker of de stijgingen in positieve en negatieve stemming gelijktijdig optreden of op verschillende tijdstippen tijdens de duur van MDMA-effecten; bewijs van twee verschillende teams suggereert dat pieken in negatieve stemming vooraf kunnen gaan aan pieken in positieve stemming. Mogelijk heeft MDMA een grotere invloed op de stemming bij vrouwen dan bij mannen. Vrouwen melden een grotere stijging in negatieve stemming ondanks vergelijkbare plasmaconcentraties van MDMA en metabolieten als mannen. Een tweede dosis MDMA 2 uur na de eerste dosis verhoogt de subjectieve effecten niet verder dan een eerste dosis, wat door Peiro en collega's wordt geïnterpreteerd als een indicatie van tolerantie voor deze effecten. Wanneer twee doses van 100 mg met een tussenpoos van 4 uur worden gegeven, zijn de meeste subjectieve effecten vergelijkbaar met die na een enkele dosis, ondanks het feit dat de hoeveelheid plasma MDMA dubbel zo groot is. In grote steekproefstudies naar de effecten van MDMA bij een dosis van 125 mg zijn de volgende effecten procentueel vastgesteld: strakke kaken (63,8%); gebrek aan eetlust (50%); duizeligheid (50%); misselijkheid (43,1%); gevoeligheid voor kou (39,7%); transpiratie (32,8%); dorst (29,3%); angst (70%); hoofdpijn (51,7%); vermoeidheid (48,3%); slecht humeur (20,7%); slapeloosheid (34,5%). Over het algemeen zijn spontane reacties die worden waargenomen tijdens MDMA-gebruik van voorbijgaande aard en neemt de ernst ervan af binnen 24 uur (gemiddeld) als gevolg van metabolisme en eliminatie van de stof en zijn metabolieten. Sommige effecten kunnen echter 5-7 dagen na gebruik aanhouden en pas na 7 dagen volledig verdwijnen. Deze effecten zijn: trisme of bruxisme, duizeligheid, angst, gebrek aan eetlust, duizeligheid, misselijkheid, hoofdpijn, droge mond, overgevoeligheid voor kou.
Wijze van gebruik en doseringen.
Het gebruik van MDMA begint een paar dagen voor de orale toediening. Allereerst moet je in een staat van volledig lichamelijk en geestelijk welzijn verkeren, je moet niet in een acute of kritieke toestand verkeren. Het wordt afgeraden om het te gebruiken als je een recent psychologisch trauma hebt meegemaakt. Je zou (idealiter) geen kuur moeten volgen. 4-5 dagen voor gebruik moet je beginnen met het innemen van geneesmiddelen uit de protonpompremmersgroep in preventieve doses (meestal 20 mg omeprazol per dag); alfa-lipinezuur in een dosis van 600 mg per dag; beginnen met een multivitaminekuur (met verplichte opname van vitamine B en C); omega-3-vetzuren volgens de instructies; of je kunt speciale mengsels kopen die bovenstaande stoffen bevatten (waaronder acetyl-L-carnitine, co-enzym Q10, vitamine C, vitamine E); voldoende water inslaan (bij voorkeur chloride-bicarbonaat-natrium zoals Gatorade enzovoort). De maaltijden moeten niet later dan twee uur van tevoren worden genuttigd; de kwalitatieve component van het voedsel moet gematigd zijn, zonder een grote hoeveelheid vlees en vet (om problemen met de alvleesklier te voorkomen is het aan te raden om exogene enzymen' amylase, protease en lipase in te nemen). In de meeste gevallen wordt aanbevolen om het algoritme van "premedicatie vóór MDMA-gebruik" te volgen: 4 uur voor inname van MDMA: 2 g gember; 3 uur voor 500 mg ALCAR (Acetyl-L-carnitine), 500 mg vitamine C; 2 uur voor niets; 1 uur voor 2 g gember en optioneel - 1 tablet (100 mg) magnesium met MDMA, 300 mg ALA (alfa-liponzuur ccid), 500 mg vitamine C; 1 uur na inname van MDMA: 300 mg ALA, 500 mg ALCAR; 2 uur na 300 mg ALA, optioneel - 1 tablet (100 mg) Magnesium; 3 uur na 300 mg ALA, 500 mg Vitamine C; 4 uur na 300 mg ALA; 5 uur na 300 mg ALA, 500 mg ALCAR; 6 uur na 300 mg ALA, 500 mg Vitamine C; 7 uur na 300 mg ALA. Er zijn anekdotische meldingen dat het nemen van 5-HTP in de nachten na MDMA-gebruik een comedown kan helpen verminderen. Er zijn ook anekdotische meldingen dat het nemen van EGCG samen met 5-HTP de comedown effectiever vermindert. Er is geen sterk bewijs dat deze aanbevelingen ondersteunt. Er is enig bewijs dat een voorloper van 5-HTP gunstig kan zijn voor geheugengerelateerde taken bij ex-MDMA gebruikers, dus als je een zware gebruiker bent of minder veilige praktijken volgt (bijv. herdoseringen, veelvuldig gebruik, hogere doseringen) kan het de moeite waard zijn om te overwegen 5-HTP te nemen gedurende een week na het gebruik van MDMA, te beginnen op de avond na je MDMA sessie. Het toevoegen van groene thee catechines (d.w.z. EGCG en EGC) zou moeten helpen. Om veiligheidsredenen wordt aangeraden om 5-HTP te vermijden binnen 24 uur na het gebruik van MDMA. Gebruik MDMA alleen in een positieve omgeving om de kans op een negatieve ervaring te minimaliseren. Thuis zijn kan aangenamer zijn dan uitgaan. Je kunt zo raar doen als je wilt zonder veroordeeld te worden, je hebt de muziek zelf in de hand, je kunt dansen en dan stoppen en gaan zitten praten omdat het niet te hard is, er zijn geen agressieve mensen in de buurt die je een ongemakkelijk gevoel geven, etc. Als bonus is MDMA over het algemeen veiliger in een huis in plaats van een club: als je thuis bent, kun je regelmatig afkoelpauzes nemen, je supplementen gemakkelijk innemen en kun je gemakkelijk elektrolytenhoudende vloeistoffen krijgen. Ga niet om met mensen bij wie je je ongemakkelijk voelt en vermijd nuchtere mensen die je niet kent. Het kan ook prettiger zijn om dronken mensen te vermijden, zelfs als je ze kent.
Na aankoop van een ecstasypil is het nodig om deze te controleren met een speciale testkit (bijvoorbeeld https://dosetest.com) of de bron te bestuderen(https://www.pillreports.net/), waar je informatie over de tablet kunt vinden. De combinatie van deze twee methoden zal helpen om negatieve complicaties te voorkomen. Veelvoorkomende MDMA-vervalsers die we willen vermijden zijn onder andere: DXM, MDA, methamfetamine, methylone en soms PMA/PMMA. DXM is in de loop der tijd aanzienlijk zeldzamer geworden. Testkit voor gebruikers in de VS met de reagentia van Marquis en Simon: USA, Elevation Chemicals, Marquis and Simon's: $29 met gratis verzending, 1-2 daagse verzending beschikbaar voor $45 extra; USA, DanceSafe, Marquis and Simon's: $51 inclusief verzending, volgende dag verzending beschikbaar voor $22 extra; USA, eBay, Marquis and Simon's: $39 inclusief verzending; USA, Bunk Police/Lunar Laboratories, Marquis and Simon's: $50 inclusief verzending, verzending de volgende dag beschikbaar voor $58 extra; Wereldwijd, verzendt vanuit Europa en USA, DoseTest: $30 inclusief verzending, verzending 1-2 dagen beschikbaar voor $40 extra.
Natuurlijk wordt het niet aangeraden om MDMA samen met andere middelen te gebruiken; het is echter nog steeds noodzakelijk om de interactietabel te bestuderen. De dosis MDMA moet bij gezamenlijk gebruik met andere psychoactieve stoffen 25-50% lager zijn dan de oorspronkelijke dosis. De dosering van MDMA dient uitsluitend met deze formule te worden berekend: 1,54 mg/kg, afhankelijk van de dosis kunnen er verschillende gewenste en ongewenste effecten zijn van verschillende ernst, risico op serotoninesyndroom en andere complicaties. De minimale dosis MDMA varieert van 50-90 mg, wat gepaard gaat met een minimaal risico. Een gemiddelde aanbevolen dosis voor de meeste gebruikers varieert van 75 tot 125 mg. Een hoge dosis varieert van 150 tot 200 mg, doses hoger dan 200 mg worden als gevaarlijk beschouwd. Bij vingerdip poeder: idealiter overschakelen op afgewogen doses, maar als dat niet kan, gebruik dan "crush, dab, wait". Als je tabletten gebruikt en je hebt nog niet eerder een tablet van deze partij genomen, begin dan met de helft of minder. Lage doses kunnen vooral belangrijk zijn voor de eerste paar keer dat je gebruikt, omdat je onbewust een gezondheidstoestand zoals maligne hyperthermie kunt hebben die MDMA gevaarlijker maakt. Uit een onderzoek is gebleken dat de gewenste effecten van MDMA maximaal zijn en de ongewenste effecten minimaal bij doses tussen 81-100 mg. Als je deze doseringsrichtlijnen niet wilt gebruiken, zorg er dan extra voor dat je vrienden zich bewust zijn van de tekenen van een hitteberoerte en hitte-uitputting, en besteed extra aandacht aan het koel houden. Het begin van de effecten na orale toediening van ecstasy ligt tussen de 20 en 40 minuten (afhankelijk van het soort ecstasy, de hoeveelheid voedsel die je voor het gebruik hebt gegeten en andere factoren). De duur van de effecten varieert van 3 tot 5 uur, na 24 uur kunnen de effecten aanhouden. Wanneer MDMA-kristallen intranasaal worden gebruikt, kan het begin van de effecten na 5-10 minuten optreden en een piek bereiken na 2 uur gebruik. De duur van de effecten is ongeveer 3 uur met de neiging om na 60 minuten af te nemen. Hoewel het noodzakelijk is om van de MDMA-effecten te genieten tijdens het gebruik, moet je ook niet vergeten om je conditie in de gaten te houden (maar laat je er niet door opjagen). Tijdens het gebruik moet je voldoende chloride-bicarbonaat-natriumwater drinken, het volume moet overeenkomen met 250 ml per uur (je kunt bijvoorbeeld Gatorade drinken). Bij actieve lichamelijke activiteit moet je ongeveer 500 ml water per uur innemen (maar niet meer!). Lichamelijke activiteit wordt echter ten strengste afgeraden omdat dit het risico op bijwerkingen en acute aandoeningen aanzienlijk verhoogt. Houd er rekening mee dat het volume van de orale inname na 5 uur afneemt tot 150 ml per uur. Een grote hoeveelheid water kan ook een negatieve invloed hebben op je algemene somatische conditie. Je lichaam heeft rust nodig na gebruik. Om de ongewenste na-effecten te verminderen kun je lage doses kalmerende middelen nemen (bijv. 1 mg alprazolam als er geen contra-indicaties zijn) en lage therapeutische doses bètablokkers; het is noodzakelijk om te slapen (idealiter 8 uur 's nachts); het andere deel van de dag moet worden gebruikt om uit te rusten, te herstellen en "terug te keren" in de wereld; het wordt afgeraden om auto te rijden en te werken tijdens de trip en de dag erna; het wordt afgeraden om de dag erna grote hoeveelheden voedsel te consumeren, het wordt aangeraden om lichte maaltijden te gebruiken. Hoewel onderzoek nog geen definitief antwoord heeft gegeven op de vraag of MDMA verslavend is, zijn er zeker nog mensen die zich zorgen maken over hun eigen gebruik van MDMA of het gebruik van MDMA door een geliefde. Dit kan vooral relevant zijn bij MDMA-gebruik dat bijzonder suboptimaal is - bijv. hoge doses, gebruik vaker dan 3x per maand, gebruik in bijzonder onveilige of hete omgevingen, etc. Het wordt afgeraden om MDMA vaker dan 3 keer per maand te gebruiken (idealiter niet vaker dan 1 keer per 6 maanden), omdat het werkingsmechanisme van MDMA een depletie van neurotransmitters (voornamelijk serotonine) veroorzaakt, wat gepaard gaat met depressiesymptomen en andere langetermijneffecten. Bewaar ecstasy voor speciale gelegenheden en gebruik het spaarzaam. Veelvuldig gebruik van deze stof verlaagt de werkzaamheid en kan tolerantie veroorzaken.
MDMA-gebruik veroorzaakt sympathomimetische effecten, waaronder verhoogde bloeddruk en hartslag, vermindering van de sinusaritmie van de ademhaling tijdens elke ademhalingscyclus. Cardiovasculaire effecten treden 20-35 minuten na orale toediening op en bereiken hun piek na 1-2 uur. Na de piek verzwakken de cardiovasculaire effecten geleidelijk binnen 5-10 uur, afhankelijk van vele factoren. In 5-10% van de gevallen is er een kans op een bloeddrukstijging van meer dan 140/90 mmHg na toediening van 100 mg ecstasy. Zoals eerder vermeld, treden bij mensen met een bepaald COMT genotype (Val158Met genotype), evenals bij mensen met een bepaald SERT genotype, meer uitgesproken cardiovasculaire effecten op. α1- en β-adrenerge receptorantagonist carvedilol verlaagt de door MDMA veroorzaakte stijging van de bloeddruk, hartslag en lichaamstemperatuur als het 1 uur voor het gebruik van ecstasy wordt ingenomen. Dit feit geeft aan dat het vrijkomen van noradrenaline verantwoordelijk is voor de cardiovasculaire effecten van MDMA.
Noradrenaline-afgifte geïnduceerd door MDMA leidt tot indirecte activering van het AVP-systeem, waarbij de secretie van copeptine (CTproAVP) wordt gestimuleerd, een 39-aminozuur glycopeptide dat een C-terminaal deel is van de precursor pre-proAVP. CTproAVP wordt in gelijke hoeveelheden met AVP uitgescheiden vanuit de achterste hypofyse. CTproAVP weerspiegelt direct de AVP-concentratie en kan worden gebruikt als een surrogaat biomarker van AVP-secretie. In veel onderzoeken vertegenwoordigt het gedrag van CTproAVP veranderingen in plasma-osmolaliteit, stress en verschillende ziektetoestanden (diabetes, SIADH, hartfalen, nieraandoeningen) en is het een indicator van de osmoregulatoire functie in het lichaam. Een verhoogde CTproAVP-concentratie wordt in verschillende onderzoeken beschreven als een sterke voorspeller van mortaliteit bij patiënten met chronisch hartfalen en acuut hartfalen. Alles bij elkaar lijkt het AVP-systeem het belangrijkste verband te zijn tussen MDMA en cardiovasculair risico en hyponatriëmie. Alle tot nu toe uitgevoerde onderzoeken naar de invloed van MDMA op het cardiovasculaire systeem wijzen op een dosisafhankelijk effect op SBP en hartslag. Hoewel de piek DBP hoger is na een dosis van 100 mg, zijn er gegevens over een significante toename van deze indicator, zelfs bij een kleinere dosis ecstasy. Dit is vermoedelijk te wijten aan het feit dat er verschillende versnijdingsmiddelen in een tablet zitten of andere ongewenste producten in MDMA-kristallen. Gemiddeld genomen worden cardiovasculaire indicatoren binnen een paar uur weer normaal.
Spontane lichamelijke sensaties - De "lichamelijke high" van MDMA kan worden gekarakteriseerd als een gematigd tot extreem euforisch tintelend gevoel dat het hele lichaam omvat. Deze sensatie blijft consistent aanwezig, stijgt gestaag met het begin en bereikt zijn limiet zodra de piek is bereikt.
Fysieke euforie - Lichamelijke euforie is een prominent aspect van de MDMA-ervaring en treedt betrouwbaar op wanneer MDMA op verantwoorde wijze wordt gebruikt (d.w.z. een redelijke dosering en tussenpozen tussen de ervaringen) en kan leiden tot diepgaande gevoelens van sociale en lichamelijke ontremming. De euforie verdwijnt echter snel als iemand tolerantie opbouwt voor de effecten van MDMA, in de volksmond ook wel "losing the magic" genoemd.
Tactiele verbetering - MDMA zorgt voor een duidelijke verbetering van de tastzin. Gebruikers melden vaak een gevoel van zachtheid en donzigheid dat over hun huid ligt. Ook het aanraken van zachte en donzige voorwerpen zoals shagtapijten kan onweerstaanbaar plezierig en bevredigend zijn. Tactiele verbetering van het MDMA-type lijkt een effect te zijn dat uniek is voor de entactogene klasse en zou een serotonine-gerelateerd effect kunnen zijn. Meer lichamelijke effecten: verbetering van lichaamsbeheersing; verbetering van uithoudingsvermogen; bronchodilatatie; abnormale hartslag; verhoogde bloeddruk; verhoogde hartslag; onderdrukking van temperatuurregulatie; verhoogde lichaamstemperatuur; spiersamentrekkingen; verhoogde transpiratie; uitdroging; droge mond; moeite met plassen; trillend zicht; misselijkheid; onderdrukking van eetlust; pijnverlichting; overmatig geeuwen; verwijding van de pupillen; onderdrukking van orgasmen; tijdelijke erectiestoornis; vasoconstrictie; tandenknarsen; toeval. Visuele effecten: kleurverbetering; patroonherkenning; dubbelzien; tracers; symmetrische textuurherhaling; externe hallucinatie (autonome entiteiten; settings, landschappen en landschappen; perspectiefhallucinaties en scenario's en complotten); interne hallucinaties; perifere informatie verkeerd geïnterpreteerd.
Cognitieve effectenamnesie; angst onderdrukking; ontremming; empathie, genegenheid en gezelligheid vergroten; emotie vergroten; cognitieve euforie; verhoogde muziekwaardering; tijdscompressie; verhoogd libido; creativiteit vergroten; motivatie vergroten; focus vergroten; onderdompeling vergroten; ego opblazen; verhoogd gevoel voor humor; dwangmatig opnieuw doseren; mindfulness; gedachte versnelling; waakzaamheid; delirium & verwarring; verjonging. Na-effecten: angst; eetlustremming; brain zaps; cognitieve vermoeidheid; depressie; derealisatie; droomonderdrukking; slaapverlamming; prikkelbaarheid; motivatie-onderdrukking; gedachtevertraging; gedachte-desorganisatie; suïcidale ideatie; waakzaamheid.
Ongewenste toestanden op korte termijn tijdens MDMA-gebruik zijn onder andere: hitteberoerte en/of serotonerge reactie, die soortgelijke symptomen heeft als het serotoninesyndroom, maar in verschillende mate van ernst, zowel door het effect van MDMA op het hypothalamusgebied dat verantwoordelijk is voor thermoregulatie als door het effect op andere systemen in het lichaam; hyponatriëmie als gevolg van uitdroging en consumptie van grote hoeveelheden water zonder voldoende elektrolyten; verschillende allergische en cardiovasculaire reacties. Ongewenste effecten van ecstasy op de lange termijn zijn onder andere: depressieve/subdepressieve staat of angst, wanneer MDMA veelvuldig wordt gebruikt. Hoge en/of frequente doses MDMA blijken neurotoxisch te zijn bij proefdieren. Er zijn echter geen goed gecontroleerde onderzoeken die cognitieve stoornissen hebben aangetoond bij menselijke gebruikers na een onthoudingsperiode die lang genoeg is om tijdelijke effecten van MDMA, polydrugsgebruik en een feestende/ongezonde levensstijl uit te sluiten. Normale therapeutische doses SSRI's zoals Prozac, ingenomen met MDMA of tijdens de comedown, blijken bij dieren neuroprotectief te zijn, hoewel we dit niet aanraden omdat SSRI's hun eigen bijwerkingen en risico's hebben. Voor het verminderen van het risico op neurotoxiciteit zijn het beperken van de dosis en het nemen van supplementen misschien wel het belangrijkst; "losing the magic" is wanneer mensen die MDMA gebruiken merken dat ze na verloop van tijd steeds minder van de speciale effecten van MDMA merken. Dit is jammer, zeker als je bedenkt dat MDMA op weg is om te worden gebruikt als een geneesmiddel op recept om therapie te ondersteunen. Vermijd MDMA als je een van de volgende aandoeningen hebt: hart- en vaatziekten, cerebrovasculaire aandoeningen, ongecontroleerde hypertensie, maligne hyperthermie, anhydrosis, ziekte van de centrale kern of een aandoening die het risico op een hitteberoerte of hyperthermie verhoogt (dit geldt ook als je koorts hebt of als je weet dat je bijzonder hittegevoelig bent), gevoeligheid voor aanvallen, leverproblemen, maligne hyperthermie is een zeldzame genetische aandoening. Veel mensen met deze aandoening weten niet dat ze het hebben. Als een van je ouders het heeft, of als je eerste- of tweedegraads familieleden hebt die een negatieve reactie op anesthesie hebben gehad, kan het zijn dat je het hebt. Als dit waar is, moet je geen MDMA nemen. Als je in de afgelopen 3 weken MAO-remmers (bijv. Nardil, Parnate, Marplan, Ayahuasca) hebt gebruikt vanwege een mogelijk risico op overlijden. Er is geen bewijs van hoge kwaliteit dat 5-HTP gevaarlijk is om te combineren met MDMA, hoewel er geruchten zijn dat dit een slechte combinatie is. Als jij goed bewijs kent, stuur het ons dan alsjeblieft. Als je onlangs sint-janskruid hebt genomen. SJW heeft een grote kans op interacties met andere drugs, waarvan sommige ernstig kunnen zijn. Als u kort geleden CYP2D6-remmers heeft gebruikt. In combinatie met geneesmiddelen die de hartslag of bloeddruk verhogen (bijv. veel astmamedicijnen, stimulantia zoals cocaïne, amfetamine, cafeïne), DXM (Robitussin), maagzuurmedicijnen, kalmeringsmiddelen (alcohol, opioïden), vanwege een verhoogd risico op ernstige bijwerkingen. Als je je zorgen maakt over het risico op neurotoxiciteit, gebruik het dan niet tegelijk met klassieke psychedelica zoals LSD, 2C-B of paddo's, omdat deze combinatie de neurotoxiciteit bij knaagdieren verhoogde. SSRI's zoals Prozac, Paxil en Zoloft hebben naar verluidt geen gevaarlijke wisselwerking met MDMA, hoewel MDMA SSRI's minder effectief kan maken en SSRI's MDMA minder effectief kunnen maken. Je MDMA dosering verhogen om te compenseren is geen goed idee. Lees hier voor meer informatie.
Wat betreft het effect van MDMA op de osmoregulatoire functie van het lichaam, is gebleken dat het neuroendocriene hormoon copeptine bij vrouwen direct na inname wordt gedetecteerd als correlerend met AVP in het bloed. In andere onderzoeken is gerapporteerd dat zelfs bij een dosis van 47,5 mg er binnen een dag een snelle stijging van AVP en een daling van plasma-natrium optreedt, terwijl er bij mannen geen veranderingen optreden. Tijdens het gebruik van ecstasy hebben leverfunctietests geen veranderingen laten zien gedurende een maand gebruik, maar tijdens de eerste drie dagen was er een stijging in de waarden van alanine aminotransferase, bilirubine en aspartaat aminotransferase, wat te verwachten was en voornamelijk geassocieerd wordt met levermetabolisme. Mensen die actieve doses MDMA krijgen, ervaren euforie, positieve stemming, kracht en positief ervaren derealisatie, wat overeenkomt met vroege retrospectieve rapporten, maar melden ook dat ze angst, spanning en dysforie ervaren, evenals bezorgdheid over het verliezen van de controle over zichzelf. Het is onzeker of de stijgingen in positieve en negatieve stemming gelijktijdig optreden of op verschillende tijdstippen tijdens de duur van MDMA-effecten; bewijs van twee verschillende teams suggereert dat pieken in negatieve stemming vooraf kunnen gaan aan pieken in positieve stemming. Mogelijk heeft MDMA een grotere invloed op de stemming bij vrouwen dan bij mannen. Vrouwen melden een grotere stijging in negatieve stemming ondanks vergelijkbare plasmaconcentraties van MDMA en metabolieten als mannen. Een tweede dosis MDMA 2 uur na de eerste dosis verhoogt de subjectieve effecten niet verder dan een eerste dosis, wat door Peiro en collega's wordt geïnterpreteerd als een indicatie van tolerantie voor deze effecten. Wanneer twee doses van 100 mg met een tussenpoos van 4 uur worden gegeven, zijn de meeste subjectieve effecten vergelijkbaar met die na een enkele dosis, ondanks het feit dat de hoeveelheid plasma MDMA dubbel zo groot is. In grote steekproefstudies naar de effecten van MDMA bij een dosis van 125 mg zijn de volgende effecten procentueel vastgesteld: strakke kaken (63,8%); gebrek aan eetlust (50%); duizeligheid (50%); misselijkheid (43,1%); gevoeligheid voor kou (39,7%); transpiratie (32,8%); dorst (29,3%); angst (70%); hoofdpijn (51,7%); vermoeidheid (48,3%); slecht humeur (20,7%); slapeloosheid (34,5%). Over het algemeen zijn spontane reacties die worden waargenomen tijdens MDMA-gebruik van voorbijgaande aard en neemt de ernst ervan af binnen 24 uur (gemiddeld) als gevolg van metabolisme en eliminatie van de stof en zijn metabolieten. Sommige effecten kunnen echter 5-7 dagen na gebruik aanhouden en pas na 7 dagen volledig verdwijnen. Deze effecten zijn: trisme of bruxisme, duizeligheid, angst, gebrek aan eetlust, duizeligheid, misselijkheid, hoofdpijn, droge mond, overgevoeligheid voor kou.
Wijze van gebruik en doseringen.
Het gebruik van MDMA begint een paar dagen voor de orale toediening. Allereerst moet je in een staat van volledig lichamelijk en geestelijk welzijn verkeren, je moet niet in een acute of kritieke toestand verkeren. Het wordt afgeraden om het te gebruiken als je een recent psychologisch trauma hebt meegemaakt. Je zou (idealiter) geen kuur moeten volgen. 4-5 dagen voor gebruik moet je beginnen met het innemen van geneesmiddelen uit de protonpompremmersgroep in preventieve doses (meestal 20 mg omeprazol per dag); alfa-lipinezuur in een dosis van 600 mg per dag; beginnen met een multivitaminekuur (met verplichte opname van vitamine B en C); omega-3-vetzuren volgens de instructies; of je kunt speciale mengsels kopen die bovenstaande stoffen bevatten (waaronder acetyl-L-carnitine, co-enzym Q10, vitamine C, vitamine E); voldoende water inslaan (bij voorkeur chloride-bicarbonaat-natrium zoals Gatorade enzovoort). De maaltijden moeten niet later dan twee uur van tevoren worden genuttigd; de kwalitatieve component van het voedsel moet gematigd zijn, zonder een grote hoeveelheid vlees en vet (om problemen met de alvleesklier te voorkomen is het aan te raden om exogene enzymen' amylase, protease en lipase in te nemen). In de meeste gevallen wordt aanbevolen om het algoritme van "premedicatie vóór MDMA-gebruik" te volgen: 4 uur voor inname van MDMA: 2 g gember; 3 uur voor 500 mg ALCAR (Acetyl-L-carnitine), 500 mg vitamine C; 2 uur voor niets; 1 uur voor 2 g gember en optioneel - 1 tablet (100 mg) magnesium met MDMA, 300 mg ALA (alfa-liponzuur ccid), 500 mg vitamine C; 1 uur na inname van MDMA: 300 mg ALA, 500 mg ALCAR; 2 uur na 300 mg ALA, optioneel - 1 tablet (100 mg) Magnesium; 3 uur na 300 mg ALA, 500 mg Vitamine C; 4 uur na 300 mg ALA; 5 uur na 300 mg ALA, 500 mg ALCAR; 6 uur na 300 mg ALA, 500 mg Vitamine C; 7 uur na 300 mg ALA. Er zijn anekdotische meldingen dat het nemen van 5-HTP in de nachten na MDMA-gebruik een comedown kan helpen verminderen. Er zijn ook anekdotische meldingen dat het nemen van EGCG samen met 5-HTP de comedown effectiever vermindert. Er is geen sterk bewijs dat deze aanbevelingen ondersteunt. Er is enig bewijs dat een voorloper van 5-HTP gunstig kan zijn voor geheugengerelateerde taken bij ex-MDMA gebruikers, dus als je een zware gebruiker bent of minder veilige praktijken volgt (bijv. herdoseringen, veelvuldig gebruik, hogere doseringen) kan het de moeite waard zijn om te overwegen 5-HTP te nemen gedurende een week na het gebruik van MDMA, te beginnen op de avond na je MDMA sessie. Het toevoegen van groene thee catechines (d.w.z. EGCG en EGC) zou moeten helpen. Om veiligheidsredenen wordt aangeraden om 5-HTP te vermijden binnen 24 uur na het gebruik van MDMA. Gebruik MDMA alleen in een positieve omgeving om de kans op een negatieve ervaring te minimaliseren. Thuis zijn kan aangenamer zijn dan uitgaan. Je kunt zo raar doen als je wilt zonder veroordeeld te worden, je hebt de muziek zelf in de hand, je kunt dansen en dan stoppen en gaan zitten praten omdat het niet te hard is, er zijn geen agressieve mensen in de buurt die je een ongemakkelijk gevoel geven, etc. Als bonus is MDMA over het algemeen veiliger in een huis in plaats van een club: als je thuis bent, kun je regelmatig afkoelpauzes nemen, je supplementen gemakkelijk innemen en kun je gemakkelijk elektrolytenhoudende vloeistoffen krijgen. Ga niet om met mensen bij wie je je ongemakkelijk voelt en vermijd nuchtere mensen die je niet kent. Het kan ook prettiger zijn om dronken mensen te vermijden, zelfs als je ze kent.
Na aankoop van een ecstasypil is het nodig om deze te controleren met een speciale testkit (bijvoorbeeld https://dosetest.com) of de bron te bestuderen(https://www.pillreports.net/), waar je informatie over de tablet kunt vinden. De combinatie van deze twee methoden zal helpen om negatieve complicaties te voorkomen. Veelvoorkomende MDMA-vervalsers die we willen vermijden zijn onder andere: DXM, MDA, methamfetamine, methylone en soms PMA/PMMA. DXM is in de loop der tijd aanzienlijk zeldzamer geworden. Testkit voor gebruikers in de VS met de reagentia van Marquis en Simon: USA, Elevation Chemicals, Marquis and Simon's: $29 met gratis verzending, 1-2 daagse verzending beschikbaar voor $45 extra; USA, DanceSafe, Marquis and Simon's: $51 inclusief verzending, volgende dag verzending beschikbaar voor $22 extra; USA, eBay, Marquis and Simon's: $39 inclusief verzending; USA, Bunk Police/Lunar Laboratories, Marquis and Simon's: $50 inclusief verzending, verzending de volgende dag beschikbaar voor $58 extra; Wereldwijd, verzendt vanuit Europa en USA, DoseTest: $30 inclusief verzending, verzending 1-2 dagen beschikbaar voor $40 extra.
Natuurlijk wordt het niet aangeraden om MDMA samen met andere middelen te gebruiken; het is echter nog steeds noodzakelijk om de interactietabel te bestuderen. De dosis MDMA moet bij gezamenlijk gebruik met andere psychoactieve stoffen 25-50% lager zijn dan de oorspronkelijke dosis. De dosering van MDMA dient uitsluitend met deze formule te worden berekend: 1,54 mg/kg, afhankelijk van de dosis kunnen er verschillende gewenste en ongewenste effecten zijn van verschillende ernst, risico op serotoninesyndroom en andere complicaties. De minimale dosis MDMA varieert van 50-90 mg, wat gepaard gaat met een minimaal risico. Een gemiddelde aanbevolen dosis voor de meeste gebruikers varieert van 75 tot 125 mg. Een hoge dosis varieert van 150 tot 200 mg, doses hoger dan 200 mg worden als gevaarlijk beschouwd. Bij vingerdip poeder: idealiter overschakelen op afgewogen doses, maar als dat niet kan, gebruik dan "crush, dab, wait". Als je tabletten gebruikt en je hebt nog niet eerder een tablet van deze partij genomen, begin dan met de helft of minder. Lage doses kunnen vooral belangrijk zijn voor de eerste paar keer dat je gebruikt, omdat je onbewust een gezondheidstoestand zoals maligne hyperthermie kunt hebben die MDMA gevaarlijker maakt. Uit een onderzoek is gebleken dat de gewenste effecten van MDMA maximaal zijn en de ongewenste effecten minimaal bij doses tussen 81-100 mg. Als je deze doseringsrichtlijnen niet wilt gebruiken, zorg er dan extra voor dat je vrienden zich bewust zijn van de tekenen van een hitteberoerte en hitte-uitputting, en besteed extra aandacht aan het koel houden. Het begin van de effecten na orale toediening van ecstasy ligt tussen de 20 en 40 minuten (afhankelijk van het soort ecstasy, de hoeveelheid voedsel die je voor het gebruik hebt gegeten en andere factoren). De duur van de effecten varieert van 3 tot 5 uur, na 24 uur kunnen de effecten aanhouden. Wanneer MDMA-kristallen intranasaal worden gebruikt, kan het begin van de effecten na 5-10 minuten optreden en een piek bereiken na 2 uur gebruik. De duur van de effecten is ongeveer 3 uur met de neiging om na 60 minuten af te nemen. Hoewel het noodzakelijk is om van de MDMA-effecten te genieten tijdens het gebruik, moet je ook niet vergeten om je conditie in de gaten te houden (maar laat je er niet door opjagen). Tijdens het gebruik moet je voldoende chloride-bicarbonaat-natriumwater drinken, het volume moet overeenkomen met 250 ml per uur (je kunt bijvoorbeeld Gatorade drinken). Bij actieve lichamelijke activiteit moet je ongeveer 500 ml water per uur innemen (maar niet meer!). Lichamelijke activiteit wordt echter ten strengste afgeraden omdat dit het risico op bijwerkingen en acute aandoeningen aanzienlijk verhoogt. Houd er rekening mee dat het volume van de orale inname na 5 uur afneemt tot 150 ml per uur. Een grote hoeveelheid water kan ook een negatieve invloed hebben op je algemene somatische conditie. Je lichaam heeft rust nodig na gebruik. Om de ongewenste na-effecten te verminderen kun je lage doses kalmerende middelen nemen (bijv. 1 mg alprazolam als er geen contra-indicaties zijn) en lage therapeutische doses bètablokkers; het is noodzakelijk om te slapen (idealiter 8 uur 's nachts); het andere deel van de dag moet worden gebruikt om uit te rusten, te herstellen en "terug te keren" in de wereld; het wordt afgeraden om auto te rijden en te werken tijdens de trip en de dag erna; het wordt afgeraden om de dag erna grote hoeveelheden voedsel te consumeren, het wordt aangeraden om lichte maaltijden te gebruiken. Hoewel onderzoek nog geen definitief antwoord heeft gegeven op de vraag of MDMA verslavend is, zijn er zeker nog mensen die zich zorgen maken over hun eigen gebruik van MDMA of het gebruik van MDMA door een geliefde. Dit kan vooral relevant zijn bij MDMA-gebruik dat bijzonder suboptimaal is - bijv. hoge doses, gebruik vaker dan 3x per maand, gebruik in bijzonder onveilige of hete omgevingen, etc. Het wordt afgeraden om MDMA vaker dan 3 keer per maand te gebruiken (idealiter niet vaker dan 1 keer per 6 maanden), omdat het werkingsmechanisme van MDMA een depletie van neurotransmitters (voornamelijk serotonine) veroorzaakt, wat gepaard gaat met depressiesymptomen en andere langetermijneffecten. Bewaar ecstasy voor speciale gelegenheden en gebruik het spaarzaam. Veelvuldig gebruik van deze stof verlaagt de werkzaamheid en kan tolerantie veroorzaken.
Interacties tussen MDMA en andere psychoactieve stoffen
De gevaarlijkste combinatie is MDMA+MAO-remmers, omdat dit het risico op de ontwikkeling van het serotoninesyndroom in verschillende mate van ernst verhoogt, waarvoor dringende medische zorg nodig is. Gezamenlijk gebruik van MDMA wordt ook afgeraden met psychoactieve stoffen als DXM, αMT, tramadol en 2C-T-x. Het wordt aanbevolen om MDMA met voorzichtigheid te gebruiken (idealiter is het beter om helemaal niet te gebruiken of de dosis ecstasy te verlagen met 50% van de oorspronkelijke dosis): DOx, NBOMes, 5-MeO-xxT, MXE, cocaïne, cafeïne, alcohol, GHB/GBL, PCP. Minimaal risico (of onbeduidende veranderingen in MDMA-effecten) wordt geassocieerd met combinaties van MDMA met paddenstoelen, LSD, DMT, mescaline, cannabis, ketamine, N2O, amfetaminen, SSRI's, benzodiazepinen, opioïden.
SSRI's zijn de meest voorgeschreven klasse antidepressiva. SSRI's zijn krachtige remmers van het metabolisme via het CYP450-systeem en van deze middelen zijn er enkele geëvalueerd in combinatie met MDMA, zoals fluoxetine (een sterke remmer van CYP2D6 en een matige remmer van CYP3A4 en CYP2C9), paroxetine (een zeer sterke CYP2D6-remmer), duloxetine (een matige CYP2D6-remmer), terwijl citalopram weinig effect lijkt te hebben op de belangrijkste CYP-isovormen. De experimentele toediening van 125 mg MDMA bij gezonde proefpersonen die een voorbehandeling met therapeutische doses paroxetine hebben ondergaan, vermindert de aan MDMA gerelateerde fysiologische en psychologische effecten aanzienlijk. Deze bevindingen komen overeen met de eerdere toediening van intraveneus citalopram. De toediening van 100 mg MDMA na 5 dagen behandeling met therapeutische doses fluoxetine vermindert de door MDMA veroorzaakte stijging van de hartslag zonder de bloeddruk te verlagen. Met betrekking tot subjectieve effecten concludeerden beide onderzoeken in een significante vermindering van prototypische subjectieve effecten en stemmingssubjectieve effecten. MDMA dopamine afgifte gemedieerd door D heropname remming wordt ook versterkt door de activering van postsynaptische 5-HT2 receptoren, en ze sluiten de hypothese van de mogelijke bijdrage van NE op de subjectieve effecten van psychostimulantia zoals MDMA niet uit. Terwijl voor de andere SSRI's geen farmacokinetische (PK) interactie werd getest, werd in het geval van paroxetine een significante toename van 30% in de plasmatische concentratie van MDMA gedetecteerd, samen met een afname van 40% in de concentraties van de metaboliet HMMA, wat duidt op een farmacodynamische (PD) (5HT transporter) en ook PK (CYP2D6 metabolisme) DI. Bewijs uit experimentele studies bevestigt het bestaan van een farmacokinetische interactie gemedieerd door CYP2D6 metabolisme tussen MDMA en antidepressiva met CYP2D6 remmende werking. Over het geheel genomen zorgde eerdere toediening van al deze middelen voor een toename van 15-30% van de MDMA-concentraties, maar een afname van 40-50% van de concentraties van de metaboliet HMMA. De metabole verandering en hogere MDMA-concentraties die worden beschouwd als een fenotypische verandering van extensieve metaboliseerders (EM) naar slechte metaboliseerders (PM) zijn dus waargenomen wanneer antidepressieve CYP2D6-remmers werden toegediend voorafgaand aan de dosering van MDMA. Bij personen die medicatie gebruiken die CYP2D6 remt, moeten hogere MDMA-concentraties en mogelijk ook acute effecten worden verwacht. In tegenstelling tot SSRI's die krachtige remmers van CYP2D6 zijn, is het bij andere SSRI's zoals citalopram bij gebruikelijke therapeutische doseringen waarschijnlijk minder waarschijnlijk dat deze significante veranderingen in de CYP450-status veroorzaken en is het risico op het ontwikkelen van acute toxiciteit dus kleiner.
Wat betreft de interacties tussen MDMA en antipsychotica is er slechts één experimenteel onderzoek gepubliceerd. Haloperidol is een typisch butyrofenonantipsychoticum dat dopamine D2-receptorantagonisme met hoge affiniteit vertoont. Bij gezonde vrijwilligers verminderde voorbehandeling met haloperidol het door MDMA geïnduceerde positieve en manieachtige gedrag, maar had geen andere effecten op het verminderen van subjectieve veranderingen of cardiovasculaire effecten. De resultaten zijn consistent met een gedeeltelijke dopaminerge bemiddeling van de euforische effecten van MDMA. Met betrekking tot interacties tussen MDMA en psychostimulantia is er slechts één onderzoek dat de mogelijke interactie met methylfenidaat heeft geëvalueerd. Methylfenidaat (MPH) is een psychostimulerend geneesmiddel dat wordt voorgeschreven voor de behandeling van ADHD, een aandoening waaraan wereldwijd ongeveer 5% van de jongeren tot 18 jaar lijdt. Het wordt ook gebruikt voor niet-medische aandoeningen als cognitieve versterkers bij gezonde proefpersonen. Voorbehandeling met MPH leidde tot significant hogere cardiovasculaire en hemodynamische reacties dan beide middelen alleen, hoewel de farmacokinetiek van MDMA niet veranderde bij toediening van MPH. Methylfenidaat versterkte de psychoactieve effecten van MDMA niet. De waargenomen resultaten zijn in overeenstemming met eerdere aanwijzingen dat beide drugs een zwakkere toename in NA veroorzaken en sympathomimetische eigenschappen uitoefenen. MPH versterkt voornamelijk de DA neurotransmissie, terwijl MDMA voornamelijk de 5-HT neurotransmissie versterkt. Memantine is een N-methyl-D-aspartaatreceptorantagonist met lage affiniteit en alfa-7 nicotineacetylcholineantagonist die in sommige landen is goedgekeurd voor de symptomatische behandeling van patiënten met matige tot ernstige Alzheimer. Memantine is verondersteld een potentieel geneesmiddel te zijn om geheugenstoornissen veroorzaakt door MDMA-gebruik bij mensen te voorkomen en/of te overwinnen. Sommige forums en blogs voor ecstasygebruikers meldden zelfs dat het gebruik van MDMA in combinatie met memantine neuroprotectie zou bieden en tekorten in leren/geheugen zou omkeren. Op dit moment is er slechts één experimenteel onderzoek bij mensen uitgevoerd om de interactie tussen MDMA en memantine te evalueren, met negatieve resultaten. Voorlopig bewijs toont aan dat memantine de door MDMA geïnduceerde geheugenstoornissen en stemmingsstoornissen niet terugdraait. Bovendien werden er geen PK-veranderingen waargenomen in MDMA-concentraties. Pindolol is een niet-selectieve bèta-adrenerge antagonist (bètablokker) die wordt gebruikt als bloeddrukverlager. Voorbehandeling met pindolol verminderde de door MDMA veroorzaakte tachycardie, maar verminderde noch de hypertensieve effecten noch andere schadelijke effecten gerelateerd aan MDMA. Bovendien verminderde pindolol weliswaar matig de toename in positieve stemming, dromerigheid, derealisatie en manieachtig gedrag veroorzaakt door MDMA, maar het had geen effect op de door MDMA veroorzaakte cognitieve prestatievermindering. Deze resultaten kunnen worden toegeschreven aan een mogelijke rol van serotonerge 5-HT1 receptoren bij de bemiddeling van de stemmingseffecten van MDMA. Carvedilol is een alfa1 (α1) en beta (β1) adrenerge antagonist die is geïndiceerd voor de behandeling van licht tot ernstig chronisch hartfalen van ischemische of cardiomyopathische oorsprong, meestal naast diuretica, angiotensine-converterende-enzymremmers (ACE-remmers) en digitalis. Waarschijnlijk is, op basis van het bewijs van het bètablokkerende effect van de door cocaïne geïnduceerde hemodynamische respons bij mensen, het mogelijke bestaan van een interactie tussen carvedilol en MDMA geëvalueerd. Voorbehandeling met carvedilol verminderde MDMA-geïnduceerde toenames in BP, HR en T, hoewel het de subjectieve effecten van MDMA niet beïnvloedde en ook de MDMA-plasmaconcentraties niet veranderde. Clonidine is een α2-adrenerge agonist die wordt gebruikt als antihypertensivum. Voorbehandeling met clonidine veranderde noch de fysiologische noch de subjectieve effecten. Er werd geen verandering waargenomen in de plasmaconcentraties van MDMA. De gelijktijdige toediening van MDMA en clonidine resulteert in een daling van de plasmaconcentratie van noradrenaline, wat gecorreleerd is met hypotensieve effecten. Doxazosine is een α1-adrenerge antagonist die wordt gebruikt om hypertensie en symptomen van goedaardige prostaathyperplasie te behandelen. Voorbehandeling met doxazosine had zeer bescheiden effecten op de HR en BP veroorzaakt door MDMA, maar niet op T. Van doxazosine is bewezen dat het de stemmingsgevolgen van MDMA vermindert. Zoals verwacht zijn de effecten van doxazosine op de cardiovasculaire respons van MDMA consistent met de sympathische effecten gemedieerd door de effecten van epinefrine en NE op de perifere vasculatuur. Ketanserine is een 5-HT receptor antagonist tegen hoge bloeddruk, evenals een adrenerge receptor blokker en dopamine antagonist. De experimentele toediening van MDMA met voorbehandeling met ketanserine resulteerde in een vermindering van angst, maar niet in de scores van geheugentests. Bovendien werden geen veranderingen in MDMA-concentraties waargenomen. Ketanserine verminderde MDMA-geïnduceerde perceptuele veranderingen, emotionele opwinding en acute bijwerkingen. Er zijn aanwijzingen dat 5-HT1 en 5-HT2 receptoren bijdragen aan de invloed van MDMA op stemming en impulsiviteit. Dextromethorfan (DEX) is een vrij verkrijgbaar (OTC) antitussivum dat alleen wordt gebruikt en in de meeste hoest- en verkoudheidsproducten, vaak in combinatie met antihistaminica en/of pseudo-efedrine. DM heeft een complexe farmacologie met mechanismen die verder gaan dan blokkade van N-methyl-d-aspartaat (NMDA) receptoren en remming van glutamaat excitotoxiciteit, wat waarschijnlijk bijdraagt aan de farmacologische activiteit en het klinisch potentieel. Het is algemeen bekend dat DEX voornamelijk door CYP2D6 wordt gemetaboliseerd tot dextrorfan, wat het onderzoek naar DEX-therapie los van zijn metabolieten heeft bemoeilijkt. DEX is gebruikt als probe drug om veranderingen in CYP2D6 activiteit te evalueren met behulp van de urine metabolische ratio van DEX en dextrorfan. Toediening van MDMA vóór DEX veroorzaakte een sterke remming van CYP2D6 die het metabolisme van DEX verminderde, herstel tot 90-100% de laatste 10 dagen na blootstelling aan MDMA bij zowel mannen als vrouwen. Alcohol is wereldwijd de meest gebruikte legale stof en de meest gebruikte gelijktijdige stof onder ecstasy/MDMA-gebruikers. Het is een CNS-depressieve drug die gelijktijdige veranderingen in verschillende neuronale paden bevordert, wat leidt tot verschillende gedrags- en biologische veranderingen.
Alcohol oefent directe effecten uit op verschillende neurotransmitterreceptoren (gamma-aminoboterzuur [GABA], glutamaat, endocannabinoïden en andere), indirecte effecten op de limbische en opioïde systemen, en ook effecten op calcium- en kaliumkanalen en op eiwitten die door GABA worden gereguleerd in de hippocampus. Vier onderzoeken in experimentele omstandigheden wijzen erop dat gelijktijdig gebruik van MDMA en alcohol leidt tot een toename van de MDMA-concentraties variërend van 7-13% en een langdurige duur van de subjectieve effecten. Niet-gepubliceerde gegevens van hetzelfde onderzoek toonden aan dat de combinatie hogere en langdurige cardiovasculaire effecten (BP en HR) en een lichte stijging van de lichaamstemperatuur veroorzaakte. Het gebruik van beide drugs verhoogt de dopamineniveaus in de hersenen vanwege de functie van dopamine bij het ervaren van versterking. De euforie die optreedt als gevolg van deze drugs is versterkend, wat leidt tot een toename van dopamine. Cannabis (THC) is een drug die vaak wordt gebruikt door recreatieve ecstasy/MDMA-gebruikers om de initiële psychostimulerende effecten van MDMA te verminderen en de comedown na MDMA te verzachten. Preklinische studies hebben aangetoond dat een gecombineerde toediening van MDMA met THC hyperthermie induceert en hyperactiviteit vermindert in diermodellen om neuroprotectie te bereiken en/of toxiciteit te voorkomen. Bij mensen is het onderzoek in experimentele omstandigheden beperkt tot één klinische studie. De resultaten lieten geen veranderingen zien in de plasmaconcentraties van MDMA, maar wel een significante verlaging van de hartslag. Cafeïne (1,3,7-trimethylxanthine) is de meest geconsumeerde legale psychoactieve stof in voedingsmiddelen en dranken zoals koffie, frisdrank, energiedrankjes en shot energy. Het werkt op de adenosinereceptor als antagonisme waarvan de acties voornamelijk G-proteïnegekoppeld zijn. Het heeft voornamelijk effect op het CZS door de adenosine A1- en A2A-receptoren te antagoniseren. Het wordt vaak gebruikt in combinatie met MDMA om slaperigheid en vermoeidheid te verminderen, voornamelijk in de vorm van energiedrankjes en cafeïnetabletten en meer recentelijk in de vorm van intranasale sprays en sublinguale strips met cafeïne. Het is opmerkelijk dat cafeïne ook aanwezig is als versnijdingsmiddel in ecstasypillen. Cafeïne is, net als DEX, uitgebreid gebruikt als probe drug om de CYP1A2 activiteit te onderzoeken, gebaseerd op de verhouding van cafeïne en zijn metaboliet paraxanthine. Er is slechts één onderzoek dat het metabolisme van cafeïne door CYP1A2 na toediening van MDMA heeft gecontroleerd. De resultaten toonden een bescheiden toename in het metabolisme van cafeïne. Wat betreft de CYP1A2 activiteit toonden de resultaten een toename in activiteit aan wanneer CYP2D6 wordt geremd door MDMA bij beide geslachten, maar meer uitgesproken bij vrouwen. Dit wijst op het bestaan van een compensatiemechanisme tussen de CYP 450 isozymes om MDMA metabolisch op te ruimen.
SSRI's zijn de meest voorgeschreven klasse antidepressiva. SSRI's zijn krachtige remmers van het metabolisme via het CYP450-systeem en van deze middelen zijn er enkele geëvalueerd in combinatie met MDMA, zoals fluoxetine (een sterke remmer van CYP2D6 en een matige remmer van CYP3A4 en CYP2C9), paroxetine (een zeer sterke CYP2D6-remmer), duloxetine (een matige CYP2D6-remmer), terwijl citalopram weinig effect lijkt te hebben op de belangrijkste CYP-isovormen. De experimentele toediening van 125 mg MDMA bij gezonde proefpersonen die een voorbehandeling met therapeutische doses paroxetine hebben ondergaan, vermindert de aan MDMA gerelateerde fysiologische en psychologische effecten aanzienlijk. Deze bevindingen komen overeen met de eerdere toediening van intraveneus citalopram. De toediening van 100 mg MDMA na 5 dagen behandeling met therapeutische doses fluoxetine vermindert de door MDMA veroorzaakte stijging van de hartslag zonder de bloeddruk te verlagen. Met betrekking tot subjectieve effecten concludeerden beide onderzoeken in een significante vermindering van prototypische subjectieve effecten en stemmingssubjectieve effecten. MDMA dopamine afgifte gemedieerd door D heropname remming wordt ook versterkt door de activering van postsynaptische 5-HT2 receptoren, en ze sluiten de hypothese van de mogelijke bijdrage van NE op de subjectieve effecten van psychostimulantia zoals MDMA niet uit. Terwijl voor de andere SSRI's geen farmacokinetische (PK) interactie werd getest, werd in het geval van paroxetine een significante toename van 30% in de plasmatische concentratie van MDMA gedetecteerd, samen met een afname van 40% in de concentraties van de metaboliet HMMA, wat duidt op een farmacodynamische (PD) (5HT transporter) en ook PK (CYP2D6 metabolisme) DI. Bewijs uit experimentele studies bevestigt het bestaan van een farmacokinetische interactie gemedieerd door CYP2D6 metabolisme tussen MDMA en antidepressiva met CYP2D6 remmende werking. Over het geheel genomen zorgde eerdere toediening van al deze middelen voor een toename van 15-30% van de MDMA-concentraties, maar een afname van 40-50% van de concentraties van de metaboliet HMMA. De metabole verandering en hogere MDMA-concentraties die worden beschouwd als een fenotypische verandering van extensieve metaboliseerders (EM) naar slechte metaboliseerders (PM) zijn dus waargenomen wanneer antidepressieve CYP2D6-remmers werden toegediend voorafgaand aan de dosering van MDMA. Bij personen die medicatie gebruiken die CYP2D6 remt, moeten hogere MDMA-concentraties en mogelijk ook acute effecten worden verwacht. In tegenstelling tot SSRI's die krachtige remmers van CYP2D6 zijn, is het bij andere SSRI's zoals citalopram bij gebruikelijke therapeutische doseringen waarschijnlijk minder waarschijnlijk dat deze significante veranderingen in de CYP450-status veroorzaken en is het risico op het ontwikkelen van acute toxiciteit dus kleiner.
Alcohol oefent directe effecten uit op verschillende neurotransmitterreceptoren (gamma-aminoboterzuur [GABA], glutamaat, endocannabinoïden en andere), indirecte effecten op de limbische en opioïde systemen, en ook effecten op calcium- en kaliumkanalen en op eiwitten die door GABA worden gereguleerd in de hippocampus. Vier onderzoeken in experimentele omstandigheden wijzen erop dat gelijktijdig gebruik van MDMA en alcohol leidt tot een toename van de MDMA-concentraties variërend van 7-13% en een langdurige duur van de subjectieve effecten. Niet-gepubliceerde gegevens van hetzelfde onderzoek toonden aan dat de combinatie hogere en langdurige cardiovasculaire effecten (BP en HR) en een lichte stijging van de lichaamstemperatuur veroorzaakte. Het gebruik van beide drugs verhoogt de dopamineniveaus in de hersenen vanwege de functie van dopamine bij het ervaren van versterking. De euforie die optreedt als gevolg van deze drugs is versterkend, wat leidt tot een toename van dopamine. Cannabis (THC) is een drug die vaak wordt gebruikt door recreatieve ecstasy/MDMA-gebruikers om de initiële psychostimulerende effecten van MDMA te verminderen en de comedown na MDMA te verzachten. Preklinische studies hebben aangetoond dat een gecombineerde toediening van MDMA met THC hyperthermie induceert en hyperactiviteit vermindert in diermodellen om neuroprotectie te bereiken en/of toxiciteit te voorkomen. Bij mensen is het onderzoek in experimentele omstandigheden beperkt tot één klinische studie. De resultaten lieten geen veranderingen zien in de plasmaconcentraties van MDMA, maar wel een significante verlaging van de hartslag. Cafeïne (1,3,7-trimethylxanthine) is de meest geconsumeerde legale psychoactieve stof in voedingsmiddelen en dranken zoals koffie, frisdrank, energiedrankjes en shot energy. Het werkt op de adenosinereceptor als antagonisme waarvan de acties voornamelijk G-proteïnegekoppeld zijn. Het heeft voornamelijk effect op het CZS door de adenosine A1- en A2A-receptoren te antagoniseren. Het wordt vaak gebruikt in combinatie met MDMA om slaperigheid en vermoeidheid te verminderen, voornamelijk in de vorm van energiedrankjes en cafeïnetabletten en meer recentelijk in de vorm van intranasale sprays en sublinguale strips met cafeïne. Het is opmerkelijk dat cafeïne ook aanwezig is als versnijdingsmiddel in ecstasypillen. Cafeïne is, net als DEX, uitgebreid gebruikt als probe drug om de CYP1A2 activiteit te onderzoeken, gebaseerd op de verhouding van cafeïne en zijn metaboliet paraxanthine. Er is slechts één onderzoek dat het metabolisme van cafeïne door CYP1A2 na toediening van MDMA heeft gecontroleerd. De resultaten toonden een bescheiden toename in het metabolisme van cafeïne. Wat betreft de CYP1A2 activiteit toonden de resultaten een toename in activiteit aan wanneer CYP2D6 wordt geremd door MDMA bij beide geslachten, maar meer uitgesproken bij vrouwen. Dit wijst op het bestaan van een compensatiemechanisme tussen de CYP 450 isozymes om MDMA metabolisch op te ruimen.
Vooruitzichten van MDMA-therapie.
MDMA-therapie lijkt te werken door je te helpen jezelf te vertrouwen en delen van jezelf te accepteren. MDMA zorgt voor een gevoel van veiligheid, rust en liefde, waardoor je zowel ervaringen uit het verleden als delen van jezelf die je niet volledig accepteert opnieuw kunt bekijken. MDMA versterkt ook de band tussen de cliënt en de therapeut, wat ook lijkt bij te dragen aan een diepere genezing."Op een dag ontmoette ik een therapeut die me aanraadde MDMA te gebruiken om 'los te komen'. Vanaf de eerste sessie begon ik verbazingwekkende doorbraken te maken. De scheiding tussen mijn geest en mijn lichaam begon op te lossen. Aanwezig zijn in mijn lichaam werd een ervaring, geen concept. Mijn warmte ging open. Ik kreeg toegang tot geblokkeerde emoties als nooit tevoren. Terwijl ik doorging met psychedelische therapie, ontdekte en verwerkte ik trauma's van verwaarlozing en misbruik in mijn kindertijd. Verborgen bronnen van mijn chronische ziekte, angst en depressie werden onthuld. Mijn dikkedarmontsteking genas, mijn depressie verdween en mijn gezondheid verbeterde. Terwijl mijn seksuele en relatieproblemen genazen, was ik in staat om het gezonde, gelukkige huwelijk waar ik nu van geniet te manifesteren. Ik heb jaren cognitieve en Reichiaanse therapie gevolgd voordat ik de psychedelische psychotherapie ontdekte. Ik mediteerde, deed aan yoga, liet me Rolfen en rebirthen. Deze waren allemaal behulpzaam, maar konden me niet verder brengen. Ik geloof dat ik zonder de hulp van psychedelica nooit genezen zou zijn. Psychedelische therapie heeft mijn leven gered." - R. Coleman in het boek Psychedelic Psychotherapy: A User-friendly Guide for Psychedelic Drug-assisted Psychotherapy.
"Ik heb MDMA-therapie gedaan. Het was een diepgaande en levensveranderende ervaring. Ik heb twee behandelingen gedaan, één begin september en één begin oktober. Ik zou het een van de top 3 belangrijkste dingen vinden die ik in mijn leven heb gedaan, in ieder geval wat betreft mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik schrijf erover omdat ik denk dat deze therapie veel mensen kan helpen en meer mensen moeten weten dat het een optie is. In dit stuk leg ik uit waarom ik het heb gedaan, hoe het was, wat de impact was en hoe je meer informatie kunt vinden. Ik probeer je niet te overtuigen om MDMA-therapie te gaan doen, maar ik zal ook niet doen alsof ik objectief ben. Ik heb wel een standpunt: MDMA therapie heeft mijn leven fundamenteel veranderd, ik denk dat het voor veel mensen van grote invloed kan zijn en ik geloof dat het een belangrijk onderdeel van de toekomst van therapie zal worden" - Tucker Max in What MDMA Therapy Did For Me. Als je geïnteresseerd bent in MDMA therapie, raden we je van harte aan om IFS therapie te bestuderen. Het is een primaire methode die gebruikt wordt door MAPS MDMA therapeuten en je kunt er vandaag de dag mee werken, met of zonder therapeut. Het is mogelijk dat je sommige, maar niet alle, voordelen van MDMA-therapie kunt krijgen door IFS-therapie te volgen. Hier zijn de Amerikaanse onderzoeken die actief vrijwilligers werven voor MDMA onderzoek. De FDA heeft MDMA de status van "doorbraaktherapie" toegekend, wat betekent dat "voorlopig klinisch bewijs aangeeft dat het middel een aanzienlijke verbetering kan laten zien ten opzichte van beschikbare therapieën". In geanalyseerde onderzoeken had MDMA voor PTSS een groot behandelingseffect en genas effectief 54% van de PTSS van de deelnemers. "Na twee geblindeerde experimentele sessies had de actieve groep significant grotere reducties in CAPS-IV totaalscores ten opzichte van de uitgangswaarde dan de controlegroep [MMRM geschat gemiddeld verschil (SE) tussen groepen - 22,0, P < 0,001]. De "Cohen's effect size" tussen de groepen was 0,8, wat duidt op een groot behandeleffect. Het is misschien mogelijk om in 2019 een legale MDMA-therapeut te worden in de VS, via het FDA Expanded Access programma van MAPS. Om een aanvraag in te dienen heb je een voorschrijvende arts of vergelijkbaar persoon nodig, een therapeut met een vergunning en een gekwalificeerde locatie. Om een aanvraag in te dienen, zie de instructies onder "hoe aanvragen" op deze pagina: https://maps.org/training. Huur en bekijk de MDMA therapie documentaire "Trip of Compassion".
MDMA therapie afspeellijsten.
Documentaires en video's."Ik heb MDMA-therapie gedaan. Het was een diepgaande en levensveranderende ervaring. Ik heb twee behandelingen gedaan, één begin september en één begin oktober. Ik zou het een van de top 3 belangrijkste dingen vinden die ik in mijn leven heb gedaan, in ieder geval wat betreft mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik schrijf erover omdat ik denk dat deze therapie veel mensen kan helpen en meer mensen moeten weten dat het een optie is. In dit stuk leg ik uit waarom ik het heb gedaan, hoe het was, wat de impact was en hoe je meer informatie kunt vinden. Ik probeer je niet te overtuigen om MDMA-therapie te gaan doen, maar ik zal ook niet doen alsof ik objectief ben. Ik heb wel een standpunt: MDMA therapie heeft mijn leven fundamenteel veranderd, ik denk dat het voor veel mensen van grote invloed kan zijn en ik geloof dat het een belangrijk onderdeel van de toekomst van therapie zal worden" - Tucker Max in What MDMA Therapy Did For Me. Als je geïnteresseerd bent in MDMA therapie, raden we je van harte aan om IFS therapie te bestuderen. Het is een primaire methode die gebruikt wordt door MAPS MDMA therapeuten en je kunt er vandaag de dag mee werken, met of zonder therapeut. Het is mogelijk dat je sommige, maar niet alle, voordelen van MDMA-therapie kunt krijgen door IFS-therapie te volgen. Hier zijn de Amerikaanse onderzoeken die actief vrijwilligers werven voor MDMA onderzoek. De FDA heeft MDMA de status van "doorbraaktherapie" toegekend, wat betekent dat "voorlopig klinisch bewijs aangeeft dat het middel een aanzienlijke verbetering kan laten zien ten opzichte van beschikbare therapieën". In geanalyseerde onderzoeken had MDMA voor PTSS een groot behandelingseffect en genas effectief 54% van de PTSS van de deelnemers. "Na twee geblindeerde experimentele sessies had de actieve groep significant grotere reducties in CAPS-IV totaalscores ten opzichte van de uitgangswaarde dan de controlegroep [MMRM geschat gemiddeld verschil (SE) tussen groepen - 22,0, P < 0,001]. De "Cohen's effect size" tussen de groepen was 0,8, wat duidt op een groot behandeleffect. Het is misschien mogelijk om in 2019 een legale MDMA-therapeut te worden in de VS, via het FDA Expanded Access programma van MAPS. Om een aanvraag in te dienen heb je een voorschrijvende arts of vergelijkbaar persoon nodig, een therapeut met een vergunning en een gekwalificeerde locatie. Om een aanvraag in te dienen, zie de instructies onder "hoe aanvragen" op deze pagina: https://maps.org/training. Huur en bekijk de MDMA therapie documentaire "Trip of Compassion".
MDMA therapie afspeellijsten.
Last edited by a moderator: