Czy lek powoduje problem? Jak myślisz?
Czy uzależnienie od narkotyków jest chorobą mózgu?
- Thread starter Chem-Safe
- Start date
-
- Tags
- harm reduction
Świetne pytania. Formalnie rzecz biorąc, bez mózgu uzależnienie w naszym zwykłym rozumieniu nie działałoby. A większość procesów odpowiedzialnych za ten stan zachodzi właśnie w neuronach i pomiędzy nimi. Nie zrzucałbym jednak całej odpowiedzialności na nasz mózg. Podobnie jak na samych substancjach. W powstawaniu uzależnień ważną rolę odgrywają dziesiątki czynników, począwszy od materiału genetycznego i wrażliwości na czynniki egzogenne, a skończywszy na tle społecznym i kulturowym, w którym się rodzimy, kształtujemy i żyjemy. A to tylko dość oczywiste i dobrze znane zmienne, które przychodzą na myśl jako pierwsze.
Deleted
- By Chem-Safe
To właśnie te instytucje wspierały wojnę z narkotykami, a kilka lat temu uznały osoby LGBTI+ za chore. Na jakiej podstawie tak twierdzą?
- By Paracelsus
Oczywiście medycyna instytucjonalna jest narażona na błędy i odchylenia, które dziś wydają się niewiarygodne. Chcę jednak zauważyć, że medycyna nie może rozwijać się w oderwaniu od społeczeństwa i jego instytucji. Ponadto wszystkie podręczniki diagnostyczne powinny być postrzegane jako bardzo uproszczone książki referencyjne. Zawsze pozostają w tyle za rzeczywistymi danymi i dostarczają dość podstawowych informacji, które mogą być wykorzystywane przez najszersze grono specjalistów, aby w jakiś sposób usystematyzować i zredukować do jednego widoku wszystkie złożone procesy naszego ciała, a zwłaszcza świadomości.
Pochodzenie
Większość dowodów potwierdzających, że "uzależnienie" jest chorobą mózgu, pochodzi z badań przeprowadzonych w latach 80. i 90. na zwierzętach laboratoryjnych, którym podawano duże ilości amfetaminy dożylnie, czasem nawet bezpośrednio do mózgu. Badania te dotyczyły krótko- i długoterminowego wpływu amfetaminy na strukturę i funkcjonowanie neuronów. Spójnym odkryciem jest to, że pojedyncza duża dawka amfetaminy u zwierząt nietolerujących jej powoduje rozległe uszkodzenia neuronów dopaminergicznych. Tej neurotoksyczności można zapobiec, jeśli przez kilka dni zwierzętom podaje się coraz większe dawki amfetaminy. Innymi słowy, tolerancja jest czynnikiem ochronnym dla mózgu;
Uszkodzenie mózgu: Teoria dopaminy
Stamtąd powstała teoria dopaminy, która jest podstawą teoretyczną bronioną przez NIDA, Norę Volkow i całą rzeszę ludzi. Teoria ta mówi nam w skrócie to, co NIDA umieszcza na swojej stronie internetowej:
Innymi słowy, według nich dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia receptorów dopaminy D2;
Jedno z najbardziej rygorystycznych badań na ten temat dotyczyło abstynentów, a uzyskane wyniki wskazywały, że nie można było znaleźć żadnych różnic między abstynentami a grupą kontrolną.
Nora Volkow, dyrektor NIDA, wypowiedziała się na ten temat, potwierdzając, że uzależnienie jest chorobą przewlekłą, ale udowodnienie tego wymaga, aby obecne techniki były bardziej czułe.
Większość dowodów potwierdzających, że "uzależnienie" jest chorobą mózgu, pochodzi z badań przeprowadzonych w latach 80. i 90. na zwierzętach laboratoryjnych, którym podawano duże ilości amfetaminy dożylnie, czasem nawet bezpośrednio do mózgu. Badania te dotyczyły krótko- i długoterminowego wpływu amfetaminy na strukturę i funkcjonowanie neuronów. Spójnym odkryciem jest to, że pojedyncza duża dawka amfetaminy u zwierząt nietolerujących jej powoduje rozległe uszkodzenia neuronów dopaminergicznych. Tej neurotoksyczności można zapobiec, jeśli przez kilka dni zwierzętom podaje się coraz większe dawki amfetaminy. Innymi słowy, tolerancja jest czynnikiem ochronnym dla mózgu;
Uszkodzenie mózgu: Teoria dopaminy
Stamtąd powstała teoria dopaminy, która jest podstawą teoretyczną bronioną przez NIDA, Norę Volkow i całą rzeszę ludzi. Teoria ta mówi nam w skrócie to, co NIDA umieszcza na swojej stronie internetowej:
Innymi słowy, według nich dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia receptorów dopaminy D2;
Jedno z najbardziej rygorystycznych badań na ten temat dotyczyło abstynentów, a uzyskane wyniki wskazywały, że nie można było znaleźć żadnych różnic między abstynentami a grupą kontrolną.
Nora Volkow, dyrektor NIDA, wypowiedziała się na ten temat, potwierdzając, że uzależnienie jest chorobą przewlekłą, ale udowodnienie tego wymaga, aby obecne techniki były bardziej czułe.
Do obalenia tego mitu wystarczy sam fakt, że w jelitach mamy znacznie więcej receptorów dopaminy i serotoniny niż w mózgu.
Nie bronię mitu, ale zauważam, że gęstość receptorów w różnych częściach ciała nie jest zbytnio związana z żadną z ich funkcji. Tzn. liczne receptory serotoniny w jelitach nie będą miały bezpośredniego związku z wpływem na świadomość, zachowanie i myśli w takim samym stopniu jak ich nieliczni bracia w centralnym układzie nerwowym.