Efekty kliniczne.
Interakcje MDMA z innymi substancjami psychoaktywnymi
Perspektywy terapii MDMA.
W większości badań na ludziach stosowano dawki od 75 do 125 mg czystego ecstasy. Ujawniono, że MDMA powoduje nieznaczne zmiany w percepcji wzrokowej i słuchowej, w tym zmiany jasności koloru i jego nasycenia, zmiany w percepcji odległości słuchowej. Zniekształcenia wizualne są określone. Używanie ecstasy powoduje również zmiany w postrzeganiu czasu. Kobiety zgłosiły, że mają bardziej intensywne doświadczenie z subiektywnymi efektami, zwłaszcza efektami percepcyjnymi. Jednak najnowsze badanie Kirkpatrick 2014-Basel-Chicago-SF nie wykazało żadnych różnic między płciami w subiektywnych efektach. Efekty percepcyjne ecstasy są najprawdopodobniej wynikiem bezpośredniego lub pośredniego działania na receptory 5-HT2A, ponieważ dodanie ketanseryny, która jest antagonistą tych receptorów, zmniejsza stwierdzone zmiany percepcyjne i wyrównuje wzrost temperatury ciała. MDMA poprawia nastrój, ale zwiększa poziom lęku. Istnieją dowody na to, że pozytywny nastrój i niepokój są zależne od dawki. Użytkownicy ecstasy stają się rozmowni i przyjaźni, mają wyraźną euforię i empatię w zależności od dawki. Prawie wszystkie badania wykazują zwiększoną intymność interpersonalną po użyciu substancji. W badaniach nad MDMA w połączeniu z paroksetyną stwierdzono, że paroksetyna zmniejsza efekty przynależności społecznej i intymności, co wskazuje na znaczącą i ważną rolę układu serotoninergicznego w prospołecznych efektach MDMA. Ponadto podczas stosowania MDMA występuje negatywna derealizacja, w tym zwiększony poziom lęku, związany z utratą kontroli nad sytuacją, doświadczenia związane z przeskakiwaniem lub blokowaniem myśli. Ecstasy znacząco poprawia rozpoznawanie pozytywnych ekspresji nastroju i zmniejsza dokładność rozpoznawania negatywnych ekspresji nastroju, co wiąże się ze zmniejszeniem sygnalizacji w ciele migdałowatym w odpowiedzi na gniewne twarze, w porównaniu z placebo bez zmiany reakcji na twarze wizualizujące strach (w badaniach z fMRI). Badania te ujawniły zwiększoną aktywność w prążkowiu brzusznym, gdy patrzy się na szczęśliwe twarze. Ogólnie rzecz biorąc, uzyskane wyniki badań pozwalają uznać MDMA za substancję, która pomaga przetwarzać wizualne emocje innych ludzi i określać odpowiednią reakcję na nie. W chwili obecnej istnieje kilka opublikowanych badań na zdrowych ochotnikach, w których zidentyfikowano zmniejszoną reaktywność na stymulację wykluczenia społecznego, zmniejszoną negatywną reakcję emocjonalną na "złe" wspomnienia oraz zwiększoną gadatliwość i zwiększoną postrzeganą empatię rozmówcy. W badaniach Kirkpatricka i Wardle'a udowodniono, że podawanie ecstasy powoduje pozytywną reakcję na wszelkie bodźce społeczne, nawet bez treści społecznych, co implikuje obecność wyraźnego i charakterystycznego kontrastu w ocenie społecznych i niespołecznych bodźców emocjonalnych w kontekście badania wpływu MDMA na efekty prospołeczne. Tak więc użytkownicy, którzy przyjęli niskie i średnie dawki MDMA, preferują aktywność społeczną.
Stosowanie MDMA powoduje efekty sympatykomimetyczne, w tym wzrost ciśnienia krwi i częstości akcji serca, zmniejszenie arytmii zatok oddechowych podczas każdego cyklu oddechowego. Efekty sercowo-naczyniowe pojawiają się 20-35 minut po podaniu doustnym i osiągają szczyt po 1-2 godzinach. Po osiągnięciu szczytu, efekty sercowo-naczyniowe stopniowo słabną w ciągu 5-10 godzin, w zależności od wielu czynników. W 5-10% przypadków istnieje prawdopodobieństwo wzrostu ciśnienia krwi o ponad 140/90 mmHg po podaniu 100 mg ecstasy. Jak wspomniano wcześniej, u osób z określonym genotypem COMT (genotyp Val158Met), a także u osób z określonym genotypem SERT, występują wyraźniejsze efekty sercowo-naczyniowe. Antagonista receptorów α1 i β-adrenergicznych, karwedilol, niweluje wywołany przez MDMA wzrost ciśnienia krwi, częstości akcji serca i temperatury ciała, jeśli jest przyjmowany na 1 godzinę przed zażyciem ecstasy. Fakt ten wskazuje, że uwalnianie noradrenaliny jest odpowiedzialne za efekty sercowo-naczyniowe MDMA.
Uwalnianie noradrenaliny indukowane przez MDMA prowadzi do pośredniej aktywacji układu AVP, stymulując wydzielanie kopeptyny (CTproAVP), 39-aminokwasowego glikopeptydu, który jest C-końcową częścią prekursora pre-proAVP. CTproAVP jest wydzielany do krążenia z tylnej przysadki mózgowej w równych ilościach z AVP. CTproAVP bezpośrednio odzwierciedla stężenie AVP i może być stosowany jako zastępczy biomarker wydzielania AVP. W wielu badaniach zachowanie CTproAVP reprezentuje zmiany osmolalności osocza, stres i różne stany chorobowe (cukrzyca, SIADH, niewydolność serca, zaburzenia czynności nerek) i jest wskaźnikiem funkcji osmoregulacyjnej w organizmie. Zwiększone stężenie CTproAVP opisano w kilku badaniach jako silny czynnik prognostyczny śmiertelności u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca i ostrą niewydolnością serca. Podsumowując, układ AVP wydaje się być głównym związkiem między MDMA a ryzykiem sercowo-naczyniowym, a także hiponatremią. Wszystkie przeprowadzone dotychczas badania nad wpływem MDMA na układ sercowo-naczyniowy wskazują na zależny od dawki wpływ na SBP i częstość akcji serca. Chociaż szczytowe DBP jest wyższe po dawce 100 mg, istnieją dane na temat znacznego wzrostu tego wskaźnika nawet w przypadku mniejszej dawki ecstasy. Prawdopodobnie wynika to z faktu, że w tabletce znajdują się różne substancje zafałszowujące lub inne niepożądane produkty w kryształach MDMA. Średnio wskaźniki sercowo-naczyniowe wracają do normy w ciągu kilku godzin.
Stymulacja - MDMA jest powszechnie znane z tego, że jest stymulujące i energetyczne. Zachęca to do aktywności, takich jak bieganie, wspinaczka i taniec w sposób, który sprawia, że MDMA jest popularnym wyborem na imprezy muzyczne, takie jak festiwale i rave. Odrębny styl stymulacji, jaki prezentuje MDMA, można opisać jako wymuszony. Oznacza to, że przy wyższych dawkach utrzymanie spokoju staje się trudne lub niemożliwe, ponieważ zaciskanie szczęk, mimowolne drżenie ciała i wibracje stają się obecne, co powoduje niestabilność rąk i ogólny brak kontroli motorycznej. Jednak w przeciwieństwie do większości innych stymulantów, stymulującym efektom MDMA może paradoksalnie towarzyszyć trwałe lub falowe uczucie głębokiego uspokojenia i relaksu, zwykle przy umiarkowanych lub silnych dawkach.
Spontaniczne odczucia cielesne - "Haj ciała" MDMA można scharakteryzować jako umiarkowane do ekstremalnego euforyczne uczucie mrowienia, które obejmuje całe ciało. Uczucie to utrzymuje stałą obecność, która stale rośnie wraz z początkiem i osiąga swój limit po osiągnięciu szczytu.
Euforia fizyczna - Fizyczna euforia jest ważnym aspektem doświadczenia MDMA i występuje niezawodnie, gdy MDMA jest używane w sposób odpowiedzialny (tj. rozsądne dawkowanie i odstępy między doświadczeniami) i może prowadzić do głębokiego uczucia społecznego i fizycznego odhamowania. Jednak euforia szybko zanika, gdy buduje się tolerancję na efekty MDMA, potocznie zwane "utratą magii".
Wzmocnienie dotykowe - MDMA powoduje wyraźne wzmocnienie wrażeń dotykowych. Użytkownicy często zgłaszają poczucie miękkości i rozmycia na skórze. Podobnie dotykanie miękkich i rozmytych przedmiotów, takich jak dywany, może stać się nieodparcie przyjemne i satysfakcjonujące. Wzmocnienie dotykowe typu MDMA wydaje się być efektem unikalnym dla klasy entaktogenów i może być efektem związanym z serotoniną. Bardziej fizyczne efekty: wzmocnienie kontroli ciała; wzmocnienie wytrzymałości; rozszerzenie oskrzeli; nieprawidłowe bicie serca; zwiększone ciśnienie krwi; zwiększone tętno; tłumienie regulacji temperatury; zwiększona temperatura ciała; skurcze mięśni; zwiększone pocenie się; odwodnienie; suchość w ustach; trudności z oddawaniem moczu; drgające widzenie; nudności; tłumienie apetytu; łagodzenie bólu; nadmierne ziewanie; rozszerzenie źrenic; tłumienie orgazmu; tymczasowe zaburzenia erekcji; zwężenie naczyń; zgrzytanie zębami; drgawki. Efekty wizualne: wzmocnienie kolorów; wzmocnienie rozpoznawania wzorców; podwójne widzenie; znaczniki; symetryczne powtarzanie tekstur; halucynacje zewnętrzne (autonomiczne jednostki; scenerie, krajobrazy i krajobrazy; halucynacje perspektywiczne oraz scenariusze i fabuły); halucynacje wewnętrzne; błędna interpretacja informacji peryferyjnych.
Efekty poznawczeamnezja; tłumienie lęku; odhamowanie; wzmocnienie empatii, przywiązania i towarzyskości; wzmocnienie emocji; euforia poznawcza; zwiększone uznanie dla muzyki; kompresja czasu; zwiększone libido; wzmocnienie kreatywności; wzmocnienie motywacji; wzmocnienie skupienia; wzmocnienie zanurzenia; inflacja ego; zwiększone poczucie humoru; kompulsywne ponowne dawkowanie; uważność; przyspieszenie myśli; czuwanie; delirium i dezorientacja; odmłodzenie. Efekty uboczne: niepokój; tłumienie apetytu; zapping mózgu; zmęczenie poznawcze; depresja; derealizacja; tłumienie snów; paraliż senny; drażliwość; tłumienie motywacji; spowolnienie myśli; dezorganizacja myśli; myśli samobójcze; czuwanie.
Krótkoterminowe stany niepożądane podczas stosowania MDMA obejmują: udar cieplny i/lub reakcję serotoninergiczną, która ma podobne objawy do zespołu serotoninowego w różnym stopniu nasilenia, zarówno ze względu na wpływ MDMA na obszar podwzgórza odpowiedzialny za termoregulację, jak i jego wpływ na inne układy w organizmie; hiponatremię spowodowaną odwodnieniem i spożyciem dużych ilości wody bez wystarczającej liczby elektrolitów; różne reakcje alergiczne i sercowo-naczyniowe. Długoterminowe niepożądane skutki ecstasy obejmują: stan depresyjny / subdepresyjny lub lęk, gdy MDMA jest używane często. Wykazano, że wysokie i/lub częste dawki MDMA są neurotoksyczne u zwierząt laboratoryjnych. Jednak żadne odpowiednio kontrolowane badania nie wykazały upośledzenia funkcji poznawczych u ludzi po okresie abstynencji wystarczająco długim, aby wykluczyć tymczasowe skutki MDMA, zażywania wielu narkotyków i imprezowania / niezdrowego stylu życia. Wykazano, że normalne dawki terapeutyczne SSRI, takie jak Prozac, przyjmowane z MDMA lub podczas odstawiania, działają neuroprotekcyjnie u zwierząt, chociaż nie zalecamy tego ze względu na to, że SSRI mają swoje własne skutki uboczne i ryzyko. W celu zmniejszenia ryzyka neurotoksyczności najważniejsze może być ograniczenie dawki i przyjmowanie suplementów; "utrata magii" ma miejsce, gdy osoby używające MDMA stwierdzają, że z czasem uzyskują coraz mniej efektów specjalnych MDMA. Jest to niefortunne, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że MDMA jest na dobrej drodze do stosowania jako lek na receptę wspomagający terapię. Unikaj, jeśli masz którykolwiek z tych przeciwwskazanych stanów: choroby sercowo-naczyniowe; choroby naczyniowo-mózgowe; niekontrolowane nadciśnienie; złośliwa hipertermia; anhydroza; choroba ośrodkowego układu nerwowego lub jakikolwiek stan, który zwiększa ryzyko udaru cieplnego lub hipertermii (dotyczy to również osób z gorączką lub szczególnie wrażliwych na ciepło); podatność na drgawki; problemy z wątrobą; złośliwa hipertermia jest rzadkim zaburzeniem genetycznym. Wiele osób cierpiących na tę chorobę nie wie, że na nią cierpi. Jeśli któreś z Twoich rodziców cierpi na tę chorobę lub jeśli masz krewnych pierwszego lub drugiego stopnia, którzy mieli niepożądaną reakcję na znieczulenie, możesz być jej nosicielem. Jeśli to prawda, nie powinieneś przyjmować MDMA. Jeśli przyjmowałeś jakiekolwiek MAOI (np. Nardil, Parnate, Marplan, Ayahuasca) w ciągu ostatnich 3 tygodni ze względu na potencjalne ryzyko śmierci. Nie ma wysokiej jakości dowodów na to, że 5-HTP jest niebezpieczny w połączeniu z MDMA, choć krążą pogłoski, że jest to złe połączenie. Jeśli znasz dobre dowody, prześlij je do nas. Jeśli ostatnio przyjmowałeś ziele dziurawca. Dziurawiec ma wysoki potencjał interakcji lekowych, z których niektóre mogą być poważne. Jeśli pacjent przyjmował ostatnio inhibitory CYP2D6. W połączeniu z lekami, które zwiększają częstość akcji serca lub ciśnienie krwi (np. wiele leków na astmę, stymulanty, takie jak kokaina, amfetamina, kofeina), DXM (Robitussin), leki na nadkwaśność żołądka, środki uspokajające (alkohol, opioidy), ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych. Jeśli obawiasz się ryzyka neurotoksyczności, nie spożywaj jednocześnie z klasycznymi psychodelikami, takimi jak LSD, 2C-B lub grzyby, ponieważ ta kombinacja zwiększa neurotoksyczność u gryzoni. SSRI, takie jak Prozac, Paxil i Zoloft, nie wchodzą w niebezpieczne interakcje z MDMA, chociaż MDMA może zmniejszać skuteczność SSRI, a SSRI mogą zmniejszać skuteczność MDMA. Zwiększanie dawki MDMA w celu kompensacji nie jest dobrym pomysłem. Więcej informacji można znaleźć tutaj.
Jeśli chodzi o wpływ MDMA na funkcje osmoregulacyjne organizmu, ujawniono, że neuroendokrynny hormon kopeptyna jest wykrywany u kobiet natychmiast po spożyciu jako korelujący z AVP we krwi. W innych badaniach stwierdzono, że nawet przy dawce 47,5 mg występuje szybki wzrost AVP i spadek sodu w osoczu w ciągu jednego dnia, podczas gdy u mężczyzn nie występują żadne zmiany. Podczas stosowania ecstasy testy czynności wątroby nie wykazały żadnych zmian w ciągu miesiąca stosowania, jednak w ciągu pierwszych trzech dni nastąpił wzrost wartości aminotransferazy alaninowej, bilirubiny i aminotransferazy asparaginianowej, co było oczekiwane i jest głównie związane z metabolizmem wątrobowym. Osoby otrzymujące aktywne dawki MDMA doświadczają euforii, pozytywnego nastroju, wigoru i pozytywnie doświadczonej derealizacji, co jest zgodne z wczesnymi raportami retrospektywnymi, ale także zgłaszają doświadczanie lęku, napięcia i dysforii, a także obawy o utratę kontroli nad sobą. Nie jest pewne, czy wzrost pozytywnego i negatywnego nastroju występuje jednocześnie, czy w różnym czasie trwania efektów MDMA; dowody z dwóch różnych zespołów sugerują, że szczyty negatywnego nastroju mogą poprzedzać szczyty pozytywnego nastroju. MDMA może mieć większy wpływ na nastrój u kobiet niż u mężczyzn. Kobiety zgłaszają większy wzrost negatywnego nastroju pomimo podobnego stężenia MDMA i metabolitów w osoczu jak mężczyźni. Druga dawka MDMA 2 godziny po pierwszej nie zwiększa subiektywnych efektów poza początkową dawką, interpretowaną przez Peiro i współpracowników jako oznaki tolerancji na te efekty. Gdy dwie dawki 100 mg są podawane w odstępie 4 godzin, większość subiektywnych efektów jest porównywalna z tymi po pojedynczej dawce, mimo że jest to podwójna ilość MDMA w osoczu. W badaniach na dużej próbie dotyczących efektów MDMA w dawce 125 mg zidentyfikowano następujące efekty w stosunku procentowym: zaciśnięta szczęka (63,8%); brak apetytu (50%); zawroty głowy (50%); nudności (43,1%); wrażliwość na zimno (39,7%); pocenie się (32,8%); pragnienie (29,3%); niepokój (70%); ból głowy (51,7%); zmęczenie (48,3%); obniżony nastrój (20,7%); bezsenność (34,5%). Ogólnie rzecz biorąc, spontaniczne reakcje obserwowane podczas używania MDMA są przejściowe, a ich nasilenie zmniejsza się w ciągu 24 godzin (średnio) z powodu metabolizmu i eliminacji substancji i jej metabolitów. Jednak niektóre efekty mogą utrzymywać się przez 5-7 dni po użyciu i całkowicie ustąpić dopiero po 7 dniach. Efekty te obejmują: szczękościsk lub bruksizm, zawroty głowy, niepokój, brak apetytu, zawroty głowy, nudności, ból głowy, suchość w ustach, nadwrażliwość na zimno.
Metody użycia i dawki.
Zażywanie MDMA rozpoczyna się na kilka dni przed podaniem doustnym. Przede wszystkim powinieneś być w stanie pełnego fizycznego i psychicznego samopoczucia, nie powinieneś być w stanie ostrym lub krytycznym. Nie zaleca się stosowania podczas niedawnej traumy psychologicznej. Nie powinieneś (najlepiej) przyjmować żadnego leczenia. 4-5 dni przed użyciem należy rozpocząć przyjmowanie leków z grupy inhibitorów pompy protonowej w dawkach profilaktycznych (zwykle 20 mg omeprazolu dziennie); kwas alfa-liponowy w dawce 600 mg dziennie; rozpocząć kurs multiwitamin (z obowiązkowym włączeniem witamin B i C); kwasy tłuszczowe omega-3 zgodnie z instrukcjami; lub można zakupić specjalne mieszanki zawierające powyższe substancje (w tym acetylo-L-karnitynę, koenzym Q10, witaminę C, witaminę E); wstępnie zaopatrzyć się w wystarczającą ilość wody (najlepiej chlorkowo-węglanowo-sodowej, takiej jak Gatorade i tak dalej). Posiłki powinny być spożywane nie później niż dwie godziny wcześniej; jakościowy składnik żywności powinien być umiarkowany, bez dużej ilości mięsa i tłuszczu (w celach profilaktycznych zaleca się przyjmowanie egzogennych enzymów amylazy, proteazy i lipazy) w celu uniknięcia problemów z trzustką. W większości przypadków zaleca się przestrzeganie algorytmu "premedykacji przed użyciem MDMA": 4 h przed spożyciem MDMA: 2 g imbiru; 3 h przed 500 mg ALCAR (acetylo-L-karnityny), 500 mg witaminy C; 2 h przed niczym; 1 h przed 2 g imbiru i opcjonalnie - 1 tabletka (100 mg) magnezu z MDMA, 300 mg ALA (kwasu alfa-liponowego), 500 mg witaminy C; 1 h po spożyciu MDMA: 300 mg ALA, 500 mg ALCAR; 2 h po spożyciu 300 mg ALA, opcjonalnie - 1 tabletka (100 mg) magnezu; 3 h po spożyciu 300 mg ALA, 500 mg witaminy C; 4 h po spożyciu 300 mg ALA; 5h po spożyciu 300 mg ALA, 500 mg ALCAR; 6 h po spożyciu 300 mg ALA, 500 mg witaminy C; 7 h po spożyciu 300 mg ALA. Istnieją niepotwierdzone doniesienia, że przyjmowanie 5-HTP w nocy po zażyciu MDMA może pomóc w zmniejszeniu comedown. Istnieją również niepotwierdzone doniesienia, że przyjmowanie EGCG z 5-HTP czyni go bardziej skutecznym w zmniejszaniu comedown. Nie ma mocnych dowodów na poparcie któregokolwiek z tych zaleceń. Istnieją pewne dowody na to, że prekursor 5-HTP może być korzystny w zadaniach związanych z pamięcią u byłych użytkowników MDMA, więc jeśli jesteś ciężkim użytkownikiem lub stosujesz mniej bezpieczne praktyki (np. ponowne dawki, częste stosowanie, wyższe dawki), warto rozważyć przyjmowanie 5-HTP przez tydzień po użyciu MDMA, zaczynając w nocy po sesji MDMA. Dodanie katechin zielonej herbaty (tj. EGCG i EGC) powinno pomóc. Ze względów bezpieczeństwa zaleca się unikanie 5-HTP w ciągu 24 godzin od spożycia MDMA. MDMA należy spożywać wyłącznie w pozytywnym otoczeniu, aby zminimalizować ryzyko negatywnych doświadczeń. Przebywanie w domu może być przyjemniejsze niż poza nim. Możesz być tak dziwny, jak chcesz, bez osądzania, możesz kontrolować muzykę, możesz tańczyć, a następnie zatrzymać się, usiąść i porozmawiać, ponieważ nie jest zbyt głośno, nie ma agresywnych ludzi, którzy sprawią, że poczujesz się niekomfortowo itp. Jako bonus, MDMA jest generalnie bezpieczniejsze w domu zamiast w klubie: bycie w domu pozwala na częste przerwy na ochłonięcie, łatwe przyjmowanie suplementów i oznacza, że możesz łatwo uzyskać płyny zawierające elektrolity. Nie przebywaj z ludźmi, którzy sprawiają, że czujesz się niekomfortowo i rozważ unikanie trzeźwych osób, których nie znasz. Unikanie pijanych osób może być również przyjemniejsze, nawet jeśli je znasz.
Po zakupie tabletki ecstasy konieczne jest sprawdzenie jej za pomocą specjalnego zestawu testowego (na przykład https://dosetest.com) lub zapoznanie się ze źródłem(https://www.pillreports.net/), gdzie można znaleźć informacje o tabletce. Połączenie tych dwóch metod pomoże uniknąć negatywnych komplikacji. Typowe zafałszowania MDMA, których chcemy uniknąć, obejmują: DXM, MDA, metamfetamina, metylon i okazjonalnie PMA/PMMA. DXM z czasem stał się znacznie rzadszy. Zestaw testowy dla użytkowników z USA z odczynnikami Marquis i Simon's: USA, Elevation Chemicals, Marquis and Simon's: 29 USD z darmową wysyłką, wysyłka w ciągu 1-2 dni dostępna za dodatkowe 45 USD; USA, DanceSafe, Marquis and Simon's: 51 USD wraz z wysyłką, wysyłka następnego dnia dostępna za dodatkowe 22 USD; USA, eBay, Marquis and Simon's: 39 USD wraz z wysyłką; USA, Bunk Police/Lunar Laboratories, Marquis and Simon's: 50 USD wraz z wysyłką, wysyłka następnego dnia dostępna za dodatkowe 58 USD; Worldwide, ships from Europe and USA, DoseTest: 30 USD wraz z wysyłką, wysyłka 1-2 dniowa dostępna za dodatkowe 40 USD.
Oczywiście nie zaleca się stosowania MDMA z innymi substancjami; jednak nadal konieczne jest przestudiowanie tabeli interakcji substancji. Dawka MDMA, w przypadku łącznego stosowania z inną substancją psychoaktywną, powinna być o 25-50% mniejsza niż początkowa. Obliczanie dawki MDMA powinno odbywać się wyłącznie za pomocą tego wzoru: 1,54 mg/kg, w zależności od dawki mogą występować różne skutki pożądane i niepożądane o różnym nasileniu, ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego i innych powikłań. Minimalna dawka MDMA waha się od 50-90 mg, co wiąże się z minimalnym ryzykiem. Średnia zalecana dawka dla większości użytkowników wynosi od 75 do 125 mg. Wysoka dawka waha się od 150 do 200 mg, dawki przekraczające 200 mg są uważane za niebezpieczne. W przypadku proszku do zanurzania palców: najlepiej przełączyć się na ważone dawki, ale jeśli nie jest to możliwe, użyj "zmiażdż, wklep, poczekaj". Jeśli używasz tabletek i nie brałeś wcześniej tabletek z tej konkretnej partii, zacznij od połowy lub mniej. Niskie dawki mogą być szczególnie ważne przy pierwszych kilku użyciach, ponieważ możesz nieświadomie mieć stan zdrowia, taki jak złośliwa hipertermia, która czyni MDMA bardziej niebezpiecznym. Badanie wykazało, że pożądane efekty MDMA są zmaksymalizowane, a niepożądane zminimalizowane, przy dawkach między 81-100 mg. Jeśli nie chcesz stosować tych wytycznych dotyczących dawkowania, upewnij się, że Twoi znajomi są świadomi objawów udaru cieplnego i wyczerpania cieplnego oraz zwracaj szczególną uwagę na zachowanie zimnej krwi. Początek efektów po doustnym podaniu ecstasy mieści się w zakresie od 20 do 40 minut (w zależności od rodzaju ecstasy, ilości jedzenia, które zjadłeś przed użyciem i innych czynników). Czas trwania efektów waha się od 3 do 5 godzin, efekty po mogą utrzymywać się przez 24 godziny. Gdy kryształy MDMA są stosowane donosowo, początek efektów może wystąpić po 5-10 minutach i osiągnąć swój szczyt po 2 godzinach od użycia, czas trwania efektów wynosi około 3 godzin z tendencją do zmniejszania się po 60 minutach. Chociaż konieczne jest cieszenie się efektami MDMA podczas używania, nie należy również zapominać o monitorowaniu swojego stanu (ale nie należy się tym przejmować). Podczas stosowania należy pić wystarczającą ilość wody chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowej, objętość powinna odpowiadać 250 ml na godzinę (można pić np. Gatorade). W przypadku aktywnego wysiłku fizycznego objętość przyjmowanej doustnie wody powinna wynosić około 500 ml na godzinę (ale nie więcej!). Jednak aktywność fizyczna nie jest zalecana, ponieważ znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i ostrych stanów. Należy wziąć pod uwagę, że objętość doustnego spożycia zmniejsza się po 5 godzinach i będzie wynosić 150 ml na godzinę. Duża ilość wody może również negatywnie wpłynąć na ogólny stan somatyczny. Twoje ciało będzie potrzebowało odpoczynku po użyciu. Aby zmniejszyć niepożądane skutki uboczne, można przyjmować niskie dawki środków uspokajających (np. 1 mg alprazolamu przy braku przeciwwskazań) i niskie dawki terapeutyczne beta-blokerów; konieczne jest spanie (najlepiej przez 8 godzin w nocy); drugą część dnia należy poświęcić na odpoczynek, regenerację i "powrót" do świata; nie zaleca się prowadzenia samochodu i pracy zarówno podczas podróży, jak i następnego dnia; nie zaleca się spożywania dużych ilości jedzenia następnego dnia, zaleca się spożywanie lekkich posiłków. Chociaż badania nie dały ostatecznej odpowiedzi na pytanie, czy MDMA uzależnia, z pewnością nadal istnieją osoby, które mogą być zaniepokojone własnym zażywaniem MDMA lub zażywaniem MDMA przez bliską osobę. Może to być szczególnie istotne w przypadku używania MDMA, które jest szczególnie nieoptymalne - np. wysokie dawki, używanie częściej niż 3 razy w miesiącu, używanie w szczególnie niebezpiecznych lub gorących środowiskach itp. Nie zaleca się używania MDMA częściej niż 3 razy w miesiącu (najlepiej nie częściej niż raz na 6 miesięcy), ponieważ biorąc pod uwagę mechanizm działania MDMA, powoduje ono wyczerpanie neuroprzekaźników (głównie serotoniny), związane z objawami depresji i innymi długotrwałymi skutkami ubocznymi. Należy zachować ecstasy na specjalne okazje i używać go oszczędnie. Częste stosowanie tej substancji obniża jej skuteczność i może powodować tolerancję.
Stosowanie MDMA powoduje efekty sympatykomimetyczne, w tym wzrost ciśnienia krwi i częstości akcji serca, zmniejszenie arytmii zatok oddechowych podczas każdego cyklu oddechowego. Efekty sercowo-naczyniowe pojawiają się 20-35 minut po podaniu doustnym i osiągają szczyt po 1-2 godzinach. Po osiągnięciu szczytu, efekty sercowo-naczyniowe stopniowo słabną w ciągu 5-10 godzin, w zależności od wielu czynników. W 5-10% przypadków istnieje prawdopodobieństwo wzrostu ciśnienia krwi o ponad 140/90 mmHg po podaniu 100 mg ecstasy. Jak wspomniano wcześniej, u osób z określonym genotypem COMT (genotyp Val158Met), a także u osób z określonym genotypem SERT, występują wyraźniejsze efekty sercowo-naczyniowe. Antagonista receptorów α1 i β-adrenergicznych, karwedilol, niweluje wywołany przez MDMA wzrost ciśnienia krwi, częstości akcji serca i temperatury ciała, jeśli jest przyjmowany na 1 godzinę przed zażyciem ecstasy. Fakt ten wskazuje, że uwalnianie noradrenaliny jest odpowiedzialne za efekty sercowo-naczyniowe MDMA.
Uwalnianie noradrenaliny indukowane przez MDMA prowadzi do pośredniej aktywacji układu AVP, stymulując wydzielanie kopeptyny (CTproAVP), 39-aminokwasowego glikopeptydu, który jest C-końcową częścią prekursora pre-proAVP. CTproAVP jest wydzielany do krążenia z tylnej przysadki mózgowej w równych ilościach z AVP. CTproAVP bezpośrednio odzwierciedla stężenie AVP i może być stosowany jako zastępczy biomarker wydzielania AVP. W wielu badaniach zachowanie CTproAVP reprezentuje zmiany osmolalności osocza, stres i różne stany chorobowe (cukrzyca, SIADH, niewydolność serca, zaburzenia czynności nerek) i jest wskaźnikiem funkcji osmoregulacyjnej w organizmie. Zwiększone stężenie CTproAVP opisano w kilku badaniach jako silny czynnik prognostyczny śmiertelności u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca i ostrą niewydolnością serca. Podsumowując, układ AVP wydaje się być głównym związkiem między MDMA a ryzykiem sercowo-naczyniowym, a także hiponatremią. Wszystkie przeprowadzone dotychczas badania nad wpływem MDMA na układ sercowo-naczyniowy wskazują na zależny od dawki wpływ na SBP i częstość akcji serca. Chociaż szczytowe DBP jest wyższe po dawce 100 mg, istnieją dane na temat znacznego wzrostu tego wskaźnika nawet w przypadku mniejszej dawki ecstasy. Prawdopodobnie wynika to z faktu, że w tabletce znajdują się różne substancje zafałszowujące lub inne niepożądane produkty w kryształach MDMA. Średnio wskaźniki sercowo-naczyniowe wracają do normy w ciągu kilku godzin.
Spontaniczne odczucia cielesne - "Haj ciała" MDMA można scharakteryzować jako umiarkowane do ekstremalnego euforyczne uczucie mrowienia, które obejmuje całe ciało. Uczucie to utrzymuje stałą obecność, która stale rośnie wraz z początkiem i osiąga swój limit po osiągnięciu szczytu.
Euforia fizyczna - Fizyczna euforia jest ważnym aspektem doświadczenia MDMA i występuje niezawodnie, gdy MDMA jest używane w sposób odpowiedzialny (tj. rozsądne dawkowanie i odstępy między doświadczeniami) i może prowadzić do głębokiego uczucia społecznego i fizycznego odhamowania. Jednak euforia szybko zanika, gdy buduje się tolerancję na efekty MDMA, potocznie zwane "utratą magii".
Wzmocnienie dotykowe - MDMA powoduje wyraźne wzmocnienie wrażeń dotykowych. Użytkownicy często zgłaszają poczucie miękkości i rozmycia na skórze. Podobnie dotykanie miękkich i rozmytych przedmiotów, takich jak dywany, może stać się nieodparcie przyjemne i satysfakcjonujące. Wzmocnienie dotykowe typu MDMA wydaje się być efektem unikalnym dla klasy entaktogenów i może być efektem związanym z serotoniną. Bardziej fizyczne efekty: wzmocnienie kontroli ciała; wzmocnienie wytrzymałości; rozszerzenie oskrzeli; nieprawidłowe bicie serca; zwiększone ciśnienie krwi; zwiększone tętno; tłumienie regulacji temperatury; zwiększona temperatura ciała; skurcze mięśni; zwiększone pocenie się; odwodnienie; suchość w ustach; trudności z oddawaniem moczu; drgające widzenie; nudności; tłumienie apetytu; łagodzenie bólu; nadmierne ziewanie; rozszerzenie źrenic; tłumienie orgazmu; tymczasowe zaburzenia erekcji; zwężenie naczyń; zgrzytanie zębami; drgawki. Efekty wizualne: wzmocnienie kolorów; wzmocnienie rozpoznawania wzorców; podwójne widzenie; znaczniki; symetryczne powtarzanie tekstur; halucynacje zewnętrzne (autonomiczne jednostki; scenerie, krajobrazy i krajobrazy; halucynacje perspektywiczne oraz scenariusze i fabuły); halucynacje wewnętrzne; błędna interpretacja informacji peryferyjnych.
Efekty poznawczeamnezja; tłumienie lęku; odhamowanie; wzmocnienie empatii, przywiązania i towarzyskości; wzmocnienie emocji; euforia poznawcza; zwiększone uznanie dla muzyki; kompresja czasu; zwiększone libido; wzmocnienie kreatywności; wzmocnienie motywacji; wzmocnienie skupienia; wzmocnienie zanurzenia; inflacja ego; zwiększone poczucie humoru; kompulsywne ponowne dawkowanie; uważność; przyspieszenie myśli; czuwanie; delirium i dezorientacja; odmłodzenie. Efekty uboczne: niepokój; tłumienie apetytu; zapping mózgu; zmęczenie poznawcze; depresja; derealizacja; tłumienie snów; paraliż senny; drażliwość; tłumienie motywacji; spowolnienie myśli; dezorganizacja myśli; myśli samobójcze; czuwanie.
Krótkoterminowe stany niepożądane podczas stosowania MDMA obejmują: udar cieplny i/lub reakcję serotoninergiczną, która ma podobne objawy do zespołu serotoninowego w różnym stopniu nasilenia, zarówno ze względu na wpływ MDMA na obszar podwzgórza odpowiedzialny za termoregulację, jak i jego wpływ na inne układy w organizmie; hiponatremię spowodowaną odwodnieniem i spożyciem dużych ilości wody bez wystarczającej liczby elektrolitów; różne reakcje alergiczne i sercowo-naczyniowe. Długoterminowe niepożądane skutki ecstasy obejmują: stan depresyjny / subdepresyjny lub lęk, gdy MDMA jest używane często. Wykazano, że wysokie i/lub częste dawki MDMA są neurotoksyczne u zwierząt laboratoryjnych. Jednak żadne odpowiednio kontrolowane badania nie wykazały upośledzenia funkcji poznawczych u ludzi po okresie abstynencji wystarczająco długim, aby wykluczyć tymczasowe skutki MDMA, zażywania wielu narkotyków i imprezowania / niezdrowego stylu życia. Wykazano, że normalne dawki terapeutyczne SSRI, takie jak Prozac, przyjmowane z MDMA lub podczas odstawiania, działają neuroprotekcyjnie u zwierząt, chociaż nie zalecamy tego ze względu na to, że SSRI mają swoje własne skutki uboczne i ryzyko. W celu zmniejszenia ryzyka neurotoksyczności najważniejsze może być ograniczenie dawki i przyjmowanie suplementów; "utrata magii" ma miejsce, gdy osoby używające MDMA stwierdzają, że z czasem uzyskują coraz mniej efektów specjalnych MDMA. Jest to niefortunne, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że MDMA jest na dobrej drodze do stosowania jako lek na receptę wspomagający terapię. Unikaj, jeśli masz którykolwiek z tych przeciwwskazanych stanów: choroby sercowo-naczyniowe; choroby naczyniowo-mózgowe; niekontrolowane nadciśnienie; złośliwa hipertermia; anhydroza; choroba ośrodkowego układu nerwowego lub jakikolwiek stan, który zwiększa ryzyko udaru cieplnego lub hipertermii (dotyczy to również osób z gorączką lub szczególnie wrażliwych na ciepło); podatność na drgawki; problemy z wątrobą; złośliwa hipertermia jest rzadkim zaburzeniem genetycznym. Wiele osób cierpiących na tę chorobę nie wie, że na nią cierpi. Jeśli któreś z Twoich rodziców cierpi na tę chorobę lub jeśli masz krewnych pierwszego lub drugiego stopnia, którzy mieli niepożądaną reakcję na znieczulenie, możesz być jej nosicielem. Jeśli to prawda, nie powinieneś przyjmować MDMA. Jeśli przyjmowałeś jakiekolwiek MAOI (np. Nardil, Parnate, Marplan, Ayahuasca) w ciągu ostatnich 3 tygodni ze względu na potencjalne ryzyko śmierci. Nie ma wysokiej jakości dowodów na to, że 5-HTP jest niebezpieczny w połączeniu z MDMA, choć krążą pogłoski, że jest to złe połączenie. Jeśli znasz dobre dowody, prześlij je do nas. Jeśli ostatnio przyjmowałeś ziele dziurawca. Dziurawiec ma wysoki potencjał interakcji lekowych, z których niektóre mogą być poważne. Jeśli pacjent przyjmował ostatnio inhibitory CYP2D6. W połączeniu z lekami, które zwiększają częstość akcji serca lub ciśnienie krwi (np. wiele leków na astmę, stymulanty, takie jak kokaina, amfetamina, kofeina), DXM (Robitussin), leki na nadkwaśność żołądka, środki uspokajające (alkohol, opioidy), ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych. Jeśli obawiasz się ryzyka neurotoksyczności, nie spożywaj jednocześnie z klasycznymi psychodelikami, takimi jak LSD, 2C-B lub grzyby, ponieważ ta kombinacja zwiększa neurotoksyczność u gryzoni. SSRI, takie jak Prozac, Paxil i Zoloft, nie wchodzą w niebezpieczne interakcje z MDMA, chociaż MDMA może zmniejszać skuteczność SSRI, a SSRI mogą zmniejszać skuteczność MDMA. Zwiększanie dawki MDMA w celu kompensacji nie jest dobrym pomysłem. Więcej informacji można znaleźć tutaj.
Jeśli chodzi o wpływ MDMA na funkcje osmoregulacyjne organizmu, ujawniono, że neuroendokrynny hormon kopeptyna jest wykrywany u kobiet natychmiast po spożyciu jako korelujący z AVP we krwi. W innych badaniach stwierdzono, że nawet przy dawce 47,5 mg występuje szybki wzrost AVP i spadek sodu w osoczu w ciągu jednego dnia, podczas gdy u mężczyzn nie występują żadne zmiany. Podczas stosowania ecstasy testy czynności wątroby nie wykazały żadnych zmian w ciągu miesiąca stosowania, jednak w ciągu pierwszych trzech dni nastąpił wzrost wartości aminotransferazy alaninowej, bilirubiny i aminotransferazy asparaginianowej, co było oczekiwane i jest głównie związane z metabolizmem wątrobowym. Osoby otrzymujące aktywne dawki MDMA doświadczają euforii, pozytywnego nastroju, wigoru i pozytywnie doświadczonej derealizacji, co jest zgodne z wczesnymi raportami retrospektywnymi, ale także zgłaszają doświadczanie lęku, napięcia i dysforii, a także obawy o utratę kontroli nad sobą. Nie jest pewne, czy wzrost pozytywnego i negatywnego nastroju występuje jednocześnie, czy w różnym czasie trwania efektów MDMA; dowody z dwóch różnych zespołów sugerują, że szczyty negatywnego nastroju mogą poprzedzać szczyty pozytywnego nastroju. MDMA może mieć większy wpływ na nastrój u kobiet niż u mężczyzn. Kobiety zgłaszają większy wzrost negatywnego nastroju pomimo podobnego stężenia MDMA i metabolitów w osoczu jak mężczyźni. Druga dawka MDMA 2 godziny po pierwszej nie zwiększa subiektywnych efektów poza początkową dawką, interpretowaną przez Peiro i współpracowników jako oznaki tolerancji na te efekty. Gdy dwie dawki 100 mg są podawane w odstępie 4 godzin, większość subiektywnych efektów jest porównywalna z tymi po pojedynczej dawce, mimo że jest to podwójna ilość MDMA w osoczu. W badaniach na dużej próbie dotyczących efektów MDMA w dawce 125 mg zidentyfikowano następujące efekty w stosunku procentowym: zaciśnięta szczęka (63,8%); brak apetytu (50%); zawroty głowy (50%); nudności (43,1%); wrażliwość na zimno (39,7%); pocenie się (32,8%); pragnienie (29,3%); niepokój (70%); ból głowy (51,7%); zmęczenie (48,3%); obniżony nastrój (20,7%); bezsenność (34,5%). Ogólnie rzecz biorąc, spontaniczne reakcje obserwowane podczas używania MDMA są przejściowe, a ich nasilenie zmniejsza się w ciągu 24 godzin (średnio) z powodu metabolizmu i eliminacji substancji i jej metabolitów. Jednak niektóre efekty mogą utrzymywać się przez 5-7 dni po użyciu i całkowicie ustąpić dopiero po 7 dniach. Efekty te obejmują: szczękościsk lub bruksizm, zawroty głowy, niepokój, brak apetytu, zawroty głowy, nudności, ból głowy, suchość w ustach, nadwrażliwość na zimno.
Metody użycia i dawki.
Zażywanie MDMA rozpoczyna się na kilka dni przed podaniem doustnym. Przede wszystkim powinieneś być w stanie pełnego fizycznego i psychicznego samopoczucia, nie powinieneś być w stanie ostrym lub krytycznym. Nie zaleca się stosowania podczas niedawnej traumy psychologicznej. Nie powinieneś (najlepiej) przyjmować żadnego leczenia. 4-5 dni przed użyciem należy rozpocząć przyjmowanie leków z grupy inhibitorów pompy protonowej w dawkach profilaktycznych (zwykle 20 mg omeprazolu dziennie); kwas alfa-liponowy w dawce 600 mg dziennie; rozpocząć kurs multiwitamin (z obowiązkowym włączeniem witamin B i C); kwasy tłuszczowe omega-3 zgodnie z instrukcjami; lub można zakupić specjalne mieszanki zawierające powyższe substancje (w tym acetylo-L-karnitynę, koenzym Q10, witaminę C, witaminę E); wstępnie zaopatrzyć się w wystarczającą ilość wody (najlepiej chlorkowo-węglanowo-sodowej, takiej jak Gatorade i tak dalej). Posiłki powinny być spożywane nie później niż dwie godziny wcześniej; jakościowy składnik żywności powinien być umiarkowany, bez dużej ilości mięsa i tłuszczu (w celach profilaktycznych zaleca się przyjmowanie egzogennych enzymów amylazy, proteazy i lipazy) w celu uniknięcia problemów z trzustką. W większości przypadków zaleca się przestrzeganie algorytmu "premedykacji przed użyciem MDMA": 4 h przed spożyciem MDMA: 2 g imbiru; 3 h przed 500 mg ALCAR (acetylo-L-karnityny), 500 mg witaminy C; 2 h przed niczym; 1 h przed 2 g imbiru i opcjonalnie - 1 tabletka (100 mg) magnezu z MDMA, 300 mg ALA (kwasu alfa-liponowego), 500 mg witaminy C; 1 h po spożyciu MDMA: 300 mg ALA, 500 mg ALCAR; 2 h po spożyciu 300 mg ALA, opcjonalnie - 1 tabletka (100 mg) magnezu; 3 h po spożyciu 300 mg ALA, 500 mg witaminy C; 4 h po spożyciu 300 mg ALA; 5h po spożyciu 300 mg ALA, 500 mg ALCAR; 6 h po spożyciu 300 mg ALA, 500 mg witaminy C; 7 h po spożyciu 300 mg ALA. Istnieją niepotwierdzone doniesienia, że przyjmowanie 5-HTP w nocy po zażyciu MDMA może pomóc w zmniejszeniu comedown. Istnieją również niepotwierdzone doniesienia, że przyjmowanie EGCG z 5-HTP czyni go bardziej skutecznym w zmniejszaniu comedown. Nie ma mocnych dowodów na poparcie któregokolwiek z tych zaleceń. Istnieją pewne dowody na to, że prekursor 5-HTP może być korzystny w zadaniach związanych z pamięcią u byłych użytkowników MDMA, więc jeśli jesteś ciężkim użytkownikiem lub stosujesz mniej bezpieczne praktyki (np. ponowne dawki, częste stosowanie, wyższe dawki), warto rozważyć przyjmowanie 5-HTP przez tydzień po użyciu MDMA, zaczynając w nocy po sesji MDMA. Dodanie katechin zielonej herbaty (tj. EGCG i EGC) powinno pomóc. Ze względów bezpieczeństwa zaleca się unikanie 5-HTP w ciągu 24 godzin od spożycia MDMA. MDMA należy spożywać wyłącznie w pozytywnym otoczeniu, aby zminimalizować ryzyko negatywnych doświadczeń. Przebywanie w domu może być przyjemniejsze niż poza nim. Możesz być tak dziwny, jak chcesz, bez osądzania, możesz kontrolować muzykę, możesz tańczyć, a następnie zatrzymać się, usiąść i porozmawiać, ponieważ nie jest zbyt głośno, nie ma agresywnych ludzi, którzy sprawią, że poczujesz się niekomfortowo itp. Jako bonus, MDMA jest generalnie bezpieczniejsze w domu zamiast w klubie: bycie w domu pozwala na częste przerwy na ochłonięcie, łatwe przyjmowanie suplementów i oznacza, że możesz łatwo uzyskać płyny zawierające elektrolity. Nie przebywaj z ludźmi, którzy sprawiają, że czujesz się niekomfortowo i rozważ unikanie trzeźwych osób, których nie znasz. Unikanie pijanych osób może być również przyjemniejsze, nawet jeśli je znasz.
Po zakupie tabletki ecstasy konieczne jest sprawdzenie jej za pomocą specjalnego zestawu testowego (na przykład https://dosetest.com) lub zapoznanie się ze źródłem(https://www.pillreports.net/), gdzie można znaleźć informacje o tabletce. Połączenie tych dwóch metod pomoże uniknąć negatywnych komplikacji. Typowe zafałszowania MDMA, których chcemy uniknąć, obejmują: DXM, MDA, metamfetamina, metylon i okazjonalnie PMA/PMMA. DXM z czasem stał się znacznie rzadszy. Zestaw testowy dla użytkowników z USA z odczynnikami Marquis i Simon's: USA, Elevation Chemicals, Marquis and Simon's: 29 USD z darmową wysyłką, wysyłka w ciągu 1-2 dni dostępna za dodatkowe 45 USD; USA, DanceSafe, Marquis and Simon's: 51 USD wraz z wysyłką, wysyłka następnego dnia dostępna za dodatkowe 22 USD; USA, eBay, Marquis and Simon's: 39 USD wraz z wysyłką; USA, Bunk Police/Lunar Laboratories, Marquis and Simon's: 50 USD wraz z wysyłką, wysyłka następnego dnia dostępna za dodatkowe 58 USD; Worldwide, ships from Europe and USA, DoseTest: 30 USD wraz z wysyłką, wysyłka 1-2 dniowa dostępna za dodatkowe 40 USD.
Oczywiście nie zaleca się stosowania MDMA z innymi substancjami; jednak nadal konieczne jest przestudiowanie tabeli interakcji substancji. Dawka MDMA, w przypadku łącznego stosowania z inną substancją psychoaktywną, powinna być o 25-50% mniejsza niż początkowa. Obliczanie dawki MDMA powinno odbywać się wyłącznie za pomocą tego wzoru: 1,54 mg/kg, w zależności od dawki mogą występować różne skutki pożądane i niepożądane o różnym nasileniu, ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego i innych powikłań. Minimalna dawka MDMA waha się od 50-90 mg, co wiąże się z minimalnym ryzykiem. Średnia zalecana dawka dla większości użytkowników wynosi od 75 do 125 mg. Wysoka dawka waha się od 150 do 200 mg, dawki przekraczające 200 mg są uważane za niebezpieczne. W przypadku proszku do zanurzania palców: najlepiej przełączyć się na ważone dawki, ale jeśli nie jest to możliwe, użyj "zmiażdż, wklep, poczekaj". Jeśli używasz tabletek i nie brałeś wcześniej tabletek z tej konkretnej partii, zacznij od połowy lub mniej. Niskie dawki mogą być szczególnie ważne przy pierwszych kilku użyciach, ponieważ możesz nieświadomie mieć stan zdrowia, taki jak złośliwa hipertermia, która czyni MDMA bardziej niebezpiecznym. Badanie wykazało, że pożądane efekty MDMA są zmaksymalizowane, a niepożądane zminimalizowane, przy dawkach między 81-100 mg. Jeśli nie chcesz stosować tych wytycznych dotyczących dawkowania, upewnij się, że Twoi znajomi są świadomi objawów udaru cieplnego i wyczerpania cieplnego oraz zwracaj szczególną uwagę na zachowanie zimnej krwi. Początek efektów po doustnym podaniu ecstasy mieści się w zakresie od 20 do 40 minut (w zależności od rodzaju ecstasy, ilości jedzenia, które zjadłeś przed użyciem i innych czynników). Czas trwania efektów waha się od 3 do 5 godzin, efekty po mogą utrzymywać się przez 24 godziny. Gdy kryształy MDMA są stosowane donosowo, początek efektów może wystąpić po 5-10 minutach i osiągnąć swój szczyt po 2 godzinach od użycia, czas trwania efektów wynosi około 3 godzin z tendencją do zmniejszania się po 60 minutach. Chociaż konieczne jest cieszenie się efektami MDMA podczas używania, nie należy również zapominać o monitorowaniu swojego stanu (ale nie należy się tym przejmować). Podczas stosowania należy pić wystarczającą ilość wody chlorkowo-wodorowęglanowo-sodowej, objętość powinna odpowiadać 250 ml na godzinę (można pić np. Gatorade). W przypadku aktywnego wysiłku fizycznego objętość przyjmowanej doustnie wody powinna wynosić około 500 ml na godzinę (ale nie więcej!). Jednak aktywność fizyczna nie jest zalecana, ponieważ znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i ostrych stanów. Należy wziąć pod uwagę, że objętość doustnego spożycia zmniejsza się po 5 godzinach i będzie wynosić 150 ml na godzinę. Duża ilość wody może również negatywnie wpłynąć na ogólny stan somatyczny. Twoje ciało będzie potrzebowało odpoczynku po użyciu. Aby zmniejszyć niepożądane skutki uboczne, można przyjmować niskie dawki środków uspokajających (np. 1 mg alprazolamu przy braku przeciwwskazań) i niskie dawki terapeutyczne beta-blokerów; konieczne jest spanie (najlepiej przez 8 godzin w nocy); drugą część dnia należy poświęcić na odpoczynek, regenerację i "powrót" do świata; nie zaleca się prowadzenia samochodu i pracy zarówno podczas podróży, jak i następnego dnia; nie zaleca się spożywania dużych ilości jedzenia następnego dnia, zaleca się spożywanie lekkich posiłków. Chociaż badania nie dały ostatecznej odpowiedzi na pytanie, czy MDMA uzależnia, z pewnością nadal istnieją osoby, które mogą być zaniepokojone własnym zażywaniem MDMA lub zażywaniem MDMA przez bliską osobę. Może to być szczególnie istotne w przypadku używania MDMA, które jest szczególnie nieoptymalne - np. wysokie dawki, używanie częściej niż 3 razy w miesiącu, używanie w szczególnie niebezpiecznych lub gorących środowiskach itp. Nie zaleca się używania MDMA częściej niż 3 razy w miesiącu (najlepiej nie częściej niż raz na 6 miesięcy), ponieważ biorąc pod uwagę mechanizm działania MDMA, powoduje ono wyczerpanie neuroprzekaźników (głównie serotoniny), związane z objawami depresji i innymi długotrwałymi skutkami ubocznymi. Należy zachować ecstasy na specjalne okazje i używać go oszczędnie. Częste stosowanie tej substancji obniża jej skuteczność i może powodować tolerancję.
Interakcje MDMA z innymi substancjami psychoaktywnymi
Najbardziej niebezpieczną kombinacją jest MDMA+MAOI, ponieważ zwiększa ryzyko rozwoju zespołu serotoninowego o różnym stopniu nasilenia, który wymaga pilnej opieki medycznej. Nie zaleca się również łącznego stosowania MDMA z takimi substancjami psychoaktywnymi jak DXM, αMT, tramadol, 2C-T-x. Zaleca się ostrożne stosowanie MDMA (najlepiej nie stosować wcale lub zmniejszyć dawkę ecstasy o 50% dawki początkowej): DOx, NBOMes, 5-MeO-xxT, MXE, kokaina, kofeina, alkohol, GHB/GBL, PCP. Minimalne ryzyko (lub nieznaczne zmiany w efektach MDMA) wiąże się z kombinacjami MDMA z grzybami, LSD, DMT, meskaliną, konopiami indyjskimi, ketaminą, N2O, amfetaminami, SSRls, benzodiazepinami, opioidami.
SSRI są najczęściej przepisywaną klasą leków przeciwdepresyjnych. SSRI są silnymi inhibitorami metabolizmu przez układ CYP450, a wśród nich niektóre zostały ocenione w połączeniu z MDMA, takie jak fluoksetyna (silny inhibitor CYP2D6 i umiarkowany inhibitor CYP3A4 i CYP2C9), paroksetyna (bardzo silny inhibitor CYP2D6), duloksetyna (umiarkowany inhibitor CYP2D6), podczas gdy citalopram wydaje się mieć niewielki wpływ na główne izoformy CYP. Eksperymentalne podanie 125 mg MDMA zdrowym osobom, które wcześniej przyjmowały terapeutyczne dawki paroksetyny, znacząco osłabia fizjologiczne i psychologiczne efekty związane z MDMA. Wyniki te są zgodne z wcześniejszym podaniem dożylnym citalopramu. Podanie 100 mg MDMA po 5 dniach leczenia terapeutycznymi dawkami fluoksetyny zmniejsza wywołany MDMA wzrost HR bez obniżania ciśnienia tętniczego. Jeśli chodzi o efekty subiektywne, w obu badaniach stwierdzono znaczące zmniejszenie prototypowych efektów subiektywnych i subiektywnych efektów nastroju. Uwalnianie dopaminy przez MDMA, w którym pośredniczy hamowanie wychwytu zwrotnego D, jest również wzmacniane poprzez aktywację postsynaptycznych receptorów 5-HT2 i nie wykluczają one hipotezy o potencjalnym wpływie NE na subiektywne skutki psychostymulantów, takich jak MDMA. Podczas gdy w przypadku innych SSRI nie badano interakcji farmakokinetycznych (PK), w przypadku paroksetyny wykryto znaczny wzrost o 30% stężenia MDMA w osoczu wraz ze spadkiem o 40% stężenia jego metabolitu HMMA, co sugeruje farmakodynamiczne (PD) (transporter 5HT), a także PK (metabolizm CYP2D6) DI. Dowody z badań eksperymentalnych potwierdzają istnienie interakcji farmakokinetycznej pośredniczonej przez metabolizm CYP2D6 między MDMA a lekami przeciwdepresyjnymi o działaniu hamującym CYP2D6. Ogólnie rzecz biorąc, wcześniejsze podanie wszystkich z nich spowodowało 15-30% wzrost stężenia MDMA, ale zmniejszyło stężenie jego metabolitu HMMA o 40-50%. Tak więc, zmiana metaboliczna i wyższe stężenia MDMA uważane za zmianę fenotypu z ekstensywnych metabolizerów (EM) na słabych metabolizerów (PM) zostały zaobserwowane, gdy inhibitory CYP2D6 przeciwdepresyjne zostały podane przed podaniem MDMA. U osób przyjmujących leki hamujące CYP2D6 należy spodziewać się wyższych stężeń MDMA i prawdopodobnie również ostrych efektów. W przeciwieństwie do SSRI będących silnymi inhibitorami CYP2D6, inne SSRI, takie jak citalopram w zwykłych dawkach terapeutycznych, prawdopodobnie rzadziej powodują znaczące zmiany w stanie CYP450, a co za tym idzie, wiążą się z mniejszym ryzykiem wystąpienia ostrej toksyczności.
Jeśli chodzi o interakcje MDMA z lekami przeciwpsychotycznymi, opublikowano tylko jedno badanie eksperymentalne. Haloperidol jest typowym lekiem przeciwpsychotycznym z grupy butyrofenonów, który wykazuje wysokie powinowactwo do antagonizmu receptora dopaminy D2. U zdrowych ochotników wstępne leczenie haloperidolem osłabiło pozytywne i podobne do manii zachowania wywołane MDMA, ale nie miało innych skutków w zmniejszaniu subiektywnych zmian lub efektów sercowo-naczyniowych. Wyniki są zgodne z częściową dopaminergiczną mediacją euforyzujących efektów MDMA. W odniesieniu do interakcji MDMA z lekami psychostymulującymi, tylko jedno badanie oceniało potencjalną interakcję z metylofenidatem. Metylofenidat (MPH) jest lekiem psychostymulującym przepisywanym w leczeniu ADHD, stanu, który dotyka około 5% młodych ludzi w wieku do 18 lat na całym świecie. Jest również stosowany w warunkach niemedycznych jako wzmacniacz funkcji poznawczych u zdrowych osób. Wstępne leczenie MPH wywołało znacznie wyższe reakcje sercowo-naczyniowe i hemodynamiczne niż sam lek, chociaż farmakokinetyka MDMA nie uległa zmianie po podaniu MPH. Metylofenidat nie wzmacniał psychoaktywnego działania MDMA. Zaobserwowane wyniki są zgodne z wcześniejszymi dowodami, że oba leki wywołują słabszy wzrost NA, wywierając właściwości sympatykomimetyczne. MPH wzmacnia głównie neuroprzekaźnictwo DA, podczas gdy MDMA działa głównie wzmacniająco na neuroprzekaźnictwo 5-HT. Memantyna jest antagonistą receptora N-metylo-D-asparaginianu o niskim powinowactwie i nikotynowym antagonistą acetylocholiny alfa 7, zatwierdzonym w niektórych krajach do leczenia objawowego pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej postacią choroby Alzheimera. Memantyna została uznana za potencjalny lek zapobiegający i / lub przezwyciężający upośledzenie pamięci spowodowane używaniem MDMA u ludzi. W rzeczywistości niektóre fora i blogi użytkowników ecstasy donosiły o stosowaniu MDMA w połączeniu z memantyną w celu zapewnienia neuroprotekcji i odwrócenia deficytów w uczeniu się/pamięci. W tym względzie przeprowadzono tylko jedno badanie eksperymentalne na ludziach w celu oceny interakcji MDMA z memantyną, które przyniosło negatywne wyniki. Wstępne dowody wskazują, że memantyna nie odwraca zaburzeń pamięci i nastroju wywołanych przez MDMA. Ponadto nie wykryto zmian PK w stężeniach MDMA. Pindolol jest nieselektywnym antagonistą receptorów beta-adrenergicznych (beta-blokerem) stosowanym jako lek przeciwnadciśnieniowy. Wstępne leczenie pindololem zmniejszyło tachykardię wywołaną MDMA, ale nie zmniejszyło ani skutków nadciśnienia, ani innych działań niepożądanych związanych z MDMA. Ponadto, podczas gdy pindolol umiarkowanie osłabiał wzrost pozytywnego nastroju, senności, derealizacji i zachowań podobnych do manii wywołanych przez MDMA, nie miał on żadnego wpływu na upośledzenie funkcji poznawczych wywołane przez MDMA. Wyniki te można przypisać potencjalnej roli receptorów serotoninergicznych 5-HT1 w pośredniczeniu w działaniu MDMA na nastrój. Karwedilol jest antagonistą receptorów adrenergicznych alfa1 (α1) i beta (β1) wskazanym w leczeniu łagodnej do ciężkiej przewlekłej niewydolności serca pochodzenia niedokrwiennego lub kardiomiopatycznego, zwykle w połączeniu z lekami moczopędnymi, inhibitorami konwertazy angiotensyny (inhibitorami ACE) i naparstnicą. Prawdopodobnie, w oparciu o dowody na działanie beta-blokera w odpowiedzi hemodynamicznej wywołanej kokainą u ludzi, oceniono potencjalne istnienie interakcji między karwedylolem i MDMA. Wstępne leczenie karwedilolem zmniejszyło wywołany MDMA wzrost ciśnienia tętniczego, HR i T, chociaż nie wpłynęło to na subiektywne skutki MDMA, ani nie zmodyfikowało stężenia MDMA w osoczu. Klonidyna jest agonistą α2-adrenergicznym stosowanym jako środek przeciwnadciśnieniowy. Wstępne leczenie klonidyną nie modyfikowało ani efektów fizjologicznych, ani subiektywnych. Nie wykryto żadnych zmian w stężeniu MDMA w osoczu. Jednoczesne podawanie MDMA i klonidyny powoduje zmniejszenie stężenia noradrenaliny w osoczu, co zostało skorelowane z efektami hipotensyjnymi. Doksazosyna jest antagonistą α1-adrenergicznym stosowanym w leczeniu nadciśnienia tętniczego i objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Wstępne leczenie doksazosyną miało bardzo niewielki wpływ na HR i BP wywołane przez MDMA, ale nie na T. Udowodniono, że doksazosyna osłabia wpływ MDMA na nastrój. Zgodnie z oczekiwaniami, wpływ doksazosyny na odpowiedź sercowo-naczyniową MDMA jest zgodny z efektami współczulnymi, w których pośredniczy działanie epinefryny i NE na naczynia obwodowe. Ketanseryna jest antagonistą receptora 5-HT, lekiem przeciwnadciśnieniowym, a także blokerem receptora adrenergicznego i antagonistą dopaminy. Eksperymentalne podawanie MDMA przed leczeniem ketanseryną spowodowało zmniejszenie lęku, ale nie wyników testów pamięci. Ponadto nie zaobserwowano żadnych zmian w stężeniach MDMA. Ketanseryna osłabiała indukowane przez MDMA zmiany percepcyjne, pobudzenie emocjonalne i ostre reakcje niepożądane. Dowody wskazują, że receptory 5-HT1 i 5-HT2 przyczyniają się do wpływu MDMA na nastrój i impulsywność. Dekstrometorfan (DEX) jest dostępnym bez recepty (OTC) środkiem przeciwkaszlowym występującym samodzielnie oraz w większości produktów na kaszel i przeziębienie, często w połączeniu z lekami przeciwhistaminowymi i/lub pseudoefedryną. DM ma złożoną farmakologię z mechanizmami wykraczającymi poza blokadę receptorów N-metylo-d-asparaginianu (NMDA) i hamowanie ekscytotoksyczności glutaminianu, prawdopodobnie przyczyniając się do jego aktywności farmakologicznej i potencjału klinicznego. Powszechnie wiadomo, że DEX jest metabolizowany głównie do dekstrofanu przez CYP2D6, co utrudniało badanie terapii DEX w oderwaniu od jego metabolitów. DEX został użyty jako lek sondujący do oceny zmian w aktywności CYP2D6 przy użyciu stosunku metabolicznego DEX i dekstrofanu w moczu. Podanie MDMA przed DEX spowodowało silne zahamowanie CYP2D6, które zmniejszyło metabolizm DEX, odzyskując do 90-100% w ciągu ostatnich 10 dni po ekspozycji na MDMA zarówno u mężczyzn, jak i kobiet. Alkohol jest najszerzej stosowaną legalną substancją na całym świecie i najczęściej używaną substancją towarzyszącą wśród użytkowników ecstasy/MDMA. Jest to lek działający depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, który promuje jednoczesne zmiany w kilku szlakach neuronalnych, co prowadzi do różnych zmian behawioralnych i biologicznych.
Alkohol wywiera bezpośredni wpływ na kilka receptorów neuroprzekaźników (kwas gamma-aminomasłowy [GABA], glutaminian, endokannabinoidy i inne), pośredni wpływ na układ limbiczny i opioidowy, a także wpływ na kanały wapniowe i potasowe oraz na białka regulowane przez GABA w hipokampie. Cztery badania w warunkach eksperymentalnych wskazują, że jednoczesne stosowanie MDMA i alkoholu powoduje wzrost stężenia MDMA w zakresie 7-13% i długotrwały czas trwania subiektywnych efektów. Niepublikowane dane z tego samego badania wykazały, że kombinacja wywołała wyższe i długotrwałe efekty sercowo-naczyniowe (BP i HR) oraz niewielki wzrost temperatury ciała. Stosowanie obu narkotyków zwiększa poziom dopaminy w mózgu ze względu na funkcję dopaminy w doświadczaniu wzmocnienia. Euforia, która pojawia się w wyniku zażywania tych narkotyków, jest wzmacniająca, co prowadzi do wzrostu dopaminy. Konopie indyjskie (THC) są narkotykiem często stosowanym wśród rekreacyjnych użytkowników ecstasy/MDMA w celu zmniejszenia początkowych efektów psychostymulujących MDMA i złagodzenia powrotu do nałogu po MDMA. Badania przedkliniczne wykazały, że łączne podawanie MDMA z THC wywołuje hipertermię i zmniejsza nadpobudliwość w modelach zwierzęcych w celu osiągnięcia neuroprotekcji i/lub zapobiegania toksyczności. Badania na ludziach w warunkach eksperymentalnych ograniczają się do jednego badania klinicznego. Wyniki nie wykazały zmian w stężeniu MDMA w osoczu, ale wykazały znaczne zmniejszenie HR. Kofeina (1,3,7-trimetyloksantyna) jest najczęściej spożywaną legalną substancją psychoaktywną zawartą w żywności i napojach, takich jak kawa, napoje gazowane, napoje energetyczne i energetyki na świecie. Działa na receptor adenozyny jako antagonizm, którego działanie obejmuje głównie sprzężenie z białkiem G. Wywiera działanie na OUN głównie poprzez antagonizowanie receptorów adenozyny A1 i A2A. Jest powszechnie stosowany w połączeniu z MDMA w celu zmniejszenia senności i zmęczenia, głównie jako napoje energetyczne i tabletki kofeinowe, a ostatnio jako kofeinowe spraye donosowe i paski podjęzykowe. Warto zauważyć, że kofeina jest również obecna jako domieszka w tabletkach ecstasy. Kofeina, podobnie jak DEX, była szeroko stosowana jako lek sondujący do badania aktywności CYP1A2, w oparciu o stosunek kofeiny i jej metabolitu paraksantyny. Tylko jedno badanie monitorowało metabolizm kofeiny przez CYP1A2 po podaniu MDMA. Wyniki wykazały niewielki wzrost metabolizmu kofeiny. Jeśli chodzi o aktywność CYP1A2, wyniki wykazały wzrost aktywności, gdy CYP2D6 jest hamowany przez MDMA u obu płci, co jest bardziej widoczne u kobiet. Wskazuje to na istnienie mechanizmu kompensacyjnego między izozymami CYP 450 w celu metabolicznego oczyszczenia MDMA.
SSRI są najczęściej przepisywaną klasą leków przeciwdepresyjnych. SSRI są silnymi inhibitorami metabolizmu przez układ CYP450, a wśród nich niektóre zostały ocenione w połączeniu z MDMA, takie jak fluoksetyna (silny inhibitor CYP2D6 i umiarkowany inhibitor CYP3A4 i CYP2C9), paroksetyna (bardzo silny inhibitor CYP2D6), duloksetyna (umiarkowany inhibitor CYP2D6), podczas gdy citalopram wydaje się mieć niewielki wpływ na główne izoformy CYP. Eksperymentalne podanie 125 mg MDMA zdrowym osobom, które wcześniej przyjmowały terapeutyczne dawki paroksetyny, znacząco osłabia fizjologiczne i psychologiczne efekty związane z MDMA. Wyniki te są zgodne z wcześniejszym podaniem dożylnym citalopramu. Podanie 100 mg MDMA po 5 dniach leczenia terapeutycznymi dawkami fluoksetyny zmniejsza wywołany MDMA wzrost HR bez obniżania ciśnienia tętniczego. Jeśli chodzi o efekty subiektywne, w obu badaniach stwierdzono znaczące zmniejszenie prototypowych efektów subiektywnych i subiektywnych efektów nastroju. Uwalnianie dopaminy przez MDMA, w którym pośredniczy hamowanie wychwytu zwrotnego D, jest również wzmacniane poprzez aktywację postsynaptycznych receptorów 5-HT2 i nie wykluczają one hipotezy o potencjalnym wpływie NE na subiektywne skutki psychostymulantów, takich jak MDMA. Podczas gdy w przypadku innych SSRI nie badano interakcji farmakokinetycznych (PK), w przypadku paroksetyny wykryto znaczny wzrost o 30% stężenia MDMA w osoczu wraz ze spadkiem o 40% stężenia jego metabolitu HMMA, co sugeruje farmakodynamiczne (PD) (transporter 5HT), a także PK (metabolizm CYP2D6) DI. Dowody z badań eksperymentalnych potwierdzają istnienie interakcji farmakokinetycznej pośredniczonej przez metabolizm CYP2D6 między MDMA a lekami przeciwdepresyjnymi o działaniu hamującym CYP2D6. Ogólnie rzecz biorąc, wcześniejsze podanie wszystkich z nich spowodowało 15-30% wzrost stężenia MDMA, ale zmniejszyło stężenie jego metabolitu HMMA o 40-50%. Tak więc, zmiana metaboliczna i wyższe stężenia MDMA uważane za zmianę fenotypu z ekstensywnych metabolizerów (EM) na słabych metabolizerów (PM) zostały zaobserwowane, gdy inhibitory CYP2D6 przeciwdepresyjne zostały podane przed podaniem MDMA. U osób przyjmujących leki hamujące CYP2D6 należy spodziewać się wyższych stężeń MDMA i prawdopodobnie również ostrych efektów. W przeciwieństwie do SSRI będących silnymi inhibitorami CYP2D6, inne SSRI, takie jak citalopram w zwykłych dawkach terapeutycznych, prawdopodobnie rzadziej powodują znaczące zmiany w stanie CYP450, a co za tym idzie, wiążą się z mniejszym ryzykiem wystąpienia ostrej toksyczności.
Alkohol wywiera bezpośredni wpływ na kilka receptorów neuroprzekaźników (kwas gamma-aminomasłowy [GABA], glutaminian, endokannabinoidy i inne), pośredni wpływ na układ limbiczny i opioidowy, a także wpływ na kanały wapniowe i potasowe oraz na białka regulowane przez GABA w hipokampie. Cztery badania w warunkach eksperymentalnych wskazują, że jednoczesne stosowanie MDMA i alkoholu powoduje wzrost stężenia MDMA w zakresie 7-13% i długotrwały czas trwania subiektywnych efektów. Niepublikowane dane z tego samego badania wykazały, że kombinacja wywołała wyższe i długotrwałe efekty sercowo-naczyniowe (BP i HR) oraz niewielki wzrost temperatury ciała. Stosowanie obu narkotyków zwiększa poziom dopaminy w mózgu ze względu na funkcję dopaminy w doświadczaniu wzmocnienia. Euforia, która pojawia się w wyniku zażywania tych narkotyków, jest wzmacniająca, co prowadzi do wzrostu dopaminy. Konopie indyjskie (THC) są narkotykiem często stosowanym wśród rekreacyjnych użytkowników ecstasy/MDMA w celu zmniejszenia początkowych efektów psychostymulujących MDMA i złagodzenia powrotu do nałogu po MDMA. Badania przedkliniczne wykazały, że łączne podawanie MDMA z THC wywołuje hipertermię i zmniejsza nadpobudliwość w modelach zwierzęcych w celu osiągnięcia neuroprotekcji i/lub zapobiegania toksyczności. Badania na ludziach w warunkach eksperymentalnych ograniczają się do jednego badania klinicznego. Wyniki nie wykazały zmian w stężeniu MDMA w osoczu, ale wykazały znaczne zmniejszenie HR. Kofeina (1,3,7-trimetyloksantyna) jest najczęściej spożywaną legalną substancją psychoaktywną zawartą w żywności i napojach, takich jak kawa, napoje gazowane, napoje energetyczne i energetyki na świecie. Działa na receptor adenozyny jako antagonizm, którego działanie obejmuje głównie sprzężenie z białkiem G. Wywiera działanie na OUN głównie poprzez antagonizowanie receptorów adenozyny A1 i A2A. Jest powszechnie stosowany w połączeniu z MDMA w celu zmniejszenia senności i zmęczenia, głównie jako napoje energetyczne i tabletki kofeinowe, a ostatnio jako kofeinowe spraye donosowe i paski podjęzykowe. Warto zauważyć, że kofeina jest również obecna jako domieszka w tabletkach ecstasy. Kofeina, podobnie jak DEX, była szeroko stosowana jako lek sondujący do badania aktywności CYP1A2, w oparciu o stosunek kofeiny i jej metabolitu paraksantyny. Tylko jedno badanie monitorowało metabolizm kofeiny przez CYP1A2 po podaniu MDMA. Wyniki wykazały niewielki wzrost metabolizmu kofeiny. Jeśli chodzi o aktywność CYP1A2, wyniki wykazały wzrost aktywności, gdy CYP2D6 jest hamowany przez MDMA u obu płci, co jest bardziej widoczne u kobiet. Wskazuje to na istnienie mechanizmu kompensacyjnego między izozymami CYP 450 w celu metabolicznego oczyszczenia MDMA.
Perspektywy terapii MDMA.
Terapia MDMA wydaje się działać, pomagając ci zaufać sobie i pomagając ci zaakceptować części siebie. MDMA zapewnia poczucie bezpieczeństwa, spokoju i miłości, które pozwala powrócić zarówno do przeszłych doświadczeń, jak i części siebie, których w pełni nie akceptujesz. MDMA wzmacnia również więź między klientem a terapeutą, co również wydaje się pomagać w głębszym uzdrawianiu. "Pewnego dnia spotkałem terapeutę, który zalecił stosowanie MDMA, aby się "odkleić". Od pierwszej sesji zacząłem dokonywać niesamowitych przełomów. Podział między moim umysłem a ciałem zaczął się rozpuszczać. Bycie obecnym w moim ciele stało się doświadczeniem, a nie koncepcją. Moje ciepło się otworzyło. Mogłem uzyskać dostęp do zablokowanych emocji jak nigdy dotąd. Kontynuując terapię psychodeliczną, odkryłem i przepracowałem traumę zaniedbania i znęcania się w dzieciństwie. Ukryte źródła mojej przewlekłej choroby, lęku i depresji zostały ujawnione. Moje zapalenie jelita grubego wyzdrowiało, depresja zniknęła, a moje zdrowie się poprawiło. Gdy moje problemy seksualne i związane z relacjami zostały wyleczone, byłem w stanie zamanifestować zdrowe, szczęśliwe małżeństwo, którym cieszę się dzisiaj. Spędziłem lata na terapii poznawczej i terapii Reichian, zanim odkryłem psychoterapię wspomaganą psychedelikami. Medytowałem, ćwiczyłem jogę, przeszedłem Rolfed i odrodzenie. Wszystkie te metody były pomocne, ale były w stanie zaprowadzić mnie tylko tak daleko. Wierzę, że bez pomocy psychodelików nigdy bym się nie wyleczył. Terapia psychodeliczna uratowała mi życie". - R. Coleman w książce Psychedelic Psychotherapy: Przyjazny dla użytkownika przewodnik po psychoterapii wspomaganej lekami psychodelicznymi.
"Brałem udział w terapii MDMA. Było to bardzo głębokie i zmieniające życie doświadczenie. Odbyłem dwa zabiegi, jeden na początku września, drugi na początku października. Uznałbym to za jedną z 3 najważniejszych rzeczy, jakie zrobiłem w życiu, przynajmniej jeśli chodzi o mój rozwój osobisty. Piszę o tym, ponieważ uważam, że ta terapia może pomóc wielu ludziom i więcej osób musi wiedzieć, że jest taka opcja. W tym artykule wyjaśnię, dlaczego to zrobiłem, jak to było, jak to na mnie wpłynęło i jak szukać więcej informacji. Nie próbuję przekonać cię do terapii MDMA, ale nie będę udawać, że jestem obiektywny. Mam swój punkt widzenia: Terapia MDMA zasadniczo zmieniła moje życie, myślę, że może mieć wpływ na wiele osób i wierzę, że stanie się główną częścią przyszłości terapii" - Tucker Max w What MDMA Therapy Did For Me. Jeśli jesteś zainteresowany terapią MDMA, zdecydowanie zalecamy przyjrzenie się terapii IFS. Jest to podstawowa metoda stosowana przez terapeutów MAPS MDMA i możesz z nią pracować już dziś, z terapeutą lub bez. Możesz być w stanie uzyskać niektóre, ale nie wszystkie, korzyści płynące z terapii MDMA po prostu wykonując terapię IFS. Oto badania w USA, które aktywnie rekrutują ochotników do badań nad MDMA. FDA przyznała MDMA status "przełomowej terapii", co oznacza, że "wstępne dowody kliniczne wskazują, że lek może wykazywać znaczną poprawę w porównaniu z dostępną terapią". W analizowanych badaniach MDMA na PTSD miało duży efekt terapeutyczny i skutecznie wyleczyło 54% PTSD uczestników. "Po dwóch zaślepionych sesjach eksperymentalnych, aktywna grupa miała znacznie większą redukcję całkowitych wyników CAPS-IV od wartości wyjściowej niż grupa kontrolna [MMRM szacowana średnia różnica (SE) między grupami - 22,0, P < 0,001]. "Wielkość efektu Cohena między grupami wynosiła 0,8, co wskazuje na duży efekt leczenia". Możliwe, że w 2019 r. będzie można zostać legalnym terapeutą MDMA w USA za pośrednictwem programu rozszerzonego dostępu MAPS FDA. Aby złożyć wniosek, potrzebujesz lekarza przepisującego lek lub podobnego, licencjonowanego terapeuty i wykwalifikowanej witryny. Aby rozpocząć aplikowanie, zapoznaj się z instrukcjami w sekcji "Jak aplikować" na tej stronie: https://maps.org/training. Wypożycz i obejrzyj film dokumentalny o terapii MDMA "Trip of Compassion".
Listy odtwarzania terapii MDMA.
Filmy dokumentalne i wideo."Brałem udział w terapii MDMA. Było to bardzo głębokie i zmieniające życie doświadczenie. Odbyłem dwa zabiegi, jeden na początku września, drugi na początku października. Uznałbym to za jedną z 3 najważniejszych rzeczy, jakie zrobiłem w życiu, przynajmniej jeśli chodzi o mój rozwój osobisty. Piszę o tym, ponieważ uważam, że ta terapia może pomóc wielu ludziom i więcej osób musi wiedzieć, że jest taka opcja. W tym artykule wyjaśnię, dlaczego to zrobiłem, jak to było, jak to na mnie wpłynęło i jak szukać więcej informacji. Nie próbuję przekonać cię do terapii MDMA, ale nie będę udawać, że jestem obiektywny. Mam swój punkt widzenia: Terapia MDMA zasadniczo zmieniła moje życie, myślę, że może mieć wpływ na wiele osób i wierzę, że stanie się główną częścią przyszłości terapii" - Tucker Max w What MDMA Therapy Did For Me. Jeśli jesteś zainteresowany terapią MDMA, zdecydowanie zalecamy przyjrzenie się terapii IFS. Jest to podstawowa metoda stosowana przez terapeutów MAPS MDMA i możesz z nią pracować już dziś, z terapeutą lub bez. Możesz być w stanie uzyskać niektóre, ale nie wszystkie, korzyści płynące z terapii MDMA po prostu wykonując terapię IFS. Oto badania w USA, które aktywnie rekrutują ochotników do badań nad MDMA. FDA przyznała MDMA status "przełomowej terapii", co oznacza, że "wstępne dowody kliniczne wskazują, że lek może wykazywać znaczną poprawę w porównaniu z dostępną terapią". W analizowanych badaniach MDMA na PTSD miało duży efekt terapeutyczny i skutecznie wyleczyło 54% PTSD uczestników. "Po dwóch zaślepionych sesjach eksperymentalnych, aktywna grupa miała znacznie większą redukcję całkowitych wyników CAPS-IV od wartości wyjściowej niż grupa kontrolna [MMRM szacowana średnia różnica (SE) między grupami - 22,0, P < 0,001]. "Wielkość efektu Cohena między grupami wynosiła 0,8, co wskazuje na duży efekt leczenia". Możliwe, że w 2019 r. będzie można zostać legalnym terapeutą MDMA w USA za pośrednictwem programu rozszerzonego dostępu MAPS FDA. Aby złożyć wniosek, potrzebujesz lekarza przepisującego lek lub podobnego, licencjonowanego terapeuty i wykwalifikowanej witryny. Aby rozpocząć aplikowanie, zapoznaj się z instrukcjami w sekcji "Jak aplikować" na tej stronie: https://maps.org/training. Wypożycz i obejrzyj film dokumentalny o terapii MDMA "Trip of Compassion".
Listy odtwarzania terapii MDMA.
Last edited by a moderator: