Wprowadzenie.
Czym jest lód narkotykowy?"Ice" to uliczna nazwa czystej metamfetaminy (meth). Meta jest silnym stymulantem, który zwiększa dopaminę i sprawia, że osoba odczuwa przypływ euforii i wysoki poziom energii. Ponieważ wiele ulicznej metamfetaminy jest zafałszowanych szkodliwymi substancjami chemicznymi, lód jest ceniony za czystą formę narkotyku, która powoduje dłuższy haj.
Czy metamfetamina i lód to to samo?
Tak, lód (określany również jako metamfetamina krystaliczna) odnosi się do kamiennej lub szklanej formy metamfetaminy. Zarówno krystaliczna metamfetamina, jak i lód to popularne nazwy uliczne metamfetaminy. Jednak lód różni się od innych rodzajów metamfetaminy pod względem wyglądu, siły, czasu działania itp.
Różnice w efektach.
Jako środek pobudzający, wszystkie formy metamfetaminy mogą wywoływać "przypływ", który odnosi się do uczucia euforii i przypływu energii. Jednak używanie metamfetaminy w różnych formach może zmienić efekty. Na przykład w najczystszej postaci efekty mogą być silniejsze i trwać dłużej. Użycie speeda lub bazy nadal wywoła haj, ale może nie być tak szybkie i silne. Speed to sproszkowana forma metamfetaminy, która często zawiera inne substancje i zazwyczaj jest najmniej czystą formą metamfetaminy. Baza to wilgotna lub oleista substancja, która jest czystsza niż proszek speed i jest często wstrzykiwana lub połykana, ale nie jest tak czysta jak lód/kryształ. Ogólnie rzecz biorąc, wysoka czystość oznacza, że substancja będzie wytwarzać bardziej intensywny haj i przez dłuższy czas.
Tak, lód (określany również jako metamfetamina krystaliczna) odnosi się do kamiennej lub szklanej formy metamfetaminy. Zarówno krystaliczna metamfetamina, jak i lód to popularne nazwy uliczne metamfetaminy. Jednak lód różni się od innych rodzajów metamfetaminy pod względem wyglądu, siły, czasu działania itp.
Różnice w efektach.
Jako środek pobudzający, wszystkie formy metamfetaminy mogą wywoływać "przypływ", który odnosi się do uczucia euforii i przypływu energii. Jednak używanie metamfetaminy w różnych formach może zmienić efekty. Na przykład w najczystszej postaci efekty mogą być silniejsze i trwać dłużej. Użycie speeda lub bazy nadal wywoła haj, ale może nie być tak szybkie i silne. Speed to sproszkowana forma metamfetaminy, która często zawiera inne substancje i zazwyczaj jest najmniej czystą formą metamfetaminy. Baza to wilgotna lub oleista substancja, która jest czystsza niż proszek speed i jest często wstrzykiwana lub połykana, ale nie jest tak czysta jak lód/kryształ. Ogólnie rzecz biorąc, wysoka czystość oznacza, że substancja będzie wytwarzać bardziej intensywny haj i przez dłuższy czas.
Sposób #1.
Jednomolowa partia P2P ze 100% konwersją dałaby 149 g (jeden mol) bazy metamfetaminy, ale typowa wydajność wynosi 90-93%, co daje 134-140 g bazy. Baza metamfetaminy szybko reaguje z dwutlenkiem węgla w powietrzu, tworząc węglan, dlatego zaleca się krystalizację bazy tak szybko, jak to możliwe. Krystalizację przeprowadza się dodając 450 g (3 mole) zasady metylowej do zlewki Pyrex o pojemności 1000 ml i umieszczając zlewkę na płytce grzejnej z mieszadłem. Ostrożnie wrzucić mieszadło pokryte teflonem i rozpocząć mieszanie. Teraz należy dodawać 37% kwas solny w 15 ml porcjach. Idealnym dozownikiem jest 15 ml probówka z podziałką. Podczas reakcji kwasu z zasadą metylową wytwarzana jest duża ilość ciepła, co spowoduje wrzenie, jeśli kwas zostanie dodany zbyt szybko. Dodawaj 15 ml kwasu w odstępach co 1 minutę, aż do dodania 19 porcji (285 ml), a następnie dodawaj kwas w mniejszych porcjach i uważnie obserwuj kolor. Jeśli meta baza była czysta na początku, zmieni kolor na jasnoróżowy, gdy pH osiągnie 3-4. Wykonaj test za pomocą pasków pH (paski Colorphast 0-14) lub miernika. Przestań dodawać kwas, gdy pH osiągnie 3.
Teraz musimy zagotować wodę zawartą w kwasie, ponieważ woda bardzo skutecznie rozpuszcza met. Podgrzej płytę grzejną do 4,5, kontynuując mieszanie, i umieść termometr, który osiągnie 150°C w zlewce na dnie. W ciągu następnych 1,5 godziny temperatura wzrośnie do 110°C, gdzie rozpocznie się wrzenie, a następnie będzie stopniowo wzrastać w miarę wygotowywania się wody. Gdy temperatura osiągnie 130°C, wyłącz ogrzewanie i wyjmij termometr. Używając ściereczki do naczyń, chwyć zlewkę obiema rękami i szybko przelej ją do plastikowego wiadra o pojemności 5000 ml zawierającego 4,5 litra acetonu, który był zamrożony przez 2 tygodnie. Wyciągnąć mieszadło z chaserem, założyć pokrywkę i ponownie umieścić w głębokim zamrażalniku na 1 tydzień, aby umożliwić całkowitą krystalizację. Czysty, świeżo destylowany aceton zachowa około 0,113 g produktu przy pierwszym użyciu, dlatego też należy poddawać go recyklingowi. Alternatywnie, można wlać gorący chlorowodorek metamfetaminy do 20-litrowego plastikowego wiadra zawierającego 15 litrów acetonu, który był zamrożony przez około miesiąc (wyciągnięcie ciepła z dużej masy zajmuje dużo czasu). Metamfetamina skrystalizuje się natychmiast po uderzeniu w zamrożony aceton, chociaż około 25% pozostanie w acetonie i musi zostać zamrożone, aby skrystalizować.
Paradoksalnie, brudna metamfetamina krystalizuje lepiej niż czysta metamfetamina, ponieważ kryształy szybko rosną wokół cząsteczki zanieczyszczenia, tworząc ładne, duże, twarde kryształy. Kryształy metamfetaminy są odfiltrowywane przy użyciu dużego filtra Buchnera, dwóch kolb filtrujących o pojemności 4000 ml i aspiratora próżniowego o dużej objętości. Porcelanowa kolba Buchnera o średnicy 18 cm pomieści nieco ponad 1 funt przefiltrowanego produktu. Do tej filtracji nie należy używać bibuły filtracyjnej Qualitative 5. Autor stwierdził, że filtry stosowane w urządzeniach do przetwarzania mleka są idealne do zbioru mety. Przez lata przemysł mleczarski wydał mnóstwo pieniędzy na opracowanie sposobu szybkiego filtrowania ciał stałych z roztworów mieszanych. Filtry te umożliwiają swobodny przepływ cieczy, zarówno wody, jak i olejów, jednocześnie zatrzymując najdrobniejsze cząstki stałe, dzięki czemu idealnie nadają się do szybkiego filtrowania. Problem z drobnymi filtrami papierowymi polega na tym, że mieszaniny oleju i wody bardzo szybko je zatykają. Filtry mleczne nie mają tego problemu i są łatwe do znalezienia, tanie i nie budzą podejrzeń. Konieczne będzie ich przycięcie, ale jest to niewielka niedogodność. Odpowiedni zestaw do filtrowania o dużej objętości można łatwo wykonać przy użyciu 5- i 20-litrowych wiader, okrągłej plastikowej płytki i kleju. Ten autor miał szczęście odkryć dużego Buchnera używanego jako sadzarka przez miłą panią w moim sąsiedztwie. Szczęśliwie płacąc tej pani za wymianę, odzyskany skarb mieści ponad 0,9 kg produktu i znacznie ułatwia życie chemikowi. Chodzi o to, że przydatny sprzęt można znaleźć niemal wszędzie. Czysta metamfetamina jest trudniejsza do skrystalizowania i daje lekki, biały produkt o łagodnym zapachu marcepanu (w rzeczywistości benzaldehydu). Opróżnij produkt do dużej tortownicy i pozwól acetonowi odparować w dygestorium przez dzień lub dwa, oddzielając go po wyschnięciu.
Teraz musimy zagotować wodę zawartą w kwasie, ponieważ woda bardzo skutecznie rozpuszcza met. Podgrzej płytę grzejną do 4,5, kontynuując mieszanie, i umieść termometr, który osiągnie 150°C w zlewce na dnie. W ciągu następnych 1,5 godziny temperatura wzrośnie do 110°C, gdzie rozpocznie się wrzenie, a następnie będzie stopniowo wzrastać w miarę wygotowywania się wody. Gdy temperatura osiągnie 130°C, wyłącz ogrzewanie i wyjmij termometr. Używając ściereczki do naczyń, chwyć zlewkę obiema rękami i szybko przelej ją do plastikowego wiadra o pojemności 5000 ml zawierającego 4,5 litra acetonu, który był zamrożony przez 2 tygodnie. Wyciągnąć mieszadło z chaserem, założyć pokrywkę i ponownie umieścić w głębokim zamrażalniku na 1 tydzień, aby umożliwić całkowitą krystalizację. Czysty, świeżo destylowany aceton zachowa około 0,113 g produktu przy pierwszym użyciu, dlatego też należy poddawać go recyklingowi. Alternatywnie, można wlać gorący chlorowodorek metamfetaminy do 20-litrowego plastikowego wiadra zawierającego 15 litrów acetonu, który był zamrożony przez około miesiąc (wyciągnięcie ciepła z dużej masy zajmuje dużo czasu). Metamfetamina skrystalizuje się natychmiast po uderzeniu w zamrożony aceton, chociaż około 25% pozostanie w acetonie i musi zostać zamrożone, aby skrystalizować.
Paradoksalnie, brudna metamfetamina krystalizuje lepiej niż czysta metamfetamina, ponieważ kryształy szybko rosną wokół cząsteczki zanieczyszczenia, tworząc ładne, duże, twarde kryształy. Kryształy metamfetaminy są odfiltrowywane przy użyciu dużego filtra Buchnera, dwóch kolb filtrujących o pojemności 4000 ml i aspiratora próżniowego o dużej objętości. Porcelanowa kolba Buchnera o średnicy 18 cm pomieści nieco ponad 1 funt przefiltrowanego produktu. Do tej filtracji nie należy używać bibuły filtracyjnej Qualitative 5. Autor stwierdził, że filtry stosowane w urządzeniach do przetwarzania mleka są idealne do zbioru mety. Przez lata przemysł mleczarski wydał mnóstwo pieniędzy na opracowanie sposobu szybkiego filtrowania ciał stałych z roztworów mieszanych. Filtry te umożliwiają swobodny przepływ cieczy, zarówno wody, jak i olejów, jednocześnie zatrzymując najdrobniejsze cząstki stałe, dzięki czemu idealnie nadają się do szybkiego filtrowania. Problem z drobnymi filtrami papierowymi polega na tym, że mieszaniny oleju i wody bardzo szybko je zatykają. Filtry mleczne nie mają tego problemu i są łatwe do znalezienia, tanie i nie budzą podejrzeń. Konieczne będzie ich przycięcie, ale jest to niewielka niedogodność. Odpowiedni zestaw do filtrowania o dużej objętości można łatwo wykonać przy użyciu 5- i 20-litrowych wiader, okrągłej plastikowej płytki i kleju. Ten autor miał szczęście odkryć dużego Buchnera używanego jako sadzarka przez miłą panią w moim sąsiedztwie. Szczęśliwie płacąc tej pani za wymianę, odzyskany skarb mieści ponad 0,9 kg produktu i znacznie ułatwia życie chemikowi. Chodzi o to, że przydatny sprzęt można znaleźć niemal wszędzie. Czysta metamfetamina jest trudniejsza do skrystalizowania i daje lekki, biały produkt o łagodnym zapachu marcepanu (w rzeczywistości benzaldehydu). Opróżnij produkt do dużej tortownicy i pozwól acetonowi odparować w dygestorium przez dzień lub dwa, oddzielając go po wyschnięciu.
Sposób #2.
Produkt to około 90 ml przezroczystej do bladożółtej metamfetaminy. Jesteśmy gotowi do przekształcenia płynnej bazy wolnej od metamfetaminy w krystaliczny chlorowodorek metamfetaminy. Połowa produktu jest umieszczana w każdej z dwóch czystych, suchych kolb Erlenmeyera o pojemności 500 ml. Chemik musi teraz dokonać wyboru. Może użyć toluenu lub eteru etylowego jako rozpuszczalnika do produkcji kryształów. Toluen jest tańszy i potrzeba go mniej, ponieważ wolniej odparowuje podczas procesu filtrowania. Eter jest droższy i łatwopalny. Ponieważ jednak odparowuje szybciej, kryształy są łatwiejsze do wysuszenia. Jeśli używany jest eter, jest on bezwodny (nie zawiera wody). Trzeci wybór jest również możliwy do zastosowania jako rozpuszczalnik do krystalizacji. Jest to spirytus mineralny dostępny w sklepach z narzędziami w dziale farb. Spirytus mineralny jest w przybliżeniu odpowiednikiem eteru naftowego lub ligroiny powszechnie spotykanej w laboratoriach chemicznych. Najlepszym wyborem są te marki, które mogą pochwalić się niskim zapachem, takie jak paliwo kempingowe Coleman. Przed użyciem tego materiału najlepiej jest poddać go destylacji frakcyjnej i zebrać połowę produktu o najniższej temperaturze wrzenia. Przyspiesza to suszenie kryształów. Ponieważ wybór spirytusu mineralnego lub benzyny ciężkiej eliminuje eter z pętli dostaw, tajny operator może wybrać tę drogę. Toluen jest również bardzo akceptowalnym rozpuszczalnikiem.
Za pomocą wybranego rozpuszczalnika chemik płucze wnętrze skraplacza, adaptera próżniowego i kolby o pojemności 250 ml, aby usunąć metamfetaminę przylegającą do szkła. Popłuczyny są wlewane wraz z produktem. Rozpuszczalnik jest dodawany do każdej z kolb Erlenmeyera, aż objętość cieczy wyniesie 300 ml. Kolby miesza się przez wirowanie.
Za pomocą wybranego rozpuszczalnika chemik płucze wnętrze skraplacza, adaptera próżniowego i kolby o pojemności 250 ml, aby usunąć metamfetaminę przylegającą do szkła. Popłuczyny są wlewane wraz z produktem. Rozpuszczalnik jest dodawany do każdej z kolb Erlenmeyera, aż objętość cieczy wyniesie 300 ml. Kolby miesza się przez wirowanie.
Potrzebne jest teraz źródło bezwodnego chlorowodoru. Chemik wytworzy własny gaz. Szklane naczynie jest ustawione jak na rys. 1. Będzie musiał wygiąć kolejny kawałek szklanej rurki do pokazanego kształtu. Jej długość powinna wynosić około 45 cm. Jeden koniec należy przepchnąć przez korek z jednym otworem. Najlepszym rozmiarem jest lejek o pojemności 125 ml. Korki i złącza muszą być szczelne, ponieważ wewnątrz kolby musi wytworzyć się ciśnienie, aby wypchnąć gazowy chlorowodór przez rurkę podczas jego wytwarzania.
W 1000 ml kolbie trójszyjnej umieszcza się 200 gramów soli kuchennej. Następnie do kolby dodawany jest 35% stężony kwas solny, aż do osiągnięcia poziomu pokazanego na rysunku. Kwas solny musi być klasy laboratoryjnej. Trochę stężonego kwasu siarkowego (96-98%) wlewa się do lejka oddzielającego i przekręca króciec tak, aby I ml stężonego kwasu siarkowego wpłynęło do kolby. Odwadnia on kwas solny i wytwarza gazowy chlorowodór, a także wytwarza więcej HCl w reakcji z solą kuchenną. Gaz ten jest następnie wtłaczany pod ciśnieniem przez szklaną rurkę.
Jedna z kolb Erlenmeyera zawierająca metamfetaminę w rozpuszczalniku jest umieszczona tak, aby szklana rurka sięgała do metamfetaminy, prawie do dna kolby. Wkraplanie większej ilości kwasu siarkowego w razie potrzeby utrzymuje przepływ gazu do metamfetaminy. Jeśli przepływ gazu nie zostanie utrzymany, metamfetamina może zestalić się wewnątrz szklanej rurki, zatykając ją.
Jeszcze bardziej niepokojące zjawisko może wystąpić podczas używania kwasu siarkowego ze sklepu z narzędziami. Materiał ten nie jest tak skoncentrowany jak kwas siarkowy klasy laboratoryjnej, a początkowe "wypychanie" gazu HCI w kolbie może przekształcić się w "ciągnięcie". Podciśnienie zasysa produkt przez rurkę do kolby wytwarzającej HCl. Możesz sobie wyobrazić, jak to naprawdę wciąga!
W przypadku stosowania kwasu siarkowego niższej jakości należy uważnie obserwować lub zastosować ściśle powiązaną procedurę. W tej procedurze kolba wytwarzająca HCl jest wypełniona w 1/4 kwasem siarkowym ze sklepu z narzędziami, a lejek sep. jest wypełniony kwasem mrówkowym. Wkraplając kwas mrówkowy do kwasu siarkowego, roztwór HCI (mrówkowy) jest odwadniany do suchego gazu HCI, a gaz jest wypychany z kolby i rurki. Zaleca się, aby najpierw przeprowadzić próbę na sucho bez narażania produktu na ryzyko podczas używania kwasów ze sklepu z narzędziami w tej procedurze, aby uniknąć strat rozdzierających serce.
Inną popularną tajną metodą wykorzystującą kwas siarkowy niższej jakości jest umieszczenie soli w słoiku z masonem i wybicie dwóch otworów w pokrywie. Plastikowe rurki są przymocowane do obu otworów. Jedna linia rurki trafia do roztworu wolnej zasady metylowej w rozpuszczalniku. Następnie do słoika dodaje się niskiej jakości kwas siarkowy i uruchamia dmuchawę powietrza, aby opary suchego HCI powoli przepływały do wolnej zasady mety, a nie były zasysane z powrotem.
W ciągu minuty bulgotania w roztworze zaczynają pojawiać się białe kryształy. W miarę kontynuowania procesu pojawia się ich coraz więcej. Jest to niesamowity widok. Po kilku minutach roztwór staje się gęsty jak wodnista owsianka.
W 1000 ml kolbie trójszyjnej umieszcza się 200 gramów soli kuchennej. Następnie do kolby dodawany jest 35% stężony kwas solny, aż do osiągnięcia poziomu pokazanego na rysunku. Kwas solny musi być klasy laboratoryjnej. Trochę stężonego kwasu siarkowego (96-98%) wlewa się do lejka oddzielającego i przekręca króciec tak, aby I ml stężonego kwasu siarkowego wpłynęło do kolby. Odwadnia on kwas solny i wytwarza gazowy chlorowodór, a także wytwarza więcej HCl w reakcji z solą kuchenną. Gaz ten jest następnie wtłaczany pod ciśnieniem przez szklaną rurkę.
Jedna z kolb Erlenmeyera zawierająca metamfetaminę w rozpuszczalniku jest umieszczona tak, aby szklana rurka sięgała do metamfetaminy, prawie do dna kolby. Wkraplanie większej ilości kwasu siarkowego w razie potrzeby utrzymuje przepływ gazu do metamfetaminy. Jeśli przepływ gazu nie zostanie utrzymany, metamfetamina może zestalić się wewnątrz szklanej rurki, zatykając ją.
Jeszcze bardziej niepokojące zjawisko może wystąpić podczas używania kwasu siarkowego ze sklepu z narzędziami. Materiał ten nie jest tak skoncentrowany jak kwas siarkowy klasy laboratoryjnej, a początkowe "wypychanie" gazu HCI w kolbie może przekształcić się w "ciągnięcie". Podciśnienie zasysa produkt przez rurkę do kolby wytwarzającej HCl. Możesz sobie wyobrazić, jak to naprawdę wciąga!
W przypadku stosowania kwasu siarkowego niższej jakości należy uważnie obserwować lub zastosować ściśle powiązaną procedurę. W tej procedurze kolba wytwarzająca HCl jest wypełniona w 1/4 kwasem siarkowym ze sklepu z narzędziami, a lejek sep. jest wypełniony kwasem mrówkowym. Wkraplając kwas mrówkowy do kwasu siarkowego, roztwór HCI (mrówkowy) jest odwadniany do suchego gazu HCI, a gaz jest wypychany z kolby i rurki. Zaleca się, aby najpierw przeprowadzić próbę na sucho bez narażania produktu na ryzyko podczas używania kwasów ze sklepu z narzędziami w tej procedurze, aby uniknąć strat rozdzierających serce.
Inną popularną tajną metodą wykorzystującą kwas siarkowy niższej jakości jest umieszczenie soli w słoiku z masonem i wybicie dwóch otworów w pokrywie. Plastikowe rurki są przymocowane do obu otworów. Jedna linia rurki trafia do roztworu wolnej zasady metylowej w rozpuszczalniku. Następnie do słoika dodaje się niskiej jakości kwas siarkowy i uruchamia dmuchawę powietrza, aby opary suchego HCI powoli przepływały do wolnej zasady mety, a nie były zasysane z powrotem.
W ciągu minuty bulgotania w roztworze zaczynają pojawiać się białe kryształy. W miarę kontynuowania procesu pojawia się ich coraz więcej. Jest to niesamowity widok. Po kilku minutach roztwór staje się gęsty jak wodnista owsianka.
Nadszedł czas, aby odfiltrować kryształy, co jest zadaniem dla dwóch osób. Kolba z kryształami jest usuwana ze źródła HCl i tymczasowo odstawiana na bok. Kolba z trzema szyjkami jest lekko wirowana, aby rozprowadzić kwas siarkowy, a następnie druga kolba Erlenmeyera jest poddawana bąbelkowaniu HCl. Podczas gdy ta kolba jest poddawana bulgotaniu, kryształy znajdujące się już w drugiej kolbie są odfiltrowywane.
Kolba filtrująca i lejek Buchnera są ustawione tak, jak pokazano na rys. 2. Trzpień spustowy lejka Buchnera wystaje do końca przez gumowy korek, ponieważ metamfetamina ma nieprzyjemną tendencję do rozpuszczania gumowych korków. Zabarwiłoby to produkt na czarno. Kawałek bibuły filtracyjnej przykrywa płaskie dno lejka Buchnera. Próżnia jest włączana, a wąż podłączany do złączki próżniowej. Następnie kryształy są wlewane do lejka Buchnera. Rozpuszczalnik i nieskrystalizowana metamfetamina przechodzą przez bibułę filtracyjną, a kryształy pozostają w lejku Buchnera jako stały placek. Około 15 ml rozpuszczalnika wlewa się do kolby Erlenmeyera. Górną część kolby przykrywa się dłonią i wstrząsa, aby zawiesić kryształy przylegające do boków. Roztwór wlewa się również do lejka Buchnera. Na koniec, kolejne 15 ml rozpuszczalnika jest wylewane na wierzch placka filtracyjnego.
Teraz wąż próżniowy jest odłączany, a lejek Buchnera, korek i wszystko, jest wyciągane z kolby filtrującej. Cały przefiltrowany rozpuszczalnik jest wlewany z powrotem do kolby Erlenmeyera, z której pochodził. Jest on zawracany do źródła HCl w celu zwiększenia bulgotania. Lejek Buchnera jest umieszczany z powrotem w górnej części kolby filtrującej. Nadal zawiera on placek filtracyjny kryształów metamfetaminy. Zostanie on teraz nieco wysuszony. Próżnia jest ponownie włączana, wąż próżniowy jest podłączany do kolby filtrującej, a górna część lejka Buchnera jest zakrywana dłonią lub częścią lateksowej gumowej rękawicy. Próżnia wytwarza się i usuwa większość rozpuszczalnika z placka filtracyjnego. Trwa to około 60 sekund.
Placek filtracyjny można teraz wysypać na szklaną lub chińską płytkę (nie plastikową), przechylając lejek Buchnera do góry nogami i delikatnie stukając nim o płytkę. I tak, proces filtrowania jest kontynuowany, jedna kolba jest filtrowana, podczas gdy druga jest poddawana działaniu HCl. Rozpuszczalnik jest dodawany do kolb Erlenmeyera, aby utrzymać ich objętość na poziomie 300 ml. Ostatecznie, po około siedmiokrotnym przedmuchaniu każdej kolby, kryształ nie będzie się już wydostawał, a podziemny chemik skończy pracę.
Jeśli jako rozpuszczalnika użyto eteru, placki filtracyjne na płytkach będą teraz prawie suche. Za pomocą noża z szuflady na sztućce, placki są cięte na ósemki. Pozostawia się je do wyschnięcia, a następnie rozdrabnia na proszek. Jeśli użyto toluenu, proces ten trwa dłużej. Aby przyspieszyć suszenie, można użyć lamp grzewczych, ale bez silniejszego źródła ciepła.
Wydajność produktu wynosi około 100 gramów prawie czystego produktu. Powinien być biały i nie powinien zamoknąć, z wyjątkiem najbardziej wilgotnej pogody, nadaje się do każdego celu. Można go przeciąć na pół, a podziemni chemicy nadal będą mieli lepszy produkt niż ich konkurencja. Ale nie będą go kroić, dopóki nie minie kilka dni, aby ich opcje nie były ograniczone, jeśli pojawi się jeden z problemów opisanych w kilku następnych akapitach.
Kolba filtrująca i lejek Buchnera są ustawione tak, jak pokazano na rys. 2. Trzpień spustowy lejka Buchnera wystaje do końca przez gumowy korek, ponieważ metamfetamina ma nieprzyjemną tendencję do rozpuszczania gumowych korków. Zabarwiłoby to produkt na czarno. Kawałek bibuły filtracyjnej przykrywa płaskie dno lejka Buchnera. Próżnia jest włączana, a wąż podłączany do złączki próżniowej. Następnie kryształy są wlewane do lejka Buchnera. Rozpuszczalnik i nieskrystalizowana metamfetamina przechodzą przez bibułę filtracyjną, a kryształy pozostają w lejku Buchnera jako stały placek. Około 15 ml rozpuszczalnika wlewa się do kolby Erlenmeyera. Górną część kolby przykrywa się dłonią i wstrząsa, aby zawiesić kryształy przylegające do boków. Roztwór wlewa się również do lejka Buchnera. Na koniec, kolejne 15 ml rozpuszczalnika jest wylewane na wierzch placka filtracyjnego.
Teraz wąż próżniowy jest odłączany, a lejek Buchnera, korek i wszystko, jest wyciągane z kolby filtrującej. Cały przefiltrowany rozpuszczalnik jest wlewany z powrotem do kolby Erlenmeyera, z której pochodził. Jest on zawracany do źródła HCl w celu zwiększenia bulgotania. Lejek Buchnera jest umieszczany z powrotem w górnej części kolby filtrującej. Nadal zawiera on placek filtracyjny kryształów metamfetaminy. Zostanie on teraz nieco wysuszony. Próżnia jest ponownie włączana, wąż próżniowy jest podłączany do kolby filtrującej, a górna część lejka Buchnera jest zakrywana dłonią lub częścią lateksowej gumowej rękawicy. Próżnia wytwarza się i usuwa większość rozpuszczalnika z placka filtracyjnego. Trwa to około 60 sekund.
Placek filtracyjny można teraz wysypać na szklaną lub chińską płytkę (nie plastikową), przechylając lejek Buchnera do góry nogami i delikatnie stukając nim o płytkę. I tak, proces filtrowania jest kontynuowany, jedna kolba jest filtrowana, podczas gdy druga jest poddawana działaniu HCl. Rozpuszczalnik jest dodawany do kolb Erlenmeyera, aby utrzymać ich objętość na poziomie 300 ml. Ostatecznie, po około siedmiokrotnym przedmuchaniu każdej kolby, kryształ nie będzie się już wydostawał, a podziemny chemik skończy pracę.
Jeśli jako rozpuszczalnika użyto eteru, placki filtracyjne na płytkach będą teraz prawie suche. Za pomocą noża z szuflady na sztućce, placki są cięte na ósemki. Pozostawia się je do wyschnięcia, a następnie rozdrabnia na proszek. Jeśli użyto toluenu, proces ten trwa dłużej. Aby przyspieszyć suszenie, można użyć lamp grzewczych, ale bez silniejszego źródła ciepła.
Wydajność produktu wynosi około 100 gramów prawie czystego produktu. Powinien być biały i nie powinien zamoknąć, z wyjątkiem najbardziej wilgotnej pogody, nadaje się do każdego celu. Można go przeciąć na pół, a podziemni chemicy nadal będą mieli lepszy produkt niż ich konkurencja. Ale nie będą go kroić, dopóki nie minie kilka dni, aby ich opcje nie były ograniczone, jeśli pojawi się jeden z problemów opisanych w kilku następnych akapitach.
Formowanie mety lodowej.
Aby stworzyć krystaliczną, ale lotną pochodną metamfetaminy podobną do crack rocks, wystarczy rekrystalizować ładnie małe kryształy, które uzyskuje się przez bąbelkowanie suchego HCI przez toluen. Crank rocks podobne do crack rocks są również dość proste do wykonania. Byłyby to po prostu duże kryształy czystego chlorowodorku metylu. Aby uzyskać tak duże skały, wystarczy rozpuścić chlorowodorek mety w minimalnej ilości alkoholu. Następnie pozwól alkoholowi odparować. Podczas odparowywania powstaną całkiem duże kryształy chlorowodorku metylu. Alternatywnym rozpuszczalnikiem do rekrystalizacji może być aceton z odrobiną wody. Odparuje on szybciej, ale będzie miał bardziej charakterystyczny zapach.
Najczęstsze problemy i rozwiązania związane z krystalizacją.
Oto kilka typowych problemów, które pojawiają się przy krystalizacji i sposoby radzenia sobie z nimi. Aby wykryć te możliwe problemy, kryształy są najpierw pozostawiane na płytce do wyschnięcia, a następnie przenoszone do szklanych słoików lub plastikowych torebek.
Żółte kryształy. Jest to spowodowane nieprawidłowym wypłukaniem kryształów w lejku Buchnera lub użyciem niewystarczającej ilości rozpuszczalnika do rozpuszczenia metamfetaminy w kolbach Erlenmeyera. Aby je wybielić, należy je namoczyć w eterze lub toluenie w szklanym słoiku, a następnie ponownie przefiltrować.
Żółte śmierdzące kryształy. Pełne rozwinięcie się zapachu zajmuje kilka dni. Pozostawia się je w spokoju na 5 dni, a następnie moczy w eterze i ponownie filtruje. Zapach nie powinien powrócić. (Problem jest spowodowany podgrzaniem mieszaniny reakcyjnej powyżej górnej granicy temperatury °145 C.)
Kryształy odmawiają wyschnięcia. Może to być szczególnie problem przy użyciu toluenu jako rozpuszczalnika. Może to być również problem w bardzo wilgotne dni. Kryształy umieszcza się w czystej, suchej kolbie filtrującej, zakorkowuje jej górną część i stosuje próżnię z pełną mocą przez 15 minut. Podgrzanie zewnętrznej części kolby filtrującej gorącą wodą, gdy znajduje się ona pod próżnią, przyspiesza proces.
Kryształy topią się. W tym przypadku kryształy wchłaniają wodę z powietrza i topią się. Zwykle jest to spowodowane zbyt szybkim podniesieniem temperatury reakcji lub zebraniem zbyt dużej ilości wysokowrzącego materiału podczas destylacji. Kryształy są najpierw umieszczane w kolbie filtrującej i poddawane działaniu próżni w celu ich wysuszenia. Następnie moczy się je w eterze lub toluenie i filtruje. Jeśli to nie rozwiąże problemu, przycięcie materiału do 50% czystości powinno załatwić sprawę.
Kryształy są lepkie. W tym przypadku kryształy wydają się być pokryte cienką warstwą oleistego materiału, co powoduje, że przyklejają się do żyletek itp. Problem jest rozwiązywany w taki sam sposób, jak w przypadku topnienia kryształów.
Kryształy nie tworzą się. Problem ten występuje podczas procesu dodawania HCl do metamfetaminy. Zamiast tworzyć kryształy, olej osadza się na dnie kolby. Jest to zazwyczaj spowodowane niepełną hydrolizą amidu formylu. Być może nie zmieszał się on z kwasem solnym. Całość umieszcza się w kolbie, a rozpuszczalnik wygotowuje pod próżnią. Następnie dodaje się 200 ml kwasu solnego i powtarza proces, zaczynając od hydrolizy amidu formylowego metamfetaminy. Używany jest 35% laboratoryjny kwas chlorowodorowy.
W przypadku topnienia lub lepkich kryształów, cięcie jest najpierw próbowane na małej próbce kryształów, aby sprawdzić, czy to rozwiąże problem. Jeśli tak się nie stanie, należy przeprowadzić rekrystalizację. Odbywa się to poprzez rozpuszczenie kryształów w najmniejszej ilości ciepłego alkoholu, który je rozpuści. Można użyć stu dziewięćdziesięciu procentowego alkoholu zbożowego, 95% denaturatu lub alkoholu absolutnego. Następnie dodaje się 20 razy więcej eteru. Po energicznym wstrząsaniu przez trzy minuty, kryształy pojawiają się ponownie. Jeśli nie, dodaje się więcej eteru, a następnie ponownie wstrząsa. Po przefiltrowaniu kryształy powinny być w dobrym stanie.
Techniką, która może być stosowana w szczególnie uporczywych przypadkach, jest rozpuszczenie kryształów w rozcieńczonym roztworze kwasu solnego, ekstrakcja oleistych zanieczyszczeń toluenem, a następnie wyizolowanie metamfetaminy.
Odbywa się to w następujący sposób:
Na każde 100 gramów kryształu przygotowuje się 200 ml 10% kwasu solnego przez zmieszanie 60 ml 35% kwasu solnego ze 140 ml wody. Kryształy rozpuszcza się w roztworze kwasu przez mieszanie lub wytrząsanie w lejku separacyjnym. Do roztworu w lejku sep. dodaje się sto ml toluenu, który następnie wytrząsa się energicznie przez około 2 minuty. Dolna warstwa jest odprowadzana do czystej zlewki. Zawiera ona metamfetaminę. Warstwa toluenu jest wyrzucana. Zawiera ona zanieczyszczenia olejowe, które zanieczyszczały kryształy.
Roztwór kwasu jest zawracany do lejka oddzielającego, a kwas neutralizowany przez wlanie roztworu 70 gramów wodorotlenku sodu w 250 ml wody. Po ostygnięciu mieszaninę wstrząsa się przez 3 minuty, aby upewnić się, że cały chlorowodorek metamfetaminy został przekształcony w wolną zasadę. Następnie dodaje się 100 ml toluenu i ponownie wstrząsa mieszaniną. Dolna warstwa wody jest odsączana i wyrzucana. Roztwór toluenu i metamfetaminy jest destylowany w sposób opisany wcześniej w tym rozdziale. Następnie, jak opisano wcześniej w tym rozdziale, przepuszcza się przez niego suchy chlorowodór w celu uzyskania czystych kryształów. (Gazowy chlorowodór musi być wytwarzany w dobrze wentylowanym miejscu; w przeciwnym razie dostanie się do płuc chemika i wyrządzi prawdziwe szkody).
Istnieje alternatywna metoda przekształcania wolnej zasady amfetaminy w krystaliczny chlorowodorek. Opiera się ona na metodzie stosowanej przez południowoamerykańskich producentów kokainy do przetwarzania pasty kokainowej w chlorowodorek kokainy. Metoda ta nie daje naprawdę wysokiej jakości kryształów, które daje metoda bąbelkowa, ale jej użycie jest uzasadnione, gdy przetwarzane są naprawdę duże partie. W tej alternatywnej procedurze wolna zasada jest rozpuszczana w dwóch lub trzech objętościach acetonu. Stężony kwas solny (37%) jest następnie dodawany do acetonu podczas mieszania, aż mieszanina stanie się kwaśna dla papierka lakmusowego. Papierki wskaźnikowe pH powinny wykazywać pH 4 lub niższe. Chlorowodorek jest następnie wytrącany z roztworu przez powolne dodawanie eteru i mieszanie. Pełne wytrącenie chlorowodorku wymaga dodania od 10 do 20 objętości eteru. Eter można zastąpić toluenem lub spirytusem mineralnym. Następnie kryształy są filtrowane za pomocą lejka Buchnera, jak opisano wcześniej, i odstawiane do wyschnięcia. Przesącz należy przetestować pod kątem kompletności wytrącenia, dodając do niego więcej eteru.
Żółte kryształy. Jest to spowodowane nieprawidłowym wypłukaniem kryształów w lejku Buchnera lub użyciem niewystarczającej ilości rozpuszczalnika do rozpuszczenia metamfetaminy w kolbach Erlenmeyera. Aby je wybielić, należy je namoczyć w eterze lub toluenie w szklanym słoiku, a następnie ponownie przefiltrować.
Żółte śmierdzące kryształy. Pełne rozwinięcie się zapachu zajmuje kilka dni. Pozostawia się je w spokoju na 5 dni, a następnie moczy w eterze i ponownie filtruje. Zapach nie powinien powrócić. (Problem jest spowodowany podgrzaniem mieszaniny reakcyjnej powyżej górnej granicy temperatury °145 C.)
Kryształy odmawiają wyschnięcia. Może to być szczególnie problem przy użyciu toluenu jako rozpuszczalnika. Może to być również problem w bardzo wilgotne dni. Kryształy umieszcza się w czystej, suchej kolbie filtrującej, zakorkowuje jej górną część i stosuje próżnię z pełną mocą przez 15 minut. Podgrzanie zewnętrznej części kolby filtrującej gorącą wodą, gdy znajduje się ona pod próżnią, przyspiesza proces.
Kryształy topią się. W tym przypadku kryształy wchłaniają wodę z powietrza i topią się. Zwykle jest to spowodowane zbyt szybkim podniesieniem temperatury reakcji lub zebraniem zbyt dużej ilości wysokowrzącego materiału podczas destylacji. Kryształy są najpierw umieszczane w kolbie filtrującej i poddawane działaniu próżni w celu ich wysuszenia. Następnie moczy się je w eterze lub toluenie i filtruje. Jeśli to nie rozwiąże problemu, przycięcie materiału do 50% czystości powinno załatwić sprawę.
Kryształy są lepkie. W tym przypadku kryształy wydają się być pokryte cienką warstwą oleistego materiału, co powoduje, że przyklejają się do żyletek itp. Problem jest rozwiązywany w taki sam sposób, jak w przypadku topnienia kryształów.
Kryształy nie tworzą się. Problem ten występuje podczas procesu dodawania HCl do metamfetaminy. Zamiast tworzyć kryształy, olej osadza się na dnie kolby. Jest to zazwyczaj spowodowane niepełną hydrolizą amidu formylu. Być może nie zmieszał się on z kwasem solnym. Całość umieszcza się w kolbie, a rozpuszczalnik wygotowuje pod próżnią. Następnie dodaje się 200 ml kwasu solnego i powtarza proces, zaczynając od hydrolizy amidu formylowego metamfetaminy. Używany jest 35% laboratoryjny kwas chlorowodorowy.
W przypadku topnienia lub lepkich kryształów, cięcie jest najpierw próbowane na małej próbce kryształów, aby sprawdzić, czy to rozwiąże problem. Jeśli tak się nie stanie, należy przeprowadzić rekrystalizację. Odbywa się to poprzez rozpuszczenie kryształów w najmniejszej ilości ciepłego alkoholu, który je rozpuści. Można użyć stu dziewięćdziesięciu procentowego alkoholu zbożowego, 95% denaturatu lub alkoholu absolutnego. Następnie dodaje się 20 razy więcej eteru. Po energicznym wstrząsaniu przez trzy minuty, kryształy pojawiają się ponownie. Jeśli nie, dodaje się więcej eteru, a następnie ponownie wstrząsa. Po przefiltrowaniu kryształy powinny być w dobrym stanie.
Techniką, która może być stosowana w szczególnie uporczywych przypadkach, jest rozpuszczenie kryształów w rozcieńczonym roztworze kwasu solnego, ekstrakcja oleistych zanieczyszczeń toluenem, a następnie wyizolowanie metamfetaminy.
Odbywa się to w następujący sposób:
Na każde 100 gramów kryształu przygotowuje się 200 ml 10% kwasu solnego przez zmieszanie 60 ml 35% kwasu solnego ze 140 ml wody. Kryształy rozpuszcza się w roztworze kwasu przez mieszanie lub wytrząsanie w lejku separacyjnym. Do roztworu w lejku sep. dodaje się sto ml toluenu, który następnie wytrząsa się energicznie przez około 2 minuty. Dolna warstwa jest odprowadzana do czystej zlewki. Zawiera ona metamfetaminę. Warstwa toluenu jest wyrzucana. Zawiera ona zanieczyszczenia olejowe, które zanieczyszczały kryształy.
Roztwór kwasu jest zawracany do lejka oddzielającego, a kwas neutralizowany przez wlanie roztworu 70 gramów wodorotlenku sodu w 250 ml wody. Po ostygnięciu mieszaninę wstrząsa się przez 3 minuty, aby upewnić się, że cały chlorowodorek metamfetaminy został przekształcony w wolną zasadę. Następnie dodaje się 100 ml toluenu i ponownie wstrząsa mieszaniną. Dolna warstwa wody jest odsączana i wyrzucana. Roztwór toluenu i metamfetaminy jest destylowany w sposób opisany wcześniej w tym rozdziale. Następnie, jak opisano wcześniej w tym rozdziale, przepuszcza się przez niego suchy chlorowodór w celu uzyskania czystych kryształów. (Gazowy chlorowodór musi być wytwarzany w dobrze wentylowanym miejscu; w przeciwnym razie dostanie się do płuc chemika i wyrządzi prawdziwe szkody).
Istnieje alternatywna metoda przekształcania wolnej zasady amfetaminy w krystaliczny chlorowodorek. Opiera się ona na metodzie stosowanej przez południowoamerykańskich producentów kokainy do przetwarzania pasty kokainowej w chlorowodorek kokainy. Metoda ta nie daje naprawdę wysokiej jakości kryształów, które daje metoda bąbelkowa, ale jej użycie jest uzasadnione, gdy przetwarzane są naprawdę duże partie. W tej alternatywnej procedurze wolna zasada jest rozpuszczana w dwóch lub trzech objętościach acetonu. Stężony kwas solny (37%) jest następnie dodawany do acetonu podczas mieszania, aż mieszanina stanie się kwaśna dla papierka lakmusowego. Papierki wskaźnikowe pH powinny wykazywać pH 4 lub niższe. Chlorowodorek jest następnie wytrącany z roztworu przez powolne dodawanie eteru i mieszanie. Pełne wytrącenie chlorowodorku wymaga dodania od 10 do 20 objętości eteru. Eter można zastąpić toluenem lub spirytusem mineralnym. Następnie kryształy są filtrowane za pomocą lejka Buchnera, jak opisano wcześniej, i odstawiane do wyschnięcia. Przesącz należy przetestować pod kątem kompletności wytrącenia, dodając do niego więcej eteru.
Last edited:
